15/10/2022
Alles wat op je pad komt, brengt je iets bij.
Hoewel ik hierin geloof, was het moeilijk om na ons miskraam verder te kijken dan het verlies.
We zijn nu bijna een jaar verder en ik kan zeggen dat het niet meer alleen maar pijn doet.
Als ik mijn best doe, lukt het om te zien wat deze gebeurtenis mij gegeven heeft.
Dit verlies heeft me dichter bij mezelf gebracht.
Ik ging op de rem staan en evalueerde :
- Leid ik eigenlijk het leven dat ik wil?
- Zorg ik wel goed voor mezelf?
- Ben ik de moeder en partner die ik wil zijn?
- Is mijn werk - attitude nog wel de meest passende?
De zoektocht naar antwoorden op deze vragen bracht me via ouderschapsverlof, yogatherapie, vitamine supplementen van , een elektrische fiets, holistisch beauty professional , acupunctuur en verdieping in cyclisch leven naar een nieuwe versie van mezelf.
Een meer rustige en warme versie, die minder gefocust is op presteren.
Het verlies heeft me ook dichter bij anderen gebracht.
In de eerste plaats bij onze dochter, die ik nu nog meer koester, en daarnaast zeker ook bij mijn vriend. Dankzij kwetsbare gesprekken, begrip ondanks het verschil in rouw zijn we nu meer verbonden dan daarvoor.
Maar ruimer heeft het verdriet van dit verlies me ook dichter bij anderen gebracht. De pijn was zo groot, dat ik die niet voor mezelf kon houden. Wat voor warme momenten zorgde met - soms verrassende - anderen.
Weegt het opmerken van dit alles nu op tegen het diepe verlangen om ons gezin te vervolledigen?
Nee. Absoluut niet.
Want elk moment van vieren, kent sinds ons zwangerschapsverlies een wrange nasmaak van gemis.
Maar het helpt om niet alleen de zwaarte te zien.
Er is meer dan dat.
💛