Win Cancer

16/12/2025

Δωρεά εξοπλισμού ήπιας άσκησης στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας

Τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία WinCancer πραγματοποίησε την παράδοση εξοπλισμού ήπιας άσκησης στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας, στο πλαίσιο της δράσης «Αθλητές απέναντι στον Καρκίνο», ενισχύοντας έμπρακτα το έργο του Νοσοκομείου.

Η δωρεά περιλαμβάνει:
• ένα στατικό, αναδιπλούμενο ποδήλατο γυμναστικής για το Ογκολογικό Τμήμα,
• μία μαγνητική πεταλιέρα (mini bike) για το Νεφρολογικό Τμήμα,
με στόχο την υποστήριξη της ήπιας κινητοποίησης των ασθενών κατά τη διάρκεια των θεραπειών τους.

Η παράδοση πραγματοποιήθηκε από την Πρόεδρο του WinCancer, Πίστη Κρυσταλλίδου, παρουσία του Διοικητή του Νοσοκομείου Ιωάννη Κετικίδη, της Διευθύντριας Ιατρικής Υπηρεσίας κας Δέσποινας Καρασαββίδου , της Διευθύντριας Νοσηλευτικής Υπηρεσίας κας Εύης Γιαννοπούλου και της Υπεύθυνης Ιατρού της Ογκολογικής Μονάδας κας Βασιλικής Πισσανίδου

Η δωρεά πραγματοποιείται χάρη στη γενναιόδωρη προσφορά του Νίκου Καγιάρα, αποδεικνύοντας πως όταν πολίτες, φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ενώνονται, μπορούν να στηρίξουν ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα υγείας.

Η δράση «Αθλητές απέναντι στον Καρκίνο» αναδεικνύει τη σημασία της ήπιας άσκησης ως μέρος της ολιστικής φροντίδας των ασθενών, συμβάλλοντας στη μείωση της ακινησίας, στη βελτίωση της σωματικής λειτουργικότητας και στην ενίσχυση της ψυχολογικής ανθεκτικότητας.

Για το WinCancer, τέτοιες πρωτοβουλίες αποτελούν μια συλλογική πράξη φροντίδας: μια συνάντηση της υγείας με την αλληλεγγύη και της επιστημονικής γνώσης.

#ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

16/12/2025

Ένα μικρό σημείωμα από καρδιάς 💛

Ο όγκος των καρτών φέτος μας ξεπέρασε.
Μας συγκίνησε, μας φόρτωσε ευθύνη, μας δοκίμασε.

Οι εθελοντές μας και οι άνθρωποι του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών έκαναν πραγματικά ό,τι μπορούσαν και λίγο παραπάνω. Με αγάπη, με υπομονή, με ατελείωτες ώρες δουλειάς.

Συγνώμη που καταφέραμε να ανταποκριθούμε σε όλα τα email, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματά σας.

Το box μάς πρόδωσε και κάποιοι ταλαιπωρηθήκατε, κάποια δέματα γύρισαν πίσω.

Υπόσχεση πως του χρόνου θα βρούμε τρόπο να μη συμβεί ξανά. Να μη γυρίσει πίσω ούτε ίχνος αγάπης.

Μακάρι να μπορούσαμε να ανεβάσουμε όλες τις φωτογραφίες.
Μακάρι να μπορούσαμε να σας αναφέρουμε όλους ξεχωριστά , ευτυχώς είναι αδύνατον γιατί είστε εκατοντάδες !

Σας ευχαριστούμε. Για την κατανόηση. Για την εμπιστοσύνη. Για την αλυσίδα αγάπης που, για άλλη μια χρονιά, έγινε μεγαλύτερη απ’ όσο φανταζόμασταν.

#ΕπισκεπτήριοΑγάπης #ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

16/12/2025

Καμιά φορά…
οι πιο γενναιόδωροι άνθρωποι
δεν έχουν λεφτά,
οι πιο σοφοί άνθρωποι
δεν έχουν πτυχία,
οι πιο χαμογελαστοί άνθρωποι
έχουν περάσει δύσκολα…

15/12/2025

Υπάρχουν στιγμές
που ό,τι νιώθεις
σε μπερδεύει.

Μην πιεστείς να το λύσεις.
Αρκεί να θυμηθείς
πως αξίζεις
λίγη περισσότερη καλοσύνη,
ακόμα κι από σένα.

Κοινοποίησε την κάποιος , κάποια μπορεί να την έχει ανάγκη !

14/12/2025

Έμπνευση από
https://www.instagram.com/hunterarchival?igsh=MWhyOHE0YnYzODQ5cg==

#ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

13/12/2025

Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία της δράσης μας Επισκεπτήριο Αγάπης

True Story Radio 102,8 fm 🙏

#ΕπισκεπτήριοΑγάπης #ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

Η εκπομπή ΡΑΔΙΟΕΦΗΜΕΡΙΔΑ με την Αναστασία Κοτζακόλιου φιλοξένησε την Πίστη Κρυσταλλίδου, Πρόεδρο του WinCancer Βρε...

13/12/2025

Ο πιο στενάχωρος ήχος είναι αυτός
που ακούγεται
όταν πέφτει
κάποιος στα
μάτια σου.

12/12/2025

Σε αυτό το Επισκεπτήριο Αγάπης, υπάρχουν κάποια κορίτσια που δεν φαίνονται στις φωτογραφίες, αλλά χωρίς εκείνες τίποτα δεν θα ήταν ίδιο.

Τα κορίτσια του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών είναι εκεί κάθε μέρα.
Υποδέχονται τις κάρτες σας μία-μία, με προσοχή, με χαμόγελο, με σεβασμό.
Κι εμείς… έχουμε κυριολεκτικά κατακλύσει τον χώρο τους με την αγάπη σας.

Κάθε φάκελος, κάθε ευχή, περνά πρώτα από τα χέρια και την καρδιά τους.
Κι αυτό δεν είναι απλώς βοήθεια.
Είναι οι άνθρωποι που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να «διαχειριστούμε» αυτό το ποτάμι αγάπης!

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς, κορίτσια.
Για τον χρόνο σας. Για την υπομονή σας.
Για τον τρόπο που κρατάτε αυτή την αλυσίδα αγάπης ζωντανή.💛

Δείτε εδώ πόσα αλλά σπουδαία κάνει το Κέντρο καθοδήγησης καρκινοπαθών
👉 https://www.kapa3.gr/

#ΕπισκεπτήριοΑγάπης #ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

12/12/2025

Είμαι η Μαρία, επιζήσασα καρκίνου, και θέλω σήμερα να σας μιλήσω για τη μικρή μου ηρωίδα.
Την κόρη μου.
Δεν θα γράψω το όνομά της∙ είναι σπάνιο.
Όπως σπάνιο είναι και το παιδί μου, που στα 14 της χρειάστηκε να γίνει φροντιστής της ίδιας της της μητέρας.
Γιατί βλέπετε… είμαστε μονογονεϊκή οικογένεια. Δεν υπήρχε δεύτερος ενήλικας να κρατήσει την ισορροπία.
Κι έτσι, χωρίς να το ζητήσει, της έπεσε μια ευθύνη που δεν ταιριάζει σε παιδί.

Δεν θέλει πια να μιλάμε για εκείνη την περίοδο.
Τη βαραίνει. Τη φοβίζει. Θέλει να τη σπρώξει στο πίσω μέρος της μνήμης.
Εγώ όμως… εγώ πρέπει να μιλήσω.
Όχι για να ξύσω πληγές, αλλά για να της πω δημόσια ένα «ευχαριστώ» που δεν θα χωρέσει ποτέ σε λέξεις.
Και για να ρίξουμε όλοι το βλέμμα μας σε αυτά τα παιδιά.

Η διεθνής βιβλιογραφία τα ονομάζει «young carers» , ανήλικους φροντιστές που συνήθως μένουν αόρατοι.
Έρευνες από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία δείχνουν πως αυτά τα παιδιά κουβαλούν άγχος, σχολική κόπωση, μοναξιά· κι όμως, ταυτόχρονα αναπτύσσουν μια συγκλονιστική υπευθυνότητα και ωριμότητα πριν την ώρα τους.
Κάπως έτσι μεγάλωσε και η δική μου κόρη.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη θεσμικό πλαίσιο για να προστατεύσει αυτά τα παιδιά.
Οι δομές προσπαθούν, αλλά δεν υπάρχει στοχευμένη αναγνώριση του ρόλου τους, ούτε μηχανισμοί που να τα στηρίζουν όταν η ευθύνη τα ξεπερνά.

Μέχρι να αλλάξει αυτό, ας κάνουμε όλοι λίγο χώρο για να τα δούμε.
Γιατί οι νεαροί φροντιστές δεν χρειάζονται μόνο ευγνωμοσύνη.
Χρειάζονται υποστήριξη πριν εξαντληθούν.

Κι εγώ, σήμερα, μιλώ για εκείνη — για να μην νιώσει ποτέ ξανά μόνη σε έναν αγώνα που δεν διάλεξε.

#ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

12/12/2025

Τι υπόσχεση έδωσες φέτος
στον εαυτό σου;
Πάμε τώρα στα δύσκολα… την κράτησες;
Έχεις άλλες 19 μέρες
για να φανείς συνεπής… σε σένα !

Καλημέρα 🌻

10/12/2025

Κάποιες φορές, η αλυσίδα αγάπης του Επισκεπτηρίου Αγάπης ταξιδεύει πιο μακριά απ’ όσο φανταζόμασταν.
Σήμερα λάβαμε μήνυμα από το ελληνικό σχολείο της ομογένειας στο Λουμπουμπάσι, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Η εκπαιδευτικός Αγγελέτου Γεωργία που υπηρετεί εκεί, μαζί με τα παιδιά της ελληνικής παροικίας, θέλουν θα στείλουν κάρτες και ζωγραφιές για ασθενείς στα ελληνικά νοσοκομεία.

Από τόσο μακριά… κι όμως τόσο κοντά.
Το Επισκεπτήριο Αγάπης μας επιβεβαιώνει πώς η αγάπη βρίσκει τρόπο, χρόνο και δρόμο.

Τους ευχαριστούμε από καρδιάς.
Και, φυσικά, θα φροντίσουμε κάθε κάρτα να φτάσει στον προορισμό της.

#ΕπισκεπτήριοΑγάπης #ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός

10/12/2025

όταν τελειώσει ο καρκίνος,
ο φροντιστής χάνει τον ρόλο του ;


Στα ογκολογικά συνέδρια και τμήματα μιλάμε για τα πάντα: γραμμές θεραπείας, ανταπόκριση, παρενέργειες. Για τον φροντιστή όμως μιλάμε ελάχιστα. Και σχεδόν ποτέ δεν μιλάμε γι’ αυτό που συμβαίνει μετά.

Όσο η ασθένεια είναι παρούσα, ο φροντιστής βρίσκεται σε μια θέση που δεν επέλεξε, αλλά δεν εγκαταλείπει. Κρατάει το σπίτι, τη δουλειά, τον άνθρωπό του∙ και τις περισσότερες φορές προσπαθεί να κρατήσει όρθιο τον εαυτό του. Η διεθνής βιβλιογραφία είναι σαφής: οι φροντιστές κουβαλούν άγχος, εξάντληση, οικονομική πίεση και προβλήματα υγείας που συχνά μένουν αδιάγνωστα.

Κι όμως, υπάρχει μια πρόκληση για την οποία δεν μιλάμε: πώς ξαναβρίσκει κάποιος τον εαυτό του όταν ο ρόλος τελειώσει. Τι γίνεται όταν η θεραπεία ολοκληρωθεί; Όταν ο ασθενής επιβιώσει και χτίσει ξανά τη ζωή του; Και — το πιο οδυνηρό — τι γίνεται όταν ο ασθενής φύγει;

Οι μελέτες δείχνουν ότι μετά τον θάνατο ενός ασθενούς, οι φροντιστές εμφανίζουν υψηλά ποσοστά άγχους, κατάθλιψης και επιπλεγμένου πένθους. Δεν χάνουν μόνο τον άνθρωπό τους· χάνουν και τον εαυτό που διαμορφώθηκε μέσα στη φροντίδα. Αλλά και όταν ο ασθενής ζήσει, το κενό παραμένει: φόβος υποτροπής, αόρατη ετοιμότητα, αδυναμία να αλλάξει ο ρόλος με ένα «κουμπί».

Πέρασε η νόσος, αλλά για τον φροντιστή που δεν νοσούσε… τι πρέπει να περάσει για να σταθεί ξανά;

Στο WinCancer βλέπουμε αυτό το κενό καθημερινά. Ξέρουμε ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας οργανωμένη «μετά φροντίδα εποχή»: κανένα πρωτόκολλο, κανένα screening ψυχικής υγείας, καμία ομάδα επανένταξης.

Γι’ αυτό προτείνουμε: δομές στήριξης για φροντιστές μετά τη νόσο, ομάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, εκπαίδευση για τον «ρόλο μετά τον ρόλο» και θεσμική αναγνώριση της ανάγκης τους.

Για εμάς, ο άνθρωπος δίπλα στον ασθενή είναι μέρος του θεραπευτικού συστήματος. Και το σύστημα οφείλει να τον δει.

Γιατί ο καρκίνος δεν τελειώνει με την τελευταία θεραπεία, αλλά όταν επουλωθούν οι πληγές …όλων.

Γράφει η Πίστη Κρυσταλλίδου
#ΜαζίΔυνατοί #ΚανείςΜόνος #Εθελοντισμός