Ο Χατζής Κωνσταντίνος γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, καθώς και Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διαχείριση Κινδύνου από το Πανεπιστήμιο του Salford της Αγγλίας.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ψυχολογία παρακολουθώντας την ενότητα σπουδών «Introduction to Psychology» του Πανεπιστημίου St. Margaret's Episcopal School. Έχει πραγματοποιήσει τριετή εκπαίδευση στο πρόγραμμα «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, με βασικό εισηγητή τον κ. Σάββα Μπακιρτζόγλου. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές εργασίες και σεμινάρια του προγράμματος ΕΠΕΚΕΙΝΑ, εστιάζοντας σε θέματα ψυχικής υγείας, όπως θεωρίες προσέγγισης τραύματος, ονειρογνωσία, διεργασίες του πένθους, κ.ά, τα οποία έχουν συμβάλει σημαντικά στην εμβάθυνσή του στην ψυχοδυναμική.
Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο ΕΚΠΑ, παρακολουθώντας την ενότητα «Ψυχοθεραπεία: Θεωρία και Πράξη» και της Αρχαία Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Κατέχει τον τίτλο σπουδών «Psychoanalysis Diploma Course» από το Centre of Excellence. Βρίσκεται σε συνεχή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ενώ συμμετέχει σε βιωματικές αυτογνωστικές διαδικασίες ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης.
Έχει παρακολουθήσει το διετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Άβατον”, Ψυχοδυναμική Κλινική της Ψυχοσωματικής Νόσου υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Γαληνός με εισηγητή τον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο (ο κος Σαββόπουλος είναι διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής ψυχαναλυτικής Εταιρείας, μέλος της Διεθνούς ψυχαναλυτικής Ένωσης και διδάσκων ψυχαναλυτής στο Ψυχοσωματικό Ινστιτούτο των Παρισίων- P. Marty).
Παράλληλα, παρακολουθεί θεραπευόμενους και συμμετέχει σε ομάδες μελέτης, λαμβάνοντας ατομική και ομαδική εποπτεία για την κλινική πρακτική του.
Συνεργάζεται με το δίκτυο Συν-ύπαρξη από τις αρχές του 2019. Η Συν-ύπαρξη είναι ένα δίκτυο αλληλεγγύης και ψυχολογικής υποστήριξης όπου συμμετέχουν λειτουργοί ψυχικής υγείας. Στόχος του δικτύου είναι η ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού και η αντιμετώπιση των συναισθημάτων φόβου και αδυναμίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (https://syn-yparxi.gr/).
Στην ιδιωτική πρακτική του βλέπει έφηβους, μετέφηβους και ενήλικες σε ατομική ψυχοθεραπεία και προσφέρει συνεδρίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας μέσω τηλεφώνου και διαδικτυακά.
27/10/2025
Ο θυμός δεν είναι το πρόβλημα, είναι το μήνυμα. Από πίσω κρύβεται κάτι που δεν άντεξες και που ζητάει επίμονα να ακουστεί.
Όταν τον καταστέλλεις δεν γίνεσαι πιο ήρεμος, απομακρύνεσαι από τον εαυτό σου. Ο θυμός είναι το σημείο που αρχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι και τι δεν σου αξίζει.
Αν τον φιμώσεις, θα συνεχίσεις να κουβαλάς την αδικία σαν κάτι δικό σου. Να θυμώσεις δεν σημαίνει να καταστρέψεις, αλλά να ξεκαθαρίσεις, να βάλεις όριο και να ξαναβρείς τον εαυτό σου. ❤️
Πολλές φορές, όταν ο άνθρωπος δεν έχει σκοπό, αναζητάει την απόλαυση νομίζοντας πως εκεί θα βρει την πληρότητα. Όχι γιατί είναι επιφανειακός, αλλά γιατί η απόλαυση γίνεται ο πιο εύκολος τρόπος να αποφύγει το κενό. Κάθε νέα εμπειρία, κάθε έντονη στιγμή, λειτουργεί σαν αναλγητικό απέναντι στην έλλειψη νοήματος, είναι μια προσπάθεια να αποφύγει την επαφή με αυτό που λείπει.
Ο σκοπός δεν είναι κάτι που βρίσκουμε έτοιμο. Συγκροτείται μέσα από τη σχέση μας με την έλλειψη.
Μέσα από αυτό που αντέχουμε να χάσουμε, μέσα από αυτό που μαθαίνουμε να επιθυμούμε ξανά, όταν το ευχάριστο δεν μας αρκεί. Το νόημα ξεκινάει εκεί που η απόλαυση τελειώνει. Όταν δεν ψάχνεις απλώς να περάσεις καλά, αλλά να ζήσεις κάτι που σε κάνει να νιώθεις αληθινά ζωντανός.
Μερικές φορές νομίζουμε πως ψάχνουμε την αγάπη και τη σύνδεση, ενώ στην πραγματικότητα ψάχνουμε καταφύγιο από τη μοναξιά μας. Όμως καμία σχέση δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που δεν έχουμε τολμήσει να αγγίξουμε μέσα μας.
Η αγάπη για τον εαυτό σου είναι η ήσυχη και αθόρυβη δύναμη να μπορείς να μένεις με ό,τι σε πονάει, χωρίς να χρειάζεσαι κάποιον να το καλύψει. Όταν καταφέρεις να μην ζητάς από τον άλλον να γεμίσει το κενό, αλλά να το μοιράζεσαι μαζί του.
Μερικές φορές η ωριμότητα δεν έρχεται με περισσότερη γνώση, αλλά με λιγότερη ανοχή. Με το να μην δικαιολογείς τη συμπεριφορά των άλλων και να μην ψάχνεις δικαιολογίες για ό,τι σου στερεί την ηρεμία.
Ωριμάζεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι δουλειά σου να αλλάξεις τους άλλους αλλά να προστατεύσεις τον εαυτό σου από ό,τι σε πληγώνει ξανά και ξανά.
Όταν κάποια στιγμή καταλάβεις πως δεν είναι δείγμα καλοσύνης να αγνοείς τον πόνο σου, θα μάθεις να τον ακούς και να του δίνεις χώρο.
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι μια γραμμική πορεία αυτοβελτίωσης. Υπάρχουν περίοδοι που το άγχος, οι αμφιβολίες ή τα παλιά συναισθήματα επιστρέφουν με μεγάλη σφοδρότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά, συχνά είναι σημάδι ότι κάτι αρχίζει να κινείται, ότι ο ψυχισμός αγγίζει περιοχές που ως τώρα κρατούσε στο περιθώριο.
Η αύξηση της ανησυχίας μπορεί να σηματοδοτεί την αρχή μιας εσωτερικής επαφής με συγκρούσεις, ανάγκες, ή φόβους που δεν είχες ποτέ προσεγγίσει. Αρχίζεις να αισθάνεσαι εκεί που μέχρι πρότινος αμυνόσουν. Αυτή η διαδικασία, όσο δύσκολη και αν είναι, αποτελεί προϋπόθεση για πραγματική αλλαγή. Χωρίς επαφή με το ασυνείδητο δεν υπάρχει ουσιαστική μεταμόρφωση.
Από την άλλη, η ψυχοθεραπεία δεν είναι χώρος υποχρέωσης αλλά ελευθερίας. Αν νιώθεις ότι η σχέση με τον θεραπευτή σου δεν σε βοηθάει να νιώθεις ασφαλής, ότι δεν υπάρχει κατανόηση ή συντονισμός, έχει σημασία να ακούσεις αυτή την αίσθηση. Η θεραπεία χρειάζεται εμπιστοσύνη, αλλά και σεβασμό στο ένστικτο που σου λέει πότε κάτι δεν σου ταιριάζει. Η ειλικρινής επαφή με αυτό που αισθάνεσαι είναι πάντα μέρος της θεραπείας, ακόμα και αν σε οδηγήσει να αλλάξεις συνοδοιπόρο ή πορεία.
Δεν βλέπουμε πάντα τον κόσμο όπως είναι, αλλά συχνότερα τον βλέπουμε όπως νιώθουμε μέσα μας. Όταν υπάρχει ένταση, φόβος ή ανασφάλεια, το μυαλό ψάχνει τι μπορεί να πάει στραβά.
Όταν υπάρχει ηρεμία, αρχίζουμε να παρατηρούμε πράγματα που πριν δεν βλέπαμε, απολαμβάνουμε απλές στιγμές, μια ωραία κουβέντα, την ομορφιά στα πράγματα γύρω μας.
Δεν πρόκειται για θετική σκέψη ή προσποιητή αισιοδοξία, αλλά για το πώς διαμορφώνεται το βλέμμα όταν δεν κυριαρχούν τα αρνητικά συναισθήματα.
Όσο πιο ασφαλείς νιώθουμε, τόσο πιο καθαρά βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Αντί να προσπαθείς να είσαι αισιόδοξος, προσπάθησε να είσαι καλά μέσα σου.
Δεν είμαστε υπεύθυνοι για την ευτυχία του άλλου γιατί
δεν μπορούμε να γεμίσουμε τα κενά που δημιουργήθηκαν πριν από τη σχέση μας μαζί του.
Η σχέση όμως θα γίνει ο καθρέφτης όπου θα αναδυθούν οι παλιές ανασφάλειες, οι φόβοι της απόρριψης, η ανάγκη για ασφάλεια και αναγνώριση.
Ο τρόπος που στεκόμαστε απέναντι στον άλλον και σε όλα αυτά που κουβαλάει μπορεί να γίνει θεραπευτικός και μέσα από τη στάση μας να βιώσει μια διαφορετική εμπειρία σχέσης.
Η σχέση δεν θεραπεύει, αλλά μπορεί να προσφέρει μια νέα εμπειρία επαφής. Μια εμπειρία όπου το άλλο άτομο δεν χρειάζεται να κρύψει τον φόβο του, ούτε να γίνει κάτι διαφορετικό για να αξίζει την αγάπη.
Δεν αλλάζουμε όταν προσπαθούμε να βελτιωθούμε,
αλλά όταν αρχίζουμε να βλέπουμε πώς επαναλαμβάνουμε μέσω συμπεριφορών και επιλογών.
Πώς αναζητούμε σήμερα κάτι από το παρελθόν.
Μια οικεία απόσταση, έναν γνώριμο πόνο, μια παλιά ματαίωση, ή την επανάληψη ενός τραύματος με άλλους πρωταγωνιστές.
Κι όσο αυτά μένουν ασυνείδητα, γίνονται η ιστορία που θα ζούμε ξανά και ξανά.
Η αλλαγή δεν είναι να γίνεις κάποιος άλλος, αλλά να συναντήσεις τον εαυτό που κρύβεται πίσω από τις επιλογές σου και είναι καθηλωμένος στο τραύμα.
Στη σημερινή κουλτούρα της «τοξικότητας», το μήνυμα ‘απομάκρυνε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου’, μοιάζει λυτρωτικό και μερικές φορές πράγματι είναι.
Το να βάζεις όρια είναι απαραίτητο. Αλλά το να απομακρύνεσαι κάθε φορά που νιώθεις δυσφορία, μπορεί να σημαίνει ότι δυσκολεύεσαι να αντέξεις τη συναισθηματική ένταση που γεννά κάθε ανθρώπινη σχέση.
Δεν υπάρχει σχέση χωρίς απογοήτευση. Οι άλλοι δεν θα καλύπτουν πάντα τις ανάγκες μας, ούτε θα ανταποκρίνονται όπως εμείς περιμένουμε. Ωριμάζουμε όταν μαθαίνουμε να βλέπουμε τον άλλον όχι ως καλό ή κακό, αλλά ως άνθρωπο. Με τα θετικά και τα αρνητικά του και όταν αντέχουμε τη δική μας αμφιθυμία.
Η φυγή δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Η παραμονή όμως μας μαθαίνει αντοχή, βάθος και τη δυνατότητα επανόρθωσης. Η αληθινή φροντίδα δεν είναι να αποκόβεις ό,τι πονά, αλλά να μπορείς να ξεχωρίζεις πότε ο πόνος είναι κακοποίηση — και τότε φεύγεις για να σωθείς — και πότε είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου μέσα από μια σχέση.
Η ντροπή είναι από τα πιο ύπουλα και παραλυτικά συναισθήματα. Σε κάνει να κλείνεσαι, να αμφισβητείς την αξία σου, να πιστεύεις ότι κάτι μέσα σου είναι λάθος. Στην ψυχοθεραπεία δεν επιδιώκεται η καταπίεση ή η απόκρυψή της. Αντίθετα, δημιουργείται ένας χώρος όπου η ντροπή μπορεί να βιωθεί με ασφάλεια και να μπει σε λέξεις.
Χρειάζεται μια αναμέτρηση με τις τραυματικές μνήμες, τις απώλειες, την αίσθηση του σώματος, την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Δεν είναι μια διαδικασία γρήγορη ούτε εύκολη. Είναι όμως μια διαδικασία μεταμορφωτική.
Το να ξεπεράσεις τη ντροπή δεν σημαίνει να την εξαφανίσεις. Σημαίνει να πάψει να σε ορίζει. Να μπορείς να στέκεσαι απέναντί της αληθινά, χωρίς να συντηρείς την ψευδαίσθηση ότι δεν αξίζεις.
Μπορείς να αναγνωρίζεις τον πόνο κάποιου, να σέβεσαι όσα πέρασε και να νιώθεις συμπόνια χωρίς να ακυρώνεις τα δικά σου όρια.
Πολλές φορές συγχέουμε την κατανόηση με την υποχρέωση να μείνουμε εκεί που πονάμε. Η αγάπη για τον άλλον δεν πρέπει να καταργεί την αγάπη για τον εαυτό σου.
Η ενσυναίσθηση δεν είναι φυλακή.
Μπορείς να αναγνωρίζεις τις δυσκολίες του άλλου και παράλληλα να εξασφαλίζεις το δικαίωμά σου για προστασία και ασφάλεια.
Be the first to know and let us send you an email when Αυτογνωσία - Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Contact The Practice
Send a message to Αυτογνωσία - Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία:
Η δουλειά με έναν ψυχοθεραπευτή είναι εστιασμένη στις δυσκολίες ενός θεραπευόμενου και βοηθά στην αλλαγή του τρόπου σκέψης, των συναισθημάτων, της αντίληψης και τελικά στην απόκτηση αυτογνωσίας. Είναι ένα ταξίδι κατά το οποίο ο θεραπευόμενος μαθαίνει να ακούει τον εαυτό του, τις πραγματικές προσωπικές του ανάγκες και να τον αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. “Το περίεργο παράδοξο είναι ότι όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου ακριβώς όπως είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω” Carl Rogers (1902-1987)
Σε περιπτώσεις έξαρσης (για παράδειγμα κρίσεις πανικού, κ.ά.), ο πρώτος στόχος της ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης είναι η ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και η αποκατάσταση της ψυχικής ισορροπίας του ασθενούς. Αυτό επιτυγχάνεται με τις πρώτες αναδύσεις του ασυνείδητου υλικού το οποίο καλούμαστε να κατανοήσουμε μαζί, θεραπευτής και θεραπευόμενος. Σημαντικότερο και από την απάλυνση των συμπτωμάτων είναι η απαρχή μιας νέας ανάγνωσης του εαυτού που θα καταλήξει σε αυξημένη αυτογνωσία.
Η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία που εφαρμόζουμε εστιάζει στο ασυνείδητο. Η κατανόηση της λειτουργίας του ασυνειδήτου και η επιρροή που έχει στη σκέψη, στη συμπεριφορά και στην εν γένει λειτουργία ενός ατόμου είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε το άτομο αυτό σε όλο το εύρος του και να αντιληφθούμε καλύτερα τον ψυχισμό του. Φωτίζοντας το ασυνείδητο καταφέρνουμε να καταλάβουμε καλύτερα προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες, εσωτερικές συγκρούσεις που αγνοούμε και εν τέλει να αποκτήσουμε μεγαλύτερο έλεγχο των καταστάσεων που μας δυσκολεύουν.
Η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία απευθύνεται σε ασθενείς με έντονα ή μη ψυχικά συμπτώματα, καθώς ακόμα και σε άτομα που επιδιώκουν να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Δεν είναι τόσο εντατική όσο η Ψυχανάλυση και συνήθως οι συνεδρίες πραγματοποιούνται μία ή και δύο φορές την εβδομάδα, σε αντίθεση με την Ψυχανάλυση, όπου η συχνότητα αυξάνεται σε τρεις με τέσσερις φορές.
Χατζής Κωνσταντίνος, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ο Χατζής Κωνσταντίνος γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, καθώς και Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διαχείριση Κινδύνου από το Πανεπιστήμιο του Salford της Αγγλίας.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ψυχολογία παρακολουθώντας την ενότητα σπουδών «Introduction to Psychology» του Πανεπιστημίου St. Margaret's Episcopal School. Έχει πραγματοποιήσει τριετή εκπαίδευση στο πρόγραμμα ψυχοθεραπείας και Βιωματικών/ Εκπαιδευτικών σεμιναρίων «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, με βασικό εισηγητή τον κ. Σάββα Μπακιρτζόγλου. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές εργασίες και σε πληθώρα σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, εστιάζοντας σε θέματα ψυχικής υγείας, όπως θεωρίες προσέγγισης τραύματος, ονειρογνωσία, διεργασίες του πένθους, κ.ά, τα οποία έχουν συμβάλει σημαντικά στην εμβάθυνσή του στην ψυχοδυναμική.
Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολουθώντας την ενότητα «Ψυχοθεραπεία: Θεωρία και Πράξη» και την ενότητα της Αρχαία Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατέχει τον τίτλο σπουδών «Psychoanalysis Diploma Course» από το Centre of Excellence.
Βρίσκεται σε συνεχή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ενώ συμμετέχει εντατικά σε βιωματικές αυτογνωστικές διαδικασίες ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης. Παράλληλα, παρακολουθεί θεραπευόμενους και συμμετέχει σε ομάδες μελέτης, λαμβάνοντας ατομική και ομαδική εποπτεία για την κλινική πρακτική του.
Συνεργάζεται με το δίκτυο Συν-ύπαρξη από τις αρχές του 2019. Η Συν-ύπαρξη είναι ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης και ψυχολογικής υποστήριξης όπου συμμετέχουν λειτουργοί ψυχικής υγείας. Στόχος του δικτύου είναι η ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ρήξη της απομόνωσης και η αντιμετώπιση των συναισθημάτων φόβου και αδυναμίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (https://syn-yparxi.gr/).
Στην ιδιωτική πρακτική του βλέπει έφηβους, μετέφηβους και ενήλικες σε ατομική ψυχοθεραπεία και προσφέρει συνεδρίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας μέσω τηλεφώνου και skype σε άτομα που ζουν εκτός Αθηνών (konstantinos.chatzis.psy / live:.cid.c792d84a36ea66c9).
