Eva Psarra, PhD, MSc, Clinical Psychologist-Psychotherapist

08/11/2025

Πρόσφατα, με επισκέφτηκε μια γυναίκα, μετά από έναν δύσκολο χωρισμό. Από τότε ξυπνούσε τη νύχτα με ταχυκαρδίες, κρίσεις πανικού, είχε συχνά εκρήξεις θυμού, χωρίς να καταλαβαίνει γιατί.

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά μετά από τραυματικές εμπειρίες (όπως ένα ατύχημα, μια απώλεια, η δύσκολη σχέση με γονεα, η κακοποιηση).
Ο εγκέφαλος αδυνατεί να επεξεργαστεί φυσιολογικά αυτο το τραυμα.
Έτσι, αναμνήσεις, συναισθήματα ή σωματικές αντιδράσεις επανέρχονται —
και είναι σαν να ξαναζούμε το παρελθόν στο παρόν. Τα τραυματισμενα ατομα μπορει να εμφανιζουν
* Φοβίες και κρίσεις πανικού
* Κατάθλιψη και εντονη ενοχή
* Δυσκολία στις σχεσεις
* εκρήξεις θυμού
* Σωματοποιήσεις, χρόνιο πόνο

Εκεί είναι που χρειάζεται η τραυματοθεραπεια με τη μέθοδο EMDR, η οποία βοηθά τον εγκέφαλο να επεξεργαστεί τέτοιες τραυματικες εμπειρίες με ασφάλεια. Κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας, ενεργοποιείται ένας μηχανισμός
σαν αυτόν που ενεργοποιείται όταν ονειρευόμαστε (στη φάση REM).

Δεν σβήνει τη δυσάρεστη μνήμη — αλλά την επανεπεξεργαζεται, απελευθερώνει τα δυσφορικά συναισθήματα και τις πεποιθήσεις που την κρατάνε ζωντανή και έτσι αυτή η μνήμη παύει να προκαλεί πόνο ή ένταση στον ανθρωπο.
Έτσι, μετά την ολοκλήρωση της επεξεργασίας EMDR οι ανθρωποι νιώθουν πιο ανάλαφροι, πιο ήρεμοι, πιο ελεύθεροι μέσα τους.

Αν νιώθεις ότι κουβαλάς εμπειρίες ή συναισθήματα που δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις,
ίσως η επεξεργασία EMDR να είναι η πιο κατάλληλη θεραπεία για σένα. #ψυχολογια #ψυχοθεραπεία #Τραυματοθεραπεία #αυτογνωσια

10/10/2025

Ήρθε αποκαρδιωμένος. Είχε μόλις παραιτηθεί από μια σημαντική θέση ως στέλεχος πολυεθνικής. Του χρέωναν αλαζονική συμπεριφορά στη λήψη αποφάσεων, χωρίς ομαδικό πνεύμα. Τα πολλά χρόνια εμπειρίας του από αντίστοιχες θέσεις σε πολύ μεγάλες πολυεθνικές στο εξωτερικό σίγουρα του είχαν δώσει πολύ κύρος, μεγάλο προβάδισμα αλλά και αυτοπεποίθηση στα project που αναλάμβανε, το καταλάβαινε…είχε όμως αρχίσει να αναρωτιέται μήπως είχαν τελικά δίκιο αυτοί οι συνάδελφοι. Οι προηγούμενοι «ειδικοί»,άλλωστε, που είχε επισκεφτεί, του είχαν διαγνώσει «υψηλό λειτουργικό αυτισμό», OCD, ναρκισσιστικά στοιχεία κ.α. Μήπως είχαν δίκιο; Μήπως ήταν κακός επαγγελματίας τόσο καιρό, επειδή ήταν στον κόσμο του, ξερόλας και δεν συμβιβαζόταν με κάποιες τοξικές συμπεριφορές στο εργασιακό του περιβάλλον; Μήπως ήταν κακός οικογενειάρχης που με την παραίτηση αυτή δεν σκέφτηκε όσα θα στερηθεί οικονομικά το παιδί και η γυναίκα του; Μήπως τελικά η πραγματικότητα αυτή απείχε πολύ από τις υψηλές προσδοκίες των γονέων του, που από μικρό τον θεωρούσαν πολύ ευφυή; Για τη μητέρα του πάντα έφταιγαν οι άλλοι, για τον πατέρα του, οτιδήποτε λιγότερο από τέλειο ήταν αποτυχία. Ναι, μάλλον αυτό είναι! «Είμαι για λίγα πράγματα, ενώ μου φούσκωναν τα μυαλά όταν ήμουν μικρός!». «Άρα, ο βασιλιάς είναι γυμνός!», του απάντησα. Φορτίστηκε και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ήταν η πρώτη φορά που τον είδα ευάλωτο, χωρίς προσωπείο. Αυτό το εύθραυστο αίσθημα παντοδυναμίας είχε χτιστεί πριν πολλά χρόνια από τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις επιθυμίες των γονέων του…όμως πουθενά μέσα σε όλο αυτό δεν χτίστηκε ο εαυτός του, υπήρχε μόνο για να υπηρετεί ρόλους και όχι για να ακούει τον εαυτό του.
Στην επόμενη συνεδρία ήρθε πολύ ήρεμος, ανθρώπινος, ζεστός, προσιτός. Έτοιμος να δομήσει τον εαυτό του, με βάση τους δικούς του όρους και τις δικές του επιθυμίες και να τον ακούσει για πρώτη φορά… #ψυχολογος #ψυχοθεραπεια #σχεσεις

17/07/2025

Ακούω με έκπληξη όσα μου αναφέρουν αρκετοί άνθρωποι για μια παλιότερη ψυχοθεραπεία τους, η οποία τελικά δεν είχε το αποτέλεσμα που ήλπιζαν, εξαιτίας της στάσης που είχε ο ειδικός στις συνεδρίες.
Υπάρχουν τουλάχιστον 4 “red flags” (προειδοποιητικά σημάδια) στη συμπεριφορά ενός θεραπευτή μέσα στη θεραπευτική σχέση, τα οποία υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας.
Ο ειδικός:
1. Δείχνει αδιαφορία στις συνεδρίες. Σου μιλάει για τα δικά του προβλήματα, ακυρώνει συχνά συνεδρίες ή αργεί συχνά, ή κοιμάται στη συνεδρία…

2. Σου υποδεικνύει τι θα κάνεις
Αντί να σου δώσει χώρο να βρεις τις δικές σου λύσεις, σου επιβάλλει τη δική του γνώμη ως «απόλυτη αλήθεια», χωρίς να σέβεται τη δική σου μοναδικότητα ως άνθρωπο

3. Δημιουργεί σχέση εξάρτησης
•Σε κάνει να νιώθεις ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς τη βοήθειά του, ότι ακόμη δεν είσαι έτοιμος/η να προχωρήσεις και έτσι δεν ενισχύει την αυτονομία σου.

4. Ξεφεύγει από τον θεραπευτικό του ρόλο
• Είναι φίλος σου, σε παίρνει τηλέφωνο, βγαίνετε για καφέ ή και πάτε μαζί διακοπές!

Αν αναγνωρίζεις κάποια από τις παραπάνω αντιδεοντολογικές συμπεριφορές, συζήτησέ το με τον θεραπευτή σου. Είναι δικαίωμά σου ακόμη και να διακόψεις τη συνεργασία σου μαζί του. Η θεραπεία είναι χώρος σεβασμού, εμπιστοσύνης και προσωπικής ανάπτυξης του θεραπευόμενου και αυτό είναι κάτι που όλοι οι θεραπευτές ανεξαιρέτως οφείλουμε να σεβόμαστε. #ψυχοθεραπεία #ψυχολογια #ψυχολογος #πετρουπολη #ψυχοθεραπευτής

26/01/2025

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται όλο και πιο συχνά μια εγωκεντρική έως εγωπαθής στάση στις ερωτικές (και όχι μόνο) σχέσεις. Ως σύντροφοι, οι άνθρωποι δίνουν προτεραιότητα στα δικαιώματα, αλλά όχι στις υποχρεώσεις που απορρέουν από μια σχέση. Υπερασπίζονται ένθερμα τα δικαιώματα, τις ανάγκες και τις ελευθερίες τους σε μια σχέση (κάνοντας τα σημαία τους), χωρίς απαραίτητα να σέβονται τα αντίστοιχα του άλλου. Απαιτούν συχνά να τους ευτυχήσει ο άλλος, σαν να είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος της ευτυχίας τους, αλλά δεν έχουν αναλάβει ποτέ οι ίδιοι την ευθύνη του εαυτού τους, της ζωής τους και της δικής τους ευτυχίας. Επιζητούν κι επιλέγουν το ευχάριστο και το εύκολο, που θα τους έχει διαρκώς ευτυχισμένους χωρίς κόπο, χωρίς συμβιβασμούς απλά γιατί έτσι τους αξίζει..αρκεί βέβαια αυτό να μην προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης για ικανοποίηση των αντίστοιχων αναγκών του άλλου, καθώς τότε ο άλλος αργά ή γρήγορα θα μοιάζει καταπιεστικός,«τοξικός» και ακατάλληλος για δέσμευση και σχέση…

15/12/2024

Είναι λυπηρό και κατ’εμέ αντιδεοντολογικό οι διάφοροι (τηλε)ψυχολόγοι που βγαίνουν στην τηλεόραση, με αφορμή την επικαιρότητα, να παίρνουν θέση και να τοποθετούνται επιφανειακά για πολύ σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, σαν να είναι ειδήμονες επί παντός επιστητού. Μιλούν με αοριστολογίες, αυθαίρετες γενικεύσεις, ταμπέλες και τσουβαλιάζουν ανθρώπους με βαρύγδουπες δηλώσεις και παρακινδυνευμένες «διαγνώσεις», χωρίς καν να γνωρίζουν κατ’ελάχιστο τον κάθε άνθρωπο, στον οποίο αναφέρονται και χωρίς να σέβονται τη μοναδικότητά του και την ιστορία του.
Σίγουρα με τέτοιες δημόσιες τοποθετήσεις δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο στο ευρύ κοινό και πληγώνουν το κύρος του επαγγέλματος (εκτός βέβαια και αν δημοσίευαν ενδιαφέροντα αποτελέσματα πολυετών ερευνών για την ανθρώπινη (κοινωνική) συμπεριφορά). Δεν εκφράζουν την άποψη όλων των ψυχολόγων, μόνο την δική τους ακόρεστη ανάγκη για αυτοπροβολή (πληρώνοντας μάλιστα αδρά για κάθε 15’ δημόσιας αυτοπροβολής).
Παλιότερα όταν ήταν ακόμη δωρεάν η κάθε δημόσια τοποθέτηση ενός ειδικού και με καλούσαν από κανάλια να τοποθετηθώ δημοσίως για κάποιο θέμα, το αρνιόμουν ευγενικά. Επειδή σεβόμουν εμένα, το επάγγελμά μου, την μοναδικότητα και πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής. Εμείς οι θεραπευτές γνωρίζουμε ότι οι μεγαλύτερες αλήθειες της κάθε ψυχής εκφράζονται σε ένα γραφείο όταν είμαστε σιωπηλοί και στο παρασκήνιο, σχεδόν αθέατοι και όχι επιτηδευμένοι σε ένα πάνελ με προβολείς πάνω μας, ικανοποιώντας την αυταρέσκεια μας

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΨΑΡΡΑ , ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ-ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΣ, ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

13/10/2024

Οι περισσότεροι λόγοι, για τους οποίους ένα ζευγάρι έρχεται συχνά σε ρήξη μέσα στη σχέση του, όπως έχω διαπιστώσει στις συνεδρίες θεραπείας ζευγαριών, είναι συνήθως θέματα για τα οποία εξαρχής δεν έχουν μιλήσει ανοιχτά και διεξοδικά, παρόλο που είναι σημαντικά για αυτούς.
Έτσι, συχνά μέσα στις συνεδρίες διατυπώνονται παράπονα σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών, της καθημερινότητας και των οικογενειακών σχέσεων του ζευγαριού, την υπεράσπιση του «προσωπικού χώρου» του ζευγαριού, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ασκείται έντονη κριτική μεταξύ τους για πιο βαθιές, πυρηνικές πεποιθήσεις (αξιακό σύστημα) και ιδεολογίες του καθενός. Αυτές μπορεί να αφορούν τις στάσεις του ως προς την κοινωνία, τη θρησκεία, την προσωπική εξέλιξη, το περιβάλλον, την πολιτική, τον κόσμο. Η έρευνα έχει δείξει ότι όταν στο ζευγάρι υπάρχουν μεγάλες διαφορές σε τόσο παγιωμένες εσωτερικές δομές του καθενός, δύσκολα μπορεί να υπάρξει σύμπλευση μελλοντικά, καθώς δεν γίνεται αποδεκτός ο πυρήνας του κάθε ατόμου. Βεβαίως, κάθε σχέση είναι μοναδική, και εφόσον αναδειχθούν και αξιοποιηθούν τα δυνατά της σημεία, και αναλάβει ο καθένας την ευθύνη να την προστατεύσει, πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της λειτουργικότητάς της.

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #ψυχολόγος #θεραπεία ζεύγους #ψυχοθεραπευτής

26/03/2024

«Αρχίζουμε να αγαπάμε πραγματικά όχι όταν βρίσκουμε ένα τέλειο άτομο, αλλά όταν μαθαίνουμε να βλέπουμε τέλεια ένα ατελές άτομο» Sam Keen
#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #σχέσεις

28/01/2024

Με επισκέφτηκε τρομοκρατημένη από ένα επεισόδιο κρίσης πανικού, που είχε βιώσει την προηγούμενη ημέρα στην δουλειά. Η Κ. ήταν ένα κορίτσι ντυμένο στα μαύρα, ανδρόγυνο στυλ ντυσίματος, με ξυρισμένο το μισό κεφάλι…
Τα μόλις 21 της χρόνια είχαν επισκιαστεί από μια μεγαλίστικη συμπεριφορά, που παρέπεμπε σε μια βίαια πρώιμη ωρίμανση και ενηλικίωση…Μιλούσε με απάθεια, περιγράφοντας με κυνικό και ωμό τρόπο την ιστορία της ζωής της…χωρίς συναίσθημα, λες και το συναίσθημα ήταν μια βαριά αλυσίδα, την οποία από νωρίς στη ζωή της είχε αναγκαστεί να κόψει όπως-όπως, για να προχωρήσει.
«Τσακώνομαι εύκολα, νευριάζω πολύ, σκέφτομαι συνέχεια πράγματα του παρελθόντος και μετά μόνη μου κλαίω με λυγμούς, ουρλιάζω με κλειστά μάτια…Θέλω να τα παρατήσω όλα και να φύγω», μονολόγησε, απορροφημένη στις σκέψεις της.
Ήταν πράγματι παγιδευμένη στο παρελθόν της…Ένα παρελθόν που χαρακτηριζόταν από αδιαφορία, παραμέληση, οικογενειακά ένοχα μυστικά, συγκάλυψη, απαξίωση…
Μεγαλωμένη στον αυτόματο πιλότο σε ένα δυσλειτουργικό σπίτι με στερήσεις, εντάσεις και συγκρουσιακές σχέσεις γονέων, γρήγορα διαπίστωσε ότι είχε μόνο τον εαυτό της ως στήριγμα. Οι γονείς της χώρισαν, όταν ο πατέρας της αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος. Έκτοτε εκδιώχθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος από την οικογένεια και αποτραβήχτηκε ντροπιασμένος από την ζωή της Κ., ενώ εκείνη τον είχε πραγματικά ανάγκη. Πλέον η Κ. έμεινε μόνη της στο σπίτι με τη μητέρα της, η οποία συχνά κακολογούσε χυδαία τον πατέρα της, όσο έψαχνε απεγνωσμένα «να φτιάξει και πάλι τη ζωή της». Η Κ. από μικρή είχε αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού και το μαγείρεμα, γιατί δεν ήθελε να νιώθει ότι είναι βάρος σε κανέναν. Οι ανάγκες της, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν προτεραιότητα για κάποιον δικό της άνθρωπο.
Στα 18 της, όταν αρρώστησε βαριά η γιαγιά της, δέχτηκε σεξουαλική παρενόχληση από τον παππού της.
Όταν ενημέρωσε τη μητέρα της σοκαρισμένη, εκείνη άρχισε να κλαίει γοερά, καθώς και εκείνη είχε παρενοχληθεί από εκείνον παλιότερα, χωρίς όμως να προστατευτεί ποτέ από τη μητέρα της, η οποία το είχε αποσιωπήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Με τη σειρά της και εκείνη το αποσιώπησε, χαρακτηρίζοντας την Κ. υπερβολική και συνέχισε την προϋπάρχουσα σχέση με την πατρική της οικογένεια, σαν να μην συνέβη ποτέ.
Τότε ήταν που η Κ., νιώθοντας τη μητέρα της ανήμπορη ή απρόθυμη να την προστατεύσει, διέκοψε τις σπουδές της σε ένα ΙΕΚ και ξεκίνησε να εργάζεται, για να στηρίξει μόνη της τον εαυτό της.
Όλο αυτό το διάστημα κατέφευγε σε σχέσεις με ακατάλληλους, αδύναμους ή/και συναισθηματικά μη διαθέσιμους άνδρες (κακοποιητικούς, χρήστες ουσιών, παντρεμένους), οι οποίες στην πραγματικότητα της επιβεβαίωναν με σκληρό τρόπο την αβάσταχτη μοναξιά της. Απογοητευμένη, τον τελευταίο χρόνο, απ’ την απουσία ψυχικής επαφής και ουσιαστικής σύνδεσης με αυτούς (και με τους άνδρες γενικά, τους οποίους είχε προ πολλού απαξιώσει), άρχισε να αναζητά την συναισθηματική της κάλυψη από σχέσεις του ίδιου φύλου, θεωρώντας ότι είναι bisexual…
”Μελλοντικά, θα ήθελα να βρω έναν άνδρα, με τον οποίο να υπάρχει συνεννόηση και ανθρώπινο νοιάξιμο μεταξύ μας, για να κάνουμε παιδιά…όχι έρωτας και παραμύθια, γιατί ο έρωτας φεύγει…να έχω και μια γυναίκα-κουμπάρα, που θα μου παρέχει μια ζεστή αγκαλιά, κατανόηση, διαφορετικό σεξ…το απαλό χέρι της γυναίκας είναι διαφορετικό από αυτό ενός άντρα…», μου εκμυστηρεύτηκε συνωμοτικά και σχεδόν κυνικά στο τέλος μιας συνεδρίας.
«Έχεις δίκιο που το νιώθεις έτσι!», της είπα αιφνιδιαστικά, «οι άνδρες στη ζωή σου ήταν πολύ αδύναμοι, απειλητικοί ή/και απόντες, όταν τους είχες πραγματικά ανάγκη. Κανένας τους δεν έλαβε υπόψη τις ανάγκες σου, μόνο τις δικές τους. Μήπως όμως και εσύ η ίδια δεν τους αξίωσες να σου δώσουν, ο,τι σου αξίζει;…Από την άλλη μεριά, η ζεστή αγκαλιά της μητέρας σου, το τρυφερό της βλέμμα και χάδι στις δύσκολες στιγμές, η σταθερή της παρουσία και φροντίδα, η αφοσίωση και η προσήλωση στις (συναισθηματικές) ανάγκες σου, είναι κάτι που ακόμη αναζητάς (και το οποίο συνεχίζει να μην μπορεί να στο δώσει για δικούς της λόγους)…Ίσως αυτή την (ανεκπλήρωτη) ψυχική σύνδεση αναζητάς τώρα ετεροχρονισμένα, σε διαφορετικό πλαίσιο, από ανθρώπους που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν (μπορούν να) είναι η μητέρα σου…Μήπως είναι καιρός να γίνεις εσύ η μητέρα του εαυτού σου; Αν μη τι άλλο, έχεις αποδείξει τόσα χρόνια στον εαυτό σου, πόσο δυνατή έχεις βγει από τις μάχες με το σκοτάδι και τη μοναξιά…». Έφυγε σκεφτική και προβληματισμένη.
Στην επόμενη συνεδρία ήρθε περιποιημένη, χαρούμενη, με μια γλυκιά, ανάλαφρη κοριτσίστικη αύρα, ανυπομονώντας να ξεκινήσουμε τη συνεδρία, για να μοιραστεί μαζί μου τους στόχους που είχε σημειώσει στο ημερολόγιο της, σε μια μεγάλη λίστα από «Θέλω»…
Είχε αποφασίσει να πάρει η ίδια την ευθύνη να ορίσει την καθημερινότητα και τη ζωή της…να ονειρευτεί το μέλλον της, κάτι που φοβόταν και είχε ξεχάσει να κάνει εδώ και χρόνια… #ψυχολογία #ψυχοθεραπεία

26/12/2023

Πρόσφατα, ένας συνάδελφος στα πλαίσια της προώθησης ενός βιβλίου του για το νόημα ζωής έκανε μια ανάρτηση στο Facebook, περιγράφοντας την θεωρητική του προσέγγιση για το νόημα ζωής. Άρχισα να διαβάζω τον τρόπο που πραγματευόταν την έννοια «νόημα ζωής», μέχρι που συνειδητοποίησα ότι κάποιες φράσεις του, μου φαίνονταν πολύ οικείες. Γρήγορα διαπίστωσα ότι αυτά που παρουσίαζε ως θεωρία (;) του, «προσομοίαζαν» κατά πολύ με την υπαρξιακή θεωρία του Viktor Frankl (Λογοθεραπεία), η οποία είχε αναπτυχθεί ήδη από τη δεκαετία του ‘50! Αυτή την υπαρξιακή θεωρία του V. Frankl, είχα μελετήσει ενδελεχώς παλιά στα πλαίσια της διδακτορικής μου διατριβής και τώρα έβλεπα έκπληκτη στην ανάρτησή του «δανεισμένα» κομμάτια από εκείνη!
Προσπαθώντας να κρατήσω μια καλοπροαίρετη στάση, χωρίς να τον αδικήσω (σε περίπτωση που στα όσα έγραφε είχε «ξεχάσει» να αναφέρει την βιβλιογραφική πηγή, στην οποία είχε βασιστεί η «θεωρία» του), κάτω από την ανάρτηση του σχολίασα ευγενικά ως συνάδελφος αυτή την παράλειψη, προς…«αποφυγήν παρεξηγήσεων» και του ευχήθηκα καλές γιορτές.
Το αποτέλεσμα; Δεν απάντησε ποτέ! Διέγραψε το σχόλιο μου όπως-όπως (για να μην εκτεθεί στους χιλιάδες ακολούθους του, στους οποίους με υπεροπτικό και κυνικό τρόπο διαφημίζει την επάρκεια του ως ψυχοθεραπευτής) και με μπλόκαρε!
Δεν θα σταθώ στην αντί- συναδελφική στάση…μπορώ να δώσω ελαφρυντικά, ιδιαίτερα αν ο άνθρωπος δεν έχει απαλλαγεί από βαρίδια του παρελθόντος με προσωπική ψυχοθεραπεία, με αποτέλεσμα να απειλείται η εύθραυστη ναρκισσιστική του εικόνα, όταν αιφνιδιαστικά έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις που τον εκθέτουν, που υποδεικνύουν λάθη, παραλείψεις, αδυναμίες του (ποσο δε μάλλον όταν δεν υπάρχει καλή προαίρεση!).

Τον φαντάστηκα ως θεραπευτή (αν βεβαίως έχει χρόνο για συνεδρίες ψυχοθεραπείας, δεδομένων των αναρίθμητων αναρτήσεων και βίντεο αυτοπροβολής που κάνει καθημερινά στις χιλιάδες ακολούθων του)…πόσο προσβεβλημένος, ακυρωμένος μπορεί να νιώσει από ένα δυσάρεστο ή/και αρνητικό (αλλά σίγουρα καλοπροαίρετο και ειλικρινές!) σχόλιο ενός θεραπευόμενου στη συνεδρία, όπως, λόγου χάρη, ότι δεν συμφωνεί με κάτι που του λέει ή ότι δεν τον βοηθάει η ψυχοθεραπεία μαζί του…Θα του διαγνώσει επιθετικά και αποστασιοποιημένα ως αυθεντία ότι είναι ανεπίδεκτος ψυχοθεραπείας, τερματίζοντας όπως-όπως τη συνεδρία (και θα γίνει τελικά ο ίδιος προσβλητικός και ακυρωτικός) ή θα το καταγράψει, χωρίς να το προσωποποιήσει, για να το αξιοποιήσει στην περαιτέρω εμβάθυνση της θεραπευτικής σχέσης τους; Μάλλον το πρώτο, κρίνοντας από την παθητική-επιθετική στάση του!

Ως θεραπευτές οφείλουμε να είμαστε ζεστοί και ανθρώπινοι σε κάθε επαφή μας με τον Άνθρωπο…με κατανόηση και σεβασμό στο μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου που έρχεται και τσαλακώνεται, μας εμπιστεύεται την ψυχή του, γίνεται ευάλωτος, «ξεγυμνώνεται» μπροστά μας…ακόμη και όταν αυτός ο άνθρωπος θα μας αμφισβητήσει, θα μας δοκιμάσει, θα μας προκαλέσει (αναπαράγοντας πιθανόν παλιά δυσλειτουργικά μοτίβα σχέσεων)!
Αν δεν έχουμε απαλλαγεί από τους δικούς μας παρελθοντικούς δαίμονες, είμαστε δέσμιοι της εικόνας μας/αυθεντίας μας και απειλούμαστε από κάθε τι δυνάμει «αποδομητικό»που ακούμε στις συνεδρίες, πώς θα βοηθήσουμε τον εκάστοτε άνθρωπο να έχει πιο λειτουργική σχέση με τον εαυτό και τους άλλους, να εμβαθύνει σε πιο αυθεντικές και ουσιαστικές σχέσεις και εντέλει να απαλλαγεί και αυτός από αντίστοιχα βαρίδια;
Εντέλει, αν δεν είμαστε ταπεινοί, στο σκοτεινό παρασκήνιο, πώς θα διευκολύνουμε να ξεδιπλωθεί σιγά σιγά επί σκηνής ένα μονόπρακτο ανθρώπινου μεγαλείου;

ΥΓ: Προσοχή λοιπόν πού εμπιστεύεστε την ψυχή σας, γιατί είναι τόσο μοναδική και ξεχωριστή. Να την μοιράζεστε μόνο με ζεστά πρόσωπα, όχι με ψυχρά προσωπεία…και μόνο εκεί που νιώθετε άνετα να είστε ο εαυτός σας…

(🖼️ R. McNeil: Down by the river) #ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #αυτογνωσία #ψυχοθεραπευτής

01/12/2023

Στην πισίνα που κολυμπάω, ξεκίνησαν για κάποιο διάστημα να έρχονται για προπόνηση δυο έφηβα κορίτσια, συνοδευόμενα από την προπονήτρια τους. Το γυμνασμένο, μυώδες σώμα τους, τα πιασμένα μαλλιά τους σε αυστηρό κότσο και η ντελικάτη, ευθυτενής φιγούρα τους έκανε σαφές ότι επρόκειτο για αθλήτριες συγχρονισμένης κολύμβησης. Είχαν έρθει να προπονηθούν για επικείμενους αγώνες, εκτελώντας ένα πρόγραμμα, το οποίο είχaν ήδη διδαχθεί από την προπονήτρια τους. Στόχος της προπόνησης ήταν να συγχρονιστούν κινησιολογικά μεταξύ τους αρτιότερα ως προς τη χορογραφία αλλά και ως προς τον ρυθμό του μουσικού κομματιού που την πλαισίωνε.
Όσο κολυμπούσα σε μια διπλανή λωρίδα, παρατηρούσα με ευχάριστη έκπληξη και ζωηρή περιέργεια ταυτόχρονα άλλοτε την επίπονη προπόνηση τους μέσα στο νερό και άλλοτε την προπονήτρια έξω απ το νερό να ρυθμίζει τη μουσική και να τραβάει διαρκώς την κάθε προσπάθειά τους σε βίντεο, το οποίο τους το έδειχνε ανά τακτά διαστήματα ως feedback, για να τελειοποιήσουν τον συγχρονισμό των κινήσεων τους στο πρόγραμμα τους.
Αυτή η εναλλαγή του οπτικού μου πεδίου μέσα και έξω από το νερό μου έδινε την ευκαιρία να παρατηρώ λεπτομερώς όλες τις επιμέρους διεργασίες στην προσπάθεια των δυο κοριτσιών για ένα άρτιο κινησιολογικά αποτέλεσμα.
Παρατηρούσα σε πρώτο πλάνο τις κινήσεις που έκανε η καθεμία τους μέσα στο νερό για να αποδοθεί η κοινή τους χορογραφία όσο πιο πιστά και με πιο φυσικό τρόπο στην επιφάνεια του νερού: Όσο η μια αθλήτρια εκτελούσε με χάρη και θεατρικότητα κάποιες χορευτικές φιγούρες στην επιφάνεια του νερού, δείχνοντας άνετη, χαμογελαστή και λαμπερή, την ίδια στιγμή κάτω από το νερό η συναθλήτριά της κατέβαλλε έντονη προσπάθεια για να την στηρίζει από κάτω γερά, στροβιλίζοντας έντονα τα πόδια και τα χέρια της, αξιοποιώντας τα μεγάλα αποθέματα αντοχής, δύναμης και ευλυγισίας της. Μέχρι που άλλαζε η χορογραφία, αντιστρέφονταν οι ρόλοι και ερχόταν η σειρά της πρώτης να «βάλει πλάτη» για την ανάδυση της συναθλήτριας της στην επιφάνεια (του νερού).
Όλη αυτή η διαδικασία που εκτυλισσόταν ζωντανά μπροστά στα (καλυμμένα με γυαλάκια) μάτια μου σκεφτόμουν ότι προσομοίαζε με τα δυναμικά της λειτουργίας ενός ζευγαριού.
Σε δύσκολες περιστάσεις, ο ένας καλείται να βάζει πλάτη για τις ανάγκες του άλλου, ακόμη και αν χρειαστεί προσωρινά να θυσιάσει στο παρασκήνιο κάποιες δικές του επιθυμίες, ανάγκες και στόχους. Είναι σημαντικό να δίνει χώρο στα σχέδια και τα όνειρα του/της συντρόφου του και να αναδεικνύει με υπερηφάνεια και εμπιστοσύνη την αξιοθαύμαστη λάμψη και μοναδικότητα του/της, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα θα χρειαστεί να παραμείνει στην αφάνεια, χωρίς απαραίτητα να πάρει τα εύσημα για την τόσο μεγαλειώδη θυσία και την προσπάθεια του.
Δεν μπαίνει με ανταγωνισμό, με καχυποψία ή αίσθημα απειλής να σαμποτάρει το άνοιγμα, την ανάδειξη, το άνθισμα του άλλου, γιατί ξέρει ότι με τον άνθρωπο του τους ενώνει μια βαθύτερη σχέση, μια βαθύτερη κοινή ατζέντα…ένας βαθύτερος κοινός στόχος, η επίτευξη του οποίου τους δίνει κίνητρο και δύναμη να αντέξουν σε δύσκολες περιστάσεις. Έχει εμπιστοσύνη ότι μελλοντικά θα ανταμειφθεί πολλαπλάσια η στάση που κράτησε σε κρίσιμες στιγμές του ζευγαριού.

Το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής διεργασίας στο ζευγάρι θα αντικατοπτρίζεται στο χαμόγελο και των δυο συντρόφων και στην εικόνα τους στον έξω κόσμο που πολλές φορές αγνοεί τί δουλειά, θυσίες και υπομονή έχει προϋπαρξει για να είναι τόσο λαμπερή, υγιής και δυνατή η σχέση αυτή…

#ψυχολογία #ψυχοθεραπεία #θεραπεία ζεύγους