24/02/2025
Ο ηθοποιός όταν αρρωσταίνει
δεν πρέπει να παίζει.
Δε βρίσκω ότι
ο καλός επαγγελματίας είναι
αυτός που παίζει με 40 πυρετό.
Ούτε εκείνος που παθαίνει
δηλητηρίαση και παίζει,
όπως είχε γίνει παλιότερα
με ένα παιδί,
και αν τον είχαν πάει
στο Πρώτο Βοηθειών
και δεν έπαιζε θα είχε επιζήσει.
Το βρίσκω φοβερό...
Στην Αμερική
έχουν δύο για τον κάθε ρόλο.
Ο Αμερικάνος ηθοποιός άμα έχει
συνάχι, άμα έχει πυρετό, δεν παίζει.
Γιατί
δε μπορεί ο θεατής να πληρώνει
αυτό το τόσο ακριβό εισιτήριο
και να βλέπει ένα ερείπιο.
Σα να ζητιανεύεις την αγάπη
των θεατών, τον οίκτο τους.
''Τί καλή που είμαι
και παίζω με πυρετό.''
Έχω παίξει κι εγώ άρρωστη,
στην Ελλάδα βέβαια, αλλά ποτέ
δεν έχω κάνει τέτοιες υπερβολές.
Με εκνευρίζουν φριχτά αυτά.
Ούτε όταν
πεθαίνει ο άνθρωπός σου,
μπορείς εσύ να παίζεις.
Που το λένε και καμαρώνουν.
Το θεωρώ ανατριχιαστικό.
Σα να μην είσαι
απελευθερωμένος επαγγελματίας,
απελευθερωμένος άνθρωπος.
Σα να είσαι πολίτης Β΄ κατηγορίας.
Νομίζω ότι τελειώσανε
οι εποχές αυτές που θάβαμε
τους δικούς μας το απόγευμα,
και το βράδυ παίζαμε στη σκηνή.
Πράγματα εξευτελιστικά, θύμιζαν
''Ρίντι Παλιάτσο'' και μελόδραμα,
Όπερα κακής μορφής.
Δέσπω Διαμαντίδου
.....................................................................
Πηγή:
Εφημερίδα Εγνατία
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Σωτήρη Κακίση (1981)
