ZUNZUNEGUI Psicólogas

25/11/2025

Hoxe é o día internacional contra as violencias de xénero. Necesitámolo máis que nunca. Ou tanto coma sempre. Avanzamos, mais lembremos que non queremos dar nin un paso atrás.
Necesitamos dunha educación pública de calidade que contrarrestre outros instrumentos de poder que invisibilizan ou directamente negan a necesidade dun día coma o de hoxe. Un sistema que eduque na igualdade, no respecto, nos coidados, na corresponsabilidade neses coidados, no bo trato, na compaixón.
Precisamos tomar consciencia de que as violencias, ás veces, poden ser máis sutís, pero seguen a existir e seguen a ser violencias que forman parte dun continuo. Comentarios despectivos, desprecios, negación de espazos, usurpación da palabra, desprezo de opinións, deslexitimización de logros, minimización do coñecemento, miradas de cosificación, invalidación dos nosos sentimentos e incomodidades, (in)validación a través do corpo…
Un continuo que vai aumentando a carga da violencia e do control, até chegar as ameazas, as agresións físicas e, finalmente, ao asasinato. Porque si, no 2025, seguen a matarnos polo feito de seren mulleres. Neste ano van 38 mulleres e 20 crianzas orfas.

Hoxe, 25 N, e sempre: querémonos libres, querémonos vivas. 💪🏽💪🏽

19/11/2025

Un dato moi gráfico, moi significativo. 😓

A igualdade na responsabilidade dos coidados segue claramente a ser unha tarefa pendente. E as mulleres que non renuncian, están exhaustas.

Eles teñen que poñerse as pilas, mostrar interese, ser proactivos. Nós temos que aprender a delegar.

Temos que seguir na educación en igualdade real.

Bonito mércores.

💐💫

06/11/2025

Eu diría que esta serie de Leticia Dolera é unha obra mestra. Polo que escoitei nalgunha entrevista tomouse tres anos para traballar no tema, investigar, formarse, reflexionar. Nótase. É unha serie complexa, con moitas capas. No que o individual vese cruzado polo colectivo, e viceversa.

Fala de violencias se***is e de abusos, si. Mais tamén fala de moitas máis pezas que mostran a complexidade destas situacións: a comunicación, a educación sexual, o tabú da sexualidade entre xeracións, a influencia das redes. Atravesando temas de clasismo e homofobia. É quen de mostrar as propias feridas coas que carga cada personaxe.

Mostra un sistema que acompaña á supervivinte, amable, que non revictimiza. Ogallá puidésemos dicir que isto é a norma.

Temos por diante moita reflexión para poder actuar dende a prevención.

24/10/2025

Pequena reflexión sobre o acontecido estes días no centro escolar de Sevilla.

Grazas a .gal, mais unha vez, pola súa xenerosidade.

https://praza.gal/opinion/educar-na-compaixon

💫💐

24/10/2025

Estes días púxenme a escribir unha pequena reflexión sobre alguna nova que saiu estes días na prensa.

E, como das veces anteriores, en .gal abríronme as portas. Grazas

💐💫

17/10/2025

Por estas datas, hai catorce anos, botaba andar este proxecto🥳🥳.

Daquela ilusión e medo a partes iguais. Hoxe, máis ilusión que medo.

Debe ser pola adolescencia, mais este ano foi especialmente intenso en mudar a pel, moitas aprendizaxes, horas de estudio, de formación… sempre coa intención de mellorar a calidade do meu acompañamento e de ser mellor profesional. Movéronse as bases, pero a ilusión e a confianza sempre estiveron aí. Guíando. 💫💫

Síntome moi agradecida pola vosa confianza, porque sen vós nada disto tería sentido nin tería chegado até aquí.

SON PORQUE SOMOS. 🥰

GRAZAS!!! 💐💫

09/09/2025

Non sei a de veces que vin esta fermosa serie. Capítulos curtiños, que convidan a rirse e tamén a reflexionar sobre a amizade, sobre a sexualidade, sobre a idade…

Dúas mulleres moi diferentes que, por circunstancias vitais, teñen que compartir espazo e acaban sendo familia. Tecen unha relación de cariño, de complicidade, de coidados que, a min, me pon moi blandiña mentres río.

02/09/2025

Despois do gran acollemento que tivo a primeira parte do artigo, custa moito máis facer pública esta segunda, coa que toma forma na súa totalidade: “des-conectar… para conectar-nos”.

Sempre sinto vertixe con esta exposición, mais hoxe, especialmente.

Deseco que vos guste, e que vos chegue coa mesma intención coa que foi escrita.

Grazas por estar aí acollendo e sostendo.

Grazas a .gal por estar receptivas a esta idea de dividir o artigo e facerme un oco dúas semanas seguidas.

Bonito martes 💫💫💫💫

26/08/2025

Hoxe sae en Praza Pública a primeira parte dun artigo que se chama “des-conectar… para conectarnos”.

A segunda parte sairá a semana próxima.

Sempre moi agradecida pola xenerosidade coa que atenden as miñas propostas.

Ogallá sirva para por algo de luz.

Que teñades un bo martes! 💐💫

A información chega a través dos medios de comunicación e das redes sociais onde a mesma nova pode aparecer varias veces ao día, mesmo con imaxes desoladoras e desgarradoras. E isto pode ter un dobre impacto: ou te desensibilizas por exposición ou te sobrecolles por superación