29/10/2025
Oι Πεταλίδες έφυγαν. Δεν είναι πια εδώ. Τις είδε πρώτη φορά σε μια παρουσίαση για την αφηγηματική, όταν μιλώντας για την εξωτερίκευση, εκείνη αναγνώρισε τις Πεταλίδες πάνω σε όλο της το κορμί. Κατάλαβε ξαφνικά πως είκοσι χρόνια ζούσε κουβαλώντας το βάρος τους.
Πιο κάτω, μοιράζομαι με την άδειά της το αφηγηματικό γράμμα που της είχα στείλει μετά την συνεδρία που αφιερώσαμε για να τις εξερευνήσουμε:
"Σε άκουσα να μου περιγράφεις τις Πεταλίδες. Οι Πεταλίδες ήταν αόρατες, μου είπες. Χρόνια τώρα σου τις κολλάνε οι άλλοι όταν αυτά που έκανες δεν συμφωνούν με αυτά που ήθελαν από εσένα. Κάθε φορά και μια Πεταλίδα.
Αυτές, σου πίνουν το αίμα και χύνουν δηλητήριο. και είναι πολύ βαριές
όλο σου το σώμα, είπες, είχε γεμίσει Πεταλίδες.
Οι Πεταλίδες σε έκαναν να νιώθεις ένοχη, σε άκουσα να λες, να νιώθεις πως εσύ φταις. Σε σύγκριναν συνέχεια, έλεγαν πως το μόνο που θέλεις είναι η καλοπέραση- να βλέπεις τους φίλους σου και να ξεκουράζεσαι, λενε οι Πεταλίδες.
Σε έκαναν να πιστεύεις πως ακόμα και για την αναπηρία εσύ φταις. Πως την έφερες εσύ στη ζωή σου, ακριβώς για να μην κάνεις όσα δεν ήθελες ή δε μπορούσες να κάνεις, ή για όσα έπρεπε να δουλέψεις πολύ.
Οι Πεταλίδες σε αυτό είχαν συμμάχους κάποιες κυρίαρχες ιδέες που λένε πως όσα συμβαίνουν στο σώμα έχουν ψυχική αιτία. Αυτές οι κυριαρχες ιδέες, μαζί με τις Πεταλίδες, σε έκαναν να νιώθεις Ενοχη,
πως εσύ την προκάλεσες την αναπηρία.
Αυτό όμως είναι Αδικο, έγραψα.
Οι Πεταλίδες πήγαν να χύσουν το δηλητήριό τους και στους φίλους σου και σε αυτούς που αγαπάς, μου είπες, τότε όμως εσύ μπήκες μπροστά - όχι, δεν θα το επέτρεπες αυτό, να αγγίξουν τους ανθρώπους που αγαπάς, μπήκες μπροστά και δεν τις αφησες να τους αγγίξουν, να κολλήσουν και σε εκείνους, πήρες εσύ όλο το δηλητήριο, την ενοχή, τους προστάτεψες.
Γιατί για εσένα οι φίλοι και οι άνθρωποι που αγαπάς είναι ιεροί.
Είναι το πιο σημαντικό η αγάπη σου για αυτούς και η αγάπη που παίρνεις από αυτούς, δίνει νόημα στη ζωή σου.
Και ξαφνικά, στην παρουσίαση, οι Πεταλίδες φανερώθηκαν. Τις είδες - και όχι μόνο φανερώθηκαν, έπεσαν κιόλας την ίδια στιγμή σχεδόν, τις ένιωσες να πέφτουν, ένιωσες το σώμα να ελευθερώνεται από αυτές, ένιωσες να παίρνεις τη ζωή σου πίσω- όχι, δεν έφταιγες εσύ δεν την προκάλεσες εσύ την αναπηρία σου.
Τώρα το σώμα είναι χωρίς τις Πεταλίδες."
Και σήμερα, έξι μήνες μετά, όταν αναφέρθηκα ξανά σε εκείνες, "πάνε αυτές", μου είπε. "Δεν είναι πια εδώ. δεν ήρθαν ξανά από τότε".
Συνεδρίες αφηγηματικής ψυχοθεραπείας. Μέσα από αυτές, οι άνθρωποι αποκτούν κυριότητα πάνω στη ζωή τους, ξανά, την παίρνουν πίσω απο κυρίαρχες ιδέες και από ιστορίες που άλλοι έχουν συγγράψει για εκείνους.
Φωτογραφία: αφίσα του Αντη Ιωαννίδη
, , , ,