01/09/2025
Συχνά ζούμε κοιτώντας προς τα έξω. Οι εικόνες, τα καθήκοντα, οι ήχοι του κόσμου γεμίζουν την προσοχή μας τόσο πολύ, που ξεχνάμε να κοιτάξουμε μέσα. Έτσι, χάνουμε την έμφυτη ικανότητα να αισθανόμαστε. Και τότε, το να βρεθούμε μόνοι με το σώμα μας μοιάζει αμήχανο· σαν να στεκόμαστε μπροστά σε έναν ξένο με τον οποίο δεν ξέρουμε τι να πούμε.
Αλλά η αλήθεια είναι πως το σώμα μας μάς μιλάει αδιάκοπα.
Με αναπνοές.
Με παλμούς.
Με μικρές αισθήσεις που αναδύονται και σβήνουν.
Είναι η γλώσσα του τώρα. Η πιο ειλικρινής υπενθύμιση ότι η ζωή δεν βρίσκεται ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον, αλλά σε αυτό το απαλό άγγιγμα της στιγμής.
Η σχέση με το σώμα
Όταν πλησιάζουμε το σώμα, συνήθως το κάνουμε με την πρόθεση να το “βελτιώσουμε” ή να το “διορθώσουμε”. Αλλά η πραγματική σχέση μαζί του δεν χτίζεται με κανόνες, ούτε με αυστηρές γραμμές. Χτίζεται με παρατήρηση, αποδοχή και σύνδεση.
Δεν χρειάζεται να εκτελέσουμε “τέλεια” μια στάση ή να αναπνεύσουμε με “απόλυτη ακρίβεια”. Αυτό που χρειάζεται είναι να καλλιεργήσουμε την ικανότητα να στρέφουμε το βλέμμα μέσα. Να λέμε στο σώμα:
“Σε ακούω. Είμαι εδώ. Δεν θέλω να σε αλλάξω· θέλω να σε γνωρίσω.”
Κάπως έτσι, η πρακτική μετατρέπεται σε διαλογισμό.
Αυτόν τον μήνα, σας προσκαλώ να συμπορευτούμε σε αυτήν την πορεία.
Να συναντήσουμε ξανά το σώμα μας, με τρυφερότητα και επίγνωση.
Διαβάστε περισσότερα στο www.ippoyoga.com
