15/02/2025
სკოლა და მისი გამოწვევები
მასწავლებლის როლი ბავშვების ფორმირებაში 📚🏫
სკოლა ის სივრცეა, სადაც ბავშვები არამხოლოდ ცოდნას 🎓, არამედ მსოფლმხედველობას, ღირებულებებსა და დამოკიდებულებებსაც იძენენ. სწორედ ამიტომ, მასწავლებლის როლი მხოლოდ საგნის სწავლებით არ შემოიფარგლება – ის გავლენას ახდენს ბავშვის პიროვნულ განვითარებაზე. 🌱👩🏫
თუმცა, დღემდე ბევრ სკოლაში გვხვდება მასწავლებლები, რომლებიც მკაცრი, დამსჯელი და არაჰუმანური მიდგომებით ურთიერთობენ ბავშვებთან. ❌⚠️ ამის შედეგი კი მძიმეა – ბავშვები კარგავენ მოტივაციას, ემოციურად იკეტებიან და სწავლას საფრთხედ აღიქვამენ.
🔹 პრობლემები, რომლებიც სკოლაში დღემდე არსებობს 🚨
📌 არაჰუმანური მიდგომა და ემოციური ზეწოლა
ზოგიერთი მასწავლებელი ბავშვებზე ზეწოლას იყენებს დისციპლინის შესანარჩუნებლად – დამცირება, ზედმეტად მკაცრი ტონი, ემოციური მანიპულაცია, შეურაცხმყოფელი შეფასებები („შენი მომავალი უკვე დაღუპულია“, „შენგან არაფერი გამოვა“).
მსგავსი მიდგომა იწვევს ფსიქოლოგიურ ზიანს, და გავლენას ახდენს მოსწავლის ფსიქო-ემოციურ მდგომარეობაზე. 🧠⚡
📌 არატოლერანტული დამოკიდებულება 🚫
დღემდე ვხვდებით შემთხვევებს, როდესაც მასწავლებლები ბავშვს მისი განსხვავებულობის გამო აკრიტიკებენ – იქნება ეს მისი ოჯახური მდგომარეობა, ინტერესები, ვიზუალი, ჩაცმის სტილი 🎭👕, ქცევა თუ სხვა.
ბავშვი, რომელსაც სკოლაში არ აღიარებენ და არ იღებენ ისეთად, როგორიც არის, იზრდება გაუცხოებული, დაბალი თვითშეფასების მქონე , ან პირიქით – მეამბოხე და დაუმორჩილებელი.
📌 შიშზე დაფუძნებული აღზრდა
ბევრი მასწავლებელი კვლავ მიიჩნევს, რომ ბავშვი მხოლოდ შიშით ისწავლის და ცდილობს, სიმკაცრის დახმარებით გააკონტროლოს მოსწავლეები.
❌📢
მაგრამ ფსიქოლოგია გვაჩვენებს, რომ შიში არ ქმნის მოტივირებულ, ცნობისმოყვარე და განვითარებაზე ორიენტირებულ პიროვნებებს – ის მხოლოდ დამყოლ და შინაგანად დაძაბულ ადამიანებს აყალიბებს. ⚠️💭
📌 საკუთარი შეცდომების ვერ აღიარება
❌
ზოგი მასწავლებელი თავად არ ფიქრობს საკუთარ შეცდომებზე და ჩვევად აქვს მოსწავლეებისთვის იმის თქმა, რომ ყველა პრობლემა მხოლოდ მათგან მოდის.
სინამდვილეში კი, პედაგოგის სიტყვებსა და ქცევას შეუძლია ან მოტივაცია მისცეს ბავშვს, ან სამუდამოდ დააკარგვინოს საკუთარი შესაძლებლობების რწმენა. 🚀✨
📌 „მე ყოველთვის მართალი ვარ“ – მასწავლებლის შეუმცდარობის ილუზია 🚧
ზოგიერთ მასწავლებელს არ აქვს თვითრეფლექსიის უნარი – მათთვის ნებისმიერი სიტუაცია ერთმნიშვნელოვანია: მოსწავლე ყოველთვის ცდება, მასწავლებელი – არასდროს.
მაგრამ სასწავლო გარემო ცოცხალი პროცესია , სადაც შეცდომებს ყველა უშვებს – მათ შორის, მასწავლებლებიც. 🎯🧩
🔹 როგორ უნდა შეიცვალოს მასწავლებლის მიდგომა?
💡
✅ დასჯის ნაცვლად – ემპათია და კომუნიკაცია ❤️🗣️
ბავშვს რომ უსმინო, მნიშვნელოვანია მის პრობლემას დასჯით და კრიტიკით კი არ უპასუხო, არამედ გაიგო, რატომ იქცევა ასე. 🤝👂
✅ არატოლერანტობის ნაცვლად – მიღება და მხარდაჭერა 🤗🌎
ბავშვები განსხვავებულები არიან, და ეს ნორმალურია.
მათ არ უნდა ვაიძულოთ, ერთნაირები იყვნენ – პირიქით, უნდა დავეხმაროთ, იპოვონ საკუთარი ადგილი სამყაროში. 🌟
✅ შიშის ნაცვლად – ნდობა და მოტივაცია
🎯💛
როცა ბავშვი მასწავლებელს ენდობა, ის სწავლას ვალდებულებად კი არა, ინტერესად აღიქვამს. 📖🔍
✅ მასწავლებლის თვითრეფლექსია
„მე როგორი მასწავლებელი ვარ?“ – ეს შეკითხვა ყველა პედაგოგმა უნდა დაუსვას საკუთარ თავს. 📝💡
💬და ბოლოს
ყველა მასწავლებელმა უნდა გადადგას ნაბიჯი ჰუმანური, ემპათიური და ტოლერანტული განათლებისკენ. 💙👨🏫
⏳ დრო შეიცვალა – ბავშვები აღარ სწავლობენ შიშით და წნეხით.
ისინი სწავლობენ მაშინ, როცა გრძნობენ, რომ მათ ესმით, უგებენ და უჭერენ მხარს. 🤝📖🌍
⭕️სამწუხაროდ დღეს სკოლებში კრიტიკული სიტუაციაა , ძალაინ ბევრი მოსწვლეა მასწვლებლის მხრიდან დაზიანებული .
არ აქვს მნიშვნელობა, რამდენად კარგი პროფესიონალია მასწავლებელი თავის საგანში – თუ მას არ აქვს ჰუმანური და ემპათიური მიდგომა, ის ბავშვისთვის ❗️❗️მავნებელია.
‼️‼️რაც არ უნდა ცოდნა ჰქონდეს, თუ მისი ურთიერთობა მოსწავლეებთან აგებულია შიშზე, ზეწოლაზე და დამცირებაზე, მისი პროფესიონალიზმის ღირებულება ნულს უტოლდება.
