30/09/2025
Σήμερα πήγα την κόρη μου στο νηπιαγωγείο, κάθε μέρα την παει ο μπαμπάς της και σήμερα ήταν κάτι διαφορετικό.
Κρατούσα στην χούφτα μου ολόκληρο το πολύτιμο χεράκι της και σκεφτόμουν: μια νέα ακόμα εμπειρία μαζι της!
Κάθε μέρα μαζί τους, όσο ίδια και αν δείχνει, είναι μία νέα σελίδα σε ενα τετράδιο που κάποτε θα γεμίσει από την παιδική τους ηλικία και θα ολοκληρωθεί.
Και τότε θα ανοίξουν, ευχόμαστε, τα φτερά τους μακρια μας, αλλα πάντα μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας.
Μετά πέρασα από το λύκειο και αναπολούσα τις στιγμές που ήμουν και εγω μαθήτρια.
Σκεφτόμουν τον χρόνο που περνάει τόσο γρήγορα την καθημερινότητα που μας παρασέρνει και καμιά φορά μας ξεγελάει και δεν σταματάμε στις μικρές στιγμές.
Σκέφτομαι την μικρή- μεγάλη μου, πότε την έβαλαν πρώτη φορά στην αγκαλιά μου με ενα τόσο δυνατό και επιτακτικό κλάμα σαν να έλεγε τώρα ήρθα εγώ κάντε όλοι στην άκρη 😆.
Και θυμάμαι τότε που ξέσπασα και εγώ σε κλάματα σαν να έλεγα "ευτυχώς που είσαι εδώ ".
Και τώρα ήρθε η ώρα που την άφησα στο προνήπιο με την επιθυμία ο χρόνος που ειναι μικρά να διασταλεί όσο γίνεται!
Με μοναδική μου ευχή να τριγυρνάει στο μυαλό μου, ας είναι χαρούμενη...μόνο αυτό...
Σκέψεις, σκέψεις σε μια διαδρομή 3 λεπτών.
Η σκέψη μας τρέχει σαν τα χρόνια που περνάνε δίχως να κάνουν μια μικρή παύση σε στιγμές μικρές σαν την σημερινή, που κρατάω το χεράκι της και εκεινη μου κάνει ερωτήσεις για όσα βλέπει γύρω της.
Γιατί τα παιδιά έχουν αυτή την πολύτιμη ικανότητα της ενσυνειδητότητας, που καμία φορά η καθημερινότητα μας επιτάσσει να τους την στερήσουμε.
Και που μεγαλώνοντας, δυστυχώς, συνήθως την χάνουν, βλέποντας το παράδειγμα μας.
Και τότε κατάλαβα κάτι.
Δεν αξίζει αυτές τις στιγμές, αυτές τις μέρες, αυτά τα χρόνια που είναι μικρά να τα χαραμίζεις για κανενα και τίποτα! Να μαυρίζεις την ψυχή και την σκέψη σου για πράγματα που λένε άνθρωποι που δεν σε αφορούν.
Να παίζεις με το παιδί σου και να προσποιήσε πως εισαι καλά, γιατί κάποιος ή κάτι ή μια άσχημη συμπεριφορά σου τριβελιζει το μυαλό, γιατί να προσποιήσε, γιατι να χάνεις όσα πραγματικά έχουν αξία?
Κράτα τα ψυχικά σου αποθέματα για αυτά που τα αξίζουν περισσότερο απο όλους! Για τα παιδιά μας!
Μην τα εξαντλείς χωρίς λόγο, χωρίς καμία ουσία!
Οι στιγμές μαζί τους είναι το πιο πολύτιμο δώρο, που νομίζουμε πως θα διαρκέσει πολύ αλλά περνάει σαν νεράκι.
Δώσε τις μάχες που αξίζει να δώσεις, οι άλλες ειναι περιττές και ανούσιες.
Κάπως έτσι έφτασα στο σπίτι. Ώρα να αγκαλιάσω το μικρό μου το σκουλικάκι (όπως τις λέω)!
Αν έφτασες ως το τέλος, σε θαυμάζω και σε ευχαριστώ, χαίρομαι που σε κράτησα μακριά απο καθημερινές σκέψεις και υποχρεώσεις, έστω για 3 λεπτά !!
Καζαντζάκη Ελένη Ψυχολόγος - Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια