23/10/2025
Ik merk dat ik sinds ik mama ben zo vaak niet antwoord.
Niet omdat ik het niet wil.
Maar omdat er zó weinig ruimte overblijft na alles wat mijn hoofd, lichaam en hart dragen.
En in die zeldzame momenten dat er wél ruimte is…
heb ik vaak vooral nood aan stilte, aan niets moeten,
aan gewoon even zijn.
Als jij je hierin herkent: je bent niet afstandelijk.
Je bent niet egoïstisch.
Je bent niet “slecht in contact houden”.
Je bent gewoon aan het navigeren door een fase die veel van je vraagt.
En je doet dat zo liefdevol als je kan.
Mag dit bij iemand landen die dit vandaag nodig heeft?
Deel het gerust.
