21/11/2025
Στο θεατρικό αναλόγιο της Τετάρτης διαβάσαμε το έργο τής Κατερίνας Λουκίδου, ‘’Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο’’. Ο οποίος, στο εργασιακό πλαίσιο που μας παρουσιάζεται, όχι μόνο φίλος των άλλων υπαλλήλων δεν είναι, αλλά ούτε ισότιμος συνάδελφος: o Γιώργος είναι η περίπτωση υπαλλήλου που γίνεται θύμα της αρπακτικής διάθεσης των υπολοίπων. Το έργο ξεκινά με τα ‘’θρηνητικά’’ σχόλια των εργαζόμενων για τον Γιώργο, τον οποίο χτύπησε αυτοκίνητο. Σχόλια που διακόπτονται νωρίς και οριστικά, όταν η εταιρεία διαπιστώνει ότι ο Γιώργος είχε στην κατοχή του ένα usb, τόσο αναγκαίο ώστε προϊσταμένη και υπάλληλοι να κάνουν τ’ αδύνατα δυνατά για να το βρουν. Μα καθώς αποτυγχάνουν, καταφεύγουν σε μέντιουμ με την ελπίδα να ‘’επικοινωνήσουν’’ με τον πεθαμένο και να αποσπάσουν έτσι πληροφορίες. Και το καταφέρνουν. Αποτέλεσμα; Χρησιμοποιώντας απειλές και υπαινιγμούς που αφορούν στη μητέρα του, αλλά και στην κηλίδωση της υστεροφημίας του με ψεύδη, αναγκάζουν τον Γιώργο να εξακολουθήσει να εργάζεται - μέσω του μέντιουμ - στην εταιρεία από ‘’ψηλά’’. Έτσι, ο χώρος τού μέντιουμ μετατρέπεται σ’ εταιρικό γραφείο με υπολογιστή, φαξ, τηλέφωνα, φακέλους κλπ. Το μέντιουμ όμως, ενώ τόσα χρόνια άντεχε στις συνθήκες εργασίας τού θανάτου μπαινοβγαίνοντας αλώβητο στον άλλο κόσμο, φαίνεται πως τα βρήκε σκούρα με τις γήινες εργασιακές συνθήκες, γι’ αυτό και κατέληξε. Κι ο Γιώργος μπόρεσε να βρει την ησυχία του.
Το έργο διαπνέεται από μια ιδιαίτερα ευφάνταστη ιδέα που αναπόφευκτα δημιουργεί πολυάριθμες στιγμές γέλιου. Έτσι τουλάχιστον το βιώσαμε εμείς διαβάζοντάς το. Η ιδέα όμως από μόνη της δεν θα ήταν αρκετή. Οι ζωηροί διάλογοι, η συνέπεια των χαρακτήρων, η ενότητα τής πλοκής και τα στοιχεία τού απρόβλεπτου και της ειρωνείας, ήταν μερικά από εκείνα τα στοιχεία που υποβοήθησαν την ιδέα να δώσει ό,τι θα μπορούσε να δώσει όσον αφορά το κωμικό στοιχείο. Μα όχι μόνο. Μπορεί το όλο πλαίσιο να είναι διασκεδαστικό, το θέμα όμως τού έργου είναι πέρα για πέρα σοβαρό και πραγματικό. Διαβάζοντας λοιπόν, συναντήσαμε σημεία όπου η συγγραφέας αξιοποιεί τις ευκαιρίες τής ιστορίας προκειμένου να εκφραστούν νοήματα με υπαρξιακή ή ψυχολογική χροιά. Λόγια που όπως είναι φυσικό εκφράζονται δια στόματος Γιώργου, αφού εκείνος μόνο μιλά από θέση γνώσης. Ενδεικτικά: ‘’Αλλά τώρα εδώ, από ψηλά ξέρετε, τα βλέπω όλα τόσο, μα τόσο μάταια. Νομίζω αν μπορούσα να ξεκινήσω από την αρχή τη ζωή μου, θα κοιτούσα να πείσω τους ανθρώπους να δίνουν σημασία σε εντελώς διαφορετικά πράγματα’’, ή αλλού ‘’θα πιεστεί και θα αναλάβει την ευθύνη να ξεπληρώσει το χρέος του από μόνος του και αυτή η διαδικασία θα τον θωρακίσει στην υπόλοιπη ζωή του’’. Η προχθεσινή ήταν μια ακόμα θεατρική βραδιά που όλοι και όλες απολαύσαμε. Μπορεί η ανάγνωση να τελείωσε στις 10, οι συζητήσεις όμως και το κρασί τελειώσαν μετά τις 2… Ραντεβού την επόμενη Τετάρτη. Ευχαριστούμε την Κατερίνα Λουκίδου, όχι μόνο για το κείμενο, αλλά και για την διαδικτυακή παρουσία της κατά την ανάγνωση.
