31/10/2025
Σήμερα πήρα αυτό το μήνυμα και μόλις το διάβασα δάκρυσα. Λίγο, αλλά δάκρυσα. Επειδή όλη η χρονιά ήταν τόσο χάλια και τόσο δύσκολη και τόσο γεμάτη από αρνητικά γεγονότα, που οι καλές κουβέντες, οι οποίες δεν περισσεύουν ακριβώς, είναι δυσεύρετες και όταν ειπώνονται ή διαβάζονται μπορούν να μας κάνουν να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Αυτά τα θετικά λόγια μπορούν μεν να χαϊδέψουν τα αυτιά μας, μπορούν όμως και να ανυψώσουν το πεσμένο ηθικό μας και να μας θυμίσουν αυτό που συχνά ξεχνάμε: γιατί είμαστε εδώ; Για να ζήσουμε μόνοι και αποκομμένοι; Ή για να συνυπάρξουμε, να στηρίξουμε, να δώσουμε και να πάρουμε ευκαιρίες;
Ελπίζω πολύ ότι ισχύει το δεύτερο…