Defense and Security Academy

27/11/2025

France 🇫🇷 Légion

OPERATIONAL DEBRIEF — AFTER ACTION REPORT (AAR)

Μοναχική Επιβίωση & Επαφή με εχθρικές δυνάμεις
Τομέας Τιμπουκτού, Αφρική
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 17/02/2013
ΜΟΝΑΔΑ: Γαλλική Ξένη Λεγεώνα — Task Force SERVAL

Κατά τη διάρκεια νυχτερινής μηχανοκίνητης περιπολίας στον νότιο τομέα του Τιμπουκτού, η ομάδα Bravo-3 δέχθηκε οργανωμένη ενέδρα από ένοπλο πυρήνα ισλαμιστών μαχητών. Το δεύτερο όχημα της φάλαγγας επλήγη από πυρά και ανετράπη. Ένας λεγεωνάριος αποκόπηκε από τη δύναμη και θεωρήθηκε αρχικά KIA (Killed in Action) λόγω έλλειψης επικοινωνίας.

Ο αποκομμένος στρατιώτης όφειλε να:

1. Διατηρήσει κρυπτότητα.

2. Αποφύγει σύλληψη από εχθρικά στοιχεία.

3. Επανέλθει σε φιλική ζώνη ή επιτύχει επαφή με συμμαχικά μέσα.

4. Παρέχει εκτιμήσεις απειλής εφόσον ήταν δυνατόν.

Μετά την ανατροπή, ο λεγεωνάριος μετακινήθηκε έρποντας 40–50 μέτρα από το σημείο επαφής, αξιοποιώντας τη μορφολογία του εδάφους (βράχοι, χαμηλά υψώματα και αμμώδεις κοιλότητες). Παρά τον τραυματισμό στο αριστερό του πόδι, διατήρησε κινητικότητα.

Αντιμετώπιση Εχθρικών Στοιχείων:
Τρεις ομάδες αναζήτησης κινήθηκαν προς την περιοχή. Ο στρατιώτης ακολούθησε τακτική διακεκομμένης μετακίνησης, εναλλάσσοντας κάλυψη και απόκρυψη. Εκτέλεσε δύο στοχευμένα πυρά αποτροπής από απόσταση 90–110 μ., αποσπώντας την προσοχή των ανταρτών και αναγκάζοντάς τους να αλλάξουν κατεύθυνση.

Επιβίωση & Τακτική Προσαρμογή:
Για περίπου 12 ώρες παρέμεινε μόνος σε μη ελεγχόμενη περιοχή.
– Εξοικονόμησε νερό από το kit επιβίωσης.
– Εφάρμοσε θερμική μείωση ίχνους καλύπτοντας τον εξοπλισμό με ύφασμα.
– Απέφυγε χρήση φακού, φόρτου θορύβου και άσκοπης κίνησης.
Ο ασύρματος PRC-152 είχε μερική λειτουργία. Ο στρατιώτης εξέπεμψε σύντομο burst SOS με χαμηλή ισχύ για αποφυγή εντοπισμού.

Πρωινές ώρες: ελικόπτερο αναγνώρισης τύπου TIGRE έλαβε αδύναμο σήμα. Το πλήρωμα μείωσε ύψος πτήσης και εκτέλεσε scan 2×2 km. Ο λεγεωνάριος εντοπίστηκε μισοκαλυμμένος πίσω από βράχο, σε κατάσταση εξάντλησης αλλά μάχιμος.

Η εξαγωγή πραγματοποιήθηκε με ταχεία προσγείωση. Ο στρατιώτης επιβιβάστηκε χωρίς αντίσταση και η περιοχή καθαρίστηκε από το πλήρωμα υποστήριξης.

– 1 στρατιώτης επιβίωσε σε απομόνωση >12 ωρών.
– Καμία απώλεια υλικού πέραν του οχήματος.
– Εχθρός υπέστη διασπορά λόγω στοχευμένων πυρών.
– Επιβεβαιώθηκε η αυξημένη δραστηριότητα ανταρτών στα νοτιοδυτικά μονοπάτια.

Ο λεγεωνάριος επέδειξε:
– υψηλή επιχειρησιακή πειθαρχία,
– άριστη εφαρμογή SERE αρχών,
– αποτελεσματική χρήση εδάφους για απόκρυψη,
– στεγανή ψυχολογική αντοχή παρά τον τραυματισμό.

Κατά την ανάκτηση, δήλωσε μόνο:
«Δεν με βρήκαν. Τους προηγήθηκα.»


www.dsacademy.gr

25/11/2025

Η Μάχη του Jadotville
Η Ηρωική Αντίσταση της Ιρλανδικής Αποστολής στο Κονγκό

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1961, στην πόλη Jadotville της επαρχίας Κατάνγκα, στο τότε Λαϊκό Κονγκό, μια μικρή ομάδα Ιρλανδών στρατιωτών βρέθηκε αντιμέτωπη με μια συντονισμένη επίθεση από υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις και μισθοφόρους. Η “A Company” της 35ης Ιρλανδικής Μεραρχίας, υπό τη διοίκηση του Πατ Κίνλαν, αριθμούσε μόλις 156 άντρες, ενώ οι αντίπαλοί τους ήταν πολλαπλάσιοι σε αριθμό και εξοπλισμό. Η αποστολή τους ήταν ειρηνευτική: να διατηρήσουν την τάξη και να προστατεύσουν την ακεραιότητα της χώρας, στο πλαίσιο διεθνούς επιχείρησης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Από την πρώτη στιγμή, ο Κίνλαν αντιλήφθηκε ότι η θέση τους ήταν ευάλωτη και ότι οι ενισχύσεις ήταν αβέβαιες. Διέταξε την εκσκαφή χαρακωμάτων γύρω από τη βάση και τη συγκέντρωση αποθεμάτων νερού, τροφίμων και πυρομαχικών. Η ομάδα έπρεπε να προετοιμαστεί για την πιθανότητα πολιορκίας και για μάχη που θα διαρκούσε ημέρες.

Στις 13 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η επίθεση. Οι δυνάμεις της Κατάνγκα, υποστηριζόμενες από ευρωπαϊκούς μισθοφόρους και ελαφρά αεροπορική υποστήριξη, επιχείρησαν να συντρίψουν την Ιρλανδική ομάδα με εκρηκτικά, πολυβόλα και συνεχείς επιθέσεις. Παρά τον αριθμητικό και τεχνολογικό υπέρ τους, οι Ιρλανδοί στρατιώτες κράτησαν τη θέση τους με πείσμα. Κάθε επίθεση απαντήθηκε με οργανωμένα πυρά, σωστή διαχείριση των πόρων και ψυχραιμία. Μέσα σε πέντε ημέρες, κατάφεραν να προκαλέσουν σοβαρές απώλειες στους επιτιθέμενους, χωρίς να σημειωθεί θάνατος ανάμεσα στους δικούς τους στρατιώτες και με πολύ λίγους τραυματισμούς.

Καθώς οι ημέρες περνούσαν, τα πυρομαχικά και τα αποθέματα νερού εξαντλήθηκαν. Ο Κίνλαν, γνωρίζοντας ότι η ομάδα του θα καταστρεφόταν εάν συνέχιζε να αντιστέκεται χωρίς υποστήριξη, αποφάσισε την παράδοση στις 17 Σεπτεμβρίου. Παρά τη δύσκολη απόφαση, η αξιοπρεπής αντίσταση της ομάδας απέδειξε τη στρατηγική σκέψη και την πειθαρχία τους υπό ακραίες συνθήκες. Οι στρατιώτες κρατήθηκαν αιχμάλωτοι για περίπου ένα μήνα και αργότερα επαναπατρίστηκαν.

Αν και αρχικά η επιχείρηση και η παράδοση θεωρήθηκαν ντροπιαστικές από τις αρχές, η ιστορία άλλαξε με την πάροδο των χρόνων. Η αντίσταση της “A Company” αναγνωρίστηκε ως παράδειγμα θάρρους, αντοχής και στρατιωτικής δεξιότητας. Ο Πατ Κίνλαν και οι άντρες του απέδειξαν ότι ακόμα και μια μικρή ομάδα στρατιωτών, με σωστή τακτική και ψυχραιμία, μπορεί να σταθεί απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις και να γράψει ιστορία.

Η μάχη του Jadotville παραμένει ένα παράδειγμα ηρωισμού, πειθαρχίας και αυτοθυσίας. Μια μικρή ειρηνευτική δύναμη κατάφερε να αντισταθεί σε συνθήκες που φαινομενικά ήταν καταδικασμένες, σώζοντας την τιμή και την αξιοπρέπεια της αποστολής τους και δείχνοντας πώς η στρατηγική σκέψη και η ψυχραιμία μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε κάθε πολεμικό πεδίο.

www.dsacademy.gr

23/11/2025

https://www.huffingtonpost.gr/kinonia/enoples-dynameis-ti-allazei-se-thiteia-anavoles-kai-efedreia-ti-ischyei-gia-ti-stratefsi-ton-gynaikon/

Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΘΑ «Χάρτης Μετάβασης στη Νέα Εποχή» φέρνει σειρά από αλλαγές στη θητεία- τι θα ισχύσει για τη στράτευση των γυναικών

23/11/2025

Ευγε στα στελέχη μας

Η 3η θέση στο European Best Sniper Team Competition 2025 αποτελεί κίνητρο.Για τη Ζ’ ΜΑΚ, το επόμενο βήμα είναι να κεφαλαιοποιήσει την εμπειρία που αποκόμισε

20/11/2025

🇳🇮 "Το Φάντασμα της Νικαράγουα" — Η Αληθινή Ιστορία του Μισθοφόρου Τόμας Μάικλ “Mike” Echanis

Ο Mike Echanis ήταν ένας από τους πιο μυστηριώδεις και θανατηφόρους Αμερικανούς μισθοφόρους της δεκαετίας του ’70. Βετεράνος των ΗΠΑ, ειδικός στις πολεμικές τέχνες και στην εγγύς μάχη, με φήμη “πολεμιστή χωρίς φόβο και χωρίς όριο”.

Το 1977 ανέλαβε δράση στη Νικαράγουα, ως εκπαιδευτής και επιχειρησιακός σύμβουλος της Εθνοφρουράς του δικτάτορα Αναστάσιο Σομόσα.

Πρώην Ranger.

Ειδικός σε μαχαίρι, machete και H2H.

Ο ίδιος είχε αναπτύξει δικό του μαχητικό σύστημα, με επιρροές από Hwarang Do και στρατιωτικό combatives.

Το 1977 ο Echanis προσλαμβάνεται ως μισθοφόρος/εκπαιδευτής από την Εθνοφρουρά στη Μανάγκουα, την περίοδο που η χώρα βρισκόταν στο χείλος εμφυλίου.

Αποστολή του: εκπαίδευση μονάδων εφόδου, ανάπτυξη προγραμμάτων CQB, μαχαίρι–μάχη σώμα με σώμα, αντάρτικες τακτικές, εκπαίδευση προσωπικής προστασίας για αξιωματούχους.

Ο Echanis δεν περιορίστηκε στην εκπαίδευση. Συμμετείχε επιχειρησιακά σε αποστολές κατά των ανταρτών των Sandinistas.
Υπάρχουν αναφορές ότι: εισχωρούσε με μικρές ομάδες σε ζώνες ανταρτών, εκτελούσε επιχειρήσεις στόχευσης και αντι-ανταρτικής δράσης, έκανε επιδείξεις extreme close combat μπροστά σε μονάδες, έδρασε ως προσωπικός σύμβουλος ασφαλείας του Somoza.

Οι άνδρες που εκπαιδεύτηκαν από αυτόν τον αποκαλούσαν “El Fantasma” επειδή εμφανιζόταν ξαφνικά, έληγε τη μάχη γρήγορα και εξαφανιζόταν.

Το 1978, κατά τη διάρκεια πτήσης σε ελικόπτερο UH-1 Huey, ο Echanis σκοτώθηκε όταν το ελικόπτερο κατερρίφθη κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Μαζί του σκοτώθηκαν ο βοηθός του Chuck Sanders και άλλοι άνδρες της Εθνοφρουράς.

Ο θάνατός του παραμένει μυστήριο:
κάποιοι λένε ότι το κατέρριψαν αντάρτες,
άλλοι ότι ήταν δολιοφθορά, άλλοι ότι το κατέρριψε η ίδια η Εθνοφρουρά λόγω εσωτερικών συγκρούσεων.

Ο Mike Echanis έμεινε στην ιστορία ως:
μισθοφόρος–εκπαιδευτής με μοναδικό, επιθετικό ύφος, πρωτοπόρος στο μαχαίρι και στο στρατιωτικό H2H, σύμβολο της σκοτεινής εποχής των ιδιωτικών πολεμιστών στη Λατινική Αμερική πριν από τα PMC.

Το έργο του εξακολουθεί να επηρεάζει σχολές combatives στις ΗΠΑ.

www.dsacademy.gr

17/11/2025

🇨🇴 Η Υπόθεση του Yair Klein – Ο Μισθοφόρος των Κολομβιανών Παραστρατιωτικών

Ο Γιαΐρ Κλάιν ήταν πρώην αντισυνταγματάρχης του Ισραηλινού στρατού και στη συνέχεια ιδρυτής ιδιωτικής εταιρείας στρατιωτικής εκπαίδευσης (Spearhead Ltd).

Τη δεκαετία του 1980 συνεργάστηκε με διάφορες ομάδες στη Λατινική Αμερική, κυρίως στην Κολομβία και ανελαβε την εκπαίδευση παραστρατιωτικών.

Ο Κλάιν ταξίδεψε μυστικά στην Κολομβία και παρείχε εκπαίδευση σε:

παραστρατιωτικές δεξιές οργανώσεις (AUC),

ανθρώπους που εργάζονταν για καρτέλ ναρκωτικών,

“ιδιωτικούς στρατούς” τοπικών βαρόνων.

Εκπαίδευε σε: χρήση όπλων, τακτικές αντάρτικου, αντι-ανταρτικές επιχειρήσεις,
ασφάλεια προσώπων και αντικειμένων.

Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η εκπαίδευση χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από μέλη του καρτέλ του Μεντεγίν.

Ο Κλάιν φέρεται να εκπαίδευσε άνδρες του Γκονσάλο Ροντρίγκες Γκάτσα (“El Mexicano”), έναν από τους αρχηγούς του καρτέλ.

Το 1989 μια βιντεοκασέτα από την εκπαίδευση που παρείχε ο Κλάιν βγήκε στη δημοσιότητα και εδειχνε παραστρατιωτικούς με ισραηλινό εξοπλισμό, ασκήσεις μάχης, τακτικές που δεν υπήρχαν τότε στην Κολομβία.

Η αποκάλυψη προκάλεσε τεράστιο διεθνές σκάνδαλο.

Η Κολομβία εξέδωσε ένταλμα σύλληψης.

Διεθνές ένταλμα εκδόθηκε από την Interpol.

Ο Κλάιν συνελήφθη χρόνια αργότερα στη Ρωσία.

Η Κολομβία ζήτησε την έκδοσή του – αλλά τελικά η Ρωσία δεν τον παρέδωσε, επικαλούμενη κινδύνους για τη ζωή του.

Ο Κλάιν αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στο Ισραήλ.

Η ιστορία του θεωρείται χαρακτηριστική περίπτωση μισθοφόρου που:

έδρασε σε γκρίζες ζώνες νομιμότητας,

επηρέασε ένοπλες συγκρούσεις,

εισήγαγε σύγχρονες στρατιωτικές τακτικές σε ομάδες που αργότερα διέπραξαν εγκλήματα.

Η δράση του συνδέεται έμμεσα με την αύξηση της ισχύος παραστρατιωτικών οργανώσεων στην Κολομβία στα τέλη του 20ού αιώνα.


www.dsacademy.gr

10/11/2025

🐍 ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗ ΑΝΑΚΟΝΤΑ

Στις 4 Μαρτίου 2002, στα παγωμένα και απόκρημνα βουνά της επαρχίας Πακτία στο ανατολικό Αφγανιστάν, εκτυλίχθηκε ένα από τα πιο δραματικά και αιματηρά επεισόδια του πολέμου — η μάχη γνωστή ως Battle of Roberts Ridge. Ήταν μέρος της επιχείρησης Anaconda, μιας μεγάλης αμερικανικής επίθεσης εναντίον των υπολειμμάτων των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα στα βουνά Σαχι-Κοτ. Εκείνη την ημέρα, μια ομάδα επίλεκτων ανδρών των U.S. Navy SEALs βρέθηκε σε μια παγίδα που έμελλε να μείνει χαραγμένη στην ιστορία των Ειδικών Δυνάμεων.

Η αποστολή ξεκίνησε πριν από την αυγή. Μια ομάδα έξι SEALs της μονάδας DEVGRU (γνωστής ως SEAL Team 6) επιβιβάστηκε σε ελικόπτερο MH-47 Chinook, με σκοπό να καταλάβει μια κορυφή που είχε κωδική ονομασία Takur Ghar, ώστε να δημιουργηθεί παρατηρητήριο και να εντοπιστούν θέσεις του εχθρού. Η αποστολή φαινόταν απλή στα χαρτιά, όμως η πληροφορία που διέθεταν ήταν ελλιπής. Στην πραγματικότητα, η κορυφή ήταν ήδη κατειλημμένη από καλά οχυρωμένους μαχητές της Αλ Κάιντα που παρακολουθούσαν κάθε κίνηση στην περιοχή.

Καθώς το ελικόπτερο πλησίαζε την κορυφή, μέσα στη νύχτα, δέχτηκε σφοδρά πυρά από πολυβόλα και ρουκέτες. Μία από αυτές χτύπησε το αεροσκάφος, προκαλώντας σοβαρές ζημιές. Ο SEAL Neil Roberts, που βρισκόταν κοντά στην πόρτα, παρασύρθηκε έξω από το ελικόπτερο και έπεσε στο χιόνι, περίπου 3.000 μέτρα πάνω από το έδαφος. Το πλήρωμα, με το ελικόπτερο βαριά χτυπημένο, αναγκάστηκε να αποσυρθεί με δυσκολία. Όμως μέσα στο χάος, οι άνδρες κατάλαβαν ότι είχαν αφήσει πίσω τους έναν δικό τους.

Αμέσως οργανώθηκε επιχείρηση διάσωσης. Οι SEALs επέμειναν να επιστρέψουν για να πάρουν τον Roberts, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος κυλούσε εναντίον του. Το δεύτερο ελικόπτερο τους μετέφερε ξανά στην κορυφή, αυτή τη φορά υπό ακόμα πιο έντονα πυρά. Μόλις προσγειώθηκαν, δέχθηκαν καταιγισμό σφαιρών από κάθε κατεύθυνση. Η ομάδα αποδιοργανώθηκε, όμως οι άνδρες πολέμησαν με σθένος, προσπαθώντας να εντοπίσουν τον συνάδελφό τους.

Ο Neil Roberts, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε επιβιώσει από την πτώση και, παρότι μόνος, πολέμησε γενναία για περίπου μισή ώρα πριν χάσει τη ζωή του. Τα σημάδια της μάχης του βρέθηκαν αργότερα: άδειες γεμιστήρες, σημάδια από χειροβομβίδες και μια γραμμή αίματος που έδειχνε πως είχε κινηθεί, μαχόμενος μέχρι τέλους. Η θυσία του θεωρήθηκε παράδειγμα του απόλυτου καθήκοντος και ηρωισμού.

Η ομάδα που προσπάθησε να τον διασώσει παρέμεινε εγκλωβισμένη για ώρες. Ενισχύσεις από την Delta Force και την 75η Ranger Regiment στάλθηκαν για να τους απεγκλωβίσουν, όμως και αυτές βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Το έδαφος ήταν αφιλόξενο, οι Ταλιμπάν γνώριζαν την περιοχή και είχαν καθαρή ορατότητα στις κινήσεις των Αμερικανών. Οι μάχες κράτησαν όλη τη μέρα, με συνεχείς ανταλλαγές πυρών, υποστήριξη από αεροσκάφη AC-130 και βομβαρδισμούς για να κρατηθούν οι θέσεις.

Η μάχη στο Takur Ghar κόστισε τη ζωή σε επτά Αμερικανούς στρατιώτες — μεταξύ αυτών και δύο SEALs — ενώ αρκετοί ακόμη τραυματίστηκαν. Οι αντίπαλοι υπέστησαν σημαντικές απώλειες, αλλά κατάφεραν να κρατήσουν για ώρες την κορυφή, αποδεικνύοντας πόσο δύσκολος ήταν ο αγώνας στα αφγανικά βουνά.

Η επιχείρηση εκείνη θεωρείται σήμερα παράδειγμα αποφασιστικότητας, πίστης και αδελφικότητας μεταξύ των πολεμιστών. Οι SEALs, παρά το χάος και την ανισορροπία των δυνάμεων, δεν εγκατέλειψαν ποτέ την αποστολή τους ούτε τους συντρόφους τους. Το γεγονός έγινε αντικείμενο εκτενούς μελέτης για τα λάθη που έγιναν στην αναγνώριση, στον συντονισμό αεροπορικών μέσων και στη συλλογή πληροφοριών, αλλά και για τον ηρωισμό που επέδειξαν όσοι πολέμησαν εκεί.

Η μάχη του Roberts Ridge δεν ήταν απλώς μια εμπλοκή στα πλαίσια της επιχείρησης Anaconda· ήταν ένα σκληρό μάθημα για το τίμημα του πολέμου και τη δύναμη του στρατιωτικού δεσμού. Κάθε στρατιώτης που βρέθηκε εκεί, είτε SEAL είτε Ranger, κουβαλά μέχρι σήμερα τη μνήμη εκείνης της ημέρας. Για πολλούς, το Takur Ghar έγινε σύμβολο θυσίας — ενός αγώνα που διεξήχθη σε ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του κόσμου, κάτω από συνθήκες που δοκιμάζουν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και τιμής.

www.dsacademy.gr

08/11/2025

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ TONGO TONGO

Η επιχείρηση Tongo Tongo του 2017 αποτελεί μία από τις πιο τραγικές και αμφιλεγόμενες εμπλοκές αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στην Αφρική τα τελευταία χρόνια. Έλαβε χώρα στις 4 Οκτωβρίου 2017, κοντά στο χωριό Tongo Tongo, στα σύνορα του Νίγηρα με το Μάλι, και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων Αμερικανών στρατιωτών των Ειδικών Δυνάμεων (Green Berets) και πέντε Νιγηριανών στρατιωτών. Η επιχείρηση ανέδειξε τις προκλήσεις και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι δυτικές δυνάμεις όταν επιχειρούν σε περιοχές με αδύναμες κυβερνήσεις, ανεπαρκή πληροφοριακή υποστήριξη και πολύπλοκες τοπικές συγκρούσεις.

Η ομάδα των Αμερικανών ανήκε στην 3rd Special Forces Group (Airborne) και είχε αναπτυχθεί στον Νίγηρα στο πλαίσιο της αμερικανικής αποστολής για την εκπαίδευση και υποστήριξη των τοπικών δυνάμεων στην αντιμετώπιση τρομοκρατικών οργανώσεων που συνδέονταν με την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος. Οι αποστολές αυτού του τύπου χαρακτηρίζονταν ως “train, advise and assist”, δηλαδή δεν επρόκειτο για επιθετικές επιχειρήσεις, αλλά για υποστηρικτικές δράσεις σε συνεργασία με τον νιγηριανό στρατό. Ωστόσο, η πραγματικότητα της περιοχής συχνά ξεπερνούσε τα όρια της θεωρητικής αποστολής.

Στις αρχές Οκτωβρίου, η ομάδα των Green Berets έλαβε αποστολή να εντοπίσει και να συλλάβει έναν τοπικό διοικητή του ISIS γνωστό ως Doundoun Cheffou, ο οποίος φερόταν να δραστηριοποιείται κοντά στα σύνορα με το Μάλι. Η πληροφορία ήρθε μέσω γαλλικών και νιγηριανών πηγών πληροφοριών, ωστόσο δεν ήταν επαρκώς επιβεβαιωμένη. Παρά τούτο, δόθηκε το πράσινο φως για την επιχείρηση, χωρίς την ύπαρξη ισχυρής εναέριας υποστήριξης ή άμεσης δυνατότητας ενίσχυσης.

Η αποστολή ξεκίνησε με πορεία περίπου 120 χιλιομέτρων βόρεια της βάσης τους, κοντά στο χωριό Ouallam. Οι στρατιώτες κινήθηκαν με ελαφρά οχήματα, συνοδευόμενοι από μικρό αριθμό Νιγηριανών στρατιωτών. Στις 3 Οκτωβρίου, η ομάδα έφτασε σε περιοχή κοντά στα σύνορα με το Μάλι, όπου δεν εντόπισε τον στόχο. Καθώς επέστρεφαν προς τη βάση, σταμάτησαν στο χωριό Tongo Tongo για ανεφοδιασμό και επικοινωνία με τους ντόπιους. Κανείς τους δεν γνώριζε ότι είχαν ήδη εντοπιστεί από μια ισχυρή εχθρική δύναμη.

Το πρωί της 4ης Οκτωβρίου, ενώ η περίπολος εγκατέλειπε το χωριό, δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση από περίπου 50 με 100 ενόπλους μαχητές που ανήκαν στο ISIS in the Greater Sahara (ISGS), μια τοπική οργάνωση συνδεδεμένη με το Ισλαμικό Κράτος. Οι τρομοκράτες χρησιμοποίησαν οχήματα, βαριά πολυβόλα και RPG, ενώ οι Αμερικανοί και Νιγηριανοί στρατιώτες βρέθηκαν εκτεθειμένοι σε ανοικτό έδαφος χωρίς κάλυψη. Η μάχη διήρκεσε πάνω από μία ώρα και εξελίχθηκε σε μάχη επιβίωσης.

Οι Αμερικανοί στρατιώτες επιχείρησαν να οργανώσουν άμυνα και να απομακρύνουν τους τραυματίες, ενώ προσπαθούσαν να ζητήσουν εναέρια υποστήριξη. Ωστόσο, τα μέσα επικοινωνίας ήταν περιορισμένα και η καθυστέρηση στην απόκριση των ελικοπτέρων διάσωσης αποδείχθηκε μοιραία. Οι δυνάμεις υποχώρησαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις προσπαθώντας να ξεφύγουν από την περικύκλωση. Στην πορεία, τέσσερις Αμερικανοί — ο λοχίας Bryan Black, ο λοχίας Jeremiah Johnson, ο λοχίας Dustin Wright και ο λοχίας La David Johnson — σκοτώθηκαν στη μάχη ή κατά την καταδίωξη που ακολούθησε.

Ο τελευταίος, ο La David Johnson, βρέθηκε νεκρός δύο ημέρες αργότερα σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από το σημείο της μάχης, γεγονός που προκάλεσε δημόσια συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες και διεθνώς για τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε και εκτελέστηκε η αποστολή. Η καθυστέρηση στον εντοπισμό του σώματός του, καθώς και η απουσία έγκαιρης εναέριας υποστήριξης, προκάλεσαν έντονη κριτική απέναντι στην αμερικανική στρατιωτική ηγεσία.

Μετά το περιστατικό, η Αφρικανική Διοίκηση των ΗΠΑ (AFRICOM) διεξήγαγε εκτενή έρευνα που αποκάλυψε σειρά επιχειρησιακών λαθών και αλληλουχία εσφαλμένων αποφάσεων. Διαπιστώθηκε ότι η αποστολή είχε εγκριθεί χωρίς σαφή κατανόηση των κινδύνων, χωρίς πλήρη επιβεβαίωση πληροφοριών και χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη μάχης. Οι στρατιώτες είχαν υποεκτιμήσει την ισχύ του εχθρού και είχαν κινηθεί με ανεπαρκή ετοιμότητα για εμπλοκή μεγάλης κλίμακας.

Η επίθεση στο Tongo Tongo ανέδειξε τη δυσκολία των επιχειρήσεων στην περιοχή του Σαχέλ, όπου οι ισλαμιστικές οργανώσεις εκμεταλλεύονται την αδυναμία των τοπικών κρατών, τη φτώχεια και τις εθνοτικές αντιθέσεις. Παράλληλα, προκάλεσε επαναξιολόγηση του ρόλου των αμερικανικών δυνάμεων στην Αφρική. Μετά την επιχείρηση, περιορίστηκαν οι περιπολίες σε απομακρυσμένες περιοχές και ενισχύθηκε η απαίτηση για εναέρια υποστήριξη πριν από κάθε αποστολή.

Η μάχη του Tongo Tongo έγινε σύμβολο του κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι ειδικές δυνάμεις όταν δρουν χωρίς πλήρη πληροφοριακή και επιχειρησιακή κάλυψη. Οι στρατιώτες εκείνης της ομάδας θεωρήθηκαν ήρωες που πολέμησαν μέχρι τέλους, αντιμέτωποι με υπέρτερες δυνάμεις και ελάχιστα μέσα. Το γεγονός υπενθύμισε ότι, ακόμη και σε φαινομενικά “δευτερεύοντα” θέατρα επιχειρήσεων όπως η Αφρική, οι πόλεμοι κατά της τρομοκρατίας παραμένουν αδυσώπητοι και απρόβλεπτοι.

Η επιχείρηση Tongo Tongo άφησε βαθύ αποτύπωμα στην αμερικανική στρατιωτική κοινότητα και λειτούργησε ως σημείο καμπής στη στρατηγική της Δύσης απέναντι στις εξελισσόμενες απειλές του Σαχέλ. Πέρα από τις απώλειες, αποκάλυψε το τίμημα της υπερβολικής εμπιστοσύνης στην τεχνολογία και τη νοοτροπία «εκπαίδευσης χωρίς πόλεμο» σε περιοχές όπου ο πόλεμος ποτέ δεν σταματά.

www.dsacademy.gr

07/11/2025

Επιχείρηση Chariot — Η κατανίκηση της δεξαμενής του St. Nazaire (28 Μαρτίου 1942)

Τον Μάρτιο του 1942, η ναζιστική Γερμανία χρησιμοποιούσε το μεγάλο ναυπηγείο και τη δεξαμενή επιδιόρθωσης στο St. Nazaire της γαλλικής ακτής για να φιλοξενεί βαριά πολεμικά πλοία (π.χ. την Tirpitz). Οι σύμμαχοι αποφάσισαν ότι, αν κατεστραφόταν αυτή η δεξαμενή, θα αποκλειόταν η δυνατότητα επισκευής μεγάλων γερμανικών θωρηκτών στον Ατλαντικό — έναν κρίσιμο περιορισμό για τη γερμανική ναυτική ισχύ.

Να προσεγγιστεί η δεξαμενή, να τοποθετηθούν εκρηκτικά σε ένα σκάφος-φόρο, και να καταστραφεί το κτίριο της δεξαμενής ώστε να γίνει ανενεργό για δεκαετίες.

Οι Βρετανοί συγκρότησαν μίγμα ειδικών δυνάμεων — κομάντος, πληρώματα μικρών σκαφών και θρυλικό «φορτηγό» HMS Campbeltown, τροποποιημένο ώστε να μοιάζει με γερμανικό πλοίο και φορτωμένο με εκρηκτικά που θα ενεργοποιούνταν με χρονοκαθυστέρηση. Σκοπός: το Campbeltown να «εγκλωβιστεί» στις εισόδους της δεξαμενής και να εκραγεί, ενώ ομάδες κομάντος θα εισέβαλλαν για να καταστρέψουν βοηθητικές εγκαταστάσεις και να προκαλέσουν όσο το δυνατόν περισσότερη ζημιά.

Τη νύχτα της 28ης Μαρτίου 1942, υπό καλυπτική πυκνή ομίχλη και με σήματα που να μιμούνται γερμανικές κινήσεις, το τροποποιημένο Campbeltown και μια συνοδεία μικρότερων σκαφών πλησίασαν το λιμάνι. Το Campbeltown κατόρθωσε να προσαράξει στην είσοδο της δεξαμενής — ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί — και οι κομάντος αποβιβάστηκαν με ταχύτητα για να κάνουν το υπόλοιπο έργο: να ανατινάξουν τις εγκαταστάσεις, να καταστρέψουν μηχανήματα, να εξουδετερώσουν φρουρά και να διαφύγουν με μικρές λέμβους.

Η επιχείρηση είχε βαρύ κόστος σε ανθρώπινες ζωές — πολλοί κομάντος και μέλη των πληρωμάτων σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν — αλλά ο σκοπός επετεύχθη: το Campbeltown εξερράγη μετά από ώρες, καταστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό τη δεξαμενή και τα γύρω μηχανήματα. Η ζημιά που προκλήθηκε σήμαινε ότι ο γερμανικός στόλος δεν μπορούσε πια να χρησιμοποιήσει τη δεξαμενή επιδιόρθωσης του St. Nazaire για μεγάλα πλοία — ένα αποτέλεσμα με μακροπρόθεσμη στρατηγική αξία.

Ο κυβερνήτης του Campbeltown, Λέιτεναντ Στίβεν Μπέατι (Stephen Beattie), τιμήθηκε με το Victoria Cross για την πράξη του — και οι σύμμαχοι αναγνώρισαν την επιχείρηση ως μία από τις πιο τολμηρές και αποτελεσματικές επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων του πολέμου.

Έμεινε στην ιστορία

Σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με συνδυασμό εξαπάτησης (πλασματική εμφάνιση πλοίου), ακρίβειας και αυτοθυσίας.

Το επιχειρησιακό αποτέλεσμα ήταν στρατηγικά σημαντικό: απέτρεψε τη χρήση σημαντικής εγκατάστασης επισκευών από τον εχθρό.

Έδειξε ότι μικρές, καλά εκπαιδευμένες δυνάμεις μπορούν να προκαλέσουν δυσανάλογη στρατηγική ζημιά σε κρίσιμες υποδομές.

Μαθήματα για σύγχρονες μονάδες ειδικών επιχειρήσεων

Στρατηγική στόχευση κρίσιμων υποδομών μπορεί να αλλάξει ροές δυνάμεων του αντιπάλου πολύ περισσότερο από άμεσες ναυμαχίες.

Ο συνδυασμός παραπλάνησης, τεχνικής προετοιμασίας και ταχύτητας δράσης είναι καθοριστικός.

Η αποδοτική εκτέλεση συχνά απαιτεί υψηλό προσωπικό κόστος — επιτυχία και θυσία συχνά πηγαίνουν χέρι-χέρι.

www.dsacademy.gr

06/11/2025

Η ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗ BRAVO TWO ZERO (1991)

Η Ιστορία του Andy McNab

Τον Ιανουάριο του 1991, κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου, μια οκταμελής ομάδα της βρετανικής SAS (Special Air Service) εισήλθε βαθιά μέσα στο ιρακινό έδαφος με αποστολή να εντοπίσει και να καταστρέψει πυραύλους Scud που απειλούσαν το Ισραήλ. Η αποστολή έφερε την κωδική ονομασία “Bravo Two Zero”, και ο επικεφαλής της ομάδας ήταν ο λόχος-λογαγός Andy McNab (ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα για λόγους ασφαλείας).

Η ομάδα αποτελούνταν από τους McNab, Chris Ryan, Vince Phillips, Bob Consiglio, Dinger Pring, Stan, Legs Lane και Mike Coburn. Ρίχτηκαν με ελικόπτερο CH-47 Chinook βαθιά πίσω από τις εχθρικές γραμμές, περίπου 150 χιλιόμετρα βόρεια των συνόρων Σαουδικής Αραβίας – Ιράκ. Ο στόχος τους ήταν να εντοπίσουν τη θέση εκτόξευσης Scud και να παρακολουθούν τις κινήσεις των ιρακινών δυνάμεων.

Όμως από την αρχή τα πράγματα πήγαν στραβά. Οι επικοινωνίες με τη βάση διακόπηκαν σχεδόν αμέσως λόγω ελαττωματικού ασυρμάτου. Το κρύο της νύχτας στην έρημο και η έλλειψη προμηθειών δυσχέραναν την κατάσταση. Μέσα σε λίγες ημέρες, η ομάδα εντοπίστηκε από Ιρακινούς χωρικούς και στη συνέχεια από στρατιωτικές δυνάμεις. Ξεκίνησε μια ανελέητη καταδίωξη, με τους άνδρες να αναγκάζονται να διασκορπιστούν για να επιβιώσουν.

Η προσπάθεια διαφυγής έγινε εφιάλτης. Ο Vince Phillips πέθανε από υποθερμία και εξάντληση στην παγωμένη έρημο. Τέσσερις από τους άνδρες —ο McNab, ο Stan, ο Dinger και ο Bob Consiglio— συνελήφθησαν μετά από σκληρές μάχες και ανακρίσεις. Ο Consiglio εκτελέστηκε επιτόπου, ενώ οι υπόλοιποι αιχμαλωτίστηκαν και μεταφέρθηκαν σε φυλακές της Βαγδάτης.

Ο McNab και οι σύντροφοί του υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια από την ιρακινή μυστική αστυνομία: ξυλοδαρμούς, ηλεκτροσόκ, στέρηση ύπνου και ψυχολογική πίεση. Κανείς δεν αποκάλυψε επιχειρησιακά μυστικά. Μετά την κατάπαυση του πυρός, απελευθερώθηκαν ως αιχμάλωτοι πολέμου και επέστρεψαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο μοναδικός που κατάφερε να διαφύγει ήταν ο Chris Ryan, ο οποίος περπάτησε μόνος του πάνω από 300 χιλιόμετρα μέσα στην έρημο, φτάνοντας τελικά στη Συρία. Ήταν η μεγαλύτερη απόδραση στην ιστορία των ειδικών δυνάμεων, και έγινε θρύλος μέσα στη SAS.

Μετά τον πόλεμο, ο Andy McNab έγραψε το βιβλίο “Bravo Two Zero” (1993), το οποίο έγινε παγκόσμιο best seller. Περιέγραψε με ωμό ρεαλισμό την επιχείρηση, τις συνθήκες επιβίωσης, την απώλεια των συντρόφων του και την απανθρωπιά του πολέμου. Αν και ορισμένοι πρώην συνάδελφοί του αμφισβήτησαν κάποιες λεπτομέρειες της αφήγησης, η μαρτυρία του παραμένει μια από τις πιο αυθεντικές απεικονίσεις του τι σημαίνει να επιχειρείς πίσω από τις γραμμές του εχθρού.

Η Επιχείρηση Bravo Two Zero έγινε συνώνυμη με το θάρρος, την επιμονή και την ψυχική αντοχή των κομάντος της SAS. Για πολλούς, είναι μια από τις πιο δραματικές ιστορίες στρατιωτικής επιβίωσης του 20ού αιώνα — ένα αληθινό χρονικό τιμής και τραγωδίας, που ανέδειξε τον Andy McNab σε σύμβολο του σύγχρονου Βρετανού πολεμιστή.

www.dsacademy.gr

05/11/2025

Ο Ανθυπολοχαγός Alexander Kovtun, Spetsnaz GRU (Τσετσενία 1999)

Ο Ανθυπολοχαγός Alexander Kovtun υπηρέτησε ως διοικητής μικρής ομάδας Spetsnaz του GRU κατά τη διάρκεια του Β΄ Πολέμου της Τσετσενίας, το 1999. Ήταν μόλις 25 ετών, απόφοιτος της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Ριαζάν, με εξειδίκευση στις επιχειρήσεις αναγνώρισης και καταστροφής πίσω από εχθρικές γραμμές. Η μονάδα του επιχειρούσε στα ορεινά της περιοχής Βεντένο, μία από τις πιο επικίνδυνες ζώνες όπου οι Ρώσοι αντιμετώπιζαν συνεχή ενέδρα και ανταρτοπόλεμο.

Η αποστολή του Kovtun στις αρχές Δεκεμβρίου του 1999 ήταν η αναγνώριση ενός χωριού που θεωρείτο βάση ανεφοδιασμού των Τσετσένων μαχητών. Η ομάδα του, αποτελούμενη από έξι άνδρες, κινήθηκε αθόρυβα μέσα από τα δάση, σε θερμοκρασίες κάτω των -20°C. Ο εξοπλισμός τους ήταν ελαφρύς: AKS-74U, πιστόλια Makarov, χειροβομβίδες RGD-5 και ένας ασύρματος μακράς εμβέλειας. Η εντολή ήταν σαφής — καμία άμεση εμπλοκή, μόνο αναγνώριση και αναφορά.

Όμως, τα πράγματα άλλαξαν όταν εντόπισαν καραβάνι φορτηγών που μετέφερε πυρομαχικά και τραυματίες μαχητές. Ο Kovtun, αντιλαμβανόμενος ότι η πληροφορία ήταν κρίσιμη, αποφάσισε να στήσει ενέδρα. Σε θέση πάνω από τον δρόμο, η ομάδα τοποθέτησε δύο νάρκες MON-50 και περίμενε. Όταν το πρώτο φορτηγό πλησίασε, ο λοχίας Sergei Petrov ενεργοποίησε τη νάρκη. Η έκρηξη διέλυσε το όχημα και προκάλεσε πανικό στους μαχητές. Ακολούθησε σφοδρή ανταλλαγή πυρών.

Οι Spetsnaz κινήθηκαν με απόλυτη πειθαρχία, αλλά η υπεροχή αριθμών ήταν συντριπτική. Ο Kovtun τραυματίστηκε στο πόδι από θραύσμα, ωστόσο συνέχισε να διοικεί, μετακινώντας τους άνδρες του σε καλύτερη θέση κάλυψης. Κατά τη διάρκεια της μάχης, εξουδετέρωσε προσωπικά τρεις αντιπάλους με στοχευμένες βολές και οδήγησε την ομάδα του σε υποχώρηση προς το δάσος. Εκεί, υπό συνεχή καταδίωξη, οργάνωσε άμυνα γύρω από φυσικό ανάχωμα. Για τρεις ώρες, οι έξι άνδρες απέκρουαν κύματα επιθέσεων, χρησιμοποιώντας χειροβομβίδες και ελεγχόμενες ριπές.

Όταν τα πυρομαχικά τελείωσαν, ο Kovtun έδωσε εντολή διαφυγής. Με τη βοήθεια του σκοταδιού και του χιονιού, η ομάδα διέφυγε και, ύστερα από δύο ημέρες πορείας, εντοπίστηκε από ρωσικό ελικόπτερο Mi-8. Από τους έξι άνδρες, οι τέσσερις επέζησαν. Ο ίδιος ο Kovtun μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μοζντόκ με υποθερμία και σοβαρή απώλεια αίματος.

Για τη δράση του, τιμήθηκε με το Παράσημο Ανδρείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μετά την ανάρρωσή του, επέστρεψε προσωρινά στην υπηρεσία, αλλά τα τραύματα και το μετατραυματικό στρες τον ανάγκασαν να αποστρατευτεί το 2002. Σήμερα ζει στη Ρωσία, εκπαιδεύοντας νεότερους στρατιώτες σε τακτικές επιβίωσης και ορεινών επιχειρήσεων.

Η ιστορία του Ανθυπολοχαγού Kovtun είναι χαρακτηριστική των πολεμιστών των Spetsnaz: ψυχραιμία υπό πίεση, αποφασιστικότητα στην αποστολή, και η ατσάλινη πειθαρχία που ξεχωρίζει τους επαγγελματίες των ειδικών δυνάμεων. Μέσα στην παγωμένη κόλαση της Τσετσενίας, απέδειξε πως η επιβίωση δεν εξαρτάται μόνο από τη δύναμη των όπλων, αλλά από τη θέληση να πολεμήσεις μέχρι το τέλος.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει διαθέσιμη δημόσια φωτογραφία του Ανθυπολοχαγού Alexander Kovtun των Spetsnaz GRU, καθώς πρόκειται για στρατιωτικό πρόσωπο ειδικών δυνάμεων που υπηρέτησε σε εμπιστευτικές επιχειρήσεις, οι ταυτότητες αυτών των στρατιωτών σπάνια δημοσιοποιούνται για λόγους ασφαλείας και απορρήτου.

www.dsacademy.gr

04/11/2025

Ο πόλεμος των αρχών με τους εμπόρους ναρκωτικών κρατάει χρονιά στοιχιζοντας ζωές και πο τις δύο παρατάξεις αλλά και πολλών αθώων πολιτών.

Ο στρατός της Βενεζουέλας ανακοίνωσε σήμερα ότι κατέστρεψε δύο στρατόπεδα των οργανώσεων «Tancol», ακρωνύμιο που εφηύραν οι αρχές και σημαίνει «Κολομβιανοί...