Emine Nadin Hypnotherapy

25/10/2021

You can be free of anything with hypnosis🙂

11/06/2021

https://m.youtube.com/watch?v=46Lrlmyn4us&feature=youtu.be

Sınav Kaygısı ve Stres Yönetimi

09/06/2021

25/02/2021

Do not suffer, get rid of these negatif feelings....

23/02/2021

Geçmişte yaşamak yada geçmişi çok fazla dūşūnmek, suçluluk duygusu, içerleme, yakınma, acı, üzüntü, burukluk, pişmanlık ve bağışlamama gibi duyguları yeniden yaşamamıza neden olur.
Geleceği çok fazla dūşūnmek, huzursuzluğa, endişeye, gerilime, ūzūntūye ve korkuya kapılmamıza neden olur.
Yani geçmişte yada gelecekte bulunmak yeterince şimdiki anda mevcut olmamıza ve anın keyfini çıkartmamıza engel olur...
Geçmiş ve gelecek ile ilgili duygu ve dūşūncelerin zihnimize gelip bizi kaygılandırmasını biraz da olsa azaltmanın yolu şu ana konsantre olmak yani anda kalmak, anlık yaşananların farkında olmak....
Bunu nasıl yapacağız?
Beş duyu organımızı yaşadığımız her anda kullanıp farkındalığımızı artırarak.....Koklamak, dokunmak, hissetmek, duymak ve görmek gibi... yani sadece yaşanan ana ve eyleme konsantre olarak....
Sevgiler, saygılar🥰

15/02/2021

Herkese çok çok gūzel bir hafta diliyorum🥰

12/02/2021

Her sabah aynada kendine gūnaydın diyor musun? Kendini mutlu etmenin yollarından biri!
Sevgiler🥰

07/02/2021

Sevgili arkadaşlarım bu dönem de bitecek koronadan da kurtulacağız, unutmayın her karanlığın sonu aydınlık, her gecenin sonu gūndūz, her kışın sonu yazdır...... Ruh ruh ve beden sağlığınızı gūzel gūnler için korumanız dileğiyle, sevgiler🥰

01/02/2021

Soğuk yağmurlu bir gündü. Yırtık pırtık paltolar giymiş iki çocuk kapımı çaldı: “Eski gazeteniz var mı abla?”
Çok işim vardı. Önce hayır demek istedim ama giydiklerine gözüm ilişince sustum. İkisinin de ayaklarında eski sandaletler vardı ve su içindeydi.
“İçeri girin de, size bir şeyler ikram edeyim…” dedim. Hiç konuşmuyorlardı. Utana sıkıla bir gölge gibi içeri süzüldüler. Islak ayakkabıları halıda iz bırakmıştı. Sıcak bir içeceğin yanında reçel, ekmek de hazırladım. Belki dışarıdaki soğuğu unutturabilir, azıcık da olsa ısıtabilirdim minikleri. Onlar ocağın önünde karınlarını doyururken ben de mutfağa döndüm ve yarıda bıraktığım işlerimi yapmaya koyuldum. Fakat oturma odasındaki sessizlik dikkatimi çekti. Başımı uzattım içeriye. Küçük kız hayran hayran elindeki boş fincana bakıyordu. Erkek çocuğu bana döndü; “Abla, siz zengin misiniz?” diye sordu.
Çocuğa “Zengin mi? Yo hayır!” diye cevap verirken, gözlerim bir an ayağımdaki eski terliklere kaydı. Kız elindeki fincanı tabağına dikkatle yerleştirdi ve;
“Sizin fincanlarınız, fincan tabaklarınız takım…” dedi. Sesindeki açlık, karın açlığına benzemiyordu. Sonra gazetelerini alıp çıktılar dışarıdaki soğuğa. Teşekkür bile etmemişlerdi ama buna gerek yoktu ki. Teşekkür etmekten daha öte bir şey yapmışlardı. Düz mavi fincanlarım ve fincan tabaklarımın takım olduklarını hatırlatmışlardı. Pişirdiğim patateslerin tadına baktım, sıcacıktı. Başımızı sokacak bir evimiz, bana saygılı bir beyim vardı ve beyimin de bir işi…
Bunlar da fincanlarım ve fincan tabaklarım gibi bir uyum içindeydi. Sandalyeleri ocağın önünden kaldırıp, yerlerine yerleştirdim. Çocukların sandaletlerinin çamur izleri, halının üzerindeydi hâlâ. Silmedim ayak izlerini. Silmeyeceğim de.
Olur ya, unutuveririm ne denli zengin olduğumu…
Alıntı.......

23/01/2021

Sevgili arkadaşlarım, sevgi herşyin ilacı, önce kendinizi sonrada etrafınızdakileri iyileştirebileceğiniz en ucuz ve en kolay yol😘

18/01/2021

❤