18/11/2025
Στη Μέριντα της Γιουκατάν, εκεί όπου η γη θυμάται, άνοιξε για εμάς ένας ιερός χώρος.
150 ψυχές από κάθε σημείο του κόσμου συναντηθήκαμε σαν να μάς κάλεσε η Γραμμή των Προγόνων να μοιραστούμε έργο, σιωπές, ιστορίες και ορατό ή αόρατο φως.
Οι πρόγονοι ήταν παρόντες και εμείς ενωθήκαμε με τις ιστορίες όλων των ανθρώπων.
Το Μεξικό μάς δέχτηκε με τη γενναιοδωρία του παλιού κόσμου.
Και η Día de los Mu***os έγινε γέφυρα, η μέρα όπου οι ζωντανοί και οι νεκροί περπατούν στον ίδιο δρόμο, με οδηγούς το άρωμα του copal και τα πορτοκαλί πέταλα του cempasúchil.
Στα altars που λαμποκοπούσαν, στα χαμόγελα των ανθρώπων,
στις τελετές μέσα στη νύχτα, αισθάνθηκα τις γραμμές των προγόνων να ανοίγουν, να αγκαλιάζουν, να ευλογούν.
Και στον κύκλο του ISCA, εκεί όπου τα σώματα κινούνταν σαν προσευχή, ένιωσα πως κάτι βαθύ γιατρευόταν, ένα παλιό μονοπάτι που βρήκε ξανά τη φωνή του.
Από τη Μέριντα φεύγω με την καρδιά γεμάτη, το πνεύμα φωτισμένο, και μια ευγνωμοσύνη που απλώνεται σαν φως και ρίζα μαζί.
In Mérida, Yucatán, in the land that remembers, a sacred space opened for us.
One hundred and fifty souls from every corner of the world gathered as if the Ancestral Line itself had called us to share work, silences, stories, and the visible or invisible light.
The ancestors were present, and we united with the stories of all people.
Mexico welcomed us with the generosity of the old world.
And Día de los Mu***os became a bridge, the day when the living and the dead walk the same road, guided by the scent of copal and the orange petals of cempasúchil.
In the altars that shimmered, in the smiles of the people,
in the ceremonies held in the night, I felt the ancestral lines opening, embracing, blessing.
And in the ISCA circle, where bodies moved like prayer, I sensed something deep healing, an ancient path finding its voice again.
I leave Mérida with a full heart, a spirit illuminated and a gratitude that spreads like light and root together.
