https://www.facebook.com/263337713526043/

Harmonia Duszy by Joanna Król - Karpińska, Manchester (2025)

31/10/2025

Dary dla przodków.........................................

Jutro 1 listopada.
Dla wielu to czas łez, wspomnień i tęsknoty.
Płaczemy nad stratą, nad tym, czego już nie ma.
Ale czy nasi przodkowie chcieliby widzieć nas zapłakanych,
zatrzymanych w bólu, niezdolnych żyć dalej?

A może…
chcieliby zobaczyć nas tańczących, śmiejących się, żyjących w pełni?
Kochających, marzących, budujących własne życie, relacje, rodziny?

Co by się stało, gdybyś w ten dzień – zamiast tylko wspominać stratę –
usiadł/a do symbolicznej uczty?
Dla siebie i dla tych, których już nie ma.

Nakrył/a stół, zapalił/a ogień, postawił/a chleb,
zupę, może kieliszek wina.
I zamiast płakać – celebrował/a ich życie:
ich sukcesy, doświadczenia, radości.
Uśmiechnęła/uśmiechnął się do tego,
że choć na chwilę mogliście się spotkać.
Że zostawili w Tobie coś, co trwa.

Może tego dnia najeść się do syta – za tych, którzy głodowali.
Oddychać głęboko – za tych, którzy zginęli,
nim zdążyli zaczerpnąć powietrza.
Kochać – za tych, którym miłości zabrakło.

A wieczorem…
posłuchaj ulubionej symfonii babci, dziadka
obejrzyj stare zdjęcia, te, na których widać uśmiech – Twój i ich.
Niech ten wieczór stanie się świętem życia, nie tylko pamięci.

Bo może najlepszym sposobem, by uczcić zmarłych,
jest żyć dobrze – w zgodzie ze sobą, niosąc w sobie ich mądrość.
........................................

Dziś myślę o tym, jak wiele życia płynie przez nas –
dzięki tym, którzy byli przed nami.

Joanna 💚

Psychotraumatolog
Certyfikowana Terapeutka Ustawień Systemowych

30/10/2025

Słuchanie siebie......................................

Często żyjemy tak, jakbyśmy słyszeli tylko głosy świata zewnętrznego – oczekiwania innych, normy społeczne, pośpiech dnia codziennego.
W tym hałasie łatwo zagubić własny głos, a jednak ciało, serce i intuicja nieustannie próbują się do nas odezwać.

Nasze potrzeby są naszym kompasem i informacją –
mówią nam, gdzie jesteśmy w zgodzie ze sobą,
a gdzie przekraczamy własne granice.

Czy pytasz siebie, czego naprawdę potrzebujesz?
Czy masz uważność na siebie, na swoje pragnienia,
na to, co ciało i serce próbują ci zakomunikować?

Słuchanie siebie to uważność na własne pragnienia i potrzeby.
To gotowość, by się zatrzymać i wsłuchać w sygnały ciała –
w to, co boli, co napięte, co tęskni, co przyciąga nas w stronę radości.
Nasze ciało mówi nie tylko o tym, czego pragniemy,
ale też o tym, gdzie przekraczamy swoje granice.

Bycie w kontakcie z tym, czego naprawdę chcemy, wymaga odwagi –
odwagi, by zatrzymać się w codziennym pośpiechu,
by usłyszeć własny głos i pozwolić sobie działać
w zgodzie z tym, co ważne.
Bycie autentycznym oznacza czasem rezygnację z tego,
co „powinniśmy”, i pozwolenie sobie
na życie zgodne z własnym rytmem.

To proces delikatny, wymagający cierpliwości,
ale jednocześnie otwierający drogę do pełniejszego życia –
życia, w którym nasze potrzeby i pragnienia nie są ignorowane,
lecz traktowane jak przewodnik.
Słuchając siebie, uczymy się nie tylko rozumieć własne pragnienia,
lecz także szanować własne granice i kierować się nimi w codziennym życiu.
.....................................

Zatrzymaj się na chwilę, by zobaczyć to, co niewidzialne
i pozwól życiu znów płynąć.

Spotkajmy się w przestrzeni ciszy, obecności i łagodnego oddechu.

Joanna 💚

Wolne terminy na sesje online 1:1

Piątek 11:00 i 19:30
Sobota 11:00
Poniedziałek 10:00 i 12:00

29/10/2025

Każdy z nas nosi w sobie jakąś historię,
której nie opowiedział do końca.

Nie chodzi o to, by ją wymazać,
ale by nauczyć się być z nią w spokoju.

Uzdrowienie to nie nagły moment,
tylko powolny proces powrotu do siebie.
.........................................................

Zatrzymaj się na chwilę, by zobaczyć to, co niewidzialne
i pozwól życiu znów płynąć.
Spotkajmy się w przestrzeni ciszy, obecności i łagodnego oddechu.

Joanna 💚

Wolne terminy na sesje online 1:1

Czwartek 10:00
Piątek 19:30
Sobota 11:00

28/10/2025

Są takie pożegnania, na które nie da się przygotować.
Takie, które zostają w ciele – w drżeniu dłoni,
w ciężarze oddechu, w ciszy między uderzeniami serca.

Nie chcemy wtedy wypuścić z rąk nawet wspomnień.
Trzymamy je mocno, jakby od tego zależało,
że jeszcze przez chwilę poczujemy ich obecność –
zapach, ciepło, głos.

Pielęgnujemy je w sobie, tak długo, jak potrafimy.
A potem uczymy się powoli odpuszczać –
nie po to, by zapomnieć,
ale by wspomnienia mogły stać się częścią nas,
a nie ciężarem, który nosimy.................................

Zatrzymaj się na chwilę, by zobaczyć to, co niewidzialne
i pozwól życiu znów płynąć.
Spotkajmy się w przestrzeni ciszy, obecności i łagodnego oddechu.

Joanna 💚

Wolne terminy na sesje online 1:1

Środa 11:00 i 13:00
Czwartek 10:00
Piątek 19:30
Sobota 11:00

27/10/2025

Przyszła cicho, jakby chciała się schować przed światem.
Jeszcze zanim usiadła, łzy już szukały drogi po policzkach.
Powiedziała: „Nie wiem, kim jestem.
Całe życie byłam kimś dla innych.”

Kiedy miała sześć lat, tuliła brata do snu,
zamiast bawić się lalkami — gotowała, sprzątała, pocieszała.
Mama była zmęczona życiem, a tata… odfrunął w swoje odurzenie.
Ktoś musiał być dorosły — więc została nią ona.
Mała dziewczynka w ciele opiekunki.

Dziś ta sama dziewczynka, już w dorosłym ciele, siedzi w fotelu terapeuty.
Rozdaje się po całości, tak jak wtedy.

Dziś — w pracy kolegom, w domu partnerowi.
Zawsze pierwsza do pomocy, zawsze silna, zawsze
„ta, na którą można liczyć”.
Bo w jej świecie miłość równała się poświęceniu.

Bo nikt jej nie nauczył, że można brać — nie tylko dawać.
Że można istnieć, nawet gdy nie jest się potrzebną.

W ustawieniach systemowych widzimy to jasno:
dziecko, które stanęło na miejscu rodzica, gubi siebie.
Wchodzi w cudze buty, by uratować system,
a potem przez lata nie wie, gdzie kończy się troska,
a zaczyna ja.

Teraz wraca do siebie. Powoli.
Zdejmuje z ramion ciężar, który nie należał do niej.
Uczy się mówić: „to nie moje”.
Uczy się stać po swojej stronie.

I może właśnie w tych łzach, w tym drżeniu głosu,
rodzi się ona sama — po raz pierwszy...............................

Ta historia została opowiedziana za zgodą osoby,
która odważyła się zajrzeć w głąb siebie.🌹

Dziękuję Wam — za zaufanie, za obecność, za to,
że pozwalacie mi być przy Was, kiedy wracacie do siebie.
..................................

Jeśli czujesz, że też gdzieś po drodze zgubiłaś / eś siebie —
zapraszam. Poszukamy razem.

Joanna 💚

Psychotraumatolog | Terapeuta systemowy
Praktyk pracy z wewnętrznym dzieckiem

26/10/2025

✨ Zanim się z kimś zwiążesz — poznaj siebie ✨

Zanim oddasz komuś swoje serce, zapytaj siebie,
czy naprawdę znasz jego rytm.
Czy wiesz, co je koi, a co rani?
Czy wiesz, kiedy potrzebuje bliskości, a kiedy ciszy?

Na sesjach bardzo często wybrzmiewa to,
że wiele osób wchodzi w relacje, nie znając siebie.
Nie wiedzą, czego tak naprawdę potrzebują,
co jest dla nich trudne, co ich porusza, a co przekracza.

Dlatego, że nikt nas tego wcześniej nie uczył.
Nie uczono nas słuchać siebie.
Mówić „nie”.
Stawiać granic.
Zauważać, że to, co czujemy, ma znaczenie.

Dlatego tak często próbujemy w relacjach dopasować się,
zamiast się pokazać.
Rezygnujemy z siebie, by nie stracić drugiego człowieka.
A im bardziej gubimy kontakt ze sobą,
tym trudniej nam odróżnić miłość od zależności.

Miłość nie jest ucieczką od samotności ani próbą wypełnienia pustki.
Miłość jest spotkaniem dwóch osób,
które potrafią być przy sobie —
nie po to, by się dopełniać, ale by się widzieć.

Aby naprawdę pokochać drugą osobę,
najpierw potrzebujesz pokochać siebie —
takim, jakim jesteś.
Ze swoim światłem i cieniem.
Z tym, co w Tobie spokojne, i z tym, co wciąż się boi.
Bo tylko wtedy możesz być w relacji z miejsca autentyczności, nie potrzeby.

I pamiętaj — zdrowe granice są mostem do zdrowej relacji.
Nie oddzielają, lecz łączą.
Pokazują, gdzie kończy się moje „ja”, a zaczyna Twoje —
tak, by obie strony mogły się spotkać w prawdzie i wzajemnym szacunku.

Poznanie siebie to nie luksus — to fundament zdrowej relacji.
Bo dopiero wtedy, gdy wiesz, kim jesteś,
możesz kochać z miejsca wolności, a nie lęku.

Usiądź czasem w ciszy.
Posłuchaj swojego oddechu, swoich emocji,
swojego ciała.
Ono zawsze wie, kiedy coś jest „tak”, a kiedy „nie”.
Ucz się tego języka.
On prowadzi Cię do domu — do siebie. 💫
.............................................................

Jeśli czujesz, że chcesz spotkać się ze sobą głębiej —
zobaczyć, jakie emocje wciąż potrzebują Twojej uwagi
i które rany proszą o uzdrowienie,zapraszam Cię na sesję.

To bezpieczna przestrzeń, w której możesz naprawdę spotkać się ze sobą.

Joanna💚

Psychotraumatolog | Terapeuta systemowy
Praktyk pracy z wewnętrznym dzieckiem

24/10/2025

✨ O miłości do siebie i dorosłej odpowiedzialności za swoje potrzeby ✨

Czasem szukamy w innych tego, czego nie dostaliśmy w dzieciństwie — ciepła, uwagi, bezpieczeństwa, akceptacji.
Chcemy, żeby ktoś nas „zobaczył”, zrozumiał, utulił w naszych trudnościach.
Czasem wręcz błagamy lub żebrzemy o to, by inni dali nam to, czego tak bardzo nam brakowało. To bardzo ludzkie.

Ale dojrzewając emocjonalnie, zaczynamy odkrywać, że prawdziwa zmiana zaczyna się wtedy, gdy to my sami stajemy się dla siebie tym, kogo najbardziej potrzebowaliśmy.

Miłość do siebie to nie tylko kąpiele z solą i świeczkami.
To umiejętność zatrzymania się, zapytania siebie:
„Czego teraz potrzebuję?” — i posłuchania odpowiedzi.
To uczenie się komunikowania swoich granic i pragnień bez wstydu i poczucia winy.

To także odwaga, by przestać wymagać od innych, żeby naprawili nasze rany.
Bo dziś, jako dorośli, mamy moc, by sami dawać sobie to, czego kiedyś zabrakło — troskę, uwagę, spokój, miłość. 🌷

I często nie dostaliśmy tego od rodziców nie dlatego, że nie chcieli — ale dlatego, że oni sami nie mieli tego w sobie.
Nie mogli nam dać ciepła, zrozumienia i bezpieczeństwa, bo sami tego nie doświadczyli.
Nosimy w sobie pokolenia niespełnionych potrzeb... ale to właśnie my możemy przerwać ten cykl.

To proces. Czasem bolesny, czasem piękny. Ale zawsze wart tego, by iść dalej — ku sobie. 💛

23/10/2025

O energii kobiecej i męskiej – o tańcu, który tworzy życie
.................................

Kiedy łączymy się w pary, nie spotykają się tylko dwa ciała.
Spotykają się dwa światy energii – męska i żeńska,
dwa bieguny, które – jak ciepła i zimna woda –
mogą stworzyć idealny strumień życia.

Ale tylko wtedy, gdy przepływ jest równy.

Bo jeśli jedno z nas przejmuje rolę drugiego –
jeśli kobieta zbyt długo trwa w energii działania,
kontroli, „robienia”,
a mężczyzna wchodzi w nadmierną uległość,
emocjonalność czy chaos –
przepływ zostaje zaburzony.

Zamiast tworzyć cyrkulację życia, zaczynamy matkować
lub ojcować sobie nawzajem.
Nie partnerujemy – wychowujemy.
Nie płyniemy – zamarzamy albo wrzemy.

To, co miało się spotkać, by stworzyć nową jakość –
dziecko, projekt, wspólne „my” –
nie ma gdzie się narodzić, bo energia nie ma ujścia.

W psychologii Jung mówił o animie i animusie –
wewnętrznej kobiecości w mężczyźnie
i męskości w kobiecie.
Gdy te energie są w nas zintegrowane,
nie potrzebujemy szukać dopełnienia w drugim człowieku –
wtedy spotkanie nie jest zależnością,
lecz wymianą.

Gdy mężczyzna stoi w swojej obecności –
daje kierunek, strukturę, bezpieczeństwo.
Gdy kobieta zakorzenia się w swojej miękkości –
daje ciepło, intuicję, życie.

Dopiero wtedy woda może płynąć.
Dopiero wtedy coś trzeciego –
nowe życie, dziecko, miłość –
może się narodzić.

Bo życie przychodzi tam,
gdzie jest równowaga między ogniem i wodą,
między działaniem i czuciem, między „ja” i „ty”.
.......................................

Zatrzymaj się na chwilę, by zobaczyć to, co niewidzialne
i pozwól życiu znów płynąć.

Joanna 💚

Wolne terminy na sesje online 1:1

Piątek 10:00 i 12:00
Sobota 12:00
Niedziela 10:00

22/10/2025

Kiedy miłość zmienia kształt................................................

Zatrzymaj się na chwilę.
Weź oddech.
Może to, co przeczytasz, dotknie miejsca,
które jeszcze pamięta.

Nie musisz być dzielna/y.
Nie musisz „radzić sobie lepiej”.

Na sesjach widzę, że rozstania, pożegnania,
zakończenia etapów życia bywają jak żałoba —
odczuwana przez większość ludzi głęboko,
choć różnie w ciele i sercu.

Żałoba — to nie tylko strata osoby, którą kochaliśmy.
To także pożegnanie wszystkiego, co już się kończy:
relacji, marzeń, bliskości, wspólnych planów.
Każde odejście ma swój rytm —
jak oddech, który czasem zatrzymuje się na dłużej.

Czuć, jak powietrze gęstnieje.
Jak ciało pamięta dotyk, głos, zapach.
Jak serce bije wolniej, jakby szukało tego,
kogo już nie ma.

Kiedy przestajemy kochać?
Czy w ogóle przestajemy?

Każde odejście jest małą śmiercią.
I każde potrzebuje chwili ciszy,
by mogło się domknąć.

Czasem to żal, czasem gniew, czasem pustka,
która pachnie dawnym życiem.

A jednak — żałoba nie kończy miłości.
Ona zmienia jej kształt.
Z bliskości zewnętrznej w cichą obecność w środku.

W żałobie nie trzeba niczego naprawiać.
Wystarczy pozwolić sobie odczuwać, oddychać, istnieć.

Bo żałoba to też życie.
Tylko w innym języku.
................................

Zatrzymaj się na chwilę, by zobaczyć to, co niewidzialne
i pozwól życiu znów płynąć.

Joanna 💚

Wolne terminy na sesje online 1:1

Czwartek 11:00 i 13:00
Piątek 10:00 i 12:00
Sobota 10:00

21/10/2025

Praca i pieniądze w polu systemowym..................................................................

Zatrzymaj się na chwilę.
Weź oddech.
Poczuj swoje ciało.

Jak ono reaguje, gdy myślisz o pracy?
O zarabianiu, o pieniądzach, o dawaniu i braniu?

Czy w Twoim brzuchu pojawia się napięcie?
Czy Twoje serce się otwiera, czy raczej kurczy?

Praca to nie tylko obowiązek.
To ruch życia – wymiana między dawaniem a otrzymywaniem.
Czasem jednak ten ruch zostaje zatrzymany…

Gdy nieświadomie niesiemy historie naszych rodziców:

• kiedy ktoś w rodzinie ciężko pracował, a mimo to nie dostał uznania,
• gdy pieniądze kojarzą się z krzywdą, utratą lub wstydem,
• albo gdy z lojalności wobec przodków nie pozwalamy sobie na lekkość i dostatek.

Wtedy ciało zaczyna mówić:

„Nie mogę”,
„To za dużo”,
„Nie jestem warta/y”,
„Muszę się bardziej starać”.

W pracy ustawieniowej można zobaczyć ten ruch.
Poczuć, komu lub czemu jestem wierna,
i z miłością oddać to, co nie jest moje.

Wtedy praca przestaje być walką,
a staje się przepływem.

Wtedy pieniądze mogą płynąć —
jak energia, która wraca w równowadze.
.................................................

Zatrzymaj się na chwilę, by zobaczyć to, co niewidzialne
i pozwól życiu znów płynąć.

Joanna 💚

Wolne terminy na sesje online 1:1

Czwartek 11:00 i 13:00
Piątek 10:00 i 12:00
Sobota 10:00

Harmonia Duszy by Joanna Król - Karpińska

31/10/2025

30/10/2025

29/10/2025

28/10/2025

27/10/2025

26/10/2025

24/10/2025

23/10/2025

22/10/2025

21/10/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Share