ΑχτΟίδα

  • Home
  • ΑχτΟίδα

ΑχτΟίδα Κέντρο ειδικών θεραπειών

Η αξία που δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμαΣε έναν κόσμο που μετρά τα πάντα με επιδόσεις,είναι εύκολο να ξεχάσουμε πως η ...
21/11/2025

Η αξία που δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα

Σε έναν κόσμο που μετρά τα πάντα με επιδόσεις,είναι εύκολο να ξεχάσουμε πως η αξία δεν βαθμολογείται. Το παιδί μαθαίνει γρήγορα να συνδέει το “μπράβο” με το αποτέλεσμα. Αν τα καταφέρει, αξίζει. Αν όχι, κάτι δεν έκανε καλά.
Και σιγά σιγά, αρχίζει να φοβάται την προσπάθεια γιατί η αποτυχία μοιάζει να απειλεί όχι απλώς το έργο, αλλά τον εαυτό του. Η εσωτερική αξία όμως δεν χτίζεται με επιτυχίες.
Χτίζεται με τη βεβαιότητα ότι αξίζω ό,τι κι αν συμβεί. Ότι οι πράξεις μου μπορεί να αποτύχουν, αλλά εγώ παραμένω αγαπητός, ικανός, σημαντικός.

Στην Αχτοίδα, συχνά βοηθάμε τα παιδιά να ξεχωρίσουν το “ποιος είμαι” από το “τι κάνω”. Και τους γονείς, να θυμηθούν πως το παιδί χρειάζεται περισσότερο το “σ’ αγαπώ έτσι όπως είσαι” παρά το “μπράβο που τα κατάφερες”.

Η αξία δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα. Εξαρτάται από τη σχέση από το βλέμμα που λέει “είμαι εδώ, κι αν τα καταφέρεις και αν όχι”. Μέσα σε αυτό το βλέμμα, το παιδί μπορεί να μεγαλώσει ελεύθερο. Χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή.

Μόνο με αγάπη και χώρο να γίνει ο εαυτός του.

Η τελειότητα που κουράζειΠολλά παιδιά κουράζονται από την προσπάθεια να είναι “καλά παιδιά”. Να μην κάνουν λάθη, να μην ...
20/11/2025

Η τελειότητα που κουράζει

Πολλά παιδιά κουράζονται από την προσπάθεια να είναι “καλά παιδιά”. Να μην κάνουν λάθη, να μην στεναχωρήσουν κανέναν, να τα καταφέρνουν πάντα. Μαζί τους κουράζονται και οι γονείς εκείνοι που προσπαθούν να τα στηρίξουν χωρίς να τα πιέσουν, αλλά κι εκείνοι που, άθελά τους, μεταφέρουν το άγχος του “πρέπει”.

Η τελειότητα δεν είναι αρετή. Είναι φόβος μεταμφιεσμένος σε προσπάθεια. Φόβος μήπως δεν αξίζω αν δεν είμαι όπως πρέπει.

Στην Αχτοίδα, βλέπουμε καθημερινά παιδιά που μαθαίνουν να χαμογελούν ξανά όταν καταλάβουν πως δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να αγαπηθούν.
Όταν ο γονιός λέει «είμαι περήφανος για σένα γιατί προσπάθησες» αντί για «είμαι περήφανος γιατί τα κατάφερες», το παιδί μαθαίνει πως η αξία του δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα.

Η αυτοεικόνα δεν δυναμώνει με την επιτυχία. Δυναμώνει όταν το παιδί μπορεί να αποτύχει και να παραμείνει ήρεμο, γιατί ξέρει ότι η αγάπη δεν αλλάζει.

Η τελειότητα κουράζει γιατί δεν αφήνει χώρο για το ανθρώπινο.
Και το ανθρώπινο είναι αυτό που, τελικά, κάνει κάθε παιδί ξεχωριστό.

Το βλέμμα του γονιού ως καθρέφτηςΤο παιδί δεν βλέπει μόνο με τα μάτια του. Βλέπει και μέσα απ’ τα δικά μας.Το βλέμμα του...
19/11/2025

Το βλέμμα του γονιού ως καθρέφτης

Το παιδί δεν βλέπει μόνο με τα μάτια του. Βλέπει και μέσα απ’ τα δικά μας.
Το βλέμμα του γονιού γίνεται ο πρώτος καθρέφτης όπου το παιδί αναζητά τον εαυτό του.

Όταν το κοιτάζουμε με αποδοχή, νιώθει ασφάλεια.
Όταν το κοιτάζουμε με κούραση ή απογοήτευση,
διαβάζει εκεί κάτι για την αξία του, ακόμη κι αν δεν ειπώθηκε τίποτα.

Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Μια ματιά που λέει «σε βλέπω έτσι όπως είσαι» είναι αρκετή για να στεριώσει μέσα του η αίσθηση “είμαι εντάξει”.

Στην Αχτοίδα, βλέπουμε καθημερινά τη δύναμη αυτής της ματιάς. Η ρύθμιση του παιδιού, η αυτοπεποίθηση, η ηρεμία του, περνούν μέσα από τη βεβαιότητα ότι υπάρχει ένας ενήλικας που το βλέπει χωρίς να το κρίνει.

Η ματιά που παρατηρεί χωρίς να αξιολογεί, που ανησυχεί χωρίς να πανικοβάλλεται,
που καμαρώνει χωρίς να συγκρίνει, είναι το πιο σταθερό σημείο αναφοράς για ένα παιδί που μεγαλώνει.

Η αυτοεικόνα δεν χτίζεται μόνο με λόγια.
Χτίζεται κάθε φορά που το παιδί πιάνει το βλέμμα μας
και μέσα του βλέπει τη σιγουριά πως είναι αγαπητό, ακριβώς έτσι όπως είναι.

Όταν το παιδί συγκρίνει τον εαυτό τουΚάποια στιγμή, κάθε παιδί θα κοιτάξει γύρω του και θα αρχίσει να συγκρίνει.“Εκείνος...
18/11/2025

Όταν το παιδί συγκρίνει τον εαυτό του

Κάποια στιγμή, κάθε παιδί θα κοιτάξει γύρω του και θα αρχίσει να συγκρίνει.
“Εκείνος τρέχει πιο γρήγορα.” “Εκείνη ζωγραφίζει πιο όμορφα.” “Ο φίλος μου πήρε καλύτερο βαθμό.”

Οι συγκρίσεις δεν είναι δείγμα ανασφάλειας· είναι μέρος της ανάπτυξης. Το παιδί αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του μέσα στον κόσμο των άλλων. Το δύσκολο σημείο είναι όταν η σύγκριση γίνεται μέτρο αξίας.

Όταν το παιδί νιώθει ότι το αγαπούν λιγότερο αν δεν τα καταφέρει, ή ότι πρέπει πάντα να είναι “καλό” για να αξίζει, τότε η σύγκριση παύει να είναι κίνητρο και γίνεται βάρος.

Οι γονείς δεν μπορούν να αποτρέψουν τις συγκρίσεις, μπορούν όμως να τις “μεταφράσουν”. Αντί να πουν “μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι”, μπορούν να πουν “κοίτα πώς τα κατάφερες σε σχέση με πριν”.

Στην Αχτοίδα βοηθάμε συχνά τα παιδιά να στρέψουν το βλέμμα προς τα μέσα.
Να μάθουν να μετρούν την πρόοδο, όχι την υπεροχή. Και βοηθάμε τους γονείς να θυμούνται ότι κάθε παιδί έχει διαφορετικό ρυθμό, διαφορετικό τρόπο, διαφορετική λάμψη.

Όταν το παιδί πάψει να ψάχνει την αξία του μέσα στους άλλους, ανακαλύπτει τη δική του δύναμη.

Οι λέξεις που χτίζουν και οι λέξεις που ραγίζουνΟι λέξεις που ακούει ένα παιδί δεν χάνονται. Μένουν μέσα του, γίνονται φ...
17/11/2025

Οι λέξεις που χτίζουν και οι λέξεις που ραγίζουν

Οι λέξεις που ακούει ένα παιδί δεν χάνονται. Μένουν μέσα του, γίνονται φωνές που θα το συνοδεύουν για χρόνια. Μια φράση όπως “είσαι απρόσεκτος”, μπορεί να μετατραπεί σε μια εσωτερική πεποίθηση: “δεν τα καταφέρνω”. Και μια φράση όπως “σ’ είδα που προσπάθησες”, να γίνει η πρώτη εσωτερική επιβεβαίωση πως αξίζω ακόμη κι όταν δεν πετυχαίνω.

Η γλώσσα των ενηλίκων έχει δύναμη δημιουργίας. Χτίζει ή ραγίζει.
Και το κάνει μέσα στην καθημερινότητα: στον τρόπο που διορθώνουμε, που εκφράζουμε απογοήτευση, στο πώς μιλάμε για το λάθος και για την αξία.

Στην Αχτοίδα, βοηθάμε συχνά τους γονείς να αντικαθιστούν τις φράσεις που πληγώνουν
με φράσεις που δίνουν χώρο.
Αντί για “πάλι το ξέχασες”,
να πουν “ας το ξαναδούμε μαζί”.
Αντί για “μην κάνεις λάθη”,
να πουν “τα λάθη μάς βοηθούν να μάθουμε”.

Οι λέξεις δεν είναι μόνο ήχοι. Είναι καθρέφτες. Και όταν ένα παιδί ακούει λέξεις που το σέβονται, μαθαίνει να σέβεται κι εκείνο τον εαυτό του.

Το παιδί που βλέπει τον εαυτό του μέσα από εμάςΠριν το παιδί μάθει να μιλά, μαθαίνει να καθρεφτίζεται. Μαθαίνει ποιο είν...
16/11/2025

Το παιδί που βλέπει τον εαυτό του μέσα από εμάς

Πριν το παιδί μάθει να μιλά, μαθαίνει να καθρεφτίζεται. Μαθαίνει ποιο είναι από τον τρόπο που το κοιτάμε, από το πώς αντιδρούμε στις χαρές του, στις αποτυχίες του,
στο αν χαμογελάμε όταν μπαίνει στο δωμάτιο.

Η αυτοεικόνα του παιδιού δεν γεννιέται μέσα του. Γεννιέται μέσα στη σχέση.
Το βλέμμα του γονιού γίνεται καθρέφτης: όταν είναι ζεστό, το παιδί βλέπει έναν εαυτό άξιο. Όταν είναι βιαστικό, αμήχανο ή απορριπτικό, το παιδί μαθαίνει να κοιτά τον εαυτό του με αμφιβολία.

Στην Αχτοίδα βλέπουμε καθημερινά πόσο νωρίς χτίζεται αυτή η εσωτερική φωνή ,
η φωνή που αργότερα θα πει “τα κατάφερα” ή “δεν είμαι αρκετός”. Κάθε λέξη, κάθε χαμόγελο γίνεται δομικό υλικό της αυτοεικόνας.

Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης δεν είναι μεγάλα λόγια και επιβραβεύσεις. Είναι συνέπεια, αλήθεια και σταθερότητα. Είναι να ξέρει το παιδί ότι, ό,τι κι αν γίνει,
παραμένει αγαπητό, αποδεκτό, σημαντικό.

Αυτή την εβδομάδα θα περπατήσουμε μαζί αυτό το μονοπάτι:
πώς τα παιδιά χτίζουν την εικόνα του εαυτού τους,
και πώς οι γονείς μπορούν να γίνουν ο καθρέφτης που τα βοηθά να αγαπήσουν ό,τι βλέπουν.

Όταν οι φωνές κουράζουνΔεν υπάρχει σπίτι χωρίς φωνές, υπάρχουν όμως σπίτια που κουράζονται από τον ήχο τους. Οταν κάθε π...
12/11/2025

Όταν οι φωνές κουράζουν

Δεν υπάρχει σπίτι χωρίς φωνές, υπάρχουν όμως σπίτια που κουράζονται από τον ήχο τους. Οταν κάθε προσπάθεια γίνεται σε τόνο λίγο πιο υψηλό, όταν η ένταση παίρνει τη θέση της επαφής, τότε η σιωπή δεν είναι εχθρός , είναι ανάγκη.

Η φωνή είναι ενέργεια. Και όταν το σώμα και το νευρικό μας σύστημα είναι σε συνεχή ένταση, η φωνή δυναμώνει όχι για να ακουστεί, αλλά για να εκτονωθεί.
Η ησυχία δεν είναι τιμωρία, ούτε ψυχρότητα. Είναι ο χώρος ανάμεσα στις λέξεις που επιτρέπει να ξανασυναντηθούμε. Μπορεί να είναι ένα ήρεμο “ας το αφήσουμε για λίγο”,
ένα βλέμμα που λέει “σε αγαπώ, απλώς είμαι κουρασμένος τώρα”.

Στην Αχτοίδα, δουλεύουμε με τους γονείς πάνω σ’ αυτή τη δεξιότητα:
πώς να αναγνωρίζουν το σημείο που η φωνή δεν βοηθά πια,
και να επιλέγουν τη σιωπή ως γέφυρα, όχι ως ρήξη.

Γιατί τα παιδιά δεν χρειάζονται γονείς που δεν θυμώνουν.
Χρειάζονται γονείς που μπορούν να σταματούν,
να παίρνουν ανάσα και να ξαναρχίζουν τη σχέση από την αρχή.

Η ησυχία που έρχεται μετά από μια φωνή
είναι ο πιο δυνατός ήχος της αγάπης που ζητά να ειπωθεί αλλιώς.

Η σιωπή του γονιούΥπάρχουν στιγμές που ο γονιός δεν έχει λόγια. Όχι γιατί δεν τον νοιάζει, αλλά γιατί κάτι μέσα του χρει...
11/11/2025

Η σιωπή του γονιού

Υπάρχουν στιγμές που ο γονιός δεν έχει λόγια. Όχι γιατί δεν τον νοιάζει, αλλά γιατί κάτι μέσα του χρειάζεται χρόνο να σταθεί. Μερικές φορές σωπαίνουμε για να μη φωνάξουμε.
Άλλες, για να ακούσουμε τον εαυτό μας πριν μιλήσουμε. Κι άλλες, απλώς γιατί δεν χρειάζονται άλλες λέξεις.

Η σιωπή του γονιού μπορεί να γίνει ασπίδα ή τοίχος. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η πρόθεση. Όταν σωπαίνω για να προστατέψω τη σχέση, η σιωπή μου ερμηνεύεται ως αγάπη. Όταν σωπαίνω για να απομακρυνθώ, γεννά απόσταση.

Στην Αχτοίδα, συχνά συζητάμε με τους γονείς πώς να χρησιμοποιούν τη σιωπή σαν εργαλείο ρύθμισης.
Να παίρνουν χρόνο χωρίς να αποσύρονται.
Να δείχνουν “είμαι εδώ, απλώς χρειάζομαι λίγο να ηρεμήσω”, ώστε το παιδί να μάθει ότι και οι μεγάλοι έχουν όρια, χωρίς να φοβάται πως τους χάνει.

Η σιωπή δεν είναι πάντα αδυναμία. Μπορεί να είναι ο πιο ώριμος τρόπος να κρατήσεις τον δεσμό ζωντανό.
Γιατί όταν ξαναμιλήσεις, τα λόγια βγαίνουν πιο καθαρά.

Όταν το παιδί σωπαίνειΔεν είναι όλα τα παιδιά ομιλητικά. Κάποια σωπαίνουν όταν πληγώνονται,άλλα όταν σκέφτονται, άλλα απ...
10/11/2025

Όταν το παιδί σωπαίνει

Δεν είναι όλα τα παιδιά ομιλητικά. Κάποια σωπαίνουν όταν πληγώνονται,
άλλα όταν σκέφτονται, άλλα απλώς γιατί η μέρα ήταν πολύ για εκείνα.

Η σιωπή του παιδιού συχνά τρομάζει τον γονιό.
Γίνεται ερώτηση: “Μήπως κάτι έχει;”, “Μήπως δεν μου εμπιστεύεται;”, “Μήπως το κλείνω χωρίς να το θέλω;”.
Και όμως, η σιωπή δεν είναι πάντα απόρριψη.
Πολλές φορές είναι σήμα εμπιστοσύνης:
το παιδί νιώθει αρκετά ασφαλές για να ησυχάσει δίπλα μας, χωρίς να χρειάζεται να εξηγεί.

Το ζητούμενο δεν είναι να κάνουμε το παιδί να μιλήσει. Είναι να νιώσει ότι μπορεί να μιλήσει, όποτε το θελήσει. Η παρουσία χωρίς πίεση, η ήρεμη στάση του σώματος, το “είμαι εδώ” χωρίς ερωτήσεις, είναι οι μικρές πράξεις που μεταφράζονται σε συναισθηματική ασφάλεια.

Στην Αχτοίδα, συχνά βλέπουμε πως όταν σταματάμε να ρωτάμε “τι έχεις;”
και αρχίζουμε να δείχνουμε “είμαι μαζί σου”, η σιωπή σπάει μόνη της, φυσικά.

Δεν είναι αδυναμία να σωπαίνει ένα παιδί. Είναι τρόπος να αυτορρυθμιστεί, να πάρει χρόνο να καταλάβει τον εαυτό του. Και όταν οι γονείς μάθουν να ακούν και αυτή τη σιωπή, η σχέση τους δυναμώνει ακόμη περισσότερο.

Η σιωπή δεν είναι πάντα απόστασηΗ σιωπή μέσα σε ένα σπίτι μπορεί να μοιάζει βαριά, αμήχανη ή ανησυχητική.Κι όμως, δεν εί...
09/11/2025

Η σιωπή δεν είναι πάντα απόσταση

Η σιωπή μέσα σε ένα σπίτι μπορεί να μοιάζει βαριά, αμήχανη ή ανησυχητική.
Κι όμως, δεν είναι πάντα απόσταση.
Μερικές φορές είναι τρόπος να σταθεί η ψυχή, να μαζέψει ανάσες, να μην πει κάτι που θα πληγώσει.

Τα παιδιά σιωπούν για πολλούς λόγους:
γιατί σκέφτονται, γιατί κουράστηκαν, γιατί φοβούνται,
ή γιατί θέλουν να νιώσουν πρώτα ασφαλή πριν μιλήσουν.
Οι γονείς συχνά βιάζονται να “σπάσουν” αυτή τη σιωπή να εξηγήσουν, να ρωτήσουν, να καταλάβουν.
Όμως καμιά φορά, η αληθινή κατανόηση αρχίζει ακριβώς εκεί που τελειώνουν οι λέξεις.

Στην Αχτοίδα, βλέπουμε καθημερινά ότι πίσω από κάθε σιωπή υπάρχει πληροφορία.
Όταν ο γονιός μπορεί να την αντέξει χωρίς φόβο,
το παιδί μαθαίνει πως η σιωπή του δεν είναι πρόβλημα, είναι κομμάτι του εαυτού του.

Η σιωπή μπορεί να είναι και σχέση.
Να σημαίνει “είμαι εδώ”, “σε βλέπω”, “σε ακούω ακόμα κι όταν δεν μιλάς”.

Αυτή την εβδομάδα θα περπατήσουμε μέσα στη σιωπή:
θα τη δούμε ως γλώσσα, ως ανάπαυση, ως ευκαιρία επαφής.
Γιατί μερικές φορές, οι πιο δυνατές κουβέντες στο σπίτι είναι εκείνες που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Πώς αγκαλιάζουμε τα δύσκολα συναισθήματα των παιδιώνΔεν υπάρχει παιδί χωρίς θυμό, φόβο, ζήλια ή απογοήτευση.Κι όμως, πολ...
08/11/2025

Πώς αγκαλιάζουμε τα δύσκολα συναισθήματα των παιδιών

Δεν υπάρχει παιδί χωρίς θυμό, φόβο, ζήλια ή απογοήτευση.
Κι όμως, πολλοί γονείς νιώθουν πως κάτι κάνουν λάθος κάθε φορά που το παιδί τους νιώθει έτσι.

Η αλήθεια είναι πως τα δύσκολα συναισθήματα δεν χρειάζονται “διόρθωση”.
Χρειάζονται χώρο, ονόματα και ανθρώπους που τα αντέχουν.

Όταν το παιδί είναι θυμωμένο, δεν χρειάζεται να το πείσουμε να ηρεμήσει.
Χρειάζεται να μείνουμε εκεί, μέχρι να ηρεμήσει μόνο του.

Όταν ντρέπεται, δεν χρειάζεται να του πούμε «δεν έχεις λόγο».
Χρειάζεται να του δείξουμε πως μπορεί να νιώθει έτσι, και πάλι να είναι αποδεκτό.

Όταν ζηλεύει, δεν χρειάζεται να το νουθετήσουμε.
Χρειάζεται να του αναγνωρίσουμε ότι είναι δύσκολο να μοιράζεσαι όσα αγαπάς.

Όταν απογοητεύεται, δεν χρειάζεται να το σώσουμε.
Χρειάζεται να το βοηθήσουμε να σταθεί ξανά.

Όταν φοβάται, δεν χρειάζεται να του αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει λόγος.
Χρειάζεται να του δείξουμε πως μπορεί να φοβάται και να μην είναι μόνο του.

Στην Αχτοίδα, συχνά λέμε στους γονείς πως το πιο θεραπευτικό εργαλείο δεν είναι οι σωστές λέξεις αλλά το σταθερό βλέμμα, η ήρεμη αναπνοή, το “είμαι εδώ”.
Η σχέση είναι το μεγαλύτερο ρυθμιστικό σύστημα που έχει ένα παιδί.

Τα δύσκολα συναισθήματα δεν είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη.
Είναι η ίδια η διαδρομή προς τη συναισθηματική ωριμότητα.
Και κάθε φορά που τα αγκαλιάζουμε χωρίς φόβο, τα μαθαίνουμε κι εμείς λίγο καλύτερα.

Όταν το παιδί νιώθει ζήλιαΗ ζήλια δεν είναι κακία, eίναι ένας τρόπος του παιδιού να πει «κι εγώ θέλω να ανήκω».Η ζήλια γ...
07/11/2025

Όταν το παιδί νιώθει ζήλια

Η ζήλια δεν είναι κακία, eίναι ένας τρόπος του παιδιού να πει «κι εγώ θέλω να ανήκω».

Η ζήλια γεννιέται όταν το παιδί νιώθει πως κάποιος άλλος παίρνει κάτι που χρειάζεται: προσοχή, φροντίδα, αναγνώριση.
Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπά τον άλλον αλλά ότι φοβάται πως θα χάσει τη θέση του στην καρδιά μας.

Πολλοί γονείς τρομάζουν όταν βλέπουν ζήλια ανάμεσα σε αδέλφια ή φίλους.
Όμως η ζήλια δεν χρειάζεται “διόρθωση”· χρειάζεται μετάφραση.
Να πούμε:

«Σ’ ένοχλησε που πήρα πρώτα εκείνον αγκαλιά;»
«Θα ήθελες κι εσύ λίγο χρόνο μαζί μου;»

Αυτό δεν “κακομαθαίνει” το παιδί· το ανακουφίζει.
Γιατί πίσω από τη ζήλια υπάρχει ανάγκη για σύνδεση, όχι εγωισμός.

Στην Αχτοίδα, βοηθάμε τα παιδιά να μάθουν ότι μπορούν να ζητούν χωρίς να συγκρίνονται. Και βοηθάμε τους γονείς να θυμούνται πως το “θέλω κι εγώ”
είναι έκφραση ανάγκης, όχι κατηγορία.

Αν σταθούμε με κατανόηση απέναντι στη ζήλια, μετατρέπεται από φλόγα που καίει, σε φως που δείχνει τι χρειάζεται αγάπη.

Address

Πρωτόπαπα 5

16345

Opening Hours

Monday 13:00 - 21:00
Tuesday 13:00 - 21:00
Wednesday 13:00 - 21:00
Thursday 13:00 - 21:00
Friday 13:00 - 21:00
Saturday 09:00 - 15:00

Telephone

+302109953825

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when ΑχτΟίδα posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Practice

Send a message to ΑχτΟίδα:

  • Want your practice to be the top-listed Clinic?

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

ΑχτΟίδα: Κέντρο ειδικών θεραπειών

Η Αχτοίδα δημιουργήθηκε στην Ηλιούπολη με όραμα την άρτια οργανωμένη παροχή υπηρεσιών στο χώρο της Λογοθεραπείας, της Εργοθεραπείας, της Ειδικής Αγωγής και της Ψυχολογικής Υποστήριξης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.

Πρόκειται για ένα σύγχρονο κέντρο πρόληψης, αξιολόγησης, διάγνωσης και θεραπευτικής παρέμβασης, στελεχωμένο από μια άψογα εναρμονισμένη επιστημονική ομάδα με άρτια εκπαίδευση και με πολυετή εμπειρία στο χώρο της Ειδικής Αγωγής. . Η ποιότητα των υπηρεσιών υπερέχει μέσα σε ένα άρτια εξοπλισμένο χώρο και σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Η θεραπευτική μας προσέγγιση στηρίζεται στη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων του παιδιού, του εφήβου και του ενήλικα με την ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του, με απώτερο στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Στις υπηρεσίες του κέντρου εντάσσονται επίσης, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων οι οποίοι δραστηριοποιούνται με στόχο την ολιστική προσέγγιση και πολύπλευρη αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού και του ενήλικα.

Με βάση την έγκαιρη διάγνωση και αξιολόγηση των δεξιοτήτων του ατόμου, σχεδιάζεται και οργανώνεται στη συνέχεια ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα πολυεπίπεδης παρέμβασης προσανατολισμένο στην επιτυχία.