06/10/2025
Λίγα λόγια από τη συμμαθήτριά μου, Christina Gika 💜
Όταν κάνω μια πρώτη γνωριμία με τους γονείς με ρωτάνε πολύ συχνά. έλληνες και μη, "Θα δεις και το παιδί;"
Χαμογελάω με πολλή ζεστασιά σε αυτήν την ερώτηση. Την ξέρω καλά. Τον φόβο στον οποίο μπορεί να πατάει.
Όταν απαντάω "Πολύ καλή απορία. Τι σε κάνει να μου κάνεις αυτήν την ερώτηση; Τι σκέφτεσαι;"
Παίρνω διαφορετικές απαντήσεις και ψάχνω να βρω και την δικιά μου όταν παίρνω κι εγώ βοήθεια, έτσι να δω ότι δεν είμαι μόνη.
"Μήπως οι δικές μας ερμηνείες είναι λάθος; Αν δεν δεις το παιδί πώς θα είσαι σίγουρη;" - Η δυσκολία να εμπιστευτούν τον εαυτό τους ως βασική πηγή και επιρροή. (εδώ ήμουν εγώ λίγο)
"Αν δεν το δεις από κοντά πώς θα καταλάβεις πόσο έντονο είναι;" - Ο φόβος μήπως χαθεί κάτι σοβαρό.
"Εμείς τα έχουμε δοκιμάσει όλα, το παιδί πρέπει να μάθει εργαλεία" - Αν η αλλαγή περνάει μέσα από μας είναι μεγάλη ευθύνη, απαιτητική και κουραστική, και υπάρχει φόβος για αποτυχία. Θέλω να αλλάξει το παιδί. (κι εδώ λίγο)
"Μήπως το παιδί μου έχει κάτι που δεν το έχω καταλάβει γιατί δεν το έφερα εγώ στην κουβέντα μας;" - Φόβος για το παιδί και ενοχή ότι κάτι δεν κάνουμε καλά εμείς.
"Αν το δεις κι εσύ θα καταλάβεις τι ανάγκη έχει, θα σου μιλήσει και θα μάθουμε κι εμείς" - Θέλουμε κάποιον “ουδέτερο” να μας πει τι συμβαίνει, για να νιώσουμε ότι πατάμε σε στέρεο έδαφος. Δεν εμπιστεύομαστε πλήρως τη διαίσθηση και την εσωτερική μας γνώση. Πιστεύουμε ότι η λύση θα έρθει από το τι θα πει το παιδί στον ειδικό — όχι από το τι θα αλλάξει μέσα στη σχέση μας (εδώ καραμπάμ εγώ)
Όλοι αυτοί οι φόβοι είναι λογικοί και τους δίνω χώρο...
Πίσω από αυτές τις ερωτήσεις υπάρχει μπόλικη αγάπη αλλά και μια, τις περισσότερες φορές, λανθασμένη αίσθηση ότι το κλειδί βρίσκεται κάπου έξω απο εμάς.
Θέλω να μας βοηθήσω να θυμηθούμε ότι:
❤ το παιδί δεν χρειάζεται «διόρθωση», η στάση μας, η παρουσία μας και ο τρόπους που στεκόμαστε δίπλα του θα "αλλάξει" και το παιδί
❤ εμείς είμαστε το ασφαλές έδαφος πάνω στο οποίο το παιδί μπορεί να σταθεί και να εκφράσει αυτά που θα έλεγε σε έναν ειδικό, και αυτό προτιμά το ίδιο να γίνει
❤ η σχέση είναι το πραγματικό πεδίο αλλαγής
❤ την δύναμη που έχουμε εμείς ως άνθρωποι στη ζωή του παιδιού και την βαθιά μας σοφία, οχι ως τεχνικές αλλά ως παρουσία και εμπειρία της σχέσης μας.
Εννοείται βέβαια, συχνά μπορεί να δούμε στις κουβέντες μας, αν η συμπεριφορά επιμένει, ότι το παιδί θα θέλει και την στήριξη ειδικού, και θα είναι απαραίτητη. Και σε αυτήν την περίπτωση, εμείς είμαστε το πλαίσιο, που αν δεν αλλάξει δεν θα μπορεί και το παιδί να πλαισιώσει την βοήθεια που παίρνει.
Τη ματιά μας θέλω να πίασουμε και την οπτική μας, αν δεν αλλάξει αυτή, δεν θα δοθεί χώρος και στο παιδί να αλλάξει.
Έλα να πιστεύουμε περισσότερο στον εαυτό μας...
