09/12/2025
Reflecting: Καθώς ο χρόνος κλείνει, κάνω μια παύση όχι για να οργανώσω ή να πιέσω, αλλά απλώς για να νιώσω. Να δω πού ήμουν, τι κουβάλησα και ποια έγινα το τελευταίο διάστημα.
Κάποιες μέρες νιώθω περήφανη, άλλες πιο ευάλωτη. Και τα δύο χωρούν. Και τα δύο μου ανήκουν.
Φέτος ζήτησα πολλά από εμένα. Άλλοτε στάθηκα με αλήθεια και ισορροπία, άλλοτε συνέχιζα χωρίς να ακούω τις ανάγκες μου. Μα αυτό είναι η ζωή: ένα μάθημα.
Ο αναστοχασμός δεν είναι κυνήγι λαθών. Είναι καθαρότητα. Δεν είναι επίκρισή η αυστηρότητα. Είναι να σκεφτώ:
Σεβάστηκα τον εαυτό μου;
Άφησα χώρο για χαρά, ξεκούραση, σύνδεση;
Έζησα όπως θέλω να ζω ή όπως έπρεπε; Είχα όσους θα ήθελα γύρω μου;
Οι απαντήσεις ίσως δεν είναι τέλειες, είναι όμως αληθινές. Και η αλήθεια με γαληνεύει.
Γι’ αυτό θυμάμαι να αφήνω ό,τι με βαραίνει, να κρατώ ό,τι με θρέφει και ευθυγραμμίζω ό,τι χρειάζεται αλλαγή.
Σε αυτό το τέλος της χρονιάς με βρίσκω σίγουρα πιο καλή, πιο φίλη και πιο απαλή με εμένα. Και αυτό είναι σίγουρα μια νίκη για την χρονιά που αφήνω πίσω μου.