29/10/2025
Από τα λούτρινα , τον χρόνο μαζί , τα παιδικά πάρτυ και τα ροζ ρουχαλάκια στο δεν θέλω , δεν ξέρεις εσύ, μην με αγκαλιάζεις και με κάνεις ρεζίλι, δώσε μου πίσω το κινητό μου, άφησέ με στο δωμάτιό μου και θέλω να μείνω μέχρι αργά στον πεζόδρομο τις Παρασκευές ….τι μεσολάβησε ακριβώς; Είναι αυτή η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία για την οποία δεν γνωρίζουμε ως γονείς πώς να φερθούμε ακριβώς;Να μιλήσουμε ,να κατευθύνουμε, να συγκρουστούμε μαζί τους; Στην παντοδυναμία των παιδιών μας πώς απαντάμε; Δεν μας αρέσει η ενάσχολησή´ τους με τις οθόνες, ενδίδουμε όμως με όρους γιατί αυτά είναι τα νέα δεδομένα επικοινωνίας και ψυχαγωγίας ακόμη και εκπαίδευσης . Δεν μας αρέσει το ντύσιμο τους αλλά ποιός θέλει να ξεχωρίζει και να μην μοιάζει με τους συνομηλίκους ; Στενοχωριόμαστε που κλείνονται στο δωμάτιό τους και προτιμάνε να μιλάνε με φίλους από ό,τι με εμάς αλλά τα βγάζουμε πέρα μαζί τους; Ναι και εμείς υπήρξαμε έφηβοι αλλά κάπως πιο μαζεμένοι ίσως και πιο διαχειρίσιμοι. Δύσκολο να είσαι γονιός πιο δύσκολο να είσαι παρών , να κατανοείς τις αλλαγές. Κυρίως να είσαι ανοιχτός στην επικοινωνία, παρατηρητικός στα σκαμπανεβάσματα του έφηβου φροντίζοντας παράλληλα και την δική σου ανθεκτικότητα ως γονιός.
