Ειρήνη Γεωργίου, Ψυχολόγος

Ειρήνη Γεωργίου, Ψυχολόγος Ειρήνη Γεωργίου, MSc. ΑΠΘ
Ψυχολόγος ΕΚΠΑ
Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt
Stress management Trainer

🧸Θυμάμαι τον γιο μου, μικρό ακόμα, να παίζει με έναν φίλο του που είχαμε καλέσει στο σπίτι. Ήθελε να κάνουν ό,τι εκείνος...
08/11/2025

🧸Θυμάμαι τον γιο μου, μικρό ακόμα, να παίζει με έναν φίλο του που είχαμε καλέσει στο σπίτι. Ήθελε να κάνουν ό,τι εκείνος είχε στο μυαλό του και του άρεσε να κάνει, να στήσουν τα τουβλάκια με τον δικό του τρόπο, να αποφασίσει εκείνος τον κανόνα του παιχνιδιού. Κάποια στιγμή ο φίλος του σταμάτησε, απογοητευμένος, και είπε ήσυχα: «Δεν θέλω άλλο».

👶🏻Αν και οι κατοπτρικοί νευρώνες που μας επιτρέπουν να “νιώθουμε” τον άλλον αρχίζουν να ενεργοποιούνται γύρω στα τρία χρόνια και να ωριμάζουν μετά τα τέσσερα ή πέντε, σκέφτηκα ότι αυτή ίσως ήταν μια καλή ευκαιρία να του μιλήσω για κάτι που δεν είναι έμφυτο αλλά μαθαίνεται:
την ενσυναίσθηση.

💞Γιατί όταν ένα παιδί ενθαρρύνεται να σκεφτεί τι νιώθει ο άλλος, χωρίς να ματαιώνεται το δικό του συναίσθημα, εκεί μαθαίνει στην πράξη να συνυπάρχει, να σέβεται, να συνδέεται.

Πολλοί από εμάς τους μεγάλους μεγαλώσαμε χωρίς αυτή την καθοδήγηση, όχι γιατί οι γονείς μας ήταν αδιάφοροι, αλλά γιατί κανείς δεν το είχε δείξει και σε εκείνους. Κι έτσι μάθαμε να μιλάμε χωρίς να ακούμε, να απαιτούμε χωρίς να εξετάζουμε πώς ακούγεται ο λόγος μας στον άλλον, να έχουμε δικαιώματα, αλλά όχι υποχρεώσεις.
Η ενσυναίσθηση όμως μαθαίνεται. Κι αν δεν την μάθαμε μικροί, μπορούμε να τη μάθουμε τώρα που μεγαλώσαμε. Δεν γεννιόμαστε με ενσυναίσθηση. Τη μαθαίνουμε στην πορεία.

🙊Αρχίζει τη στιγμή που, πριν μιλήσουμε, σταματήσουμε για λίγο και αναρωτηθούμε πώς θα νιώσει ο άλλος με αυτό που ετοιμαζόμαστε να εκστομίσουμε. Μια απλή ερώτηση που μπορεί να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που σχετιζόμαστε.

04/11/2025

Η βεντέτα ως συλλογική ψυχοπαθολογία 

🥷🏻Η 𝛽𝜀𝜈𝜏έ𝜏𝛼 (vendetta) ή ο ό𝜌𝜅𝜊𝜍 𝛼ί𝜇𝛼𝜏𝜊𝜍 είναι από ψυχολογική πλευρά, ένα 𝛅𝛊𝛂𝛄𝛆𝛎𝛆𝛂𝛋ό 𝛕𝛒𝛂ύ𝛍𝛂 (δες και προηγούμενη ανάρτησή μου για αυτό) που κληροδοτείται όχι μόνο μέσα από αφηγήσεις, αλλά μέσα από την ίδια την 𝛙𝛖𝛘𝛊𝛋ή 𝛅𝛐𝛍ή 𝛕𝛈𝛓 𝛐𝛊𝛋𝛐𝛄έ𝛎𝛆𝛊𝛂𝛓.

🩸Το «οφειλόμενο αίμα» δεν είναι απλώς μια υποχρέωση που πέφτει στους ώμους του υποκειμένου. Είναι επίσης το 𝛔ύ𝛍𝛑𝛕𝛚𝛍𝛂 𝛍𝛊𝛂𝛓 𝛐𝛊𝛋𝛐𝛄𝛆𝛎𝛆𝛊𝛂𝛋ή𝛓 𝛙𝛖𝛘ή𝛓 που δεν έχει μπορέσει να επεξεργαστεί παλαιότερα τραύματα, που έφεραν πόνο, απώλεια ή ταπείνωση.

🩹Το τραύμα έχει μείνει ένα ξένο σώμα στην ψυχική ζωή της οικογένειας. Δεν υπάρχει μία αφήγηση που να μπορεί να το συμπεριλαμβάνει χωρίς να συντρίβει ψυχικά τα μέλη της. Μεταδίδεται από γενιά σε γενιά χωρίς να έχει μεταβολιστεί.

🤕Οι άνθρωποι που γεννιούνται μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν τον εαυτό τους ως 𝛂𝛖𝛕ό𝛎𝛐𝛍𝛂 𝛖𝛑𝛐𝛋𝛆ί𝛍𝛆𝛎𝛂. Το Εμείς της οικογένειας είναι δυνατότερο από το Εγώ. Αυτό το Εμείς είναι που καθορίζει και την ατομική συνείδηση. Το άτομο κληρονομεί αυτή την ηθική των προγόνων, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να την απορρίψει.

💔Εάν αμφισβητήσουν το χρέος τους και τολμήσουν να ζήσουν ελεύθερα βιώνουν έντονη εσωτερική σύγκρουση επειδή “προδίδουν” την οικογένεια, που γεννά άγχος, ενοχή, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά. Να αρνηθεί κανείς τον όρκο αίματος σημαίνει να πεθάνει ως μέλος της οικογένειας. Είναι ένας 𝛔𝛖𝛍𝛃𝛐𝛌𝛊𝛋ό𝛓 𝛋𝛐𝛊𝛎𝛚𝛎𝛊𝛋ό𝛓 𝛋𝛂𝛊 𝛙𝛖𝛘𝛊𝛋ό𝛓 𝛉ά𝛎𝛂𝛕𝛐𝛓, που σε μικρές κοινωνίες όπως αυτές της Κρήτης μπορεί να σημαίνει και πραγματική απειλή και απομόνωση.

⚔️Ο μόνος δρόμος λοιπόν, πάρα την απειλή της δικαιοσύνης, παρά τον κίνδυνο του προσωπικού θανάτου, είναι για το άτομο-κληρονόμο της βεντέτας, να 𝛕𝛂𝛖𝛕𝛊𝛔𝛕𝛆ί 𝛍𝛆 𝛕𝛐𝛎 𝛉ύ𝛕𝛈. Το παιδί ταυτίζεται με τη φιγούρα του πατέρα ή του παππού που «πρέπει να πάρει το αίμα πίσω». Η επιθετικότητα, αντί να στραφεί προς τα μέσα ως ενοχή ή θλίψη, 𝛑𝛒𝛐𝛃ά𝛌𝛌𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛑𝛒𝛐𝛓 𝛕𝛂 έ𝛏𝛚 ως πράξη τιμωρίας.

⭕Το άτομο απαλλάσσεται προσωρινά από την εσωτερική του ένταση, χωρίς όμως να λυτρώνεται πραγματικά. Ο κύκλος συνεχίζεται. Η πράξη δεν λύνει το τραύμα - το ανακυκλώνει.

🫸🏻𝚮 𝛌ύ𝛔𝛈 𝛋𝛂𝛊 𝛈 έ𝛏𝛐𝛅𝛐𝛓

❤️‍🩹Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις ανθρώπων που έ𝛔𝛑𝛂𝛔𝛂𝛎 𝛕𝛐𝛎 𝛋ύ𝛋𝛌𝛐, που κατανόησαν ότι το αίμα δεν εξαγνίζεται με αίμα, που μετέτρεψαν το τραύμα σε αφήγηση — σε 𝜆ό𝛾𝜊 𝜎𝜐𝜇𝜑𝜄𝜆ί𝜔𝜎𝜂𝜍. Αυτό όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο χωρίς ένα 𝜏𝜌ί𝜏𝜊 𝜋𝜆𝛼ί𝜎𝜄𝜊 - π.χ. ψυχοθεραπεία, εκπαίδευση, επαφή με άλλους πολιτισμούς.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι σούπερ-ήρωες της οικογένειάς τους, ακόμα και αν ζήσουν ως μαύρα πρόβατα. Είναι αυτοί που θα κόψουν την αλυσίδα, που δεν θα μεταφέρουν το βάρος στα παιδιά τους. Είναι 𝛗𝛐𝛒𝛆ί𝛓 𝛕𝛈𝛓 𝛙𝛖𝛘𝛊𝛋ή𝛓 𝛆𝛏έ𝛌𝛊𝛏𝛈𝛓. Εκείνοι που μπορούν να προσφέρουν μια νέα αφήγηση: τη 𝜎𝜐𝛾𝛾𝜈ώ𝜇𝜂 𝜔𝜍 𝜋𝜌ά𝜉𝜂 𝛾𝜀𝜈𝜈𝛼𝜄ό𝜏𝜂𝜏𝛼𝜍.

🥷🏻⚡Υπάρχουν ζευγάρια που δεν καβγαδίζουν; Νομίζω πως όχι. ❤️‍🩹Όμως, υπάρχει ο «υγιής» καβγάς και ο άλλος, ο εξουθενωτικό...
03/11/2025

🥷🏻⚡Υπάρχουν ζευγάρια που δεν καβγαδίζουν;

Νομίζω πως όχι.

❤️‍🩹Όμως, υπάρχει ο «υγιής» καβγάς και ο άλλος, ο εξουθενωτικός, όταν ακόμα και κάτι ασήμαντο («ξέχασα να πάρω γάλα για το παιδί») κορυφώνεται σε έναν μεγαλειώδη τσακωμό με αλληλοκατηγορίες, φωνές και αίσθημα περιφρόνησης.

💔Αν ως ζευγάρι βιώνετε επαναλαμβανόμενους καβγάδες, ίσως κάτι πιο βαθύ να κρύβεται από κάτω: ένα αίσθημα ότι δεν μας ακούν, ότι δεν μας καταλαβαίνουν, ότι δεν είμαστε πια σημαντικοί για τον άλλον.

🆘Και όταν αυτό το συναίσθημα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, τόσο το σώμα όσο και το μυαλό γυρίζουν τον διακόπτη και μπαίνουν σε κατάσταση ετοιμότητας, όπου κάθε κουβέντα του άλλου εκλαμβάνεται από εμάς ως “σήμα κινδύνου”, κάθε πρόταση μοιάζει με επίθεση. Κι έτσι, πριν καλά-καλά αρχίσει μια συζήτηση, έχουμε ήδη πάρει θέση άμυνας.

⭕Εκεί γεννιέται ο φαύλος κύκλος της σύγκρουσης: ο ένας προσπαθεί να ακουστεί πιο δυνατά γιατί νομίζει ότι δεν ακούγεται, ο άλλος αμύνεται ακόμα πιο έντονα - και κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.

💝Είναι ένας φαύλος κύκλος που μπορεί όμως να σπάσει. Δεν θα σταματήσουμε να διαφωνούμε, οι διαφωνίες είναι φυσιολογικές. Αλλά θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τον άλλον. Να θυμόμαστε ότι πίσω από κάθε καβγά, συνήθως υπάρχει μια επιθυμία για σύνδεση που δεν βρήκε χώρο να εκφραστεί.

ℹ️Πρακτικά τι μπορούμε να κάνουμε;
Αντί να απαντήσουμε αμέσως, ας κάνουμε μια μικρή παύση. Αυτή η παύση είναι μια γέφυρα μεταξύ των δυο μας. Μας επιτρέπει να ακούσουμε, όχι μόνο τα λόγια, αλλά και το συναίσθημα πίσω από τις λέξεις και ίσως έτσι μπορέσουμε να ξανασυνδεθούμε εκείνη τη στιγμή.

👉 Εσείς; Σας έχει τύχει να τσακωθείτε για κάτι μικρό και μετά να συνειδητοποιήσετε ότι δεν ήταν αυτό το πραγματικό θέμα;

«Ε, είσαι βλάκας». «Μια αποτυχημένη είσαι». «Είσαι χοντρή και άσχημη». «Τίποτα δεν καταφέρνεις να ολοκληρώσεις». Τι είνα...
30/10/2025

«Ε, είσαι βλάκας».
«Μια αποτυχημένη είσαι».
«Είσαι χοντρή και άσχημη».
«Τίποτα δεν καταφέρνεις να ολοκληρώσεις».
Τι είναι αυτή η φωνή που όλοι λίγο-πολύ κουβαλάμε μέσα μας και που υπάρχουν φορές που μας καταρρακώνει;

Είναι ο εσωτερικός μας κριτής, μια φωνή που κάπως κάποτε σχηματίστηκε μέσα μας. Μπορεί να τη μάθαμε ακούγοντας τον ένα μας γονιό να τα λέει στον άλλον. Ή τον δάσκαλο που μας ντρόπιαζε όταν κάτι κάναμε λάθος. Ή τα άλλα παιδιά στο σχολείο που μας κορόιδευαν που δεν ξέραμε καλό ποδόσφαιρο. Ή μπορεί να τη δημιουργήσαμε μόνοι μας από πράγματα που δεν ειπώθηκαν αλλά υπονοήθηκαν σαφώς.
Ο εσωτερικός μας κριτής δεν είναι “ο κακός” της υπόθεσης. Είναι απλώς ένα κομμάτι μας που έμαθε να μας προστατεύει με λάθος τρόπο. Ίσως κάποτε να μας βοήθησε να επιβιώσουμε, σήμερα όμως μας κρατά εγκλωβισμένους. Κι όσο περισσότερο τον πολεμάμε, τόσο πιο δυνατός γίνεται.
Δεν χρειάζεται να τον φιμώσεις, λοιπόν.
Δεν χρειάζεται να τον αγνοήσεις. Ή να τον ελέγξεις. Ή να προσπαθήσεις να τον διώξεις.
Χρειάζεται απλά να τον δαμάσεις. Να τον αγκαλιάσεις με αγάπη και να του πεις: «Δεν είσαι παρά ένα κομμάτι μου που αναπτύχθηκε για να με προστατέψει και να με βοηθήσει να επιβιώσω. Αλλά τώρα ο τρόπος σου με κρατάει πίσω αντί να με βοηθάει να αναπτυχθώ».
Δημιούργησε μια σχέση με αυτό το εσωτερικό παιδί μέσα σου, λοιπόν. Και βοήθησέ το να χάσει λίγο από το δυνατό του κεντρί.
👉 Εσάς, τι σας λέει ο δικός σας εσωτερικός κριτής; Και πώς τον ακούτε;

🤕Το διαγενεακό τραύμα είναι ο ψυχικός πόνος που δεν θεραπεύτηκε ποτέ και περνά, ασυνείδητα, από γενιά σε γενιά.  🙊🙈🙉 Για...
24/10/2025

🤕Το διαγενεακό τραύμα είναι ο ψυχικός πόνος που δεν θεραπεύτηκε ποτέ και περνά, ασυνείδητα, από γενιά σε γενιά.

🙊🙈🙉 Γιατί δεν κληρονομούμε μόνο γονίδια, χαρακτηριστικά ή οικογενειακές συνήθειες. Κληρονομούμε και τρόπους αντίδρασης, φόβους, ντροπές, σιωπές. Όσα δεν ειπώθηκαν, όσα θάφτηκαν, όσα δεν είχαν χώρο να εκφραστούν, συνεχίζουν να επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τις σχέσεις και τις επιλογές μας, ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε την προέλευσή τους.

🌊🛥Όταν όμως, με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, επιλέγουμε να σταθούμε κατάπλωρα στην τρικυμία του οικογενειακού τραύματος, αλλάζουμε το ρου. Δεν θεραπεύουμε μόνο τον εαυτό μας, αλλάζουμε τη γραμμή ολόκληρης της οικογένειας.

Οι φόβοι και οι ενοχές των προηγούμενων γενεών παύουν να μας καθορίζουν, όταν τους κοιτάξουμε με επίγνωση και επιλέξουμε έτσι να μην τους περάσουμε στους παρακάτω.

Να κοιτάζεις κατάπλωρα την τρικυμία και να γνωρίζεις πως, αυτή τη φορά, δεν θα σε καταπιεί.

Οι σχέσεις μεταξύ αδελφών είναι συχνά οι πιο μακροχρόνιες στη ζωή μας.Προϋπάρχουν των περισσότερων φιλικών ή ερωτικών σχ...
21/10/2025

Οι σχέσεις μεταξύ αδελφών είναι συχνά οι πιο μακροχρόνιες στη ζωή μας.
Προϋπάρχουν των περισσότερων φιλικών ή ερωτικών σχέσεων και, συχνά, τις ξεπερνούν σε διάρκεια. Μέσα από αυτές μαθαίνουμε από νωρίς πώς να συνυπάρχουμε, να μοιραζόμαστε, να συγκρουόμαστε και να επανασυνδεόμαστε.

🔲Τα αδέρφια είναι οι πρώτοι μας καθρέφτες, είναι εκείνοι που μας δείχνουν ποιοι είμαστε μέσα στη σχέση.

💞Οι θετικές σχέσεις μεταξύ αδελφών ενισχύουν την κοινωνική επάρκεια, τη συναισθηματική νοημοσύνη, την ικανότητα διαχείρισης συγκρούσεων και ακόμη και την ψυχική ανθεκτικότητα.

🥊Αντίθετα, η έντονη αντιπαλότητα ή η διαρκής σύγκριση μπορεί να αφήσει βαθιά αποτυπώματα στην αυτοεκτίμηση και στη μετέπειτα ικανότητα σύνδεσης.

👪Οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πώς θα διαμορφωθεί αυτή η σχέση. Η αποφυγή συγκρίσεων, η αναγνώριση της μοναδικότητας κάθε παιδιού και η ενίσχυση της συνεργασίας αντί του ανταγωνισμού, δημιουργούν χώρο για εμπιστοσύνη και οικειότητα.

Ως ενήλικες, συχνά κουβαλάμε ακόμη εκείνες τις πρώτες εμπειρίες: το παιδί που ένιωσε παραγκωνισμένο ή εκείνο που ανέλαβε υπερβολικές ευθύνες.

Η θεραπεία μπορεί να γίνει ένας τόπος όπου αυτές οι παιδικές δυναμικές αναγνωρίζονται, επουλώνονται και μεταμορφώνονται.

💲Η οικονομική απιστία μπορεί να είναι εξίσου επώδυνη με κάθε άλλη μορφή προδοσίας.💰Συμβαίνει όταν ο ένας από τους δύο απ...
18/10/2025

💲Η οικονομική απιστία μπορεί να είναι εξίσου επώδυνη με κάθε άλλη μορφή προδοσίας.

💰Συμβαίνει όταν ο ένας από τους δύο αποκρύπτει πληροφορίες που αφορούν τα οικονομικά του ζευγαριού:
αγορές που δεν αναφέρει, εισοδήματα που αποκρύπτει, χρέη που κουβαλάει, λογαριασμούς που δεν κοινοποιεί ή αποφάσεις που παίρνει, χωρίς τη γνώση του άλλου.

💸Το θέμα δεν αφορά τα χρήματα, αλλά τη διαφάνεια, την εμπιστοσύνη και τη συναισθηματική ασφάλεια. Όταν αυτά διαρρηγνύονται, δημιουργείται απόσταση, καχυποψία και μια αίσθηση μοναξιάς μέσα στη σχέση.

💵Στη θεραπεία, η οικονομική απιστία συχνά αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο: την ανάγκη για έλεγχο, τον φόβο της κριτικής ή τη δυσκολία να συζητηθούν ανοιχτά οι ανάγκες και τα όρια.

💴Η ειλικρίνεια γύρω από τα οικονομικά είναι πράξη σεβασμού και ωριμότητας. Δεν έχει να κάνει μόνο με το “ποιος πληρώνει τι”, αλλά το πώς μοιραζόμαστε τη ζωή μας.

🤐Αν υπάρχουν μυστικά, ή αν δυσκολεύεστε να μιλήσετε ανοιχτά για τα χρήματα, ίσως αξίζει να δείτε τι άλλο μένει ανείπωτο.

👉Τα όρια που θέτουμε δεν είναι εγωισμός.👈🫸Είναι τρόπος να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να παραμένουμε παρόντες στις σχέ...
14/10/2025

👉Τα όρια που θέτουμε δεν είναι εγωισμός.👈

🫸Είναι τρόπος να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να παραμένουμε παρόντες στις σχέσεις μας, χωρίς να χανόμαστε μέσα τους.

🫷Συχνά, τα πρώτα σημάδια ότι χρειάζεται να θέσουμε όρια είναι διακριτικά αλλά επίμονα.

Νιώθουμε εξαντλημένοι, πιεσμένοι, γεμάτοι ενοχές όταν λέμε “όχι”.
Αποφεύγουμε ανθρώπους που όλο κάτι θέλουν.
Αναλαμβάνουμε τα βάρη των άλλων πριν καν μας το ζητήσουν.
Και κάποια στιγμή, απλώς… δεν αντέχουμε άλλο.

Η απουσία ορίων μάς κάνει να πιστεύουμε πως η αγάπη σημαίνει να τα δίνεις όλα.
Όμως η αληθινή φροντίδα δεν σημαίνει να αδειάζεις. Σημαίνει να ξέρεις πότε χρειάζεσαι παύση, απόσταση, ανάσα.

Να λες: «ως εδώ μπορώ» χωρίς να χρειάζεται να απολογηθείς.
Γιατί το όριο δεν χωρίζει· προστατεύει.

Και είναι ο μόνος τρόπος να μπορείς να μείνεις αληθινά κοντά.

🌿Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας στις 10 Οκτωβρίου μας θυμίζει ότι η ψυχική υγεία δεν έχει πάντα ορατά σημάδια. 🥀Τα σημ...
12/10/2025

🌿Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας στις 10 Οκτωβρίου μας θυμίζει ότι η ψυχική υγεία δεν έχει πάντα ορατά σημάδια.

🥀Τα σημάδια μιας δυσκολίας δεν είναι πάντα εμφανή. Μπορεί κάποιος να φαίνεται γελαστός, κοινωνικός, λειτουργικός, και την ίδια στιγμή να παλεύει σιωπηλά με άγχος, θλίψη, εξάντληση ή φόβο.

🆘Αν νιώθετε ότι δυσκολεύεστε, ζητήστε βοήθεια. Δεν σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνετε, σημαίνει ότι αναγνωρίζετε πως αξίζετε φροντίδα.

🔕Και αν όλα φαίνονται καλά στους γύρω σας, θυμηθείτε πως πολλοί άνθρωποι υποφέρουν σιωπηλά.

Ας μάθουμε να βλέπουμε πίσω από το χαμόγελο.
Γιατί καμιά φορά, αυτό που φαίνεται εντάξει, απλώς προσπαθεί να κρατηθεί.

👉Η μοναξιά δεν αφορά μόνο όσους ζουν χωρίς σύντροφο.👈👆Μπορεί να υπάρχει έντονα και μέσα σε μια σχέση. Μια σχέση που οι δ...
10/10/2025

👉Η μοναξιά δεν αφορά μόνο όσους ζουν χωρίς σύντροφο.👈

👆Μπορεί να υπάρχει έντονα και μέσα σε μια σχέση. Μια σχέση που οι δύο άνθρωποι συνυπάρχουν, αλλά δεν συναντιούνται.
Πολλές φορές νιώθουμε αόρατοι, ακόμη κι όταν είμαστε στο ίδιο δωμάτιο. Μιλάμε, αλλά δεν ακούμε ο ένας τον άλλον. Προσπαθούμε να έρθουμε κοντά, και αντί για σύνδεση, συναντάμε αμηχανία, κριτική ή αδιαφορία.

💔Η μοναξιά μέσα στη σχέση δεν οφείλεται πάντα στην απόσταση ή στον χρόνο, αλλά στην έλλειψη συναισθηματικής παρουσίας.

👂Ας δοκιμάσουμε αντί να μιλάμε περισσότερο, να ακούμε βαθύτερα. Να ρωτάμε με αληθινό ενδιαφέρον, να δείχνουμε διαθεσιμότητα, να αφήνουμε χώρο στο συναίσθημα του άλλου χωρίς να το διορθώνουμε.

💟Η συναισθηματική εγγύτητα δεν είναι δεδομένη. Χτίζεται κάθε φορά που κάποιος κάνει ένα μικρό βήμα και ο άλλος ανταποκρίνεται.

👣Μερικές φορές, αυτό το μικρό βήμα είναι ό,τι χρειάζεται για να πάψει η μοναξιά.

Υπήρξες το παιδί που έφταιγε για όλα; Αυτό που κουβαλούσε την ένταση, την αγωνία, τη σιωπή των άλλων;Δεν ήσουν εσύ το πρ...
06/10/2025

Υπήρξες το παιδί που έφταιγε για όλα;
Αυτό που κουβαλούσε την ένταση, την αγωνία, τη σιωπή των άλλων;

Δεν ήσουν εσύ το πρόβλημα. Απλά κάποιος έπρεπε να παίξει τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου.

Και τον κράτησες, γιατί τα παιδιά δεν έχουν την πολυτέλεια να αρνηθούν τον ρόλο που τους δίνουν.

Μεγαλώνοντας, ίσως έμαθες να αμφιβάλλεις για την αξία σου.
Να αναρωτιέσαι αν είσαι αρκετός, μήπως κάτι δεν πάει καλά με σένα.

Αυτό το αίσθημα ντροπής σε ακολουθεί και στις σχέσεις σου, συχνά σιωπηλά.

Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν.
Μπορείς όμως να επιλέξεις ποιος θέλεις να είσαι σήμερα.
Να σταθείς στο πλευρό σου, με κατανόηση και αγάπη.
Να σταματήσεις να ψάχνεις τι δεν πάει καλά και να αρχίσεις να φροντίζεις ό,τι έχει πληγωθεί.

Αυτό είναι η αρχή της θεραπείας: η στιγμή που σταματάς να κουβαλάς τον ρόλο,
και αρχίζεις να συναντάς τον εαυτό σου.

Address

Kifisiá
14562

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Ειρήνη Γεωργίου, Ψυχολόγος posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Practice

Send a message to Ειρήνη Γεωργίου, Ψυχολόγος:

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Βιογραφικό

Η Ειρήνη Γεωργίου είναι ψυχοθεραπεύτρια. Σπούδασε φιλοσοφία, παιδαγωγική και ψυχολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας (ΕΚΠΑ) και του Παρισιού (Paris XII- Val de Marne) και πήρε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα από το ΑΠΘ στη συστηματική φιλοσοφία. Μετεκπαιδεύτηκε στην Κλινική Ψυχοπαθολογία στο Αιγινήτιειο Νοσοκομείο, και στην ψυχοθεραπεία Gestalt από το Gestalt Foundation. Έχει εκπαιδευτεί επίσης στην διαχείριση άγχους από το British Stress Consultancy, και στις διατροφικές διαταραχές από το Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών.

Εργάστηκε στην τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης Μαζί για το Παιδί, και ήταν από τα πρώτα μέλη που στελέχωσαν τη γραμμή. Έχει συνεργαστεί στη συγγραφή του βιβλίου “Διαχείριση προβλημάτων στο Νηπιαγωγείο για την ομαλή μετάβαση στο Δημοτικό” που εκδόθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Έχει αρθογραφήσει στο περιοδικό Psychologies, και σε πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

Συντονίζει συχνά βιωματικές ομάδες (διαχείρiση άγχους, ομάδα γονέων, ομάδα ενδυνάμωσης εφήβων, ορίων, θεραπείας μέσω τέχνης) στο Ίδρυμα Θεοχαράκη καθώς και τη βιωματική ομάδα “τι συμβαίνει με τις σχέσεις”, και ψυχοθεραπευτικές ομάδες, στο προσωπικό της γραφείο στην Κηφισιά.