16/10/2025
ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑΚΙ ΜΑΣ
Υπήρξε μια ομάδα εφήβων και νέων ατόμων που συναντιόταν σχεδόν εβδομαδιαία για έναν ολόκληρο χρόνο. Εκεί γεννήθηκε ένας ιδιαίτερος δεσμός∙ ένας δεσμός που δεν βασίστηκε μόνο στη συνύπαρξη, αλλά στον κοινό αγώνα να βρεθούν τρόποι συμμετοχής στον κόσμο, ιδιαίτερα όταν πράγματα και καταστάσεις δεν είναι πάντα προσβάσιμα ή εύκολα για πολλά άτομα σαν εμάς.
Αρκετά μέλη δυσκολεύονταν να μπουν σε λεωφορεία, τρένα ή πολυσύχναστους χώρους. Έτσι, ένα μικρό παιχνίδι-λεωφορειάκι έγινε σύμβολο. Ένα ερώτημα: Πώς μετακινείσαι όταν το σώμα, ο φόβος, το περιβάλλον ή οι αισθήσεις σε περιορίζουν; Αυτό το αντικείμενο έγινε αφορμή για βαθιές συζητήσεις, προσωπικές αποκαλύψεις και κοινές αναζητήσεις.
Την επόμενη χρονιά η ομάδα αποφάσισε να συνεχίσει… αλλιώς. Πολλά μέλη δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν δια ζώσης, όμως κανένα δεν ήθελε να χαθεί η σχέση. Έτσι γεννήθηκε ένα συλλογικό project 11 μηνών.
——
Κάθε μήνα ένα μέλος κρατούσε το λεωφορειάκι στην καθημερινότητά του. Το φωτογράφιζε όσες φορές ήθελε, σε στιγμές αληθινές: στο δωμάτιο, στον δρόμο, σε μια διαδρομή, σε μια αναμονή, σε μια μικρή νίκη ή σε μια δύσκολη ώρα. Στο τέλος του μήνα διάλεγε μία φωτογραφία και την έστελνε στην ομάδα.
Τα υπόλοιπα μέλη έγραφαν μια ιστορία για εκείνη την εικόνα.
Οι ιστορίες ήταν ελεύθερες, φανταστικές, προσωπικές, αστείες ή ευαίσθητες. Δεν τις δημοσιεύσαμε ποτέ - ήταν δώρο από μέλος σε μέλος. Μία μορφή μεταφοράς, μία ανταλλαγή ζωής.
Κι έτσι συνεχίσαμε να συνδεόμαστε…
Το λεωφορειάκι δεν ήταν απλώς αντικείμενο. Ήταν τόπος. Ήταν ασφάλεια. Ήταν πρόσβαση. Ήταν μια φαντασιακή μετακίνηση όταν η πραγματική ήταν δύσκολη. Ήταν μηχανισμός φροντίδας, παιχνιδιού και αφήγησης.
Και μέσα από αυτό, η ομάδα – η νευροδιαφορετική μας ομάδα - δημιούργησε τον δικό της τρόπο συμμετοχής, σχέσης και συνέχειας. Χωρίς πίεση. Χωρίς «πρέπει». Με δημιουργικότητα, χιούμορ και τρυφερότητα.
11 μήνες. 11 ζωές. 1 λεωφορείο.
Το project ολοκληρώθηκε. Το λεωφορειάκι έχει ταξιδέψει πιο πολύ από όλα μας. Έγινε μάρτυρας στιγμών, φόβων, θάρρους. Ένωσε ανθρώπους που βρέθηκαν μακριά αλλά έμειναν κοντά. Δεν κρατήσαμε τα κείμενα. Κρατήσαμε τις φωτογραφίες. Και ακόμη πιο πολύ… κρατήσαμε τις διαδρομές.
Υπογραφή
Η Νευροδιαφορετική μας Ομάδα
