Η Επιστροφή στον Εαυτό που μπορεί να συμβεί κάπου στου δρόμου τα μισά ….
Όταν πραγματικά η ψυχή θέλει και ψάχνει, συνειδητοποιείς κάποια στιγμή στην πορεία της Ζωής σου ότι ζούσες για χρόνια …. χωρίς να είσαι παρόν/ούσα.
Κι όμως, φαινόταν πως όλα ήταν στη θέση τους, χαμόγελα, κουβέντες, ρόλοι, καθήκοντα.
Μέσα σου, όμως, απουσίαζες.
Είχες χαθεί πίσω από τις ανάγκες των άλλων, πίσω από την αγωνία να αγαπηθείς, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να εξαφανίσεις τον εαυτό σου.
Και μια μέρα, ίσως έρθει εκείνο το κάτι που αποδομεί τον κόσμο που είχες φτιάξει μέσα από το πρίσμα των εμπειριών και τραυμάτων σου.
Η στιγμή που βλέπεις καθαρά —
ότι υπήρξαν χρόνια που ήσουν θεατής της ίδιας σου της ζωής.
Που φίμωσες τη φωνή σου, έκρυψες την αλήθεια σου, γιατί έτσι επιβίωσες στο περιβάλλον που μεγάλωσες …
Έμαθες να μικραίνεις για να χωράς στις ζωές των άλλων. Το εσωτερικό παιδί όπως κάποτε μην αντέχοντας την απόρριψη πίστεψε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο για να χωράει μέσα του.
Μα ο κόσμος δεν αλλάζει έτσι. Εσύ παίρνεις τον δρόμο της επιστροφής. Μέσα από τα συντρίμμια των ρόλων, των προσδοκιών, συναντάς εκείνο το εγκαταλελειμμένο και προδομένο παιδί μέσα σου.
Κι έτσι αρχίζει η πιο βαθιά μεταμορφωτική εμπειρία της ζωής σου.
Όχι στο παρελθόν, αλλά στην αλήθεια σου.
Όχι για να γίνεις κάποιος άλλος,
αλλά για να θυμηθείς ποια/ος είσαι.
Από εκεί γεννιέται η ελευθερία —
να ζεις, επιτέλους, με εσένα.
Στις οικογενειακές και συστημικές αναπαραστάσεις, ο Bert Hellinger μιλά για την «τυφλή αγάπη» — εκείνη τη βαθιά, παιδική αγάπη που κάνει την ψυχή να θυσιάζεται για να ανήκει.
Η αγάπη αυτή δεν βλέπει. Θέλει μόνο να συνδέεται.
Κι έτσι, ασυνείδητα, λέμε:
«Καλύτερα να πονάω εγώ, παρά εσύ.»
«Αν εσύ υπέφερες, θα υποφέρω κι εγώ.»
«Αν χάθηκες, θα χαθώ κι εγώ για να σε κρατήσω ζωντανό μέσα μου.»
Αυτή είναι η αγάπη των παιδιών προς τους γονείς — μια αγάπη χωρίς επίγνωση, γεμάτη αφοσίωση αλλά χωρίς όρια.
Η τυφλή αγάπη συνδέει, αλλά ταυτόχρονα δεσμεύει.
Η ώριμη αγάπη, όμως, βλέπει.
Αναγνωρίζει τη μοίρα, σέβεται αυτό που ήταν και λέει:
«Σε βλέπω. Κι από σεβασμό προς εσένα, θα ζήσω τη δική μου ζωή.»
Όταν μετακινούμαστε από την τυφλή στην ώριμη αγάπη, τότε η ροή της ζωής συνεχίζεται μέσα μας — χωρίς ενοχή, χωρίς φόβο, χωρίς ανάγκη να πληρώσουμε το τίμημα κάποιου άλλου.
Κάθε φορά που επιλέγεις να δεις —
να τιμήσεις, να ευχαριστήσεις, να αφήσεις — η ψυχή σου ελευθερώνει όχι μόνο εσένα, αλλά κι εκείνους που αγάπησες τυφλά.
Γιατί η αληθινή αγάπη δεν κρατά.
Αναπνέει.
Και αφήνει τη ζωή να συνεχίσει…
Το δαιμόνιο της εξερεύνησης που άναψε πριν 21 χρόνια με την πρώτη μου εκπαίδευση στο θεραπευτικό πεδίο, δεν έσβησε ποτέ. Παραμένει εκεί — ζωντανό, ανήσυχο, οδηγός της ψυχής μου.
Αυτό το δαιμόνιο με έφερε ως το Μεξικό, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Συστημικής Αναπαράστασης, για να συναντήσω ξανά το πεδίο που με συγκίνησε βαθιά τότε, και συνεχίζει να με καλεί.
Σήμερα, στην ολοκλήρωση του συνεδρίου, με πλημμυρίζει μια γλύκα…
Για τα χρόνια που πέρασαν, για τις πόρτες που άνοιξα, για τους κύκλους που έκλεισαν και τις νέες αρχές που γεννιούνται.
Κι έπειτα από πολλά χρόνια ατομικής θεραπείας, χαίρομαι που μπορώ πια να στέκομαι μέσα μου με αποδοχή, γαλήνη και τρυφερότητα — εκεί όπου κάποτε υπήρχε μόνο ανησυχία και αναζήτηση.
Η Συστημική Αναπαράσταση είναι ένας ζωντανός χάρτης της ψυχής και των σχέσεων μια μέθοδος που αποκαλύπτει τα αόρατα νήματα που μας συνδέουν, βοηθώντας τη ροή της αγάπης να βρει ξανά τον δρόμο της.
Με ευγνωμοσύνη για το ταξίδι, για τη γνώση, για τη ζωή που δεν παύει να με διδάσκει. 🌎✨
Όταν ο Έρωτας μετατρέπεται σε Επανάληψη του Τραύματος
Η Νευροχημεία της Απόρριψης
Δεν είναι έρωτας.
Είναι χημεία με ιστορία — η ιστορία του δικού σου πόνου.
Κάθε φορά που «κολλάς» σε κάποιον που σε απορρίπτει,
δεν δρα ο ώριμος εαυτός σου.
Ενεργοποιείται το παιδί μέσα σου,
που ζητά ασφάλεια, αναγνώριση, επιβεβαίωση.
Ο εγκέφαλος δεν βλέπει τον άλλον.
Βλέπει την ευκαιρία να διορθώσει το τραύμα.
Και τότε αρχίζει η έκκριση…
Ντοπαμίνης – η ελπίδα σε κρατά εθισμένο.
Κορτιζόλης – σε βάζει σε κατάσταση επιβίωσης.
Ωκυτοκίνης – σε δένει με αυτόν που σου προκαλεί στρες.
Ένας φαύλος κύκλος: πόνος → προσδοκία → πρόσκαιρη ευφορία → ξανά πόνος.
Ο τροχός του χάμστερ.
Δεν είναι πάθος είναι επανάληψη.
Η ψυχή σου προσπαθεί να κερδίσει,
εκεί που κάποτε ηττήθηκε.
Μα κάθε φορά, η πληγή βαθαίνει λίγο περισσότερο.
Η συνεξάρτηση δεν είναι αγάπη.
Είναι φόβος εγκατάλειψης ντυμένος με ρομαντισμό.
Δεν κυνηγάς τον άλλον — κυνηγάς την ανακούφιση από τον δικό σου πόνο.
Η θεραπεία ξεκινά όταν μάθεις να μένεις με τη σιωπή,
χωρίς να τη βλέπεις σαν απειλή.
Όταν ο εγκέφαλός σου αποσυνδέσει την αγάπη από τον πόνο.
Η αληθινή αγάπη δεν πονά.
Σε ηρεμεί. Σε γειώνει. Σε θρέφει.
Κι αυτό είναι το πιο ερωτικό πράγμα απ’ όλα:
Να αποσυνδεθείς από το τραύμα σου.
Τι γνωρίζω για μένα — πώς με βλέπουν οι άλλοι — και ποιος είμαι στ’ αλήθεια;
Όσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση μεταξύ της εικόνας που έχω εγώ για μένα και της εικόνας που έχουν οι άλλοι, τόσο πιο “μακριά” είμαστε από το μονοπάτι της αληθινής αυτογνωσίας.
Η αυτοαντίληψη δεν είναι στατική διαμορφώνεται από τις πράξεις μας, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας.
Η αντίληψη των άλλων για εμάς λειτουργεί σαν καθρέφτης: πολλές φορές «βλέπουμε» τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια τους.
Αν η εικόνα που έχουμε εμείς και αυτή που έχουν οι άλλοι διαφέρουν πολύ, νιώθουμε ένα εσωτερικό χάσμα - κενό.
Το ταξίδι της αυτογνωσίας ξεκινά όταν αρχίζουμε να συγκρίνουμε τις δύο αυτές εικόνες χωρίς φόβο, και να δουλεύουμε πάνω στις συμπεριφορές μας, στις πεποιθήσεις μας και στα μοτίβα μας.
Αναζήτησε feedback από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι — αλλά κράτα το κριτικό φίλτρο σου.
Καλλιέργησε αυτοσυμπόνια, αποδέξου ότι δεν είσαι ένα «τέλειο» πρότυπο — είσαι άνθρωπος, με φως και σκιά.
Κάθε βήμα προς τη σύγκλιση των δύο εικόνων — της δικής σου και της αντίληψης των άλλων — είναι ένα βήμα προς βαθύτερη αυθεντικότητα και κατανόηση.
#αυτογνωσία #ψυχολογία #αυτοαντίληψη #κατανόηση
27/09/2025
Η ψυχοθεραπεία δεν έχει στόχο να σε κάνει χαρούμενο/ή.
Σε βοηθάει να αποδεχτείς τα όσα συνέβησαν (ειδικά στην παιδική ηλικία π.χ. εγκατάλειψη, κακοποίηση, παραμέληση, μη αναγνώριση συναισθημάτων) που θα πρέπει να είναι αλλιώς.
Όταν δεν μπεις σε αυτή την διαδικασία και καταπιέζεις συναισθήματα όπως τον θυμό, την θλίψη γιατί δεν ξέρεις πώς να τα διαχειριστείς, υπάρχει η υπαρξιακή αίσθηση στην ζωής σου ότι κάτι λείπει συνέχεια. Ψάχνεις συνέχεια αυτό που θα γεμίσει το υπαρξιακό κενό.
Αυτό επηρεάζει τις σχέσεις, την αυτοεκτίμηση σου, την αίσθηση του εαυτού. Οδηγεί σε εξαρτήσεις από ανθρώπους, καταστάσεις, ουσίες.
Η αποδοχή και η επεξεργασία των τραυμάτων μας δίνει την δυνατότητα να ζήσουμε με το δικό μας αυθεντικό δυναμικό, όχι αυτό που προσπαθεί να επιβάλει κάποιο trend.
Προσοχή στα “quick fixes”:
Καλές οι τεχνικές θετικής σκέψης, καλός ο διαλογισμός — αλλά αν γίνονται πάνω στην ανολοκλήρωτη ιστορία σου σε σχέση με τα τραύματα, μπορεί να γίνουν επιφανειακές «μάσκες».
Επιστημονικά:
Η έρευνα δείχνει ότι η πραγματική θεραπευτική αλλαγή προϋποθέτει αναγνώριση και επεξεργασία του πόνου, όχι απλώς αντικατάστασή του με θετικές σκέψεις.
Το να είσαι γεμάτος ζωή δεν σημαίνει να μην έχεις σκοτάδια. Σημαίνει να τα βλέπεις, να τα αναγνωρίζεις και σιγά‐σιγά να τα μεταμορφώνεις με αγάπη — όχι να τα αγνοείς επειδή «πρέπει να είσαι θετικός».
Επίπεδο συνειδητότητας & πρόθεση
Δύο βασικοί πυλώνες για μια καλύτερη ζωή
Το επίπεδο συνειδητότητάς μας δεν ανεβαίνει τυχαία καλλιεργείται μέσα από επίγνωση, ψυχοθεραπεία και προσωπική εργασία. Όσο πιο συνειδητά δουλεύουμε με τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο φωτίζουμε τα μοτίβα που μας περιορίζουν και ελευθερώνουμε ενέργεια για να δημιουργήσουμε κάτι νέο.
Η πρόθεση είναι η δύναμη που κατευθύνει αυτήν την ενέργεια. Δεν είναι μια απλή ευχή, αλλά μια εσωτερική δέσμευση να κινηθούμε προς όσα μας ταιριάζουν με καθαρότητα και αλήθεια.
Όταν υπάρχει επίγνωση και ξεκάθαρη πρόθεση, η ζωή μας παύει να είναι τυχαία γίνεται συνειδητή δημιουργία.
Η θεραπεία και η πρόθεση δεν μας αλλάζουν μας επαναφέρουν στον αυθεντικό μας εαυτό έξω από μοτίβα επιβίωσης
Αυθεντική ανάγκη ή αντίδραση
Συχνά αντιδρούμε σε ανθρώπους ή καταστάσεις με θυμό, αποστασιοποίηση, επιθετικότητα, άρνηση…….
Η αντίδραση είναι συνήθως το “σύμπτωμα” αν δεν έχουμε επίγνωση εαυτού. Αν την εξετάσουμε πιο βαθιά, θα ανακαλύψουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Αναγνώρισε το συναίσθημα
Ρώτησε τον εαυτό σου: «Τι νιώθω αυτή τη στιγμή;» Θυμός, ζήλια, φόβος, λύπη – κάθε συναίσθημα είναι δείκτης, όχι εχθρός.
Κάνε παύση πριν αντιδράσεις
Μερικές αργές αναπνοές βοηθούν το νευρικό σύστημα να ηρεμήσει.
Η παύση σου δίνει την ευκαιρία να ακούσεις τι υπάρχει από κάτω.
Δες την κρυφή ανάγκη
Πίσω από τον θυμό συχνά υπάρχει ανάγκη για σεβασμό ή αναγνώριση.
Πίσω από τη ζήλια μπορεί να κρύβεται ανάγκη για ασφάλεια και επιβεβαίωση.
Πίσω από τη λύπη συχνά υπάρχει ανάγκη για σύνδεση και στήριξη.
Εντόπισε το μοτίβο
Αν αντιδράς συχνά με τον ίδιο τρόπο, σημαίνει πως κάποια ανάγκη σου μένει ανικανοποίητη σταθερά.
Παρατήρησε σε ποιες σχέσεις ή καταστάσεις εμφανίζεται το ίδιο σενάριο.
Επικοινώνησε αυθεντικά
Αντί για «μου φταίει ο άλλος», δοκίμασε να πεις:
«Αυτό που χρειάζομαι τώρα είναι να με ακούσεις.»
«Αυτό με πληγώνει, γιατί σημαίνει πολλά για μένα η εμπιστοσύνη.»
Όταν αναγνωρίζεις την αυθεντική σου ανάγκη, μετατρέπεις την αντίδραση σε αυτογνωσία. Αυτό σε βοηθά να χτίσεις πιο υγιείς σχέσεις με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό σου, έχεις τη δύναμη να επικοινωνήσεις πιο αληθινά και να φροντίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.
Be the first to know and let us send you an email when Threads of Life posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Από πολύ μικρή ηλικία είχα πολλά ερωτήματα που δεν είχαν εύκολες απαντήσεις. Υπαρξιακές αναζητήσεις όπως από που ερχόμαστε σαν ψυχές, που πηγαίνουμε όταν πεθάνουμε, γιατί υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές στις ζωές των ανθρώπων.
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου οι παππούδες ήρθαν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία ως παιδιά και οι προπαππούδες, όσοι επέζησαν, έπρεπε να παλέψουν, ξεκινώντας από το τίποτα να χτίσουν τη ζωή τους από την αρχή. Ακολούθησε εμφύλιος, όπου βρήκε φυλακή τον ένα παππού και εξορία τον άλλο. Δύσκολα χρόνια, κάπου μέσα μου μάλλον ηχούν ακόμα τα συναισθήματα θυμού, θλίψης, προδοσίας. Όλα όσα στοίχειωσαν εκείνες τις γενιές που έζησαν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Αυτό το κομμάτι της κληρονομιάς μου πυροδότησε μια ανάγκη να ερευνήσω και να μάθω όσο περισσότερα μπορούσα για την ανθρώπινη ψυχή.
Οι γονείς από μικροαστικές οικογένειες και οι δύο, παιδιά που γεννήθηκαν στην κατοχή με μνήμες ανέχειας και στέρησης, αποφάσισαν να κυνηγήσουν το μεγάλο όνειρο. Ακολούθησαν αρκετά χρόνια μεγάλου αγώνα, πολλές ώρες απουσίας από το σπίτι αφήνοντας εμένα και τις δυο αδελφές μου να μας μεγαλώσει η γιαγιά, μητέρα της μητέρας μου, με πολλή αγάπη οφείλω να ομολογήσω. Πολυήμερες απουσίες των γονιών από το σπίτι, που έκαναν τους ρόλους ασαφείς προς τα παιδιά. Μια γιαγιά που είχε τον ρόλο της μαμάς και του μπαμπά ταυτοχρόνως. Ο αγώνας ανταμείφθηκε, μια μεγάλη περιουσία δημιουργήθηκε από δύο ανθρώπους ωστόσο πολύ διαφορετικούς με μεγάλες συγκρούσεις. Ακολούθησε ένα εκρηκτικό διαζύγιο που άφησε στάχτες και πληγές σε όλους μας.
Κάπου κοντά στα 30 ένας ανεμοστρόβιλος από έντονα συναισθήματα με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μέσα μου υπήρχε ένα κουβάρι που έπρεπε να ξετυλίξω, για να νοηματοδοτήσω όλο αυτό που έμοιαζε να είχε σκάσει από το πουθενά και φάνταζε να με κρατάει αιχμάλωτη σε ένα αρκετά σκοτεινό δωμάτιο.
Τότε ξεκίνησα να παρακολουθώ κάποιες ομάδες στο κέντρο Αντλεριανής ψυχολογίας, έχοντας αποκτήσει τρία παιδιά, στη προσπάθειά μου να μάθω πως θα μπορούσα να γίνω πιο αποτελεσματική στον ρόλο μου ως μητέρα. Κατά την περίοδο αυτή μού προτάθηκε να εκπαιδευτώ στο συντονισμό ομάδων του κέντρου, κάτι που δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Για έξι συνεχόμενα χρόνια συντόνιζα ομάδες στο κέντρο εθελοντικά και διετέλεσα αντιπρόεδρος και πρόεδρος του ΔΣ. Στη συνέχεια ακολούθησε μια μεγάλη πορεία εκπαίδευσης και κατάρτισης στον χώρο της θεραπείας.
Ολοκλήρωσα ένα τριετές πρόγραμμα εκπαίδευσης Shiatsu παίρνοντας την πιστοποίηση της θεραπεύτριας Shiatsu. Ακολούθησε εκπαίδευση στο Reiki την οποία ολοκλήρωσα κατέχοντας τον τίτλο Master Usui Reiki. Εκπαιδεύτηκα στη θεραπευτική τεχνική του Body Mirror System of Healing του Martin Brofman. Η ανάγκη μου για μια πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική γνώση στον χώρο της θεραπείας με οδήγησε σε ένα διετές πρόγραμμα εκπαίδευσης στη συμβουλευτική ψυχολογία αποκτώντας το High National Diploma in Counseling and Psychology. Έχω παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια σε διάφορες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις, όπως την Gestalt, τη Συστημική θεραπεία, την Sand Play Therapy, με σκοπό την συνεχή επιμόρφωση και ενημέρωση στο αντικείμενο. Μέσα στα χρόνια ανέπτυξα μεγάλο ενδιαφέρον στη θεραπεία του ψυχικού τραύματος και αυτό με οδήγησε στην εκπαίδευση της τραυματοθεραπείας EMDR στο Ινστιτούτο Τραυματοθεραπείας EMDR Hellas. Ακολούθησε η εκπαίδευση στην τραυματοθεραπεία CRM (Basic, Advanced) της Lisa Schwartz και η εκπαίδευση στο θεραπευτικό σύστημα με ήχους στην Peter Hess Academy Greece στην οποία γίνεται επεξεργασία του ψυχικού τραύματος με τις Θιβετιανές Ηχογαβάθες.
Σκοπός μου είναι να βοηθήσω τον κάθε άνθρωπο να αποκτήσει πλήρη γνώση για τη φύση και τα αίτια των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και να εκπαιδευτεί στην διαχείρισή τους. Έτσι, μέσα από τη διαδικασία να μπορέσει να είναι ανεξάρτητος/η και δυνητικά θεραπευτής του εαυτού.
Θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω από κοντά σε κάποιες από τις δραστηριότητες του Threads of Life: https://threadsoflife.gr/