09/11/2025
Μέσα σ ένα συρτάρι βρισκόταν κλεισμένος ο Θυμός.
Ηταν έξαλλος και κοπανιόταν. Τον είχαν κλειδώσει εκει μέσα οι φωνές του παρελθόντος. Σα διψασμένες ερινύες τον είχαν κάνει αποδιοπομπαίο τράγο:
" Τα καλά παιδιά δε φωνάζουν "
"Με κάνεις ρεζίλι"
"Είσαι κακομαθημένος"
"Αν αντιμιλήσεις θα σε δείρω"
Στην πραγματικότητα, οι μεγάλοι δεν είχαν άλλη λύση. Ο καταχωνιασμένος θυμός ήταν το μαθημένο. Το εύκολο. Το οικείο. Βλέπετε, ήταν αυτή συνήθεια του εγκεφάλου να πλησιάζει το γνώριμο. Να διατηρεί την ομοιόσταση. Να αναπαράξει το παρελθόν κι ας πονάει. Μοιάζει λίγο με τα απάνθρωπα "καψόνια" στο στρατό . Αυτά που μας διηγούνταν οι πατεράδες μας, ώστε να καταλήξουν στο τέλος ότι το σύστημα σε αναγκάζει να συμμετάσχεις σε αυτή τη σκυταλοδρομία σκληρότητας για να επιβιώσεις.
Φαντάσου, λοιπόν, ο δικός σου θυμός κατατίς γερασμένος και παραιτημένος, μουτρωμένος μέσα στο συρτάρι να έρθει αντιμέτωπος με τον φρέσκο και αδόμητο θυμό ενός μικρού παιδιού! Το πιο γνώριμο είναι να τον αποκηρύξει, να τον κάνει να σιωπήσει, να τον φιμώσει. Είναι αυτή η στιγμή που σε λούζει κρύος ιδρώτας μέσα στο σούπερ μάρκετ. Το τρίχρονο τσιρίζει. Περαστικοί σε κοιτούν με επίκριση, γιαγιάδες εμφανίζονται -ως δια μαγείας- και λένε:
-Τι θέλει το παιδί; Γιατί κλαίει;
Η φωνή της μαμάς σου παίζει σα παλιά κολλημένη κασέτα.
"Μάλωσε το"
"Είναι κακομαθημένο # #"
"Το κάνει επίτηδες"
Και έτσι... Όλη η βιβλιογραφία, όλα τα σεμινάρια, όλα τα podcast εξαπλώνονται. Είσαι κατακόκκινος, ιδρωμένος είτε τσιρίζεις είτε θες να τρέξεις πανικόβλητος είτε είσαι παγωμένος σαν αλεπού μπροστά από φώτα αυτοκινήτου το ξημέρωμα. Το τρίχρονο που μυρίζει το συναίσθημα σου όπως ο καρχαρίας το αίμα- τόσο συνδεδεμένο είναι με τα συναισθήματα του και μ εσένα- ουρλιάζει απελπισμένο και εντελώς απορρυθμισμένο.
Ο δικός του θυμός δεν έχει διαιτητή, δεν έχει συρτάρι, έχει ένα τόσο δα μικρό ατελές μετωπάκι, υποαιματωμένο και πρόωρο και δε μπορεί να τον ρυθμίσει. Αν όμως σε καταλάβεις και έρθεις σε επαφή με το δικό σου πετσοκομμένο εσωτερικό παιδί, ξεχωρίσεις ποια φωνή είναι δική σου και ποια όχι τότε θα φτάσετε με το πραγματικό παιδί σου στη συν-ρύθμιση, στο ευγενές όριο συνύπαρξης.
#γονείς