Psychoterapia Corby - Uwolnić MYŚLI

09/12/2025

Oto najważniejsze porządki jakie możesz zrobić w życiu .

08/12/2025

...

05/12/2025

Wczoraj odeszła moja wierna psia przyjaciółka, z którą spędziłyśmy szesnaście lat wspólnego życia.
W tym bólu zadałam sobie pytanie:

Czy żałoba po odejściu bliskiej osoby może być równie głęboka jak żałoba po utracie psiego przyjaciela?

Pomyślałam, że podzielę się z Wami tą refleksją.
Wielu z Was z pewnością już tego doświadczyło albo doświadcza — tak jak ja w tej chwili.

Żałoba po człowieku i po zwierzęciu może różnić się, ale nie musi. Psychologia pokazuje, że obie mogą być równie głębokie, choć często mają inny charakter i są inaczej społecznie traktowane.

🖤 1. Żałoba po człowieku

Zazwyczaj bywa:

traktowana społecznie jako „poważniejsza”, więc otoczenie daje więcej wsparcia,

związana z utratą osoby, która pełniła wiele ról społecznych (rodzic, partner, przyjaciel),

obudowana rytuałami: pogrzeb, stypa, kondolencje — co pomaga przeżyć żałobę,

często trwa długo i obejmuje:

szok,

gniew,

poczucie winy,

reorganizację życia po stracie.

🐾 2. Żałoba po zwierzęciu

Wbrew pozorom bywa bardzo silna — czasem silniejsza niż po niektórych ludziach.

Dlaczego?

Zwierzę jest często członkiem rodziny, obecnym codziennie.

Relacja jest bezwarunkowa, pozbawiona konfliktów, wyjątkowo bliska emocjonalnie.

Zwierzę może być źródłem wsparcia, rutyny i poczucia bezpieczeństwa.

Brakuje społecznej akceptacji tej żałoby — ludzie słyszą: „to tylko pies/kot”, co pogarsza ból.

To prowadzi do tzw. nieuznanej żałoby — realnej, ale lekceważonej przez otoczenie.

❤️ 3. Co mówi psychologia?

Mechanizmy żałoby są te same: smutek, tęsknota, dezorientacja, pustka, nawet objawy fizyczne.

Siła żałoby zależy nie od tego, kto odszedł, ale od siły więzi.

Przywiązanie do zwierzęcia może być równie głębokie jak do człowieka.

💬 4. W praktyce: każda żałoba jest ważna

Nie istnieje „hierarchia strat” —

w psychologii mówimy, że intensywność żałoby zależy od jakości więzi, a nie od jej kategorii.
Jeżeli ktoś lub coś było dla Ciebie ważne, Twoja żałoba jest w pełni uzasadniona. Mechanizmy emocjonalne uruchamiają się tak samo, niezależnie od tego, czy tracimy człowieka, czy zwierzę.

Jak to wygląda u mnie?
W swoim życiu pożegnałam wielu bliskich — Ci, którzy mnie znają, doskonale o tym wiedzą. Mimo to zauważam, że odejście zwierzęcia przeżywam głębiej. Psychologia opisuje to jako reakcję na bezwarunkową więź, która jest pozbawiona elementów ambiwalencji typowych dla relacji międzyludzkich.

Nigdy nie doświadczyłam ze strony moich zwierząt bólu, zdrady ani zawiedzenia. W relacjach z ludźmi te doświadczenia są niestety naturalną częścią życia — niosą ze sobą zranienia, które wpływają na to, jak później przeżywamy kolejne straty.
Dlatego odejście zwierzęcego towarzysza boli mnie inaczej, często mocniej.

To była relacja autentyczna, czysta, bezwarunkowa, oparta na obecności, zaufaniu i oddaniu.
Psychologia nazywa to więzią bez ambiwalencji, która — kiedy się kończy — pozostawia wyjątkowo dotkliwą pustkę.

02/12/2025

Mediacje rozwodowe – zatrzymaj spiralę walki i chroń siebie oraz dzieci przed traumą.
Mediacje rozwodowe to alternatywny sposób by uniknąć procesu sądowego, w którym małżeństwo może się rozstać. Każdy rozwód wymaga postępowania sądowego, natomiast w tej sytuacji dążenie do ustalenia jego warunków odbywa się w drodze mediacji, a nie podczas rozpraw na sali sądowej, co ułatwia sprawę wsądzie a co ważniejsze rozstajecie się jak cywilizowani ludzie.
Mediator nie walczy w imieniu jednego klienta
Mediator znajduje się w znacząco innej roli niż pełnomocnik procesowy — nie walczy w imieniu i na rzecz jednego klienta, tylko pozostaje neutralny dla obu stron i pomaga im w osiągnięciu kompromisu.
— Podstawową zasadą mediacji jest dobrowolność. W każdym momencie strona może zrezygnować z kontynuowania mediacji. Natomiast z reguły rozstające się pary chcą osiągnąć kompromis, którego zwieńczeniem jest sporządzenie ugody mediacyjnej
Co zawiera ugoda mediacyjna?
Ugoda mediacyjna jest wynikiem ustalonych zasad rozstania i kompromisów osiągniętych przez każdą ze stron. — Zawieramy w niej wszystko to, co powinno się znaleźć w wyroku rozwodowym. Są to np. kwestie związane z władzą rodzicielską nad dziećmi, jeśli oczywiście para ma dzieci, miejscem ich zamieszkania, kwestia alimentów, kontaktów każdego z rodziców bądź jednego z rodziców z dzieckiem. Dodatkowo w drodze ugody mogą być ustalone sprawy majątkowe. Strony ustalają, w jaki sposób chcą dokonać podziału majątku, a potem w pozwie o rozwód wskazują dokładnie to, co zostało zawarte w ugodzie. Skutek jest taki, że sąd co do zasady rozwodzi strony na ustalonych wspólnie warunkach — wyjaśnia radczyni prawna. W takim przypadku rozwód w sądzie staje się zwykłą formalnością, bo sąd dąży do tego, żeby wydać wyrok na zgodnie ustalonych warunkach przez obie strony, a wyrazem tej zgody jest ugoda.
W przypadku rozwodu, który odbywa się wyłącznie na drodze sądowej zdarza się, że, jeśli pomiędzy rodzicami jest konflikt, dziecko jest "przeciągane" przez rodziców na swoją stronę, często nawet w sposób niezamierzony. — Wykorzystywanie dziecka w procesie, nawet w sposób nieświadomy, tworzy u niego konflikt lojalności. Jeżeli sąd to wyraźnie widzi, powołuje biegłego psychologa, by dowiedzieć się, jaka jest sytuacja dziecka. Zdarza się też przesłuchiwanie małoletniego dziecka przez odpowiedzie organy, czasami przez sąd.
Rozstanie na drodze mediacji może uchronić dziecko przed taką koniecznością. — W momencie, gdy konflikt między rodzicami nie jest widoczny, zawarto ugodą mediacyjną, a strony zaproponowały na przykład opiekę naprzemienną i wydaje się to rozsądne, bardzo często nie potrzeba ani przesłuchiwania dziecka, ani powoływania biegłego. Wyrazem tego, że rodzice potrafią wspólnie zadbać o dobro dziecka, jest zawarta ugoda i ustalone warunki związane z rozstaniem, a przede wszystkim z opieką nad małoletnimi dziećmi
Udowadnianie winy nie jest celem mediacji
Oczywiście mediacje bywają różne i niekiedy są bardzo burzliwe. Mediator natomiast zawsze przypomina parom, do czego dążą — nie do walki tylko do zawarcia ugody. Z drugiej strony nie jest tak, że ta ugoda oznacza konieczność zgody na wszystko. — Rozmawiamy o wszystkich ważnych elementach związanych z rozstaniem. Bywa to bardzo trudne, natomiast z punktu widzenia mediacji aspekty udowadniania i wykazania winy nie są jej celem — mówi.
— Z reguły spotykamy się mniej więcej na 5 spotkaniach mediacyjnych i rozmawiamy o wszystkich elementach związanych z rozwodem. Zwykle to wystarcza, by zawrzeć ugodę. Następnie strony sporządzają pozew o rozwód na ustalonych warunkach i na tej podstawie sąd wyznacza termin rozprawy. Nie znam przypadku, żeby sąd w takich okolicznościach nie zakończył związku małżeńskiego na jednej rozprawie — zdradza radczyni prawna.
W przypadku mediacji prywatnej, o której mówimy, koszt zależny jest od zawieranej ugody z mediatorem, nie ma narzuconej odgórnie stawki za obsługę całego procesu mediacyjnego. Cena zależna też jest od zakresu działania i doświadczenia mediatora. Natomiast w momencie, gdy sąd wydaje zarządzenie o skierowaniu stron do mediacji, bo też tak może być, wtedy mediator jest zobligowany do prowadzenia mediacji zgodnie ze stawkami obowiązującymi w danym kraju tym przypadku UK.

01/12/2025

30/11/2025

„Neurotyk”
to potoczne określenie osoby o wysokim poziomie neurotyzmu — jednego z pięciu głównych wymiarów osobowości w psychologii.

Co to znaczy?
Osoba o wysokim neurotyzmie:
łatwiej odczuwa lęk, stres, napięcie,
ma skłonność do martwienia się i przewidywania negatywnych scenariuszy,
bywa bardziej wrażliwa emocjonalnie,
przeżywa intensywniej smutek, frustrację czy złość,
może mieć trudność z szybkim powrotem do równowagi emocjonalnej.

Ważne informacje
,,Neurotyk” nie jest terminem medycznym ani diagnozą — to cecha osobowości, a nie choroba.
Wysoki neurotyzm nie oznacza niczego „złego”; wiąże się też np. z większą wrażliwością na otoczenie i uważnością na zagrożenia.
Jeśli chcesz, mogę wyjaśnić, skąd się bierze neurotyzm, jak go rozpoznać albo jak sobie radzić z jego skutkami.

Skakanie ze stanu w stan czy to cecha neurotyka
Krótka odpowiedź: Tak, „skakanie ze stanu w stan” (czyli szybkie zmiany nastroju) może być związane z wysokim neurotyzmem, ale nie musi.

Dlaczego może?
Osoby o wysokim neurotyzmie:
silniej reagują na stres i bodźce,
łatwiej „wpadają” w emocje,
wolniej wracają do równowagi,
mogą mieć bardziej chwiejny nastrój.
To może wyglądać jak nagłe przejścia od spokoju do irytacji, od lęku do ulgi itp.
Dlaczego nie zawsze?
Zmienne nastroje mogą wynikać także z:
stresu lub przepracowania,
problemów ze snem,
zaburzeń lękowych lub depresyjnych,
ADHD (szybkie reakcje emocjonalne),
cech temperamentu (wysoka reaktywność),
sytuacji życiowej, relacji, hormonów, itd.
Sam neurotyzm to tylko cecha osobowości, nie diagnoza.

29/11/2025

Uzależnienie – kiedy „potrzeba” staje się więzieniem
Uzależnienie to nie tylko narkotyki, alkohol, papierosy, uzależniamy się też od ludzi, różnych ludzi.
Szerzej o uzależnieniach, poniżej.

Uzależnienie to złożony stan, w którym osoba traci kontrolę nad zachowaniem związanym z określoną substancją lub czynnością. Wbrew powszechnemu przekonaniu, uzależnić można się nie tylko od alkoholu czy narkotyków, ale także od leków, zakupów, telefonu, internetu, pracy, relacji, a nawet od silnych emocji. Wspólnym mianownikiem wszystkich form uzależnienia jest to, że zaczynają dominować nad życiem człowieka, zaburzając codzienne funkcjonowanie, zdrowie i relacje społeczne.

Czym jest uzależnienie?

Specjaliści definiują uzależnienie jako zaburzenie, w którym dochodzi do utraty kontroli nad zachowaniem oraz przymusu jego powtarzania, mimo negatywnych konsekwencji. Uzależnienie może mieć charakter:

psychiczny – potrzeba przeżycia określonego stanu (np. ulgi, euforii),

fizyczny – objawiający się reakcją organizmu, gdy zabraknie substancji (np. drżenie, nudności),

behawioralny – związany z nawykami i powtarzalnymi czynnościami (np. kompulsywne granie, ciągłe sprawdzanie telefonu).

Uzależnienie od substancji

Najbardziej znane są uzależnienia od:

alkoholu

nikotyny

narkotyków

leków przeciwbólowych, uspokajających, nasennych

Mechanizm działania jest podobny: substancja wpływa na układ nagrody w mózgu, powodując wyrzut dopaminy i poczucie przyjemności. Z czasem mózg domaga się coraz większej dawki, a przerwanie przyjmowania wywołuje objawy odstawienne.

Uzależnienie od czynności – rosnący problem współczesności

Nie mniej poważne są uzależnienia behawioralne, czyli od:

internetu i smartfona

mediów społecznościowych

gier komputerowych

zakupów

seksu

jedzenia

pracy

W tych formach uzależnienia również działa mechanizm nagrody. Np. „lajk” na Instagramie, zakupy czy wygrana w grze dają krótkotrwałe poczucie satysfakcji, po którym szybko pojawia się potrzeba kolejnej dawki bodźców.

Uzależnienie od osoby – kiedy relacja przestaje być zdrowa

Szczególnym typem jest uzależnienie emocjonalne, czyli silna, nierzadko obsesyjna zależność od drugiej osoby. Osoba uzależniona:

podporządkowuje swoje życie partnerowi,

odczuwa lęk przed odrzuceniem,

traci poczucie własnej wartości,

boi się samodzielności,

zaniedbuje swoje potrzeby.

Takie relacje często wynikają z wcześniejszych doświadczeń – braku bezpieczeństwa, trudnych relacji w dzieciństwie lub niskiego poczucia własnej wartości.

Przyczyny uzależnień

Uzależnienia rzadko wynikają z jednego czynnika. Najczęściej są efektem połączenia:

biologii (predyspozycje genetyczne, neurochemia mózgu),

psychologii (traumy, stres, lęki, potrzeba akceptacji),

środowiska (rodzina, grupa rówieśnicza, presja społeczna, stres w pracy),

czynników społeczno-kulturowych (łatwa dostępność substancji, presja sukcesu).

Skutki uzależnienia

Uzależnienie, niezależnie od rodzaju, prowadzi do:

zaburzeń zdrowia fizycznego i psychicznego,

problemów finansowych,

konfliktów rodzinnych,

wycofania społecznego,

spadku jakości życia,

często depresji i stanów lękowych.

Droga do wyjścia z uzależnienia

Leczenie uzależnień obejmuje różne formy pomocy:

psychoterapia – indywidualna, grupowa lub rodzinna,

terapia poznawczo-behawioralna,

wsparcie grup samopomocowych (np. AA, NA),

leczenie farmakologiczne w niektórych przypadkach,

psychoedukacja i zmiana stylu życia.

Najważniejsze są: świadomość problemu, chęć zmiany i wsparcie otoczenia. Uzależnienie jest chorobą, którą można leczyć — ale wymaga to czasu, konsekwencji i profesjonalnej pomocy.

Podsumowanie

Uzależnienie to nie słabość charakteru, lecz złożony problem psychiczny, fizyczny i społeczny. Może dotknąć każdego — bez względu na wiek, status czy osobowość. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie sygnałów ostrzegawczych i skorzystanie z pomocy. Im szybciej reakcja, tym większa szansa na powrót do równowagi i odbudowanie jakości życia.

28/11/2025

🤗