Μιχάλης Πατεράκης Γραφείο Ψυχανάλυσης & Ψυχικής Υγείας

  • Home
  • Greece
  • Athens
  • Μιχάλης Πατεράκης Γραφείο Ψυχανάλυσης & Ψυχικής Υγείας

Μιχάλης Πατεράκης Γραφείο Ψυχανάλυσης & Ψυχικής Υγείας Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία

Βραχεία και μακροχρόνια ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία. Αναλαμβάνονται περιπτώσεις αγχωδών διαταραχων, καταθλιπτικών αντιδράσεων, φοβικής συμπτωματολογίας, κρίσεων πανικού, ανορεξίας-βουλιμίας, ψυχοσωματικων εκδηλώσεων, παρατεταμένης μελαγχολίας, ψυχώσεων, διαταραχων της προσωπικότητας όπως υστερική, αποφευκτική, σχιζοειδής, σχιζότυπη, αντικοινωνική, οριακή, Ιδεοψυχαναγκαστική, παθητικοεπιθετική, κτλ Επίσης αναλαμβάνεται θεραπεία διαζυγίου, διαχείριση θυμού - εκρήξεων, αντιμετώπιση διαταραχης μετατραυματικού stress, κτλ.

04/12/2025

Η σχέση της γυναικας με το σώμα της ως χώρος σύγκρουσης

Έλεγχος, ντροπή, επιθυμία, σύγκριση, ταύτιση με το βλέμμα του Άλλου.

Το σώμα για πολλές γυναίκες δεν είναι απλώς μια υλική παρουσία. Είναι τόπος ψυχικής προβολής, χώρος όπου συγκεντρώνονται συγκρούσεις, προσδοκίες, ασυνείδητες φαντασιώσεις και κοινωνικές επιταγές. Δεν βιώνεται μόνο ως βιολογική πραγματικότητα, αλλά ως επιφάνεια πάνω στην οποία γράφεται ο τρόπος με τον οποίο η γυναίκα σχετίζεται με τον εαυτό της και με τον Άλλο. Η σχέση με το σώμα είναι συχνά μια σχέση αγωνίας γιατί φέρει μέσα της το βάρος όλων όσων δεν μπορούν εύκολα να ειπωθούν.

Ο έλεγχος πάνω στο σώμα συνδέεται με την ανάγκη για εσωτερική σταθερότητα. Στις περιόδους όπου η ψυχική ζωή είναι ασταθής, το σώμα γίνεται η μόνη περιοχή όπου η γυναίκα νιώθει ότι μπορεί να ασκήσει κάποια μορφή εξουσίας. Η δίαιτα, η άσκηση, οι περιορισμοί ή ακόμη και οι εμμονές δεν εκφράζουν απλώς μια επιθυμία για εξωτερική εικόνα, αλλά μια προσπάθεια οριοθέτησης του εαυτού μέσα στην εσωτερική αστάθεια. Το σώμα γίνεται τόπος όπου επιχειρείται να διορθωθεί κάτι που στην πραγματικότητα βρίσκεται αλλού.

Η ντροπή είναι βαθιά ριζωμένη στη σχέση με το σώμα. Δεν αφορά μόνο την εμφάνιση, αλλά την ίδια την ύπαρξη του σώματος ως αντικείμενο του βλέμματος. Η ντροπή γεννιέται από την εμπειρία της έκθεσης: την αίσθηση ότι το σώμα μπορεί να κριθεί, να συγκριθεί, να αξιολογηθεί. Για πολλές γυναίκες, αυτή η εμπειρία είναι τόσο πρώιμη και διαρκής που γίνεται σχεδόν αυτονόητη. Το σώμα δεν ανήκει μόνο στην ίδια αλλά και στο βλέμμα του Άλλου, που λειτουργεί σαν εσωτερικός επιτηρητής.

Η επιθυμία εισάγει ακόμη μια σύγκρουση. Το σώμα είναι ο τόπος της επιθυμίας, αλλά ταυτόχρονα ο τόπος της απειλής. Η επιθυμία εκθέτει τη γυναίκα σε μια μορφή ευαλωτότητας που συχνά συναντάται με τη ντροπή. Το σώμα, ως φορέας επιθυμίας, δεν είναι ποτέ ουδέτερο. Κουβαλάει μνήμες, σχέσεις, ματαιώσεις, φαντασιώσεις. Η γυναίκα που δυσκολεύεται να επιθυμήσει μέσω του σώματός της συνήθως δυσκολεύεται όχι επειδή δεν διαθέτει επιθυμία, αλλά επειδή η επιθυμία της αγγίζει τραυματικούς τόπους που δεν έχουν ακόμη βρει συμβολική μορφή.

Η σύγκριση αποτελεί μια από τις πιο συχνές πηγές εσωτερικής διάβρωσης. Το σώμα συγκρίνεται συνεχώς με πρότυπα, με άλλες γυναίκες, με ιδανικές εικόνες. Αυτή η διαδικασία δεν είναι απλώς κοινωνική. Είναι βαθιά ψυχική: το υποκείμενο προσπαθεί να μετρήσει την αξία του μέσα από ένα εξωτερικό μέτρο. Η σύγκριση υποκαθιστά την εσωτερική αναφορά. Όσο πιο αδύναμη είναι η ατομικότητα, τόσο πιο έντονη γίνεται η σύγκριση. Το σώμα γίνεται τότε ένα συνεχές έργο προς διόρθωση.

Η ταύτιση με το βλέμμα του Άλλου αποτελεί κεντρικό στοιχείο αυτής της σύγκρουσης. Το σώμα βιώνεται όχι μέσα από την αισθητικότητα της γυναίκας αλλά μέσα από την υποθετική κρίση του Άλλου. Είναι ένα σώμα που πρέπει να είναι αποδεκτό, επιθυμητό, επαρκές. Η γυναίκα συχνά δεν ρωτά «πώς νιώθω μέσα στο σώμα μου;», αλλά «πώς φαίνεται;». Ακόμη και όταν το βλέμμα του Άλλου απουσιάζει, η γυναίκα συνεχίζει να ζει υπό την επίδραση ενός εσωτερικευμένου βλέμματος που επιτηρεί και διορθώνει.

Στην ψυχαναλυτική συνθήκη, η σχέση με το σώμα συχνά εμφανίζεται μέσα από μικρά σημάδια: έναν τρόπο καθίσματος, μια αποφυγή συγκεκριμένων θεμάτων, μια δυσκολία να μιλήσει για σωματικές αισθήσεις, μια υπερβολική εστίαση στην εξωτερική εικόνα. Το σώμα μιλά πριν από τα λόγια. Δείχνει πού κατοικεί η σύγκρουση. Γιατί η σύγκρουση δεν βρίσκεται στο σώμα αυτό καθαυτό, αλλά στον ψυχικό τόπο που το περιβάλλει.

Το σώμα δεν είναι η πηγή του προβλήματος. Είναι η επιφάνεια πάνω στην οποία αποτυπώνεται ο εσωτερικός κόσμος. Και η ψυχαναλυτική εργασία επιτρέπει σταδιακά τη μετατόπιση από το σώμα ως αντικείμενο ελέγχου στο σώμα ως πεδίο κατοίκησης. Όταν η γυναίκα αρχίσει να βιώνει το σώμα της εκ των έσω —με τις ανάγκες, την επιθυμία, την αισθητικότητά του— η σχέση με αυτό αποκτά βάθος, χώρο και νοηματοδότηση.

Η σύγκρουση με το σώμα δεν λύνεται με αποδοχή ή αγάπη. Λύνεται με την ανάδυση ενός εσωτερικού τόπου που μπορεί να περιέχει το σώμα χωρίς να το κρίνει ή να το απορρίπτει. Λύνεται όταν το σώμα παύει να είναι τόπος ελέγχου και γίνεται τόπος ύπαρξης. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα θετικής σκέψης αλλά της αργής, απαιτητικής διαδικασίας μέσα από την οποία η γυναίκα ανακτά την ατομικότητά της.

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Karneadou 37, Kolonaki
—— —-
——- ——-
Παρακαλώ έχετε υπόψιν:

Η πληροφορία δεν είναι θεραπεία

Τα κείμενα, είτε σε μορφή σχολίου, δοκιμίου ή σημειώματος, η αρθογραφία μου γενικότερα, όσο εκτενής, επεξεργασμένη, βαθιά, εξειδικευμένη ή αναλυτική και αν είναι, δεν αντικαθιστά την θεραπεία και δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ή να εννοείται με αυτόν τον τρόπο από τον αναγνώστη. Οι αποτυπωμένες αυτές σκέψεις σε κείμενα, αποτελούν δείγματα της ψυχαναλυτικής μου δουλειάς, όπως αυτή ξεδιπλώνεται, καλλιεργείται και εμβαθύνεται μέσα στις πολύχρονες θεραπευτικές σχέσεις όπου εργάζομαι με διάφορες μορφές βαρύτερης ψυχοπαθολογίας ή αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών και προβλημάτων με τον εαυτό και τις σχέσεις των ζευγαριών. Το πόνημα της θεραπείας αυτής καθεαυτής, η ανάδυση του ατομικού ασυνείδητου υλικού καθώς και ο ενδιάμεσος χώρος της σχέσης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, είναι ο τόπος όπου συντελείται η πραγματική μετακίνηση των ορμών και των επενδύσεων. Εκεί επισυμβαίνουν οι πραγματικές αλλαγές. Γι’ αυτό και η θεραπεία δεν είναι θεωρία, όσο βαθιά ή εύστοχα κι αν διατυπωθεί. Θεραπεία είναι το βίωμα του εαυτού μέσα στην δυαδική σχέση.

Η ψυχανάλυση προσφέρει έναν χώρο εμπιστευτικό και ασφαλή, όπου τέτοια ερωτήματα και προβληματισμοί όπως αυτοί που παρατίθενται παραπάνω, μπορούν να ειπωθούν χωρίς φόβο, σε ένα πλαίσιο όπου το απόρρητο είναι διασφαλισμένο και το αίτημα βρίσκει χώρο να ανακαλύψει την διατύπωσή του. Στην θεραπεία, το αίτημα βρίσκει λόγο εκεί όπου πριν υπήρχε μόνο σιωπή.

- Πολιτική Αναδημοσιεύσεων -

**Κάθε κείμενο σε αυτή τη σελίδα, αποτελεί πρωτότυπη επιστημονική και επαγγελματική εργασία του Μιχάλη Πατεράκη, Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή (University of Indianapolis – University of Middlesex). Απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά, με μοναδική εξαίρεση τη δημοσίευση στο Facebook, η αναδημοσίευση, τροποποίηση, αντιγραφή, ενσωμάτωση ή οποιαδήποτε μορφή χρήσης του συνόλου ή μέρους του, χωρίς την έγγραφη άδεια του δημιουργού. Η αναφορά ή παράθεση αποσπασμάτων επιτρέπεται μόνο με σαφή αναγραφή του ονόματος του συγγραφέα και της πηγής.

Οι ιδέες, οι διατυπώσεις, η δομή και η ουσία των κειμένων φέρουν διακριτό θεωρητικό στίγμα και ταυτότητα και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται από τρίτους ή από δήθεν επαγγελματίες που επιχειρούν να προβληθούν ως ειδικοί, παραπλανώντας το κοινό. Κάθε παραβίαση θα αντιμετωπιστεί σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας (Ν. 2121/1993 και διεθνείς συμβάσεις.

© Μιχάλης Πατεράκης

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Καρνεάδου 37, Κολωνάκι

Reposting Policy

All texts on this page constitute original scientific and professional work by Michalis Paterakis, Psychologist – Psychotherapist (University of Indianapolis – University of Middlesex).
It is strictly and categorically prohibited to:
* republish,
* modify,
* copy,
* integrate or otherwise use, in whole or in part,
without the prior written permission of the author.�
The only exception: publication on Facebook.
The ideas, expressions, structure, and essence of the texts bear a distinct theoretical signature and identity. They may not be used by third parties or by self-proclaimed professionals seeking to present themselves as experts and mislead the public.
Any violation will be dealt with in accordance with applicable copyright law (Law 2121/1993 and international conventions).

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologist · Psychotherapist�University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK
📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

Politique de Republipostage

Tous les textes de cette page constituent un travail scientifique et professionnel original de Michalis Paterakis, Psychologue – Psychothérapeute (University of Indianapolis – University of Middlesex).
Il est strictement et catégoriquement interdit de :
* republier,
* modifier,
* copier,
* intégrer ou utiliser de quelque manière que ce soit, en tout ou en partie,
sans l’autorisation écrite préalable de l’auteur.�
La seule exception : la publication sur Facebook.
Les idées, formulations, structures et contenus des textes portent une signature et une identité théoriques distinctes. Ils ne peuvent être utilisés par des tiers ou par de prétendus professionnels cherchant à se présenter comme experts et à induire le public en erreur.
Toute violation sera traitée conformément à la législation en vigueur sur la propriété intellectuelle (Loi 2121/1993 et conventions internationales).

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologue · Psychothérapeute�
University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK

📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

Richtlinie zur Weiterveröffentlichung

Alle Texte auf dieser Seite stellen eine originelle wissenschaftliche und berufliche Arbeit von Michalis Paterakis, Psychologe – Psychotherapeut (University of Indianapolis – University of Middlesex), dar.
Es ist strengstens und kategorisch untersagt:
* erneut zu veröffentlichen,
* zu verändern,
* zu kopieren,
* ganz oder teilweise einzubinden oder in sonstiger Weise zu verwenden,
ohne die vorherige schriftliche Genehmigung des Autors.�Die einzige Ausnahme: Veröffentlichung auf Facebook.
Die Ideen, Formulierungen, Struktur und der Inhalt der Texte tragen eine unverwechselbare theoretische Handschrift und Identität. Sie dürfen nicht von Dritten oder von sogenannten Fachleuten genutzt werden, die versuchen, sich als Experten darzustellen und die Öffentlichkeit zu täuschen.
Jeder Verstoß wird gemäß dem geltenden Urheberrechtsgesetz (Gesetz 2121/1993 und internationale Übereinkommen) verfolgt.

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologe · Psychotherapeut
�University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK
📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

03/12/2025

«Θέλω να ζήσω ακόμα και ως νεκρός»
Σημείωμα για τη συνέχεια του εαυτού μέσα από την απώλεια

GR I FR

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Karneadou 37, Kolonaki

Υπάρχουν απώλειες που δεν τελειώνουν ποτέ· απλώς αλλάζουν μορφή.
Όταν ο δεσμός με το πρωταρχικό αντικείμενο ραγίζει,
η ψυχή παγώνει γύρω από το κενό, σαν να προσπαθεί να το σφραγίσει.
Αυτό που μένει δεν είναι ο θρήνος — είναι η ακινησία του βιώματος,
η αίσθηση ότι το κομμάτι που πέθανε μέσα μας συνεχίζει να υπάρχει
μόνο επειδή το κρατάμε νεκρό για να μην χαθεί οριστικά.

Η ψυχανάλυση γνωρίζει πως κάθε ανθρώπινη ζωή
περνά από το στάδιο της νεκρής ζώνης — εκεί όπου η απώλεια
παύει να είναι γεγονός και γίνεται κατάσταση ύπαρξης.
Η καταθλιπτική θέση, όπως την περιέγραψε η Klein,
δεν είναι αδυναμία· είναι η πρώτη πράξη ωριμότητας.
Να μπορεί κανείς να αντέχει πως το αγαπημένο αντικείμενο
μπορεί να χαθεί χωρίς να χαθεί και ο ίδιος.
Να ζει δηλαδή, ακόμα και ως νεκρός —
με τη γνώση του πεπερασμένου, χωρίς την ψευδαίσθηση αθανασίας.

Η επεξεργασία της απώλειας δεν οδηγεί ποτέ στην “αποδοχή” της.
Η λέξη αυτή είναι φτωχή και ψυχολογική.
Στην ψυχανάλυση μιλάμε για επανανοηματοδότηση —
την αργή, σχεδόν κυτταρική εργασία,
όπου ο χαμός ενός προσώπου, ενός ρόλου, ενός τόπου,
μετατρέπεται σε εσωτερικό τόπο σκέψης.
Δεν ξαναβρίσκουμε το αντικείμενο·
μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε με το αποτύπωμά του.

Ζούμε μέσα από όσα χάσαμε,
όχι παρά αυτά.
Η απώλεια γίνεται φορέας σχέσης με τον χρόνο,
γέφυρα ανάμεσα στο τότε και στο τώρα.
Η μνήμη, όταν δεν είναι παγίδα,
είναι πράξη συνέχειας — τρόπος να μην αποκοπούμε από το νήμα της ύπαρξης.

Όποιος έχει πενθήσει αληθινά ξέρει πως
το πένθος δεν θεραπεύεται:
μετασχηματίζεται σε χώρο δημιουργίας,
σε δυνατότητα ενσυναίσθησης, σε τρυφερότητα για τη φθορά.
Δεν πρόκειται για λύτρωση αλλά για κατοίκηση μέσα στην απώλεια.
Το να ζεις, λοιπόν, ακόμα και ως νεκρός,
είναι η πιο ώριμη μορφή ζωής·
εκεί όπου ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι η αγάπη
περιλαμβάνει πάντοτε και τον θάνατο.

Η συνέχεια του εαυτού δεν είναι δεδομένη·
είναι πράξη πίστης.
Κάθε φορά που προχωράμε παρότι γνωρίζουμε
ότι το αγαπημένο αντικείμενο δεν θα επιστρέψει,
γεννιέται μια νέα μορφή ζωής.
Όχι πιο φωτεινή, αλλά πιο αληθινή.
Μια ζωή που γνωρίζει ότι κουβαλάει μέσα της
όλους τους νεκρούς που αγάπησε —
και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να αγαπά.



Μερικές φορές, ακόμη κι εμείς που εργαζόμαστε χρόνια με την ψυχική ύλη,
μένουμε σιωπηλοί μπροστά στο βάθος ενός ανθρώπινου πόνου.
Αυτή η σιωπή δεν είναι αμηχανία· είναι σεβασμός.

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Karneadou 37, Kolonaki
—— —-
——- ——-
Παρακαλώ έχετε υπόψιν:

Η πληροφορία δεν είναι θεραπεία

Τα κείμενα, είτε σε μορφή σχολίου, δοκιμίου ή σημειώματος, η αρθογραφία μου γενικότερα, όσο εκτενής, επεξεργασμένη, βαθιά, εξειδικευμένη ή αναλυτική και αν είναι, δεν αντικαθιστά την θεραπεία και δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ή να εννοείται με αυτόν τον τρόπο από τον αναγνώστη. Οι αποτυπωμένες αυτές σκέψεις σε κείμενα, αποτελούν δείγματα της ψυχαναλυτικής μου δουλειάς, όπως αυτή ξεδιπλώνεται, καλλιεργείται και εμβαθύνεται μέσα στις πολύχρονες θεραπευτικές σχέσεις όπου εργάζομαι με διάφορες μορφές βαρύτερης ψυχοπαθολογίας ή αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών και προβλημάτων με τον εαυτό και τις σχέσεις των ζευγαριών. Το πόνημα της θεραπείας αυτής καθεαυτής, η ανάδυση του ατομικού ασυνείδητου υλικού καθώς και ο ενδιάμεσος χώρος της σχέσης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, είναι ο τόπος όπου συντελείται η πραγματική μετακίνηση των ορμών και των επενδύσεων. Εκεί επισυμβαίνουν οι πραγματικές αλλαγές. Γι’ αυτό και η θεραπεία δεν είναι θεωρία, όσο βαθιά ή εύστοχα κι αν διατυπωθεί. Θεραπεία είναι το βίωμα του εαυτού μέσα στην δυαδική σχέση.

Η ψυχανάλυση προσφέρει έναν χώρο εμπιστευτικό και ασφαλή, όπου τέτοια ερωτήματα και προβληματισμοί όπως αυτοί που παρατίθενται παραπάνω, μπορούν να ειπωθούν χωρίς φόβο, σε ένα πλαίσιο όπου το απόρρητο είναι διασφαλισμένο και το αίτημα βρίσκει χώρο να ανακαλύψει την διατύπωσή του. Στην θεραπεία, το αίτημα βρίσκει λόγο εκεί όπου πριν υπήρχε μόνο σιωπή.

- Πολιτική Αναδημοσιεύσεων -

**Κάθε κείμενο σε αυτή τη σελίδα, αποτελεί πρωτότυπη επιστημονική και επαγγελματική εργασία του Μιχάλη Πατεράκη, Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή (University of Indianapolis – University of Middlesex). Απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά, με μοναδική εξαίρεση τη δημοσίευση στο Facebook, η αναδημοσίευση, τροποποίηση, αντιγραφή, ενσωμάτωση ή οποιαδήποτε μορφή χρήσης του συνόλου ή μέρους του, χωρίς την έγγραφη άδεια του δημιουργού.

Οι ιδέες, οι διατυπώσεις, η δομή και η ουσία των κειμένων φέρουν διακριτό θεωρητικό στίγμα και ταυτότητα και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται από τρίτους ή από δήθεν επαγγελματίες που επιχειρούν να προβληθούν ως ειδικοί, παραπλανώντας το κοινό. Κάθε παραβίαση θα αντιμετωπιστεί σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας (Ν. 2121/1993 και διεθνείς συμβάσεις.

© Μιχάλης Πατεράκης

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Καρνεάδου 37, Κολωνάκι

English
Reposting Policy
All texts on this page constitute original scientific and professional work by Michalis Paterakis, Psychologist – Psychotherapist (University of Indianapolis – University of Middlesex).
It is strictly and categorically prohibited to:
* republish,
* modify,
* copy,
* integrate or otherwise use, in whole or in part,
without the prior written permission of the author.�
The only exception: publication on Facebook.
The ideas, expressions, structure, and essence of the texts bear a distinct theoretical signature and identity. They may not be used by third parties or by self-proclaimed professionals seeking to present themselves as experts and mislead the public.
Any violation will be dealt with in accordance with applicable copyright law (Law 2121/1993 and international conventions).

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologist · Psychotherapist�University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK
📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

«Je veux vivre même en étant mort»
Note sur la continuité du soi à travers la perte



Il existe des pertes qui ne se terminent jamais ; elles changent seulement de forme.
Lorsque le lien avec l’objet primordial se brise,
l’âme se fige autour du vide, comme si elle voulait le sceller.
Ce qui demeure n’est pas le deuil, mais l’immobilité de l’expérience —
le sentiment qu’une partie morte en nous continue d’exister
parce que nous la maintenons morte, afin qu’elle ne disparaisse pas tout à fait.

La psychanalyse sait que toute existence humaine
traverse une zone morte : là où la perte
cesse d’être un événement pour devenir un état d’être.
La position dépressive, telle que l’a décrite Melanie Klein,
n’est pas une faiblesse ; c’est le premier acte de maturité.
Pouvoir supporter que l’objet aimé
puisse se perdre sans que le moi se désintègre.
Vivre donc même en étant mort,
avec la conscience du fini, sans l’illusion d’immortalité.

Le travail du deuil ne conduit jamais à une « acceptation ».
Ce mot est pauvre et psychologique.
En psychanalyse, on parle de re-signification —
ce lent travail, presque cellulaire,
par lequel la perte d’une personne, d’un rôle ou d’un lieu
se transforme en espace intérieur de pensée.
Nous ne retrouvons pas l’objet perdu ;
nous apprenons à penser à partir de son empreinte.

Nous vivons à travers ce que nous avons perdu,
et non malgré cela.
La perte devient un vecteur de relation au temps,
un pont entre le « alors » et le « maintenant ».
La mémoire, lorsqu’elle n’est pas piège,
est un acte de continuité — une manière de ne pas se détacher du fil de l’existence.

Celui qui a véritablement fait l’expérience du deuil sait
que le deuil ne se guérit pas :
il se transforme en lieu de création,
en capacité d’empathie, en tendresse envers la fragilité.
Ce n’est pas une délivrance, mais une habitation de la perte.
Vivre même en étant mort,
c’est la forme la plus mûre de la vie ;
celle où l’homme reconnaît que l’amour
contient toujours déjà la mort.

La continuité du soi n’est jamais donnée ;
elle est un acte de foi.
Chaque fois que nous avançons, sachant
que l’objet aimé ne reviendra pas,
naît une nouvelle forme de vie —
non pas plus lumineuse, mais plus vraie.
Une vie qui sait qu’elle porte en elle
tous les morts qu’elle a aimés,
et qui pourtant continue d’aimer.



Parfois, même ceux d’entre nous qui travaillent depuis des années avec la matière psychique
demeurent silencieux devant la profondeur d’une douleur humaine.
Ce silence n’est pas de l’embarras ; c’est du respect.

Politique de Republipostage
Tous les textes de cette page constituent un travail scientifique et professionnel original de Michalis Paterakis, Psychologue – Psychothérapeute (University of Indianapolis – University of Middlesex).
Il est strictement et catégoriquement interdit de :
* republier,
* modifier,
* copier,
* intégrer ou utiliser de quelque manière que ce soit, en tout ou en partie,
sans l’autorisation écrite préalable de l’auteur.�
La seule exception : la publication sur Facebook.
Les idées, formulations, structures et contenus des textes portent une signature et une identité théoriques distinctes. Ils ne peuvent être utilisés par des tiers ou par de prétendus professionnels cherchant à se présenter comme experts et à induire le public en erreur.
Toute violation sera traitée conformément à la législation en vigueur sur la propriété intellectuelle (Loi 2121/1993 et conventions internationales).

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologue · Psychothérapeute�
University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK

📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

Deutsch

Richtlinie zur Weiterveröffentlichung
Alle Texte auf dieser Seite stellen eine originelle wissenschaftliche und berufliche Arbeit von Michalis Paterakis, Psychologe – Psychotherapeut (University of Indianapolis – University of Middlesex), dar.
Es ist strengstens und kategorisch untersagt:
* erneut zu veröffentlichen,
* zu verändern,
* zu kopieren,
* ganz oder teilweise einzubinden oder in sonstiger Weise zu verwenden,
ohne die vorherige schriftliche Genehmigung des Autors.�Die einzige Ausnahme: Veröffentlichung auf Facebook.
Die Ideen, Formulierungen, Struktur und der Inhalt der Texte tragen eine unverwechselbare theoretische Handschrift und Identität. Sie dürfen nicht von Dritten oder von sogenannten Fachleuten genutzt werden, die versuchen, sich als Experten darzustellen und die Öffentlichkeit zu täuschen.
Jeder Verstoß wird gemäß dem geltenden Urheberrechtsgesetz (Gesetz 2121/1993 und internationale Übereinkommen) verfolgt.

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologe · Psychotherapeut
�University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK
📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

03/12/2025

Η επιθυμία και η ντροπή: η δυσκολία να επιτρέψει μια γυναίκα στον εαυτό της να θέλει

Πώς αναδύεται ο φόβος της έκθεσης και της κρίσης.

Η επιθυμία, όταν αφορά μια γυναίκα, δεν εμφανίζεται ποτέ γυμνή. Συνοδεύεται συχνά από ένα πέπλο ντροπής, σαν να χρειάζεται να προστατευθεί από την πιθανότητα να γίνει ορατή. Αυτή η δυσκολία δεν είναι ατομική αδυναμία· είναι ψυχική δομή που έχει τις ρίζες της στις πρώιμες σχέσεις, στις πολιτισμικές προσδοκίες και στις εσωτερικευμένες μορφές αξιολόγησης του εαυτού. Η ντροπή δεν αφορά την πράξη της επιθυμίας αλλά το γεγονός ότι η γυναίκα, επιθυμώντας, εκτίθεται.

Η έκθεση δεν είναι απλή διαδικασία. Υπονοεί ότι κάτι ιδιωτικό, εσωτερικό, αθέατο μέχρι τότε, εμφανίζεται στο βλέμμα του Άλλου. Και αυτό το βλέμμα έχει δύναμη: μπορεί να επιβεβαιώσει, να απορρίψει, να παρερμηνεύσει, να υποτιμήσει. Η ντροπή λειτουργεί ως άμυνα απέναντι στην αβεβαιότητα αυτού του βλέμματος. Προστατεύει από την πιθανότητα να φανεί κάποιος σε μια στιγμή ευαλωτότητας. Γι’ αυτό η επιθυμία και η ντροπή είναι βαθιά δεμένες· η μία ενεργοποιεί την άλλη.

Η γυναίκα συχνά μαθαίνει από πολύ νωρίς ότι η επιθυμία της πρέπει να φιλτραριστεί, να οργανωθεί, να είναι «συνετή» ή «μετρημένη». Οι προσδοκίες που προβάλλονται πάνω της διαμορφώνουν έναν εσωτερικό επιτηρητή που ελέγχει τη νομιμότητα των επιθυμιών της. Αυτός ο επιτηρητής δεν επιτρέπει εύκολα την αυθόρμητη έκφραση. Δημιουργεί ένα είδος ψυχικής λογοκρισίας όπου η επιθυμία περνά μέσα από πολλαπλά στάδια αναστολής πριν γίνει λόγος ή πράξη.

Η ντροπή εμφανίζεται έντονα σε γυναίκες που έχουν μάθει να προστατεύουν τον εαυτό τους από την πιθανότητα ματαίωσης. Η επιθυμία συνεπάγεται ρίσκο· συνεπάγεται να ζητήσει κανείς, να χρειαστεί, να εκτεθεί. Αν η εμπειρία της ματαίωσης στην παιδική ηλικία ήταν τραυματική ή ταπεινωτική, η επιθυμία αποκτά τον κίνδυνο μιας επανάληψης του πόνου. Έτσι, η γυναίκα δεν αποφεύγει την επιθυμία επειδή δεν την έχει· την αποφεύγει επειδή φοβάται το τίμημα της έκφρασής της.

Στην ψυχοθεραπευτική πράξη, αυτή η δυναμική εμφανίζεται συχνά μέσα από την δυσκολία της γυναίκας να μιλήσει για όσα πραγματικά θέλει — όχι μόνο στις σχέσεις, αλλά σε όλες τις περιοχές της ζωής. Η επιθυμία της παρουσιάζεται συχνά μέσα από έμμεσο λόγο, μέσα από υπαινιγμούς, μέσα από ανασφαλείς διατυπώσεις. Το να διατυπώσει ανοιχτά τι θέλει σημαίνει να αναλάβει την ευθύνη της επιθυμίας της και ταυτόχρονα τον κίνδυνο να μην εισακουστεί.

Η ντροπή επίσης συνδέεται βαθιά με το βλέμμα του Άλλου. Το βλέμμα έχει τη δύναμη να καθρεφτίσει την επιθυμία με τρόπο που δίνει μορφή στην εμπειρία της γυναίκας. Αν το βλέμμα αυτό κουβαλάει κριτική, ειρωνεία ή απαξίωση, τότε η επιθυμία βιώνεται σαν λάθος. Αντίθετα, όταν το βλέμμα έχει χαρακτήρα υποδοχής και περιεκτικότητας, η επιθυμία μπορεί να αναδυθεί χωρίς να συνθλίψει την εσωτερική ασφάλεια.

Η ενδοψυχική ρίζα της ντροπής συχνά προέρχεται από την πρώιμη σχέση με τη μητέρα. Αν η μητέρα δεν μπόρεσε να αντέξει την επιθυμία της κόρης —αντέχοντας την ξεχωριστότητα, τη ζωτικότητα, την αυτονομία της— η γυναίκα μαθαίνει ότι η επιθυμία της είναι υπερβολή, απειλή ή βάρος. Η εσωτερική αναπαράσταση της μητέρας γίνεται τότε ένα φίλτρο που περιορίζει την αυθορμησία. Η κόρη δεν επιθυμεί ελεύθερα· επιθυμεί υπό όρους.

Στις ερωτικές σχέσεις, αυτή η συνθήκη δημιουργεί συχνά ένα αίσθημα εγκλωβισμού. Η γυναίκα μπορεί να επιθυμεί έντονα, αλλά να μην μπορεί να αντέξει την ίδια της την επιθυμία όταν αυτή την φέρνει σε θέση έκθεσης. Αυτό οδηγεί σε εναλλαγές ανάμεσα στην έντονη ανάγκη για εγγύτητα και στην απόσυρση. Η επιθυμία γίνεται τότε μια εσωτερική κίνηση που δεν βρίσκει τόπο να εκφραστεί.

Η ντροπή δεν αφορά μόνο το σεξουαλικό πεδίο. Αφορά κάθε περιοχή όπου η γυναίκα χρειάζεται να εκθέσει μέρος του εαυτού της: στη δουλειά, στη φιλία, στη δημιουργικότητα, στη διεκδίκηση. Η ντροπή λειτουργεί σαν μια αθέατη δύναμη που περιορίζει την επέκταση του εαυτού. Δεν επιτρέπει την πλήρη παρουσία. Κόβει την κίνηση προς τον Άλλο πριν καν αρχίσει.

Στην ψυχοθεραπεία, η επιθυμία μπορεί να εμφανιστεί πολύ προσεκτικά στην αρχή. Η γυναίκα παρατηρεί αν ο χώρος αντέχει τη φανέρωση της εσωτερικής της ζωής. Αν αντέχει τις αντιφάσεις, τις αμφιθυμίες, την επιθυμία της για εγγύτητα ή αναγνώριση. Η θεραπεία τότε γίνεται τόπος όπου για πρώτη φορά η επιθυμία δεν λογοκρίνεται. Δεν χρειάζεται να είναι «λογική» ή «κατάλληλη». Απλώς χρειάζεται να υπάρξει.

Η ελευθερία της επιθυμίας δεν είναι αυτονόητη. Είναι αποτέλεσμα εσωτερικής δουλειάς, αναγνώρισης των πρώιμων τραυμάτων και δημιουργίας ενός χώρου όπου η γυναίκα μπορεί να αντέξει τον εαυτό της. Η ντροπή δεν εξαφανίζεται· μετατρέπεται σε σημάδι ότι η επιθυμία αγγίζει έναν παλαιότερο ψυχικό τόπο. Η θεραπεία επιτρέπει σε αυτόν τον τόπο να μετακινηθεί από περιοχή απειλής σε περιοχή νοήματος.

Η δυσκολία να επιτρέψει μια γυναίκα στον εαυτό της να θέλει δεν είναι αδυναμία. Είναι η ιστορία μιας επιθυμίας που δεν βρήκε χώρο. Και η ψυχαναλυτική εργασία είναι ακριβώς η διαδικασία μέσα από την οποία αυτός ο χώρος μπορεί να δημιουργηθεί. Όχι για να γίνει η γυναίκα «τολμηρή» ή «απελευθερωμένη», αλλά για να μπορέσει να συναντήσει την επιθυμία της χωρίς τον φόβο της έκθεσης και της κρίσης.

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Karneadou 37, Kolonaki
—— —-
——- ——-
Παρακαλώ έχετε υπόψιν:

Η πληροφορία δεν είναι θεραπεία

Τα κείμενα, είτε σε μορφή σχολίου, δοκιμίου ή σημειώματος, η αρθογραφία μου γενικότερα, όσο εκτενής, επεξεργασμένη, βαθιά, εξειδικευμένη ή αναλυτική και αν είναι, δεν αντικαθιστά την θεραπεία και δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ή να εννοείται με αυτόν τον τρόπο από τον αναγνώστη. Οι αποτυπωμένες αυτές σκέψεις σε κείμενα, αποτελούν δείγματα της ψυχαναλυτικής μου δουλειάς, όπως αυτή ξεδιπλώνεται, καλλιεργείται και εμβαθύνεται μέσα στις πολύχρονες θεραπευτικές σχέσεις όπου εργάζομαι με διάφορες μορφές βαρύτερης ψυχοπαθολογίας ή αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών και προβλημάτων με τον εαυτό και τις σχέσεις των ζευγαριών. Το πόνημα της θεραπείας αυτής καθεαυτής, η ανάδυση του ατομικού ασυνείδητου υλικού καθώς και ο ενδιάμεσος χώρος της σχέσης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, είναι ο τόπος όπου συντελείται η πραγματική μετακίνηση των ορμών και των επενδύσεων. Εκεί επισυμβαίνουν οι πραγματικές αλλαγές. Γι’ αυτό και η θεραπεία δεν είναι θεωρία, όσο βαθιά ή εύστοχα κι αν διατυπωθεί. Θεραπεία είναι το βίωμα του εαυτού μέσα στην δυαδική σχέση.

Η ψυχανάλυση προσφέρει έναν χώρο εμπιστευτικό και ασφαλή, όπου τέτοια ερωτήματα και προβληματισμοί όπως αυτοί που παρατίθενται παραπάνω, μπορούν να ειπωθούν χωρίς φόβο, σε ένα πλαίσιο όπου το απόρρητο είναι διασφαλισμένο και το αίτημα βρίσκει χώρο να ανακαλύψει την διατύπωσή του. Στην θεραπεία, το αίτημα βρίσκει λόγο εκεί όπου πριν υπήρχε μόνο σιωπή.

- Πολιτική Αναδημοσιεύσεων -

**Κάθε κείμενο σε αυτή τη σελίδα, αποτελεί πρωτότυπη επιστημονική και επαγγελματική εργασία του Μιχάλη Πατεράκη, Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή (University of Indianapolis – University of Middlesex). Απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά, με μοναδική εξαίρεση τη δημοσίευση στο Facebook, η αναδημοσίευση, τροποποίηση, αντιγραφή, ενσωμάτωση ή οποιαδήποτε μορφή χρήσης του συνόλου ή μέρους του, χωρίς την έγγραφη άδεια του δημιουργού. Η αναφορά ή παράθεση αποσπασμάτων επιτρέπεται μόνο με σαφή αναγραφή του ονόματος του συγγραφέα και της πηγής.

Οι ιδέες, οι διατυπώσεις, η δομή και η ουσία των κειμένων φέρουν διακριτό θεωρητικό στίγμα και ταυτότητα και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται από τρίτους ή από δήθεν επαγγελματίες που επιχειρούν να προβληθούν ως ειδικοί, παραπλανώντας το κοινό. Κάθε παραβίαση θα αντιμετωπιστεί σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας (Ν. 2121/1993 και διεθνείς συμβάσεις.

© Μιχάλης Πατεράκης

Michalis Paterakis
Psychologist · Psychotherapist
University of Indianapolis, USA
Middlesex University, UK

📞 211 7151 801
✉️ paterakismichael@yahoo.gr
🌐 www.psychotherapy.net.gr
📍 Καρνεάδου 37, Κολωνάκι

Reposting Policy

All texts on this page constitute original scientific and professional work by Michalis Paterakis, Psychologist – Psychotherapist (University of Indianapolis – University of Middlesex).
It is strictly and categorically prohibited to:
* republish,
* modify,
* copy,
* integrate or otherwise use, in whole or in part,
without the prior written permission of the author.�
The only exception: publication on Facebook.
The ideas, expressions, structure, and essence of the texts bear a distinct theoretical signature and identity. They may not be used by third parties or by self-proclaimed professionals seeking to present themselves as experts and mislead the public.
Any violation will be dealt with in accordance with applicable copyright law (Law 2121/1993 and international conventions).

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologist · Psychotherapist�University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK
📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

Politique de Republipostage

Tous les textes de cette page constituent un travail scientifique et professionnel original de Michalis Paterakis, Psychologue – Psychothérapeute (University of Indianapolis – University of Middlesex).
Il est strictement et catégoriquement interdit de :
* republier,
* modifier,
* copier,
* intégrer ou utiliser de quelque manière que ce soit, en tout ou en partie,
sans l’autorisation écrite préalable de l’auteur.�
La seule exception : la publication sur Facebook.
Les idées, formulations, structures et contenus des textes portent une signature et une identité théoriques distinctes. Ils ne peuvent être utilisés par des tiers ou par de prétendus professionnels cherchant à se présenter comme experts et à induire le public en erreur.
Toute violation sera traitée conformément à la législation en vigueur sur la propriété intellectuelle (Loi 2121/1993 et conventions internationales).

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologue · Psychothérapeute�
University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK

📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

Richtlinie zur Weiterveröffentlichung

Alle Texte auf dieser Seite stellen eine originelle wissenschaftliche und berufliche Arbeit von Michalis Paterakis, Psychologe – Psychotherapeut (University of Indianapolis – University of Middlesex), dar.
Es ist strengstens und kategorisch untersagt:
* erneut zu veröffentlichen,
* zu verändern,
* zu kopieren,
* ganz oder teilweise einzubinden oder in sonstiger Weise zu verwenden,
ohne die vorherige schriftliche Genehmigung des Autors.�Die einzige Ausnahme: Veröffentlichung auf Facebook.
Die Ideen, Formulierungen, Struktur und der Inhalt der Texte tragen eine unverwechselbare theoretische Handschrift und Identität. Sie dürfen nicht von Dritten oder von sogenannten Fachleuten genutzt werden, die versuchen, sich als Experten darzustellen und die Öffentlichkeit zu täuschen.
Jeder Verstoß wird gemäß dem geltenden Urheberrechtsgesetz (Gesetz 2121/1993 und internationale Übereinkommen) verfolgt.

© Michalis Paterakis

Michalis Paterakis�Psychologe · Psychotherapeut
�University of Indianapolis, USA | Middlesex University, UK
📞 +30 211 7151 801�✉️ paterakismichael@yahoo.gr
📍 37 Karneadou Street, Kolonaki, Athens

Address

Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Athens
10676

Opening Hours

Monday 16:00 - 22:00
Tuesday 16:00 - 22:00
Wednesday 16:00 - 22:00
Thursday 16:00 - 22:00
Friday 16:00 - 22:00

Telephone

+302117151801

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Μιχάλης Πατεράκης Γραφείο Ψυχανάλυσης & Ψυχικής Υγείας posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Our Story

Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή κρύβονται στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Αυτές τις σχέσεις διερευνούμε στην θεραπεία. Σε ένα ασφαλές και έμπιστο περιβάλλον με τη βοήθεια του εξειδικευμένου ψυχοθεραπευτή. Με ευαισθησία και κατανόηση. Έτσι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα και να ευχαριστηθούμε τη ζωή. Να δώσουμε και να πάρουμε χαρά. Να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας.