Was ist die Webseite?

https://www.facebook.com/260735360450747/

WieCo Patchworkfamilie en meer, Kuhstrasse 19, Cleve (2025)

26/10/2025

🌸 Zo trots en zo benieuwd! 🌸
Mijn oudste van 12 had al een tijdje het idee dat hij een kleurtje in zijn haar wilde.
Eerst probeerden we het een keer in het weekend met zo’n haarkrijtje — een paar blauwe plukken, helemaal blij natuurlijk. 💙

Maar deze vakantie stond hij ineens bij de drogist met een pak knalroze haarverf in zijn handen. “Deze wil ik."
Ik legde uit dat dit niet zomaar uit te wassen was — dat die kleur wel 2 à 3 maanden blijft. Geen probleem.
Ik vertelde ook dat er vast kinderen zouden zijn die hem zouden uitlachen. Ook geen probleem. 💪

Dus... ik heb hem geholpen, en nu is zijn haar echt flamingoroze. 🦩
Hij vindt het geweldig en heeft tot nu toe alleen maar leuke reacties gekregen. Morgen begint school weer, en hij is supernieuwsgierig hoe iedereen gaat reageren. (Ik trouwens ook 😅)

Maar wat ik vooral voel, is trots.
Trots dat hij durft te zijn wie hij is, trots dat hij zijn eigen pad kiest — ook als dat pad roze is. 💖

🌸 So stolz und so gespannt! 🌸
Mein Ältester (12) hatte schon seit einiger Zeit den Wunsch, sich die Haare zu färben.
Zuerst haben wir es an einem Wochenende mit so einer Haar-Kreide ausprobiert – ein paar blaue Strähnen, und er war total begeistert. 💙

Aber in diesen Ferien stand er plötzlich in der Drogerie mit einer Packung knallpinker Haarfarbe in der Hand: „Die will ich.“
Ich habe ihm erklärt, dass diese Farbe 2–3 Monate hält. Kein Problem.
Ich habe ihm auch gesagt, dass es bestimmt Kinder geben wird, die ihn auslachen. Auch kein Problem. 💪

Also habe ich ihm geholfen – und jetzt sind seine Haare wirklich flamingopink. 🦩
Er findet es großartig und hat bisher nur positive Reaktionen bekommen. Morgen fängt die Schule wieder an, und er ist total neugierig, wie die anderen reagieren werden. (Ich übrigens auch 😅)

Aber vor allem bin ich stolz.
Stolz, dass er den Mut hat, er selbst zu sein, stolz, dass er seinen eigenen Weg geht – auch wenn dieser Weg pink ist. 💖

17/05/2025

So erleben ich die Zeit die Kinder bei uns verbringen: als eine längere oder kürzere Pause in ihrem oft hektischen Leben, bis sie bei uns ankommen.
Einige Kinder kommen völlig durcheinander an, unfähig, Kontakt aufzunehmen, oder aber völlig distanzlos. Das hängt von ihrer Vorgeschichte und natürlich von ihrem Charakter ab.

Unsere erste und meiner Meinung nach wichtigste Aufgabe ist es, die Kinder erst einmal zur Ruhe kommen zu lassen. Die Kinder, die schon länger hier sind, wissen, dass neue Kinder zunächst Welpenschutz haben. Natürlich gibt es gewisse Grundregeln, von denen nicht abgewichen wird. Aber neue Kinder dürfen erst einmal schauen und hören, wie es bei uns läuft.
Was ich immer wieder als etwas ganz Besonderes empfinde, ist, wie die Kinder, die bereits hier sind, die neu ankommenden offen und ohne Vorurteile aufnehmen und sie in das einbeziehen, was für sie gerade wichtig ist. Oft wirkt das auf die Neuankömmlinge schon sehr heilsam. Manchmal klappt es nicht sofort und das neue Kind bleibt auf Abstand, aber in acht von zehn Fällen funktioniert es direkt. In den anderen Fällen hat es bisher am Ende auch immer geklappt, dass die neuen Kinder sich trauen, sich unter die anderen zu mischen und wieder Kind zu sein.

Unsere Hoffnung ist, dass die Kinder, die wieder weiterziehen, so starke Flügel bekommen haben, dass sie so selbstständig wie möglich weitermachen können – damit sie den nächsten Sturm meistern können.

30/04/2025

Alle kinderen die bij ons aankomen zijn dapper de grootste schreeuwers en de stilste bange kinderen. Ze hebben allemaal gemeen dat ze nog niet opgegeven hebben.

De schreeuwers worden vaak het eerste gezien en daardoor ook geholpen. Maar juist die bijna onzichtbare stille kinderen, zijn vaak degenen die het het zwaarst hebben gehad. En ook diegenen die het grootste loyaliteitsprobleem hebben.
Vaak zijn ze zo stil en onzichtbaar gebleven omdat ze wilden of dachten te moeten helpen. Omdat ze zich verantwoordelijk voelden voor de situatie waarin ze zaten. Zodat ze heel lang heel stil zijn blijven doorploeteren.

Als je ze dan uit die onzichtbaarheid haalt en probeert ze weer kind te laten zijn is dat doodeng voor juist deze kinderen. Ze waren zo lang gewend onzichtbaar te zijn en nu worden ze gezien en gehoord. Nu mogen ze hun verantwoordelijkheid afleggen en dat aan volwassenen overlaten. Maar als het jarenlang jouw verantwoordelijkheid was is dat eng en naakt. Soms krijgen ze daardoor andere problemen en als we allemaal geluk hebben worden het uiteindelijk 'gewone' kinderen die zich als zodanig gedragen.

Ik hou van de schreeuwers, maar mijn hart gaat altijd helemaal wijd open voor de stille.

22/04/2025

Ik wil de kinderen die bij ons komen geen onkruid noemen, maar sommige zijn wel net zo sterk als onkruid.

Het is ongelofelijk wat sommige kinderen allemaal.beleefd hebben voordat ze bij ons aankomen. En toch krijgen de meesten het voor elkaar om hun kopje weer op te steken en te gaan bloeien. Soms als ik ergens in een betonnen vlakte een klein kleurig bloempje zie moet ik aan het ene of andere kind dat we hebben leren kennen denken.

Zo'n kind dat door zijn vader mishandeld en moeder mis ruikt werkt en daardoor volledig geen vertrouwen meer in mensen had, die dan toch nu in zijn nieuwe lange termijn pleeggezin na 5 jaar heeft kunnen vertellen over zijn ervaringen en op schoot durft bij zijn pleegmoeder. Dat is toch een overlever. Ja, hij heeft nog een lange weg met veel hobbels te gaan. Maar hij durft de weg wel weer te gaan.
Of dat meisje dat tussen haar 2e en 4e door haar ouders in een kast werd opgesloten als ze gingen werken, dat in het begin als er maar een raam of deur open stond probeerde te ontsnappen. Ze klom overal op om maar weg te kunnen. Ze kon ook nauwelijks praten, logisch ook, want als haar ouders thuis kwamen waren ze doodmoe, kreeg ze te eten en moest ze in bed. En nu woont ze in een woongroep, spreekt prima voor haar leeftijd, gaat naar school en doet het daar goed.
Dat zijn van die voorbeelden waaraan ik denk als ik ergens zo'n bloempje zie.

Het is natuurlijk ook duidelijk dat kinderen die dit soort dingen beleefd hebben hebben, nooit netjes in de rij zullen leren lopen. Afgezien of het belangrijk is om aan de algemene norm te voldoen, gaat het deze kinderen zeker nooit lukken. Maar het is ze gelukt om te overleven, dus ik ben zeker dat het goed gaat komen. Iets wat helaas niet van alle kinderen gezegd kan worden. Sommigen zijn te kapot, geen wortels, verminkte vleugels of beiden.

16/04/2025

Und genau das möchten wir allen die langer oder kürzer bei uns sind vermitteln.
Wird erstmal dich selber und fange an dich lieb zu haben. Dann kannst du immer noch gucken ob es irgendwie Menschen den dich Liebhaben um wem du bist.

So oft kommen die Kinder total kaputt an. Oft sind die dann erstmal total angepasst, da die Angst haben nicht nett gefunden zu worden wenn die unangepasst sind. Wenn wir, und vor allem die Kinder, Glück haben entfalten die sich irgendwann. Manchmal denken wir dann, oh je was haben wir uns gewünscht. Wie einfach war es doch als die noch angepasst waren.
Aber innerlich sind wir froh das die endlich die Mut gefunden haben sich wirklich zu zeigen. Das bedeutet das die anfangen auf sich selbst zu vertrauen und damit auch sich selbst zu sein.

Wenn's soweit ist fängt es natürlich auch an das anderen, Kinder oder Erwachsenen deren Meinung zu das Kind zu äußern und das ist nicht immer positiv. Sobald das anfängt versuchen wir die Kinder Antennen bei zu bringen, damit die selber entdecken können auf welche Meinungen die hören müssen oder sollen. Und welche die ignorieren können. Es wird immer Menschen geben für dem du nicht gut genügend bis sowie du bist. Das ist das Leben.
Wenn wir es schaffen die Kinder starke Wurzeln und kräftige Flügel zu geben kommt es auch mit sich trauen sich selber zu sein gut.

03/04/2025

Dat is wat de kinderen die bij ons zijn heel.hard proberen. Vaak zonder dat ze het zelf weten en vaak ook zonder het idee te hebben dat ze 'kapot' zijn. Want als normaal was dat je veel alleen was, dat je geen liefde kreeg, eten en drinken niet vanzelfsprekend was en regelmaat al helemaal overbodige luxe. Dan is dat jouw normaal geworden.

Pas als je een ander normaal leert kennen heb je de kans te gaan helen. Voor sommige kinderen is het al te laat, daar is teveel kapot gemaakt om nog normaal te kunnen functioneren. Althans zo normaal als in onze maatschappij verwacht word.
Maar bijna alle kinderen hebben en houden een litteken. Met geluk, liefde en geduld blijft het een litteken dat hun latere leven niet ontsierd.

Wij zien het als onze belangrijkste opgave de kinderen stevige wortels en sterke vleugels te geven, zodat ze als het zover is op eigen kracht hun eigen leven kunnen leven. En zo heel zijn dat ze kunnen rouwen, dromen, lachen, liefhebben en voluit leven.
Dat we af en toe merken dat dat niet lukt, door het systeem, omdat er al teveel kapot was of omdat een kind gewoon veel pech heeft. Dat snijd door onze ziel, maar heeft ons ook des te meer energie en liefde om het te blijven proberen.

Nee, wij redden de wereld niet met wat we doen. Maar we redden wel de wereld van ieder kind dat genoeg kracht, liefde en zelfvertrouwen heeft gekregen om het leven te kunnen leven in plaats van overleven.

12/03/2025

Dat proberen we met alle kinderen die hier komen. Tenminste als ze het toelaten dat we, letterlijk en figuurlijk, zo dichtbij komen.
Sommige kinderen zijn zo gebroken dat het teveel pijn doet als je ze genegenheid geeft. Ze staan het niet toe omdat ze het niet aan kunnen. Dat is echt hartverscheurend om te zien. Een kind dat helemaal stuk zit, niet kan uitleggen waarom en dan nog harder begint te huilen als je probeert een knuffel te geven. Sterker nog daar helemaal van verstijven en juist verder van in paniek raken.
In eerste instantie denk je dan, logisch alles is nieuw inclusief wij. Maar dan merk je dat ze het gewoon niet kunnen handelen dat ze rust hebben en dat er van ze gehouden wordt om wie ze zijn.

Het meisje dat een tijd geleden tijdelijk bij ons woonde vanwege een uithuisplaatsing dat zo normaal en vrolijk leek als alles liep.zoals verwacht. Datzelfde meisje was van binnen zo kapot dat de kleinste tegenvaller ervoor zorgde dat ze volledig uit haar evenwicht was. Zo erg dat ze zichzelf vaak beschadigde. Soms lukte het om haar te bereiken en kon je haar door een gesprek weer goed op de rit krijgen. Als je tijdens zo'n gesprek ook maar even met je hand haar arm aanraakte was ze meteen onbereikbaar. Ze kon het echt niet aan om lijfelijk contact te hebben, waarom precies is tijdens haar verblijf bij ons niet duidelijk geworden. Maakt ook niet uit, het is vreselijk om te zien in hoeveel stukjes dit kind was gebroken.

Toen ik dit plaatje zag moest ik ook meteen aan haar denken. En ik hoop dat zij ooit die persoon tegen komt die in ieder geval de meeste van haar stukjes aan elkaar mag lijmen door haar alleen maar vast te houden.

08/03/2025

Precies dit is wat alle kinderen, maar zeker pleegkinderen moeten beseffen en verinnerlijken.

Je bent niet wat ze denken dat je bent en ook niet wat ze zeggen dat je bent.
Je moet ook niet worden wie je niet bent, alleen maar om te voldoen aan alle verwachtingen en meningen die er zijn. Maar zeker niet jezelf veranderen omdat je hoopt dat je dan gezien en geliefd zult worden.
Hou van jezelf en kijk naar wat jij nodig hebt om te kunnen uitgroeien tot wie je kunt worden. Dat is wat wij proberen de kinderen die bij ons wonen proberen te leren. En nee, we geven ze niet de vrijheid om egocentrisch alleen te denken aan wat ze op dat moment willen. We proberen ze te helpen om te zoeken naar wat belangrijk voor ze is, wat ze werkelijk nodig hebben om te kunnen ontwikkelen en bloeien.
Dat er grenzen zijn, maar dat je binnen die grenzen kijkt naar wie jij ben. En dat je leert vertrouwen op wat jij in je hebt en leert zoeken naar wat jij nodig hebt om te ontwikkelen en groeien.
En ja, je gaat vaak op je neus vallen of ontdekken dat wat je dacht dat je wilde toch niet dat was wat je werkelijk wilde.

Loyaliteit is waardevol en belangrijk, maar niet als het jou belemmert in jezelf leren kennen. Of dat je schuld op je neemt die eigenlijk helemaal niet jouw schuld is. Of dat je je gaat gedragen zoals niet goed voor je is.
Dat is de hardste les die de kinderen die bij ons wonen moeten leren, dat je soms wat afstand moet nemen van je loyaliteit.
Voor ons als pleegouders trouwens ook. Soms houd dat namelijk ook in, dat we moeten beslissen dat de loyaliteit die wij voor een kind voelen, te belastend is voor dat kind. Waardoor dat kind zich niet kan ontwikkelen tot de persoon die het kan worden. Dan moeten we soms uit liefde een stapje terug doen en zeggen we blijven er voor jou maar minder hecht. En in andere gevallen moeten we zelfs twee of meer stappen terug doen. Een kind niet leren zichzelf te zijn als het steeds maar heen en weer getrokken wordt tussen verschillende systemen waaraan het loyaal wil zijn.

Wij proberen altijd de kinderen die kort of lang bij ons wonen stevige wortels en krachtige vleugels mee te geven. Bij die wortels hoort ook de biologische familie en bijbehorende loyaliteit. Die vleugels worden groter en sterker naarmate ze leren van zichzelf te houden en te ontdekken welke loyaliteit voor alle betrokkenen goed is.

19/02/2025

Dat vind ik altijd en overal. Je kunt het toch niet iedereen naar de zin maken. Mijn vader schreef ooit in mijn poëzie album; doe wel en zie niet om. En daar houd ik me al heel veel jaren aan.

Dat is ook wat we proberen de kinderen die hier zijn mee te geven.
Juist omdat veel van die kinderen al heel lang geprobeerd hebben, of gedwongen werden, zich aan te passen. Wij vinden het belangrijk dat ze beginnen met zichzelf te vinden en te worden. Soms denken we achteraf; Oeps toen ze nog aangepast waren was het makkelijker voor ons 😉 Maar ja, dan komt een van mijn motto's meteen weer naar boven; als het makkelijk was kon iedereen het. En helaas is gebleken dat het niet makkelijk is en dat dus niet iedereen het kan. En in die gevallen proberen wij er voor het kind te zijn.

Natuurlijk op een zeer praktische manier, door ze te huisvesten, voeden en kleden. Maar juist ook op emotioneel vlak, door ze te ondersteunen in zichzelf vinden en erop te vertrouwen zichzelf te zijn en te laten zien.
Jazeker, soms moet je je aanpassen, want we leven nou eenmaal met veel andere mensen samen en er zijn regels en grenzen waar je je aanmoet houden. Maar ook binnen de regels en grenzen heb je het recht jezelf te laten zien. Daarin begeleiden wij ze.

Gelukkig hebben wij met de meeste biologische ouders geen al te grote problemen (gehad). Want daar ligt een heel groot gevaar op de loer. Kinderen zijn nou eenmaal loyaal en daar kunnen veel conflicten op de loer liggen. De biologische ouders hebben een bepaald (wens)beeld van hun kinderen en de meeste kinderen voelen dat en willen daar graag aan voldoen. Maar vaak is dat lastig, juist omdat de kinderen nu in een andere situatie zijn, waar andere dingen van ze gevraagd worden of mogen. Wij proberen altijd respectvol met en over de biologische ouders te spreken, zodat de kinderen niet het gevoel hebben dat ze moeten kiezen.
Maar we laten ze ook weten dat zij niet verantwoordelijk zijn voor het geluk van hun ouders. Zij mogen zijn wie ze zijn en toch zal er van hun gehouden worden.

06/02/2025

Helaas hebben veel van de kinderen die bij ons komen niet zulke geweldige herinneringen aan het leven voor ze bij ons waren.

Maar juist daarom misschien wel vind ik de hele tekst zo passend.
Leef je verdere leven zo goed en vol als het gaat. En geloof er weer in dat de echte liefde bestaat en nog veel belangrijker, dat jij het waard bent om geliefd te worden.
En ja, bios blijven op wat was helpt je niet verder. Dus probeer dat los te laten en word er sterker van.
Wij doen ons best om hun te helpen alle angsten die ze meebrengen in de ogen te zien, te verslaan en achter zich te laten. Maar man-o-man, wat is dat vaak zwaar en moeilijk voor ze.

En als allerlaatste proberen wij ze zoveel mogelijk mooie nieuwe herinneringen te geven of laten maken. Zodat de gaten opgevuld en de negatieve herinneringen verdrongen kunnen worden.

Soms lukt het, soms helaas niet. Maar we zijn altijd blij en gelukkig met de beetjes die wel lukken en de kinderen sterker en gelukkiger maken.

27/01/2025

En dat is wat wij ervaren en proberen over te brengen op de kinderen die wij opvangen
En je kunt op meerdere manieren houden van meerdere mensen. Dat er (bijna) altijd liefde voor en loyaliteit naar de biologische ouders en eventueel familie is is niet te vermijden. En dat is waar je als pleeggezin mee hebt te dealen.
Ik kan persoonlijk niet goed tegen pleegouders die proberen de biologische familie buitenspel te zetten. Tenzij er natuurlijk sprake is van een toxische relatie. Maar in alle andere gevallen blijft het zo dat je te maken hebt met de biologische familie. Tenslotte zijn hun genen aanwezig in het kind dat onder jouw dak woont. En vroeg of laat loop je er tegenaan dat het kind wil weten waar het vandaan komt. Voor de kinderen die langdurig bij ons zijn, vinden wij het belangrijk dat de deuren naar de biologische familie zo open mogelijk staan. Zodat wij ze makkelijk kunnen begeleiden in het uitzoeken wat ze willen uitzoeken.
In de gevallen dat een kind moeite heeft met het hebben van een biologische familie en het leven in ons gezin maken we dat altijd bespreekbaar. Onze uitleg is dat het ok is om het fijn te vinden bij meerdere families en dat het bijzonder is dat er zoveel mensen zijn die van je houden.

Vanuit de binnenkant is het voor ons ook zo, dat een kind dat bij ons komt vanaf het moment dat het binnen komt bij onze familie hoort. Van het ene kind houd je al vrij snel, bij de ander duurt het langer en soms zit houden van er gewoon niet in. Toch hoort het kind zolang het hier is altijd bij onze familie en proberen we het dat te geven wat het nodig heeft. Ongeacht waar het vandaan komt en hoe lang het blijft.
En zelfs als het houden van er niet in zit, krijgt het toch een plekje in ons hart en geven we dat stukje ook mee op de rest van de reis. Je hoeft tenslotte niet van iemand te houden om hem of haar in je hart te sluiten.

WieCo Patchworkfamilie en meer

26/10/2025

17/05/2025

30/04/2025

22/04/2025

16/04/2025

03/04/2025

12/03/2025

08/03/2025

19/02/2025

06/02/2025

27/01/2025

Adresse

Telefon

Webseite

Benachrichtigungen

Die Praxis Kontaktieren

Verknüpfungen

Teilen

Kategorie