14/09/2022
“Ένα από τα πιο συχνά "παράπονα" που ακούω από γονείς είναι ότι "το παιδί δεν ακούει". Η πρώτη μου αντίδραση είναι να σιγουρευτώ ότι ο γονέας απέναντι μου πράγματι εννοεί ότι το παιδί δεν ακούει (μήπως έχει θέμα η ακοή του παιδιού;), ή αν εννοεί ότι δεν ΥΠακούει!
Πολλές φορές νομίζω μπερδευόμαστε, έχουμε συγχύσει την υπακοή με τη συνεργασία. Το παιδί σου δεν είναι υποχρεωμένο να σε υπακούει, να κάνει ό,τι του λες, έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί, να ρωτάει, να μαθαίνει, να παίρνει εξηγήσεις και επιχειρήματα. Ας ξεμπερδέψουμε λίγο τις λέξεις αυτές (ακούει / υπακούει), και ας κοιτάξουμε πραγματικά να δούμε αν στόχος μας είναι να μας ακούει ένα παιδί (να μας καταλαβαίνει δηλαδή, να συνεργάζεται μαζί μας), ή να μας υπακούει τυφλά.
Σου εγγυώμαι ότι αν εστιάσεις στη συνεργασία - να δώσεις επιλογές, να δώσεις ευκαιρία για αυτονομία, να κάνεις το παιδί μέρος της λύσης, και όχι του προβλήματος, να του εξηγήσεις, να του δείξεις εναλλακτικούς τρόπους, να δυναμώσεις τη σχέση σας-, τότε το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Ας μην ξεχνάμε ότι, ούτως ή άλλως, δεν περιμένουμε από ένα μικρό παιδί να ακούει αυτό που του λέμε, πόσο μάλλον όταν το απαιτούμε.
Κι αν είμαστε οι γονείς αυτοί που έχουν απαίτηση τα παιδιά τους να μην τους αμφισβητούν, να κάνουν αμέσως αυτό που τους λένε χωρίς ερωτήσεις, τότε ας μην ξαφνιαστούμε όταν συνειδητοποιήσουμε στο μέλλον ότι έχουμε μεγαλώσει έναν έφηβο που παρασύρεται από τους φίλους του, που δεν μπορεί να πει όχι όταν κάτι είναι λάθος, δεν του ταιριάζει, κι αργότερα έναν ενήλικα χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς άποψη, χωρίς φωνή” :wholesomeparentingθετικήδιαπαιδαγώγηση