09/11/2025
𝝠𝝰𝞃𝞀𝝴ύ𝞈 𝞃𝝸ς 𝝹𝞃𝝶𝞃𝝸𝝹ές 𝝰𝝼𝞃𝞈𝝼𝞄𝝻ί𝝴ς, 𝝴𝝹𝝴ί𝝼𝝴ς ό𝝻𝞈ς 𝝿𝝾𝞄 𝝳𝝴𝝼 𝝳𝝶𝝺ώ𝝼𝝾𝞄𝝼 𝝹𝝰𝝻ί𝝰 𝝹𝞃𝝶𝞃𝝸𝝹ό𝞃𝝶𝞃𝝰, 𝝰𝝺𝝺ά 𝞅𝞀𝝾𝝼𝞃ί𝝳𝝰, 𝝾𝝸𝝹𝝴𝝸ό𝞃𝝶𝞃𝝰 𝝹𝝰𝝸 𝝰𝝲ά𝝿𝝶. Όταν λέμε «ο άνθρωπός μου», «η οικογένειά μου» , «η πόλη μου», δεν εννοούμε ότι κάτι μας «ανήκει» σαν αντικείμενο. Είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε ότι κάτι 𝝰𝝿𝝾𝞃𝝴𝝺𝝴ί 𝝻έ𝞀𝝾ς 𝞃𝝶ς 𝞃𝝰𝞄𝞃ό𝞃𝝶𝞃άς 𝝻𝝰ς, της ιστορίας μας και των συναισθημάτων μας.
𝝤𝝸 𝝺έ𝝽𝝴𝝸ς 𝝿𝝾𝞄 𝝴𝝿𝝸𝝺έ𝝲𝝾𝞄𝝻𝝴 𝝳𝝴𝝼 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝞃𝞄𝞆𝝰ί𝝴ς• 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝹𝝰𝝷𝞀έ𝞅𝞃𝝴ς 𝞃𝝾𝞄 𝞃𝞀ό𝝿𝝾𝞄 𝝿𝝾𝞄 𝞂𝞆𝝴𝞃𝝸𝝵ό𝝻𝝰𝞂𝞃𝝴. Το «μου» μπορεί να είναι μια μορφή προστασίας, μια δήλωση ότι σε προσέχω, σε νιώθω και σε θεωρώ 𝝻έ𝞀𝝾ς 𝞃𝝾𝞄 𝝹ό𝞂𝝻𝝾𝞄 𝝻𝝾𝞄. Ακόμα και στη θεραπεία, οι άνθρωποι αρχίζουν να χρησιμοποιούν τέτοιες αντωνυμίες όταν νιώσουν 𝝴𝝻𝝿𝝸𝞂𝞃𝝾𝞂ύ𝝼𝝶: «𝝾 𝝷𝝴𝞀𝝰𝝿𝝴𝞄𝞃ής 𝝻𝝾𝞄».
Ίσως τελικά, 𝞃𝝾 «𝝻𝝾𝞄» 𝝼𝝰 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝻𝝸𝝰 𝝲𝝺𝞈𝞂𝞂𝝸𝝹ή 𝝻𝝾𝞀𝞅ή 𝝰𝝲𝝹𝝰𝝺𝝸άς. Μια μικρή λέξη που δεν λέει «είσαι δικός μου», αλλά ότι «𝝴ί𝞂𝝰𝝸 𝝻𝝰𝝵ί 𝝻𝝾𝞄». Και αυτό, στη βαθύτερη του ουσία, είναι η πιο γνήσια δήλωση αγάπης.
Κείμενο & Εικόνα: Γιώργος Θανάσης