01/10/2025
Μύθοι και αλήθειες για τους ψυχοθεραπευτές νο2
• Απαγορεύεται να γνωρίζουμε οτιδήποτε για εκειν@ και τη ζωή τους. Οσ@ μοιραστούν κάποια προσωπική πληροφορία δρουν αντιδεοντολογικα.
Η πεποίθηση ότι ο θεραπευτής απαγορεύεται να λέει το οτιδήποτε για τον εαυτό του και ότι οφείλει να λειτουργεί ως μια "ουδέτερη" φιγούρα, στην οποία ο θεραπευόμενος μπορεί να προβάλλει δικές του σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα είναι κάπως παρωχημένη και συνδέεται κατά βάση με έναν τρόπο θεραπευτικής προσέγγισης που συνηθιζόταν παλαιότερα.
Δεν είναι αντιδεοντολογικο να γνωρίζει ένα θεραπευόμενο άτομο αν η θεραπεύτρια έχει οικογένεια, πού πήγε διακοπές ή αν ασχολείται με τη συγγραφή. Δεν είναι κακό να τη ρωτήσει αν είδε κάποιο καλό θεατρικό το weekend ή αν έχει κατοικίδιο. Αντίστοιχα δεν είναι αντιδεοντολογικό να απαντήσει εκείνη.Κάποιες φορές, ειδικά σε μικρότερες κοινωνίες, αν ο θεραπευτής διαπιστώσει ότι πρόκειται να βρεθεί σε κάποια κοινή καλλιτεχνική, κοινωνική κλπ περίσταση με τον θεραπευόμενο μπορεί να του το επικοινωνήσει, υπενθυμίζοντάς του κανόνες όπως για παράδειγμα οτι ο θεραπευτής δεν παίρνει πρωτοβουλία ποτέ να χαιρετίσει δημόσια τον θεραπευόμενο, αλλά εκείνος μπορεί να κάνει ο, τι επιθυμεί.
Επιπλέον, υπάρχουν θεραπευτές με έντονη δημόσια, ενίοτε και ακτιβιστική, παρουσία, οι οποίοι μπορεί να μιλάνε ανοιχτά(εκτός δουλειάς) για πολύ προσωπικά τους ζητήματα, όπως για παράδειγμα σεξουαλικό προσανατολισμό, πολιτικές-κοινωνικες πεποιθήσεις, σοβαρές ασθένειες κλπ.
ΟΜΩΣ:η τάση ενός θεραπευόμενου να μαθαίνει συνέχεια νέα πράγματα για την προσωπική ζωή του θεραπευτή συχνά ξεπερνά τα όρια της θεραπευτικής σχέσης και πιθανότατα εξυπηρετεί άλλες ανάγκες του, όπως για παράδειγμα μια ανάγκη ταύτισης με το πρόσωπο του θεραπευτή,το οποίο συχνά εξιδανικευεται. Εκεί χρειάζεται να μπει όριο. Παράλληλα, αποτελεί σίγουρα red flag η τάση κάποιων θεραπευτών να μοιράζονται οι ίδιοι με δική τους πρωτοβουλία πληροφορίες για τη ζωή τους (ή ακόμα και προβλήματά τους) που όχι μόνο δεν εξυπηρετούν τη θεραπευτική διεργασία, αλλά μπερδευουν και τους ρόλους.
Την ίδια στιγμή,κάποιοι θεραπευτές μπορεί να είναι πολύ ιδιωτικοί άνθρωποι και να μην επιθυμούν να μοιράζονται παρά τα απολύτως απαραίτητα, κάτι το οποίο είναι απολύτως σεβαστό προσωπικό τους δικαίωμα.
Τέλος, υπάρχει η θεραπευτική τεχνική της αυτοαποκάλυψης, κατά την οποία η θεραπεύτρια μπορεί να αποκαλύψει κάτι προσωπικό επειδή θεωρεί ότι με κάποιο τρόπο θα βοηθήσει τη θεραπευτική διεργασία και το θεραπευόμενο άτομο.
