19/10/2025
Geworteld in mezelf. Wat breekt, maakt ruimte voor groei. ✨
In onze tuin staat een oude boom.
Volgens de feng shui representeert hij mij.
Hij die stevig hoort te staan, geaard, vol leven.
Twee weekends geleden brak een zware tak.
De storm was te heftig.
De wonde diep.
Ik zag hoe hij bloedde in stilte,
hoe hij bleef rechtstaan, maar zichtbaar lijdend.
Alsof hij me wilde tonen wat ik zelf niet meer wou zien.
Het was een voorbode. Een voorbode op een heftige, emotionele storm.
Want net zoals de boom ben ook ík moe.
Gebroken op plaatsen waar ooit zoveel kracht zat.
Ik voel me leeg, uitgeblust, onbegrepen.
Te vaak alleen met een verhaal dat geen woorden vindt.
En soms denk ik dat ik, net als die boom, te lang heb geprobeerd te dragen wat te zwaar was.
Maar in dat beeld schuilt ook hoop.
De boom leeft nog.
Hij zal herstellen.
Misschien anders groeien, wat schever, met littekens —
maar hij zal blijven wortelen.
Zijn kracht komt niet van buitenaf,
maar van diep in de aarde,
van het vertrouwen dat er altijd iets nieuws mag groeien.
Dat is wat ik mezelf wens.
Om opnieuw te herinneren dat heelheid in mij leeft.
Niet in iemand anders.
Niet in het verlangen, de afhankelijkheid, of het missen.
Maar in mijn eigen kern.
Ik mag me omringen met liefde,
me laten dragen, geraakt worden,
maar niet verloren gaan in iemand anders zijn energie.
Ik wil weer Angélique worden —
voluit, met open hart,
maar stevig in mijn eigen wortels.
Vandaag stuur ik dat verlangen het universum in.
Dat de boom geneest.
Dat ik mag helen met hem mee.
En dat elke breuk een uitnodiging wordt
om nog dieper te groeien in mezelf. Omringd door liefde 💙🖤
