17/12/2025
A afirmación é errada?
Os primeiros recordos episódicos aparecen arredor dos tres anos. Antes non conservamos lembranzas en forma de imaxes, relatos ou esceas que fan unha historia. Mais as crianzas recordan dun xeito máis profundo e primitivo. As experiencias temperás gárdanse como sensacións, impulsos e estados internos que quedan inscritos na memoria do corpo, a través dos "sistemas de acción": circuitos neurobiolóxicos xeneticamente determinados e deseñados para responder de forma incondicionada a estímulos que posúe significación importante para o organismo. Estos sistemas controlan a execución de emocións particulares e o seu obxectivo é producir secuencias conductuais organizadas. Basicamente identifican ameazas específicas á supervivencia xerando sistemas de resposta que no futuro poranse en acción de forma inconsciente
Un dos primeros sistemas de acción é a busca de relación para obter coidados, e implica a aprendizaxe da regulación emocional e dos estados internos a través do vínculo. Estas aprendizaxes sobre a forma de relacionarse quedan grabadas nos estratos inferiores do cerebro, como memorias procedimentais; recordos dos que non somos conscientes, rexistraos na nosa expresión corporal
Noutras palabras; consolídanse os ‘esquemas de estar en relación’ e a capacidade para regularse emocionalmente. E estas experiencias e as súas aprendizaxes condicionan a nosa forma de estar no mundo. Así, cando de crianzas respondéronnos con unha relación de contacto pleno e en sintonía coas nosas necesidades, aprendemos a "coidar de nós mesmas". Cando non é así, mostrarémonos no futuro sobrepasadas polas nosas emocións
A maneira en que fomos coidadas nos primeiros anos determina o noso estilo de apego e a nosa forma de estar no mundo. O corpo aprende se é un lugar seguro ou ameazante, se podemos depender das outras persoas ou se debemos protexernos, a distancia relacional que necesitamos para sentir seguridade... Se entendemos que o corpo aprende a sentirse seguro a través da relación, entón a lactación materna aparece como un espazo privilexiado onde a criatura incorpora, na pel, a experiencia de ser acollida e regulada ademáis de nutrida