Πετράς Χαράλαμπος Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής

31/10/2025

Αγαπητοί φίλοι, αυτή την Κυριακή, 18:00–19:00, θα είμαι φιλοξενούμενος του Themis Sarantaenas στο Alpha Radio 989. Θα μιλήσουμε για ένα θέμα που αφορά πολλούς:

H σχέση του επιχειρηματία με το ΕΓΩ του.

🔹Πώς ισορροπεί κανείς ανάμεσα στη φιλοδοξία, την ανάγκη για έλεγχο και την ουσιαστική αυτογνωσία;
🔹Πώς το «εγώ» γίνεται άλλοτε κινητήρια δύναμη και άλλοτε παγίδα;
🔹Τι συμβαίνει όταν χρειαζόμαστε πάντα επιβεβαίωση;

Μια συζήτηση για την εσωτερική πλευρά της επιχειρηματικότητας — εκεί όπου η ηγεσία, η ταυτότητα και η ψυχολογία συναντιούνται.

📻 Alpha Radio 989
🕕 Κυριακή 18:00 – 19:00

03/10/2025

Μήπως το παρακάνουμε με την Gen Z;

Γιατί αυτή η γενιά μελετάται περισσότερο από εκείνες του ’70, του ’90 ή του 2000; Γιατί τόση έμφαση στον τρόπο που βλέπει τον κόσμο;

Η υπερβολική εστίαση στη Gen Z έχει δύο προβληματικές όψεις κατά την γνώμη μου:

1️⃣ Αντί να αναδεικνύει τη γενεαλογία ως πεδίο ωρίμανσης και κατοχύρωσης μιας θέσης στον κόσμο, εγκλωβίζεται στις απαιτήσεις μιας μόνο γενιάς.

2️⃣ Καλεί τους ενήλικες και τους ηγέτες να προσαρμοστούν στις ανάγκες εκείνων που θα τους διαδεχθούν – θυμίζοντας γονείς που σπεύδουν να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία των παιδιών τους.

Όμως η σύγκρουση των γενεών δεν είναι ένα εμπόδιο που πρέπει να αποφευχθεί. Είναι ο μηχανισμός μέσα από τον οποίο οι νεότεροι δοκιμάζουν τα όρια, διαφοροποιούνται και οικοδομούν την ταυτότητά τους

Η αδιαλλαξία του Πατέρα είναι η αμετακίνητη υπενθύμιση της γενεαλογικής διαφοράς. Αυτού του αδιαπέραστου ορίου. Και η πρόσκρουση πάνω σε αυτή τη διαφορά είναι που προσκαλεί σε έναν δρόμο μοναδικό, προσωπικό, ανθρώπινο.

Αν σπεύσουμε να ανοίξουμε εκ των προτέρων τον δρόμο στη Gen Z, αφαιρούμε από τους ίδιους την εμπειρία της σύγκρουσης και της δοκιμασίας – κι από την κοινωνία την ενηλικίωση των αυριανών ηγετών της.

Πολύ φοβάμαι ότι αν δεν αφήσουμε την επόμενη γενιά να «φάει τα μούτρα της» προσπαθώντας να μας αλλάξει, της στερούμε την ευκαιρία να προσφέρει πραγματικά.

Μόνο όταν το παιδί αποδεχτεί ότι οι γονείς του δεν θα γίνουν ποτέ αυτό που εκείνο θα ήθελε, μπορεί να “ορφανέψει” και να αναλάβει το χρέος να πλάσει τη ζωή που επιθυμεί.

Αυτό που πραγματικά χρωστάμε στη Gen Z είναι να δοκιμαστεί στο πεδίο της ζωής χωρίς υπερπροστασία. Να δημιουργήσει μόνη της το μονοπάτι που θα βαδίσει. Να δυναμώσει για το καλό όλων μας.

24/08/2025

👶Τα μωρά δεν είναι χειριστικά. Εμείς είμαστε αυτοί που βλέπουμε χειρισμό εκεί όπου υπάρχει μόνο ανάγκη.

Από το κλάμα μέχρι την αγκαλιά και τον ύπνο, οι πιο συνηθισμένες συμπεριφορές του βρέφους παρερμηνεύονται ξανά και ξανά.

Δέκα μύθοι που ακούμε καθημερινά — και οι πραγματικές ανάγκες που κρύβονται από πίσω.

👉 Διαβάστε το άρθρο μου: Οι 10 ανάγκες του μωρού που οι γονείς θεωρούν χειριστικές συμπεριφορές

Οι ανάγκες του μωρού δεν είναι χειριστικές. Δες 10 συνηθισμένες παρερμηνείες γονιών και ποια είναι στην πραγματικότητα τα αιτήματα του βρέφους.

15/08/2025

15 Αυγούστου — Η Παναγία δεν είναι μόνο η Μητέρα του Χριστού· στην ελληνική ψυχή είναι και η Μητέρα που δεν φεύγει ποτέ από το πλευρό του ανθρώπου. Στο πρόσωπό της συναντιέται το θείο με το ανθρώπινο, ο ουρανός με τη γη. Η αειπαρθενία της δεν είναι απλώς θεολογικό δόγμα· είναι σύμβολο μιας ακεραιότητας που μένει ανοιχτή για όλους, χωρίς να χάνει τον εαυτό της.

Στην εσωτερική ζωή του ανθρώπου, η Παναγία ζει σαν εικόνα ασφάλειας και απόλυτης αποδοχής. Αγγίζει αυτό που ο Jung ονόμασε «Μεγάλη Μητέρα» — αρχέτυπο προστασίας, καταφυγίου και απαλότητας. Όσοι στρέφονται σ’ Εκείνη κουβαλούν την ανάγκη για μια αγκαλιά που δεν κρίνει και δεν εγκαταλείπει.

Στην ελληνική μνήμη, η Παναγία είναι και «Μάνα του Γένους»· προστάτιδα στους πολέμους, συνοδοιπόρος στις προσφυγιές, παρηγοριά μπροστά στην απώλεια. Η γιορτή της ξεπερνά την εκκλησιαστική διάσταση: γίνεται ημέρα μνήμης, ευγνωμοσύνης και ελπίδας, όπου το προσωπικό βίωμα και η συλλογική ιστορία συναντιούνται.

Σήμερα, στο βλέμμα της Παναγίας, ο καθένας μπορεί να βρει κάτι από τη δική του μητέρα —ή από εκείνη που θα ήθελε να έχει— και όλοι μαζί να θυμηθούμε ότι η αληθινή μητρική παρουσία δεν αποσύρεται ποτέ.

Σε ευχαριστούμε, Παναγία μας, για τη σκέπη και την προστασία Σου.

12/08/2025

Ο Τηλέμαχος ανδρώνεται όταν παύει να περιμένει τον Οδυσσέα· όταν αντικρίζει την κληρονομιά του —δίκαιη ή άδικη— και την αποδέχεται χωρίς αυταπάτες. Κι ορφανός, αναλαμβάνει το χρέος να την ανατρέψει, να τη μεταπλάσει, να δημιουργήσει μια νέα μνήμη για την επόμενη γενιά.

10/08/2025

Δεν χαρίζεται η ζωή·
είναι η κληρονομιά που αποδεχόμαστε
και το συμβολικό χρέος που κάνουμε αποστολή μας.

ΠΧ

05/08/2025

Δεν μπορείς να μιλήσεις για την πατρότητα χωρίς να ταράξεις λίγο τα νερά. Χρειάζεται να αναμετρηθείς με μνήμες, προκαταλήψεις και τσιτάτα από όλες τις πλευρές.

Γιατί η εικόνα του "απόντα πατέρα" παραμένει τόσο ισχυρή;
Και πόσο αληθινή είναι τελικά;

Στο νέο μου άρθρο εξετάζω τον μύθο της πατρικής απουσίας, με βάση την ελληνική και διεθνή έρευνα.

Η παρουσία του πατέρα στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι υπαρκτή, μεταμορφωτική – κι όμως συχνά αόρατη.

📖 Διαβάστε: «Πατέρας και βρέφος: μήπως μάθαμε να παραβλέπουμε την παρουσία του;»

Μήπως ο πατέρας δεν έλειψε ποτέ; Το άρθρο εξετάζει την πατρική παρουσία σε παιδιά 0–5 ετών, με ελληνικές και διεθνείς έρευνες που σπάνε τα στερεότυπα."

23/07/2025

«Η όρασή σας θα γίνει καθαρή μόνο όταν κοιτάξετε μέσα στην καρδιά σας. Αυτός που κοιτάει έξω, ονειρεύεται, αυτός που κοιτάει μέσα, ξυπνάει». – Carl Jung

23/06/2025

Yπάρχει μια στιγμή που όλα τα λόγια χάνουν το νόημά τους. Βιώνουμε μια εμπειρία βαθιάς υπαρξιακής ρωγμής. To παλιό αφήγημα καταρρέει. Όχι από απελπισία, αλλά από αλήθεια.

H λογική ερμηνεία δίνει τη θέση της στη βιωματική σιωπή, και μπροστά στο άρρητο, ο παλαιός λόγος μοιάζει με άχυρο.

Sicut Palea, Thomas Aquinas, Ο Άγιος Θώμας, με λίγο Λακάν...

17/06/2025

Παρά τις σύγχρονες προκλήσεις και τις νέες εκδοχές οικογενειακότητας, ο δεσμός ανάμεσα στον γονέα και το παιδί παραμένει διαχρονικά, παιδαγωγικός.

Η θέση ευθύνης που κατέχουν αποτελεί για τα παιδιά την πρωταρχική εμπειρία αγάπης και ορίου.

Αγάπη (υπέρβαση του εγώ για να σχετιστώ με τον άλλον) και Νόμος (η αίσθηση του ορίου που είναι αδύνατο να καταπατηθεί) βιώνονται και εσωτερικεύονται ως ένα και εννιαίο σχήμα.

Τα παιδιά χρειάζονται αυτή τη σύνδεση για να μάθουν να σχετίζονται με σεβασμό προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους.

Η παιδαγωγική λειτουργία των γονιών πραγματοποιείται μέσα από την προσωπική τους μαρτυρία· τη συντροφική σχέση τους, τη συμπεριφορά τους στο σπίτι, τις πράξεις τους εντός και εκτός της οικογένειας, τις αποφάσεις που λαμβάνουν, τον τρόπο που επιλέγουν να ζήσουν.

Πώς διδάσκουν οι γονείς στα παιδιά τη ζωή; Ποιος είναι ο παιδαγωγικός τους ρόλος στην οικογένεια; Ποιες συμπεριφορές πρέπει αν αναπτύξουν;

15/06/2025

Η απουσία του πατέρα δεν είναι μόνο ένα γεγονός του παρελθόντος, αλλά μια εκκρεμότητα του παρόντος – κι ίσως μια ευκαιρία να ανασυνθέσουμε τη σχέση μας με το Νόμο, την αγάπη και τη γενεαλογία, σε έναν κόσμο που τις έχει ξεχάσει.

Οι ψυχολογικές συνέπειες της έλλειψης του πατέρα είναι επιβεβαιωμένες και ξεκάθαρες.

Εξάλλου βιώνουμε τις συνέπειες αυτές μπροστά στα μάτια μας, στο σπίτι, το σχολείο, την κοινωνία• παιδική και εφηβική βία, αντικοινωνική συμπεριφορά, πρώιμη σεξουαλικοποίηση, σχολικές δυσκολίες, εξάρτηση, προσκόλληση.

Ένα άρθρο μου που μοιράστηκα με αφορμή την Ημέρα του Πατέρα..

https://petras.gr/η-απουσία-του-πατέρα/

Η απουσία του πατέρα είναι ένα βαθύ τραύμα. Ποιες είναι οι συνέπειες στα αγόρια, στα κορίτσια και τι δυνατότητες επούλωσης υπάρχουν;

07/06/2025

Ο ρόλος του πατέρα αναγκαίος για την ανάπτυξη μιας ξεχωριστής και ολοκληρωμένης ταυτότητας στα παιδιά και συμπληρώνει καθοριστικά την πρωταρχική μητρική φροντίδα.

Η μητέρα καλωσορίζει τα παιδιά στη ζωή και ο πατέρας τα βοηθά να τοποθετηθούν στον κόσμο έτοιμα για τις προκλήσεις της ζωής και της συνύπαρξης.

Ο πατέρας μεριμνά ώστε η οικογένεια να μη λειτουργήσει οικογενειοκρατικά, πατριαρχικά αλλά να εμπεριέχει τον χώρο για διαφορά και αποχωρισμό. Ο νόμος της αποκόλλησης από την στενή οικογένεια επιτρέπει την αυτόνομη ενήλικη ζωή.

Ο λόγος του πατέρα είναι τραύμα και δώρο μαζί, το τραύμα του αποχωρισμού και το δώρο της δύναμης και της ελευθερίας που προκύπτει από τη δομική συνένωση της Επιθυμίας και του Νόμου.

Σε αυτό το άρθρο αναλύω το πραγματικό αίτημα για τον πατέρα σήμερα που οδηγεί και στη λύση από το αδιέξοδο των δύο άκρων: τη σύνθεση της Αγάπης με τον Νόμο.

Πιο συγκεκριμένα, θα παρουσιάσω μια σειρά από στάσεις και συμπεριφορές που αφορούν την πατρική λειτουργία με λόγια απλά αλλά χωρίς νοηματικές εκπτώσεις.

Ο ρόλος του πατέρα είναι ένα από τα κυρίαρχα ερωτήματα της εποχής μας. Ποιο θα είναι το περιεχόμενο της πατρότητας τον 21ο αιώνα; Η κρίση στην πατρότητα