03/10/2025
Όταν οι ασθενείς παρουσιάζονται με απομονωμένο πόνο στο άνω ή κάτω άκρο, ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα που καλείται να απαντήσει ο κλινικός Φυσικοθεραπευτής είναι: ‘Είμαστε σίγουροι ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που πηγάζει από το άκρο και όχι από τη σπονδυλική στήλη;’
Σε μία πρόσφατη μελέτη - prospective cohort study (Rosedale et al., 2019), συνολικά 369 ασθενείς (μέσος όρος ηλικίας: 47 έτη) με πόνο στο άκρο αξιολογήθηκαν από εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές στη Μηχανική Διάγνωση & Θεραπεία (ΜΔΘ)-McKenzie Method.
Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει το ποσοστό των ασθενών με απομονωμένο πόνο στο άκρο (άνω ή κάτω) των οποίων τα συμπτώματα έχουν σπονδυλική προέλευση και να εξεταστεί η ανταπόκριση στη παρέμβαση στη σπονδυλική στήλη.
✅Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι 43.5% των ασθενών ανταποκρίθηκαν σε σπονδυλική παρέμβαση και αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς μόνο με σπονδυλική άσκηση βασισμένη στις αρχές της μεθόδου McKenzie καθώς η πηγή των συμπτωμάτων τους εντοπίστηκε στην σπονδυλική στήλη. Συγκεκριμένα:
-Στα κάτω άκρα τα ποσοστά παρουσιάσεων με πηγή τη σπονδυλική στήλη ήταν τα εξής: 71% με συμπτώματα στο ισχίο, 25% στο γόνατο και 29% στη ποδοκνημική.
-Στα άνω άκρα τα ποσοστά παρουσιάσεων με πηγή τη σπονδυλική στήλη ήταν τα εξής: 47.6% με συμπτώματα στον ώμο, 44% στον αγκώνα και 38.5% στον καρπό/χέρι.
Όταν η περιοχή του πόνου εντοπιζόταν ενδιάμεσα των αρθρώσεων δηλαδή για το κάτω άκρο στον μηρό (μεταξύ ισχίου και γόνατος) και για το άνω άκρο στον βραχίονα (μεταξύ ώμου και αγκώνα) ή αντιβράχιο (μεταξύ αγκώνα και χεριού), τα ποσοστά της σπονδυλικής στήλης ως πηγή του πόνου ήταν ακόμα μεγαλύτερα 72.2% και 83.3% αντίστοιχα.
Γιατί είναι σημαντικά όλα αυτά;
Τα αποτελέσματα αυτά φανερώνουν πόσο σημαντική είναι η διεξοδική κλινική αξιολόγηση της σπονδυλικής για όλα τα προβλήματα που εμφανίζονται στο κάτω ή άνω άκρο ώστε να γίνει διαφορική διάγνωση της πηγής του πόνου ανεξάρτητα από τα παθολογικά ευρήματα που μπορεί να εντοπίζονται στα κάτω άκρα στις απεικονιστικές εξετάσεις (πχ. MRI, ακτινογραφία) τα οποία μπορεί να συνυπάρχουν αλλά να μην είναι η αιτία των συμπτωμάτων. Ενισχύοντας τη θέση αυτή, έχει μελετηθεί εκτενώς και έχει τεκμηριωθεί ότι τα παθολογικά απεικονιστικά ευρήματα είναι συνήθη και σε ασυμπτωματικούς πληθυσμούς οπότε δεν μπορούν αυτά να αποτελούν τη βάση των παρεμβάσεων μας.
