29/11/2025
Er loopt iets grondig mis in het publieke debat over thuisverpleging. De jongste weken worden cijfers uit hun context gerukt, halve waarheden klakkeloos herhaald en wordt een hele beroepsgroep neergezet als verdacht. Alsof tienduizenden thuisverpleegkundigen collectief in het beklaagdenbankje thuishoren. Alsof één fraudezaak plots het moreel failliet van een volledige sector aantoont.
Dat is geen journalistiek. Dat is een aanslag op vertrouwen, nuance en het weefsel van onze zorg.
Laat één ding duidelijk zijn: fraude veroordelen we allemaal. Wie publieke middelen misbruikt, schaadt patiënten, collega’s én de solidariteit waarop ons zorgsysteem steunt. Punt.
Maar wat vandaag gebeurt, gaat veel verder. Een gerechtvaardigde verontwaardiging over een crimineel dossier wordt misbruikt om verantwoordelijkheden door te schuiven, systemen te demoniseren en een hele sector te culpabiliseren.
Dat is niet alleen onrechtvaardig. Het is destructief.
Het resultaat?
Fraude verdwijnt niet sneller.
Vertrouwen wel.
Jonge verpleegkundigen vragen zich af of ze nog wel in een “verdachte” sector willen starten.
Ervaren collega’s, die al jaren op hun tandvlees zitten, krijgen er nóg een reeks klappen bij.
Zonde. Onvergeeflijk zonde.
De echte thuisverpleging
Thuisverpleegkundigen zijn geen abstracte kostencategorie. Het zijn mensen die dag in dag uit, tijdens de week maar evengoed tijdens de weekends en op feestdagen, in regen en spits vertrekken om wonden te verzorgen, injecties toe te dienen, katheters te vervangen, diabetes op te volgen, palliatieve zorg te bieden, mensen mobiel te houden, families gerust te stellen, er te zijn voor patiënten op de momenten dat het nodig is.
Ze zijn de warme handen thuis.
De stille ruggengraat van zorg die dicht bij het leven staat.
Zij verdienen respect — geen verdachtmaking.
Fraude aanpakken? Absoluut.
Framing aanpakken? Even hard.
Want wie zonder bewijs een hele sector verdacht maakt, veroorzaakt schade. Geen financiële schade misschien, maar morele, menselijke en maatschappelijke schade.
En die komt ons allemaal duur te staan.
