Centro de Psicoloxía Claves

15/10/2025

Citas postas con antelación non me permiten moita marxe, salvo de media mañá ata a tarde

14/10/2025

04/10/2025

Esta semana tiven una sesión cunha persoa xove que comentaba que se sentía menos a nivel persoal e como que fora para atrás e coma se perdera madurez, porque está nun momento no que hai una serie de emocións e sentimientos, ás veces, que son como máis intensos e incómodos. Estas cosas custa un güevo explicalas e verbalizalas, pasalas a palabras... En definitiva, ten a sensación de que as cousas coas que antes lidiaba con máis facilidade, agora fánselle costa arriba.
Unha frase que usou foi que xa non tiña o control que semellaba ter sobre a maioría das emocións e iso faina sentir mal, menos válida.
O CONTEXTO sempre é una das claves vitais para o mundo da psicoterapia: esta persoa non tiña en conta que nestes momentos a súa vida non é como cando "controlaba" as emocións de forma máis doada; agora xa non está na Universidade nin no master nin na súa terra; veu para o norte, ten a sua primeira relación seria de parella, convive coa súa parella, pasou por un traballo duro e esgotador, complicado por desprazamentos lonxe e a diario, e acaba de empezar a preparar una oposición... Está claro que non é o mesmo que antes.
O caso é que o que lle pasa non é que retroceda, nin que perdera madurez nin nada semellante, se non seguramente todo o contrario: está medrando. É como nun xogo de ordenador calquera, cando pasas ao modo difícil, ou moi difícil, as habilidades adquiridas seguen a estar aí pero temos que adaptalas á dificultade, e iso fainos mellores no xogo, aínda que os resultados ao principio son obviamente peores.

22/09/2025

Hai un asunto importante con calquera problema ou dificultade dos que se presentan ao longo da vida, que é: como imos facer para conseguir que este problema que nos ocupa se solucione, ou se minimice o suficiente para ir zafando e estar algo máis tranquilos? Vamos, que como imos facer para empezar a mellorar a situación.
Algo moi común é crer que se o problema pensamos que ten que ver co traballo, a posible solución vai estar “a güevos” nese mesmo ámbito. Claro! Como vai ser se non? É un tipo de lóxica bastante contundente (e lineal tamén). É lóxica clásica e básica, e pode funcionar, a menos que non o faga.
En ocasións o achegamento á solución ou á mellora do problema, pode vir por medios periféricos, tanxenciais, sen necesidade de ir de fronte. E aí está o que eu chamo ocuparnos de Asuntos Periféricos. En moitísimas situacións creo que é moi útil usar a filosofía da Navalla de Ockham pero aplicándoa a solucións, non a explicacións de fenómenos. Entón, se podemos ir facendo cousas útiles e máis fáciles e sinxelas para ver se podemos cambiar un problema, creo que é mellor que meternos a s**o con algo moi jodido, duro e posiblemente pouco efectivo. Así, para chegar a un punto da cidade da foto que estea no outro extremo a onde estamos nós, pode ser máis cómodo e efectivo usar o periférico que meternos ao caos do tráfico do centro.
E xa levo comprobado que é un sistema bastante efectivo ocuparnos ás veces de eses asuntos periféricos en vez de ir ao miolo do asunto de primeiras. Creo que non é algo que se teña moi en conta posto que a lóxica común dinos que se o problema parece que está no traballo, para que vou mellorar ou cambiar cousas do meu tempo libre, por exemplo. Pero como digo sempre, lóxicas hai moitas, hai que atopar unha que nos sexa o máis útil posible.

06/09/2025

Unha rapaza nunha cidade europea calquera durante a Segunda Guerra Mundial. Mostra unha expresión de calma que non parecería axeitada ás circunstancias que a rodean: edificios derruidos durante un dos múltiples bombardeos sufridos pola poboación civil de ambos bandos.
É unha mostra da resiliencia humana, e de como unha persoa pode mostrar adaptación ás peores circunstancias.
A semana pasada tiven unha sesión cunha rapaza xove que despois de pasalas putas o último ano e medio por diferentes historias que lle foron pasando, díxome algo que é crucial para sobrevivir neste jodido mundo que nos toca ás veces. Díxome despois de varias sesións en varias tandas diferentes, máis ou menos o seguinte: "Carlos, eu xa non quero estar ben, quero dicir, estar arriba todo o tempo, doume conta que iso é buscar algo imposible, algo que non vou atopar; o que eu quero é saber estar mal, porque estar ben, estou ás veces e xa sei facelo".
Unha perla de sabiduría nunha rapaza de 20 anos que madurou rápido e aprendeu a seguir adiante.