Planets in Therapy

Planets in Therapy ･ Βιοθυμική Υπνοθεραπεία ･ Αναδρομική Θεραπεία ･ Πνευματικότητα ･ Καρμική και Εξελικτική Αστρολογία ･

Ονομάζομαι Φένια.

Είμαι σύμβουλος ψυχικής υγείας με συνθετική εκπαίδευση και κλινική υπνοθεραπεύτρια.

Έχω ειδικευτεί στη Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία, την πιο σύγχρονη εξέλιξη των Θεραπειών του Υποσυνειδήτου.

Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια σωματικής προσέγγισης και θεραπείας μέσω τεχνών κι έχω ασχοληθεί με το σαμανισμό για την προσωπική μου εξέλιξη και θεραπεία.

Όσον αφορά την αστρολογία, σε αυτήν είδα ένα σπουδαίο οδηγό στο ταξίδι της ψυχής μου κι επειδή ως γνωστόν, για κάθε εσωτερικό ή εξωτερικό ταξίδι που κάνουμε, χρειαζόμαστε έναν οδηγό, πλέον το ασκώ και επαγγελματικά, παρέχοντας ατομικές συνεδρίες εξελικτικής και καρμικής αστρολογίας.

Σε κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο πιάνω τον εαυτό μου να έχει ανάγκη από περισσότερο ύπνο, ξεκούραση, αλλά και δημιουργία. Η ...
23/12/2025

Σε κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο πιάνω τον εαυτό μου να έχει ανάγκη από περισσότερο ύπνο, ξεκούραση, αλλά και δημιουργία.

Η περίοδος του χειμώνα βρίσκει τους πλανήτες να περνούν από τον 4ο και τον 5ο οίκο μου, πράγμα που με κάνει πάντα να στρέφομαι προς το σπίτι, είτε εσωτερικό, είτε προγονικό, αλλά και προς το εσωτερικό μου παιδί, δηλαδή το παιχνίδι, το να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, να δημιουργώ.

Οι διελεύσεις των πλανητών δε δείχνουν μόνο τι θα συμβεί τον επόμενο μήνα ή χρόνο.

Φανερώνουν επίσης πώς συνδεόμαστε με τις διαφορετικές εποχές. Και δεν υπάρχει σπουδαιότερο δώρο από το μάθω για τους εσωτερικούς μου κύκλους.

Για κάποιους, ο χειμώνας ίσως είναι εξωστρέφεια (7ος-12ος οίκος), για άλλους εσωστρέφεια (1ος-7ος οίκος). Κάποιους τους φέρνει σε επαφή με τη θηλυκή τους ενέργεια και άλλους τους φέρνει σε επαφή με την έλλειψή της.

Ο χειμώνας είναι η μήτρα.

Γι' αυτό και η σχέση μου μαζί του - και γενικότερα με το σκοτάδι- αποκαλύπτει τη σχέση μου με τη θηλυκή μου πλευρά. Κάποιους τους αγχώνει, άλλους τους ηρεμεί, άλλους τους είναι απόλυτα οικεία και γνώριμη.

Εσύ πώς βιώνεις αυτές τις ημέρες;

Θα σ' ενδιέφερε ένα ποστ σχετικά με τους εσωτερικούς κύκλους και πώς να τους εντοπίσεις;

🌙Φένια

Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που προωθεί την αποφυγή. Μας δίδαξαν ότι όσο δεν κοιτάζουμε τον πόνο, όσο δεν τον αγγίζουμε, ...
19/12/2025

Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που προωθεί την αποφυγή.

Μας δίδαξαν ότι όσο δεν κοιτάζουμε τον πόνο, όσο δεν τον αγγίζουμε, εκείνος - με κάποιο μαγικό τρόπο - θα μικρύνει.

Μα κάθε φορά που κοιτάζουμε προς την άλλη πλευρά, μαθαίνουμε στο νευρικό μας σύστημα ότι ο πόνος είναι κάτι που δεν αντέχεται.

Και όσο δεν τον αντιμετωπίζουμε, τόσο ριζώνει ολοένα και βαθύτερα στο υποσυνείδητό μας.
Γίνεται σκιά και μας ακολουθεί σε ολόκληρη τη ζωή μας, ζητώντας απεγνωσμένα αναγνώριση.

Και κάπως έτσι, γεννιέται η βαθιά πεποίθηση πως "δεν τον αντέχω".

Όταν λοιπόν ο πόνος δε βιώνεται ως μια ανθρώπινη εμπειρία που έρχεται και φεύγει, το σύστημά μου τον βλέπει ως απειλή.

Και σιγά-σιγά δε φοβάμαι απλώς τον πόνο.
Φοβάμαι εμένα μέσα στον πόνο.

Η σχέση με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου άλλαξε, όταν έμαθα να μένω παρούσα στον πόνο μου.
Όχι επειδή ήμουν γενναία ή δυνατή, αλλά επειδή ήξερα βαθιά μέσα μου ότι ο πόνος είναι ένα κομμάτι μου που λαχταρά να το ακούσω, να το δω, να του δώσω χώρο να υπάρξει.

Και τότε, ο πόνος έπαψε να είναι εχθρός κι έγινε πέρασμα, μύηση.

Δεν ήταν νίκη. Ήταν μνήμη.

Θυμήθηκα πως υπάρχει χώρος μέσα μου και για εκείνον. Θυμήθηκα πως όσο περισσότερο χώρο δίνω στο σκοτάδι μου, τόσο περισσότερο χώρο δίνω και στο φως μου.

Ένας άνθρωπος που φοβάται το σκοτάδι, στην πραγματικότητα ζει μέσα σε αυτό. Αυτό που φοβάται τόσο πολύ, υποσυνείδητα το έχει ήδη επιλέξει, χωρίς όμως να το γνωρίζει.

Θεραπεία δε σημαίνει να βουτήξω μέσα στον πόνο και να ζήσω για πάντα εκεί, αλλά απλώς να σταθώ μέσα σε αυτόν και να συνεχίσω να αναπνέω.

Δεν υπάρχει ζωή δίχως πόνο, ούτε παιδική ηλικία δίχως πόνο.

Αυτό που υπάρχει όμως, είναι η παρουσία.
Η εμπειρία δηλαδή του να βιώσω πόνο, αλλά να παραμείνω στο σώμα μου, στο κέντρο μου, να μη "χαθώ" μέσα σε αυτόν.

Κι αυτή η εμπειρία, αυτό το βίωμα, είναι που αντικαθιστά την πεποίθηση "δεν τον αντέχω" με μια πιο αληθινή: "πονάω, αλλά είμαι εδώ, ολόκληρη/ος".

Δεν κάνω θεραπεία για να ξεφύγω από τον πόνο, αλλά για να πάψω να εγκαταλείπω τον εαυτό μου κάθε φορά που πονάει.

Και ίσως δεν υπάρχει πιο σπουδαίο δώρο από αυτό.

🌙Φένια

Για όσες βιώνουν σιωπηλούς αποχαιρετισμούς.Για όσες έχουν φτάσει στα όριά τους.Για όσες διψούν για αλλαγή, μα φοβούνται ...
06/12/2025

Για όσες βιώνουν σιωπηλούς αποχαιρετισμούς.

Για όσες έχουν φτάσει στα όριά τους.

Για όσες διψούν για αλλαγή, μα φοβούνται το τίμημα.

Για όσες στέκονται στο κατώφλι, χωρίς να ξέρουν τι έρχεται.

Για όσες τώρα βρίσκουν τον εαυτό τους.

Για όσες πονούν, καθώς αλλάζουν δέρμα.

🤍

Αυτό το κείμενο είναι για εσένα.

Δεν είσαι μόνη.

Σε βλέπω.

Σε νιώθω.

🌙Φένια

2025.Η χρονιά του πένθους.Πενθώ, γιατί αγάπησα βαθιά. Κι αυτό είναι όμορφο.Κάθε τέλος αφήνει πίσω του ένα ίχνος, μας προ...
30/11/2025

2025.
Η χρονιά του πένθους.

Πενθώ, γιατί αγάπησα βαθιά.
Κι αυτό είναι όμορφο.

Κάθε τέλος αφήνει πίσω του ένα ίχνος, μας προσκαλεί να έρθουμε προς τα μέσα, εκεί όπου η αγάπη εξακολουθεί να πάλλεται.

Το πένθος δεν είναι η σκιά της αγάπης.
Είναι η απόδειξή της. Είναι η συνέχειά της.

Όταν χάνουμε κάποιον ή κάτι δικό μας, η καρδιά μας γεμίζει ρωγμές.
Μα αυτές οι ρωγμές δεν είναι η καταστροφή μας, είναι πύλες. Από αυτές περνά η μνήμη, η ευγνωμοσύνη για όσα ζήσαμε, το φως.

Το πένθος μάς διδάσκει πως τίποτα αληθινό δε χάνεται, μόνο μετακινείται, διαχέεται, βρίσκει νέο τρόπο να υπάρχει εντός μας.

Κάθε τέλος φέρει το δικό του πένθος.
Και κάθε πένθος, αν το αγγίξουμε τρυφερά και απαλά, μας επιστρέφει πίσω στην αγάπη, εκεί δηλαδή που άρχισαν όλα.

Η αγάπη είναι η πρώτη αρχή και η τελευταία υπόσχεση. Είναι ο χτύπος της καρδιάς πριν και μετά απ' όλα. Στην αγάπη γεννιόμαστε, στην αγάπη πληγωνόμαστε, στην αγάπη θεραπευόμαστε.

Κι όταν επιτρέψουμε στο πένθος να γίνει δάσκαλος, τότε ο πόνος γίνεται μύηση.

Διότι η καρδιά δε "σπάει" ποτέ πραγματικά, απλώς μεγαλώνει. Απλώνεται για να χωρέσει το φως και το σκοτάδι, το παρόν και το παρελθόν, όσα αγαπήσαμε και όσα αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε.

Το πένθος που έρχεται σε κάθε τέλος, προσπαθεί να μας δείξει πόσο βαθιά συνδεθήκαμε. Όσο μεγαλύτερη η αγάπη, τόσο βαθύτερη η πληγή, μα τόσο μεγαλύτερη και η ιερότητά της.

Το πένθος είναι τελετουργία.
Και για την καθεμία και τον καθένα από εμάς έχει διαφορετικό τρόπο που χρειάζεται να γίνει. Κομμάτι της διαδρομής μας είναι να βρούμε το δικό μας μοναδικό τρόπο.

Αγάπη και πένθος λοιπόν δεν είναι αντίθετα, αλλά όμοια, σα δίδυμα αδέρφια ή σα δίδυμες φλόγες. Το ένα καθρεφτίζει το άλλο.

Κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας μας, εδώ στη γη, είναι να μάθουμε να μη δραπετεύουμε από τον πόνο, αλλά να τον ακούμε, να τον χωράμε μέσα μας, να μεγαλώνουμε γύρω του.

Η αγάπη δεν παύει ποτέ. Μεταφέρεται. Από προηγούμενη ζωή σε επόμενη. Από όρκο σε όρκο. Από γενιά σε γενιά. Μεταμορφώνεται. Αλλά δε σβήνει ποτέ.

Η αγάπη θα μας κρατήσει, τώρα που ο κόσμος καταρρέει.

Και το πένθος θα μας οδηγήσει ξανά σε αυτήν, ακόμα κι αν πιστεύαμε ότι τη χάσαμε "για πάντα".

Αγκαλιά 🫂

🌙Φένια

Η ανθρωπότητα περνά μέσα από ένα μεγάλο πέρασμα.Σχέσεις τελειώνουν, δεσμοί αλλάζουν μορφή, άνθρωποι που αγαπήσαμε παίρνο...
12/11/2025

Η ανθρωπότητα περνά μέσα από ένα μεγάλο πέρασμα.

Σχέσεις τελειώνουν, δεσμοί αλλάζουν μορφή, άνθρωποι που αγαπήσαμε παίρνουν άλλους δρόμους, διαφορετικούς.

Κάθε τέλος είναι μια κάθαρση. Ένας μικρός θάνατος που ανοίγει το δρόμο για το καινούργιο.

Ξεγυμνωνόμαστε από οτιδήποτε δεν είναι πια αληθινό, ταυτότητες, ρόλους, σχέσεις, φόβους, εξαρτήσεις.

Και μέσα σε αυτή τη γύμνια, αρχίζουμε να θυμόμαστε ποιες/οι είμαστε στ' αλήθεια.

Η ανάκτηση της ψυχής είναι η επιστροφή.

Επιστροφή στη Γη, στο σώμα, στην καρδιά, στον εαυτό.

Ό,τι χάνεται τώρα, αφήνει χώρο για να γεννηθεί το νέο.

Και κάθε φορά που επιλέγουμε να μείνουμε παρούσες και παρόντες μέσα στον πόνο, ένα κομμάτι της ψυχής - δικής μας και συλλογικής - βρίσκει το δρόμο της επιστροφής.

Αυτή είναι η εποχή της μεγάλης κάθαρσης.

Η εποχή που θυμόμαστε πως τίποτα δεν τελειώνει στ' αλήθεια, απλώς μεταμορφώνεται.

Δεν ήρθαμε εδώ τυχαία.

Επιλέξαμε αυτή την εποχή.

Ας την τιμήσουμε όπως της αξίζει.

🌙Φένια

Το 1605, ο Guy Fawkes επιχείρησε να τινάξει στον αέρα το αγγλικό κοινοβούλιο και να κάνει κακό στο βασιλιά. Η εξέγερση α...
05/11/2025

Το 1605, ο Guy Fawkes επιχείρησε να τινάξει στον αέρα το αγγλικό κοινοβούλιο και να κάνει κακό στο βασιλιά. Η εξέγερση απέτυχε, ο βασιλιάς σώθηκε και η μέρα αυτή καθιερώθηκε - εκείνα τα χρόνια - ως "γιορτή" για τη σωτηρία της εξουσίας.

Σήμερα, αιώνες αργότερα και κάτω από την πανσέληνο του Ταύρου, η μέρα αυτή μπορεί να γίνει σύμβολο για κάτι πιο προσωπικό.

Ο Ταύρος - γη, σώμα, ασφάλεια - μας θυμίζει πως καμία αλλαγή δεν αντέχει, αν δεν έχει ρίζες.

Ο Σκορπιός - σκιά, αναγέννηση, βάθος - μας ψιθυρίζει πως τίποτα δε ζει πραγματικά, αν δε του επιτρέψεις πρώτα να "πεθάνει".

Χρειαζόμαστε τη γη για να σταθούμε και το σκοτάδι για να μεταμορφωθούμε.

Έχουμε ανάγκη τόσο τις ρίζες, για να μη μας παρασύρει ο άνεμος, όσο τη φωτιά και την "καταστροφή", για να μη μείνουμε στάσιμοι, στο ίδιο μέρος, στην ίδια θέση.

Έτσι, η 5η Νοεμβρίου δεν είναι μόνο μνήμη ή ιστορία.
Γίνεται πέρασμα.

Εκεί που η σταθερότητα συναντά την αλλαγή και οι ρίζες θρέφουν την εσωτερική μετακίνηση.

Και καθώς η Σελήνη στον Ταύρο φωτίζει την ανάγκη μας για γη και ο Ήλιος στο Σκορπιό δείχνει προς την κατεύθυνση της αναγέννησης, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε πως η αληθινή επανάσταση δεν καταστρέφει απλώς, αλλά αναγεννά, μέσα από τη σύνδεση με ό,τι μας στηρίζει.

Γη για να σταθούμε.
Σκοτάδι για να αλλάξουμε δέρμα.
Σταθερότητα και ρίζες για να αντέξουμε.
Αναγέννηση για να προχωρήσουμε παρακάτω.

Δύο κόσμοι που ενώνονται.
Δύο δυνάμεις που χρειάζεται να αγκαλιάσουμε εξίσου.

Και μαζί τους, η 5η Νοεμβρίου γίνεται σύμβολο της εσωτερικής μας μεταμόρφωσης.

🌙Φένια

Παρατηρείται ότι πολλές κουλτούρες και πολιτισμοί έχουν κάποια μεγάλη γιορτή αυτές τις μέρες, η κάθε μία φυσικά τη δική ...
31/10/2025

Παρατηρείται ότι πολλές κουλτούρες και πολιτισμοί έχουν κάποια μεγάλη γιορτή αυτές τις μέρες, η κάθε μία φυσικά τη δική της, αλλά όλες μαζί δίνουν την αίσθηση ότι οι μέρες αυτές είναι πολύ έντονες για όλο τον κόσμο.

Το Samhain γιορτάζεται 31 Οκτώβρη με 1 Νοέμβρη. Το Halloween γιορτάζεται 31 Οκτώβρη. Η μέρα των νεκρών, ιδιαίτερα δημοφιλής γιορτή από το Μεξικό, γνωστή και ως Day of the Dead, γιορτάζεται 1 με 2 Νοέμβρη. Η μέρα των Αγίων Πάντων, γνωστή και ως All Saint's Day, γιορτάζεται για καθολικούς και προτεστάντες 1η Νοέμβρη.

Όπως δείχνουν λοιπόν τα πράγματα, αυτό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είναι αρκετά φορτισμένο τόσο ενεργειακά, όσο και συναισθηματικά.

Το πέπλο που χωρίζει τους δύο κόσμους σα να εξαφανίζεται αυτές τις μέρες και πολλές παραδόσεις φαίνεται να συμφωνούν ότι δημιουργείται μια ιερή πύλη, που μας συνδέει με τον κόσμο των νεκρών.

Ήρθε η στιγμή να γιορτάσουμε τους νεκρούς μας, με όποιο τρόπο γνωρίζει και αγαπά η καθεμία και ο καθένας από μας.

Αυτές τις μέρες, η σκέψη μου πάντα τριγυρίζει στους προγόνους μου.

Κοιτάζω τις φωτογραφίες τους στο altar μου, τα φθαρμένα άλμπουμ που έχω από τον παππού μου και απλά παρατηρώ πάνω σε τι πέφτει το μάτι μου και η προσοχή μου.

Χθες, ανακάλυψα σε μια εφημερίδα του 1907, την ανακοίνωση του θανάτου του προ-προπάππου μου και βρήκα πού έγινε η κηδεία του, αλλά και πού έμεναν τότε, με στόχο να φτάσω ακόμα βαθύτερα.

Η ιστορία που κουβαλάει η οικογένειά μας δεν είναι τυχαία.
Έχει πολλά να μας μάθει, τόσο γι' αυτό που είμαστε, όσο και γι' αυτό που ήρθαμε να "γίνουμε".

Στη φωτογραφία είναι η προ-προγιαγιά μου, η Άννα, με ένα από τα 7 ή 8 παιδιά της, με την οποία έχουμε μια πολύ βαθιά σύνδεση.

Με αφορμή τη δική της ιστορία, που έμαθα μέσα από το ημερολόγιο που κρατούσε ο προ-προπάππους μου, κατάφερα να "σπάσω" έναν πολύ δύσκολο όρκο, που κουβαλούσα για χρόνια και τελικά να ησυχάσει η ψυχή μου.

Η εργασία με την προγονική γραμμή - με όποιο τρόπο και μέσο - είναι εξαιρετικά σημαντική, σε κάθε επίπεδο.

Δημιουργείς μια σχέση από το μηδέν, ακόμα κι αν δε τους γνώρισες ποτέ σου. Κι έτσι, δεν είσαι ποτέ ξανά μόνη/ος.

Έχεις πάντα εκείνους.
Δίπλα σου. Μέσα σου.

Για πάντα.

🌙Φένια

Υπάρχει κάτι βαθιά θεραπευτικό στο να στρέψουμε το βλέμμα προς τα πίσω.Όχι για να μείνουμε εκεί, μα για να κατανοήσουμε ...
29/10/2025

Υπάρχει κάτι βαθιά θεραπευτικό στο να στρέψουμε το βλέμμα προς τα πίσω.

Όχι για να μείνουμε εκεί, μα για να κατανοήσουμε ποιες/οι είμαστε σήμερα.

Όταν επιτρέπω στον εαυτό μου να κοιτάξει πίσω με τρυφερότητα, δεν αναμοχλεύω το παρελθόν, το φωτίζω.

Μαθαίνω να βλέπω διαφορετικά όσα με διαμόρφωσαν, να αναγνωρίζω ποια κομμάτια μου γεννήθηκαν από αγάπη και ποια από φόβο.

Μαθαίνω να ξεχωρίζω ποιες φωνές δεν είναι δικές μου και ποιες ανήκουν ίσως σε εκείνους που ήρθαν πριν από μένα.

Η σχέση με την οικογένειά μας φανερώνει τα βαθιά μας μαθήματα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ούτε οι άνθρωποι που μας γέννησαν, ούτε οι ιστορίες που κουβαλάμε μέσα μας.

Δε χρειάζεται να έχω γνωρίσει τους προγόνους μου για να δημιουργήσω κάποια σχέση μαζί τους. Αρκεί να θελήσω να μάθω την ιστορία τους.
Μπορώ να τους τιμήσω, απλώς γνωρίζοντάς τους λίγο καλύτερα. Να αφουγκραστώ τις σιωπές, τις απογοητεύσεις, τα όνειρά τους.

Κι έτσι, τα δικά τους κομμάτια που ζουν μέσα μου, βρίσκουν χώρο να γαληνέψουν.

Γιατί κάθε φορά που επιστρέφω στις ρίζες μου, κάθε φορά που μαθαίνω λίγο περισσότερο ποιες/οι στάθηκαν πριν από μένα, νιώθω να επιστρέφω κι εγώ λίγο πιο κοντά στον εαυτό μου.

Σε προσκαλώ λοιπόν σήμερα, να γίνεις περίεργη/ος.

Μάθε την ιστορία του ονόματός σου.
Από ποια/ον το πήρες; Τι σχέση είχατε/έχετε;
Εσείς οι δύο είστε βαθιά συνδεδεμένες/οι. Κάτι στην ιστορία σας είναι κοινό. Βρες τι είναι αυτό.

Απ' όλα τα μέλη της οικογένειάς σου, ποιον ένιωθες κάπως πιο κοντά; Ποιον ένιωθες πιο μακριά; Ποιον εμπιστευόσουν; Ποιον φοβόσουν; Για ποιο λόγο; Τι υπάρχει εκεί;

Όταν επιτρέπω στον εαυτό μου να γνωρίσει την ιστορία μου, όχι μέσα από την επίκριση, αλλά μέσα από την περιέργεια, τότε αρχίζω σιγά-σιγά να επιστρέφω πίσω στον εαυτό μου.

Η επιστροφή στις ρίζες δεν είναι βήμα προς τα πίσω, αλλά επιστροφή στο σπίτι.

Εκεί όπου η ψυχή ησυχάζει και η καρδιά θυμάται πως δεν ήταν ποτέ στ' αλήθεια μόνη.

Το δέντρο άλλωστε, από τις ρίζες του θρέφεται, όχι από τα κλαδιά.

Μέρες που είναι, που το πέπλο ανάμεσα στους δύο κόσμους λεπταίνει, άναψε ένα κεράκι για όσους δεν είναι πια εδώ.

Για εκείνους που έφυγαν.
Μα που μέσα σου ζουν ακόμη.

🌙Φένια

Ο Οκτώβρης είναι ο μήνας του σκότους, της σιωπής, της μεταμόρφωσης.Το φως υποχωρεί σιγά-σιγά και το πέπλο ανάμεσα στους ...
20/10/2025

Ο Οκτώβρης είναι ο μήνας του σκότους, της σιωπής, της μεταμόρφωσης.

Το φως υποχωρεί σιγά-σιγά και το πέπλο ανάμεσα στους δύο κόσμους λεπταίνει, καθώς φτάνουμε προς το Samhain, που συμβαίνει κάθε χρόνο μεταξύ 31/10 και 01/11.

Αυτή την περίοδο οι Σκιές βγαίνουν πιο εύκολα στην επιφάνεια, ψιθυρίζουν όσα κρατούσες καλά κρυμμένα εντός σου, καλώντας σε να τις συναντήσεις και να τις μεταμορφώσεις σε δύναμη.

Όπως τα δέντρα αφήνουν τα φύλλα τους να πέσουν στο έδαφος, έτσι κι εμείς μπορούμε να μάθουμε να αφήνουμε ό,τι δε χρειαζόμαστε πλέον - παλιές συνήθειες, φόβους, τραύματα και πληγές του παρελθόντος.

Στην παραδοσιακή κινεζικη φιλοσοφία, ο Οκτώβρης συνδέεται με τους πνεύμονες και το παχύ έντερο: όργανα που μας θυμίζουν να αναπνέουμε βαθιά, να αφήνουμε πίσω, να αποβάλλουμε, ώστε να δημιουργήσουμε χώρο για νέα όνειρα, νέα έμπνευση και για το φως που πρόκειται να έρθει ξανά την άνοιξη.

Αυτό που μπορείς να κάνεις για να βιώσεις έναν πιο μαλακό και τρυφερό Οκτώβρη είναι να παρατηρήσεις:

▪️Τι κρατάω μέσα μου που δε χρειάζομαι πλέον;

▪️Ποιες παλιές πληγές έρχονται στην επιφάνεια προκειμένου να απελευθερωθούν;

▪️Πώς μπορώ να γειωθώ, να πάρω μια ανάσα, να νιώσω και πάλι ασφαλής μέσα στο σώμα μου;

Η Σκιά δεν είναι εχθρός. Δεν ήταν ποτέ.
Είναι δάσκαλος.

Κάθε φόβος που κοιτάς κατάματα, που τον αποκαλείς με το όνομά του, σε φέρνει πιο κοντά στην εσωτερική σου δύναμη.

Ο Οκτώβρης είναι ο μήνας τη μάγισσας.
Ο μήνας της μαγείας, του θανάτου, του βάθους, της αναγέννησης, της Σκιάς και της συναισθηματικής έντασης.

Αν νιώθεις το κάλεσμα να εξερευνήσεις τη Σκιά σου ή να δουλέψουμε μαζί για να δημιουργήσεις μέσα σου χώρο για όσα συμβαίνουν στη ζωή σου, στείλε μου προσωπικό μήνυμα.

Η εσωτερική σου δύναμη σε περιμένει.

🌙Φένια

Κάθε ψυχή αφήνει ίχνη στο δρόμο της και κάθε συνάντηση κρύβει ένα μάθημα ή μια εσωτερική αφύπνιση.Στη σημερινή δημοσίευσ...
16/10/2025

Κάθε ψυχή αφήνει ίχνη στο δρόμο της και κάθε συνάντηση κρύβει ένα μάθημα ή μια εσωτερική αφύπνιση.

Στη σημερινή δημοσίευση, παρουσιάζω τα διάφορα συμβόλαια ψυχών, τα μυστικά τους και το τι ήρθαν να μας διδάξουν.

Οι καρμικές σχέσεις δεν είναι ιδανικές.

Οι δίδυμες φλόγες δεν ήταν ποτέ "μισές" και δεν είχαν ποτέ σκοπό να μας συμπληρώσουν.

Η ψυχική μας οικογένεια μπορεί να εμφανιστεί είτε με τη μορφή συντρόφου, φίλου, δασκάλου, γονέα ή ακόμα και μιας θείας ή ενός θείου που έχουμε να δούμε πολύ καιρό.

Και ναι, το τραύμα είναι ο λόγος που μας έλκουν συγκεκριμένοι σύντροφοι και όχι το κάρμα.

Στο επόμενο μέρος, θα στρέψουμε τα μάτια μας προς τα άστρα και θα δούμε πώς τα ψυχικά μας συμβόλαια αφήνουν τα σημάδια τους στον αστρολογικό μας χάρτη και πώς μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε με τη μέθοδο της συναστρίας.

🌙Φένια

Καθώς πλησιάζουμε σιγά-σιγά προς το Samhain και το χειμερινό ηλιοστάσιο, νιώθω την ατμόσφαιρα γύρω να βαραίνει.Το φως λι...
11/10/2025

Καθώς πλησιάζουμε σιγά-σιγά προς το Samhain και το χειμερινό ηλιοστάσιο, νιώθω την ατμόσφαιρα γύρω να βαραίνει.

Το φως λιγοστεύει ολοένα και περισσότερο και η γη αρχίζει να σωπαίνει.

Το πέπλο ανάμεσα στους δύο κόσμους (ζωντανών και νεκρών) λεπταίνει και η ψυχή καλείται να στραφεί προς τα μέσα, εκεί που όλα ξεκινούν.

Σκοτάδι. Σιωπή. Μήτρα. Ιερότητα.

Δεν είναι εποχή δράσης, μα μύησης.

Όπως η χρυσαλίδα αποσύρεται στο κουκούλι της και εμπιστεύεται τη διαδικασία, έτσι κι εμείς καλούμαστε να σταθούμε γυμνοί απέναντι στο άγνωστο και να αφήσουμε τη μήτρα του χειμώνα να μας κρατήσει, να μας πλάσει, να μας μεταμορφώσει.

Θάνατος. Αλχημεία. Αναγέννηση.

Η ιερή αυτή εποχή μάς θυμίζει πως το κουκούλι δεν είναι φυλακή, αλλά το ιερό σπίτι όπου γεννιέται η πεταλούδα.

Η χρυσαλίδα δεν πεθαίνει επειδή δεν ήταν αρκετή. Πεθαίνει γιατί η ζωή τη σπρώχνει να γίνει κάτι άλλο. Κι αυτός είναι ο αληθινός ρυθμός της ύπαρξης. Πολλοί μικροί θάνατοι, που ανοίγουν το δρόμο προς τη μεταμόρφωση.

Η Δύση έμαθε να φοβάται το θάνατο, να τον βλέπει σαν το τέλος.

Μα ο θάνατος δεν είναι τέλος, είναι ιερή αλχημεία.
Είναι η στιγμή που το παλιό διαλύεται, προκειμένου να γεννηθεί κάτι νέο.

Λένε πως όποιος φοβάται το θάνατο, φοβάται την ίδια τη ζωή. Και ίσως έχουν δίκιο.

Παραδώσου στο σκοτάδι του χειμώνα. Εμπιστεύσου το. Επίτρεψέ του να σου δείξει αυτό που θέλει.

Εκεί, στη σιωπή, γεννιέται η νέα σου μορφή.

Εκεί που τελειώνει ο φόβος, αρχίζει η αληθινή σου μεταμόρφωση.

🌙Φένια

Καλωσόρισες στο ταξίδι των αριθμών, εκεί όπου κάθε χρόνο η ψυχή σου βαδίζει μέσα από μυστικά μονοπάτια και κρυφά μηνύματ...
08/10/2025

Καλωσόρισες στο ταξίδι των αριθμών, εκεί όπου κάθε χρόνο η ψυχή σου βαδίζει μέσα από μυστικά μονοπάτια και κρυφά μηνύματα.

Κάθε Προσωπική Χρονιά φέρει τη δική της ενέργεια και συνοδεύεται από τις απαραίτητες δοκιμασίες και αποκαλύψεις, οδηγώντας σε βαθύτερη κατανόηση του εαυτού, αλλά και του κόσμου.

Κάθε αριθμός κι ένας δάσκαλος.
Κάθε εμπειρία και μια αποκάλυψη.

Δεν υπάρχουν καλές ή κακές χρονιές.
Υπάρχουν μόνο μαθήματα που σε καλούν να θυμηθείς ποια/ος πραγματικά είσαι.

Εννέα χρόνια, ένας κύκλος και ύστερα πάλι από την αρχή.

Σε μια νέα σπείρα φωτός και συνειδητότητας.

🌙Φένια

Address

Athens

Opening Hours

Monday 00:00 - 20:00
Tuesday 00:00 - 20:00
Wednesday 00:00 - 20:00
Thursday 00:00 - 20:00
Friday 00:00 - 20:00

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Planets in Therapy posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Shortcuts

Featured

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Category