What are the opening hours?

Monday 09:00 - 23:00 Tuesday 09:00 - 23:00 Wednesday 09:00 - 23:00 Thursday 09:00 - 23:00 Friday 09:00 - 23:00 Saturday 09:00 - 19:00

Μάριος Μικές M.Sc. - Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής, Αγίου Θεράποντος 2, Zográfou (2025)

Q: What is the address?

Αγίου Θεράποντος 2

02/12/2025

Μια Θεραπεία για την Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας, για την ΔΕΠΥ και όχι μόνο..

DBT – Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία

Όταν τα συναισθήματα μοιάζουν «πολύ δυνατά» και οι σκέψεις «όλα ή τίποτα», η ΔΣΘ (DBT) μας υπενθυμίζει κάτι σημαντικό:
Μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είσαι και ταυτόχρονα να δουλεύεις για να αλλάξεις.
Η DBT βασίζεται σε δεξιότητες όπως:
• Ενσυνειδητότητα – να παραμένεις στο τώρα
• Ανοχή στη δυσφορία – να αντέχεις δύσκολες στιγμές χωρίς να καταρρέεις
• Ρύθμιση συναισθημάτων – να αναγνωρίζεις και να διαχειρίζεσαι αυτό που νιώθεις
• Διαπροσωπική αποτελεσματικότητα – να ζητάς αυτό που χρειάζεσαι χωρίς ενοχές
Μερικές φορές δεν χρειάζεται να «ελέγξεις» το συναίσθημά σου…
αρκεί να μάθεις να το αντέχεις μέχρι να κοπάσει.
Η αλλαγή δεν είναι ένας δρόμος μόνο αποδοχής ή μόνο δράσης, είναι η διαλεκτική αυτών των δύο.
Αν δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς έντονα συναισθήματα, παρορμητικές συμπεριφορές ή σχέσεις που σε πληγώνουν ξανά και ξανά, υπάρχουν εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν.

#ΘεραπείαΣχημάτων #αποδοχή #αλλαγή

25/11/2025

25 Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Σήμερα δεν «γιορτάζουμε».
Σήμερα θυμόμαστε, αναγνωρίζουμε, μιλάμε.

Για όλες τις γυναίκες που βίωσαν φόβο εκεί που υποτίθεται πως υπήρχε ασφάλεια.
Για όσες σώπασαν γιατί νόμιζαν πως κανείς δεν θα τις πιστέψει.
Για όσες προσπάθησαν να φύγουν και δεν πρόλαβαν.
Αλλά και για όλες εκείνες που επιβίωσαν , συχνά με αόρατες πληγές που η κοινωνία δυσκολεύεται να δει...

Από ψυχολογική σκοπιά, η έμφυλη βία δεν είναι «ένα περιστατικό».
Είναι ένα συνεχές τραύμα, που διαβρώνει την αυτοαντίληση, την αίσθηση αξίας, την ικανότητα εμπιστοσύνης, την ίδια την αίσθηση ύπαρξης.

Οι γυναίκες που βιώνουν κακοποίηση συχνά παγιδεύονται σε έναν φαύλο κύκλο φόβου, ντροπής και ενοχής, συναισθήματα που δεν ανήκουν σε εκείνες, αλλά στον θύτη.
Η κακοποίηση δεν είναι ποτέ λάθος της γυναίκας.
Ποτέ.
Και η σιωπή δεν είναι επιλογή...
είναι αποτέλεσμα φόβου και συστημικής αποτυχίας...

#25νοεμβρίουπαγκόσμιαημέραβίαςκατάτωνγυναικών #ΚατάΤηςΈμφυληςΒίας

20/11/2025

Ένα παιδί σιωπά από τον φόβο

Ο ξυλοδαρμός ανηλίκου από συνομήλικους δεν είναι απλώς μια πράξη βίας.

Είναι μια πληγή που ανοίγει μέσα σε κάθε άνθρωπο που έχει κάποτε νιώσει μικρός, αδύναμος, απροστάτευτος.
Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο δεν ήταν τα χτυπήματα.
Ήταν τα κορίτσια που γελούσαν.
Ήταν τα κινητά που κατέγραφαν.
Ήταν η απόλυτη απουσία κάποιου που θα πει «Φτάνει».
Όταν η βία γίνεται θέαμα, τότε κάτι βαθύ μέσα μας –ως κοινωνία, ως ενήλικες, ως γονείς, ως θεραπευτές– έχει αρχίσει να ραγίζει.

Τα παιδιά δεν γεννιούνται έτσι.
Μαθαίνουν να μιμούνται την αδιαφορία, να δοκιμάζουν την εξουσία, να ψάχνουν ανήκειν μέσα από την καταστροφή των άλλων.
Και το παιδί που δέχτηκε τη βία;
Αυτό το παιδί απόψε πιθανότατα δυσκολεύεται να κοιμηθεί.
Νιώθει ντροπή για κάτι που δεν έκανε.
Ψάχνει στα μάτια των ενηλίκων μια απόδειξη ότι ο κόσμος μπορεί να είναι και ασφαλής.
Αυτό δεν είναι ένα «μεμονωμένο περιστατικό».
Είναι καθρέφτης.
Μας δείχνει ποιοι είμαστε όταν κανείς δεν κοιτάζει.
Θέλω να σας ρωτήσω κάτι και απαντήστε μου αυθόρμητα:
Τι σας πονάει περισσότερο σε αυτό που είδατε;
Τα χτυπήματα;
Η σιωπή;
Η κανονικοποίηση;
Ή ο φόβος ότι αυτό μπορεί να συμβεί στο δικό μας παιδί, στον δικό μας μαθητή, στον δικό μας άνθρωπο;
Αφήνω τον χώρο ανοιχτό.
Μιλήστε.
Γιατί η σιωπή είναι ο πιο παλιός σύμμαχος της βίας...

#ψυχοθεραπεία #εσωτερικόπαιδί #ΒίαΣταΠαιδιά #ΣχολικόςΕκφοβισμός #ΨυχικήΥγεία #ΠαιδικήΠροστασία
#ΚοινωνικήΒία #Τραύμα #ΣυναισθηματικήΑσφάλεια

14/11/2025

Ράγισαν καρδιές στη Δυτική Αχαΐα...

Ο μικρός Ανδρέας, μόλις 3 ετών, αποχαιρετήθηκε μέσα σε μια σιωπή που «φωνάζει» περισσότερο από κάθε λόγο. Το λευκό φέρετρο, τα μπαλόνια που άφησαν οι συγχωριανοί στον ουρανό, οι κραυγές της μητέρας «Πού είσαι αγάπη μου»
στιγμές που κανένας άνθρωπος, καμία οικογένεια, δεν θα έπρεπε να ζήσει.
Τέτοιες τραγωδίες δεν αγγίζουν μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους.
Αγγίζουν ολόκληρες κοινότητες. Αγγίζουν όλους μας.
Ξυπνούν φόβους, ευαλωτότητα, το αδιανόητο: πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η ζωή μέσα σε μια στιγμή.
Από ψυχολογική σκοπιά, η απώλεια παιδιού είναι το πιο ακραίο τραύμα:
η διάρρηξη ενός δεσμού που θεωρείται «ανίκητος», η κατάρρευση του νοήματος, η απόλυτη σύγχυση ανάμεσα στη μνήμη και στην πραγματικότητα.
Και όμως, μέσα στον πόνο, η κοινότητα γίνεται στήριξη· το συλλογικό πένθος λειτουργεί σαν αγκαλιά που λέει «είμαστε εδώ».
Σε τέτοιες στιγμές ίσως η πιο σημαντική ερώτηση είναι αυτή:
Πώς μπορούμε να σταθούμε δίπλα σε ανθρώπους που βιώνουν το αδιανόητο;
Με παρουσία, όχι με λύσεις. Με σιωπή που χωρά συναισθήματα. Με χώρο που επιτρέπει στην οικογένεια να πενθήσει χωρίς πίεση, κρίση ή συμβουλές.
Κανείς δεν μπορεί να απαλύνει τέτοιο πόνο.
Αλλά όλοι μπορούμε να τον σεβαστούμε.
Ας κρατήσουμε μια σκέψη για τον μικρό Ανδρέα και μια βαθιά ανάσα συμπόνιας για την οικογένειά του.

11/11/2025

Το άγχος και το αίμα
(Η πρώτη μου μεταφορά που θα ήθελα να μοιραστώ με άλλους θεραπευτές και ανθρώπους που δυσκολεύονται με το άγχος)

Πολλοί άνθρωποι που συναντώ στη θεραπεία προσπαθούν απεγνωσμένα να απαλλαγούν από το άγχος τους.
Το βλέπουν σαν κάτι ξένο, απειλητικό, σαν ένα «λάθος» που πρέπει να διορθωθεί.
Όμως η αλήθεια είναι πως το άγχος δεν είναι κάτι που μπορούμε – ούτε χρειάζεται – να αφαιρέσουμε από τη ζωή μας.
Είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, όπως ο παλμός μέσα μας.
Με αυτή τη μεταφορά, θέλησα να βοηθήσω τους θεραπευόμενούς μου να δουν το άγχος με άλλο βλέμμα..
όχι ως εχθρό, αλλά ως ένα σήμα ζωής που χρειάζεται ρύθμιση, όχι εξάλειψη.

Το άγχος μοιάζει με το αίμα.
Και τα δύο κυκλοφορούν μέσα μας — και τα δύο είναι απαραίτητα για να ζήσουμε.
Το αίμα μεταφέρει οξυγόνο στο σώμα∙ το άγχος "μεταφέρει" εγρήγορση στο νου.
Χωρίς αυτά, δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε.
Όμως, όπως και με το αίμα, όταν «έρθουμε σε επαφή» με το άγχος, μπορεί να νιώσουμε πόνο, αηδία, ταραχή ή φόβο.
Μπορεί να θελήσουμε να το αποφύγουμε, να το κρύψουμε, να το σταματήσουμε.
Και όμως, δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε το άγχος από τη ζωή μας, όπως δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε το αίμα από το σώμα μας.
Το ζήτημα δεν είναι να το εξαφανίσουμε, αλλά να το αφήσουμε να ρέει με φυσιολογικό ρυθμό.
Όταν το αίμα κυκλοφορεί σωστά, μας κρατά ζωντανούς
όταν το άγχος ρέει ρυθμισμένο, μας κρατά συνδεδεμένους, παρόντες και λειτουργικούς.
Το άγχος, όπως και το αίμα, δεν είναι ο εχθρός μας.
Είναι ο τρόπος που η ζωή μάς υπενθυμίζει ότι είμαστε ακόμη εδώ.

#Ψυχοθεραπεία #Άγχος #Αποδοχή #Σχήματα #ΕυάλωτοΠαιδί

07/11/2025

Στην εποχή των influencers θεραπευτών και των εφαρμογών ψυχικής υγείας, χρειάζεται να είμαστε πιο ενημερωμένοι και προσεκτικοί για τον/την θεραπευτή/τρια που θα επιλέξουμε.

Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxikis-ygeias/psyxotherapeia/therapeftiki-diergasia/to-provlima-ton-aneparkos-katartismenon-psychotherapefton/

07/11/2025

Όταν ο σασμός δεν φτάνει
Τα Βορίζια δεν είναι απλώς μια τραγωδία.
Είναι ένας καθρέφτης για το πώς οι κοινωνίες και οι άνθρωποι μέσα τους μαθαίνουν να ζουν με την ντροπή χωρίς να τη θεραπεύουν.

Σε τόπους όπου η τιμή και το “να μη φανείς αδύναμος” μετρούν περισσότερο από το να είσαι καλά, η βία δεν γεννιέται τυχαία.

Γεννιέται μέσα από μια συσσώρευση ντροπής που δεν επιτρέπεται να ειπωθεί.

Ο ψυχολόγος Silvan Tomkins έλεγε πως η ντροπή είναι το πιο δυσβάσταχτο από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Εκείνο που μας κάνει να θέλουμε να κρυφτούμε, να εξαφανιστούμε, να “πάρουμε πίσω” το βλέμμα του άλλου.
Κι όταν αυτό δεν γίνεται, η ντροπή μεταμορφώνεται σε θυμό.
Σε ανάγκη να ελέγξεις, να εκδικηθείς, να δείξεις πως δεν πονάς.

Κάποτε, ο “σασμός” είχε βάθος.
Ήταν τελετουργία όπου το συναίσθημα γινόταν κοινό, όπου το “σε συγχωρώ” είχε χώρο να ακουστεί και να αλλάξει κάτι μέσα στους ανθρώπους.
Σήμερα, οι σασμοί μοιάζουν περισσότερο με λέξεις χωρίς ψυχικό έδαφος.
Η ντροπή μένει ακατέργαστη, και γίνεται πάλι βία.

Ίσως γι’ αυτό να χρειάζεται ένας άλλος σασμός:
όχι ανάμεσα σε οικογένειες, αλλά μέσα μας, ανάμεσα στα κομμάτια που φοβούνται, ντρέπονται και θυμώνουν.
Τι πιστεύετε πως είναι πιο δύσκολο: να ζητήσεις συγγνώμη ή να επιτρέψεις στον εαυτό σου να τη δεχτεί;
(Αφήστε τη σκέψη σας στα σχόλια )

#Βορίζια #Κρήτη #ΨυχικήΥγεία #Βία #Ντροπή #Σασμός #Ενσυναίσθηση

31/10/2025

Μια "φωνή" ζει μέσα σου σαν παλιό ηχείο που δεν κλείνει ποτέ.

Σου θυμίζει λάθη, καθυστερήσεις, αδυναμίες.
Σου λέει πως πρέπει πάντα να κάνεις περισσότερα
πως δεν έχεις το δικαίωμα να ξεκουραστείς
πως η αγάπη πρέπει να κερδίζεται.

Κάποτε αυτή η φωνή είχε ρόλο..
να σε προστατεύσει από τον πόνο.
Να σε προλάβει πριν απορριφθείς, πριν γελοιοποιηθείς, πριν πονέσεις ξανά...

Ήταν ο τρόπος σου να επιβιώσεις σε ένα περιβάλλον που δεν συγχωρούσε τα λάθη.
Μόνο που τώρα, αυτή η φωνή δεν σε βοηθά πια.
Σε κρατά φοβισμένο, εγκλωβισμένο στην αμφιβολία.
Σε κάνει να νιώθεις συνεχώς "όχι αρκετός"
να κυνηγάς μια τελειότητα που δεν υπάρχει.

Αντί να σε προστατεύει, σε πληγώνει
και δεν το καταλαβαίνει.

#ψυχοθεραπεία #θεραπείασχημάτων #εσωτερικόπαιδί #αυτοκριτική #αυτοσυμπόνια #αυτοαποδοχή #εσωτερικήφωνή #ψυχικήυγεία #συναισθήματα #ψυχολογία

20/10/2025

Τα λόγια της Κατάθλιψης..

Η κατάθλιψη δεν φωνάζει.
Μιλάει σιγά.
Μερικές φορές τόσο σιγά, που περνάει απαρατήρητη κι όμως, υπάρχει...

Στις λέξεις, στις σιωπές, στο βλέμμα, στη στάση του σώματος.
Στον τρόπο που κάποιος περιγράφει τη μέρα του χωρίς να τη ζει.

Η κατάθλιψη “μιλάει” μέσα από τη γλώσσα μας.
Όχι με δραματικούς τόνους, αλλά με λέξεις που χάνουν το βάρος και το χρώμα τους.
Με φράσεις που αρχίζουν με “δεν”:
«Δεν έχει νόημα.»
«Δεν πειράζει.»
«Δεν μπορώ.»

Η κατάθλιψη αγαπά τις απόλυτες λέξεις:
“Πάντα”, “ποτέ”, “κανείς”, “τίποτα”.

Είναι ο τρόπος της να κλείνει τον κόσμο — να τον κάνει απλό, στατικό, απόλυτο.
Γιατί κάθε μεταβολή είναι απειλή. Κάθε ενδεχόμενο...
Στο σώμα, αυτή η γλώσσα μεταφράζεται σε βάρος στο στήθος, σε κόμπο στον λαιμό, σε κόπωση.
Στην κίνηση, φαίνεται σαν επιβράδυνση.
Στην ομιλία, σαν χαμηλή φωνή και μεγάλες παύσεις.
Η ζωή χάνει ρυθμό...
Η κατάθλιψη δεν χρησιμοποιεί το “θα”.
Δεν μιλά για το μέλλον.
Ο χρόνος της είναι εγκλωβισμένος στο τώρα ή στο χθες.
Επαναλαμβάνεται.
Η φράση “θα δούμε” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της.
Το μέλλον δεν απουσιάζει, απλώς δεν θεωρείται δυνατό.
Και ύστερα έρχεται η σιωπή.

Η πιο χαρακτηριστική φωνή της κατάθλιψης δεν είναι η θλίψη

είναι η απουσία λόγου.

Η σιωπή που δεν αντέχει να πει “πονάω”.
Η σιωπή που γεμίζει τον χώρο, αλλά δεν ζητά τίποτα.
Μια σιωπή που δεν είναι ειρήνη, είναι παράδοση...

#θεραπείασχημάτων #ψυχοθεραπεία #ψυχολογία #κατάθλιψη

17/10/2025

Κάθε ενήλικας κουβαλά ένα παιδί μέσα του.

Ένα παιδί που θυμάται πώς ήταν να χρειάζεται και να μη βρίσκει.

Πίσω από την τελειοθηρία, την υπερένταση, την ανάγκη να ελέγχουμε,
συχνά κρύβεται εκείνο το παιδί που κάποτε ένιωθε ανήμπορο,
που δεν ήθελε να βαραίνει κανέναν,
που έμαθε να κρύβει τα συναισθήματά του για να διατηρεί την “ειρήνη”.
Η θεραπεία δεν είναι να το “ξεπεράσουμε”.
Είναι να σταθούμε δίπλα του.
Να το ακούσουμε.
Να του πούμε, με τη φωνή του ενήλικα που γίναμε:
«Δεν χρειάζεται πια να αντέχεις μόνο σου.» 💙

#θεραπείαεσωτερικούπαιδιού #ενσυναισθηση #ψυχοθεραπεία #συναισθηματικήανθεκτικότητα #ψυχολογία #ΜάριοςΜικές #θεραπείασχημάτων

04/10/2025

Το «αρκετά καλοί» στην ανατροφή

Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι γονείς.
Χρειάζεται να είμαστε απλώς αρκετά καλοί.

Το παιδί έχει ανάγκη από σύνδεση, αλλά όχι από υπερεμπλοκή που δεν του αφήνει χώρο να αναπνεύσει.

Έχει ανάγκη από όρια, αλλά όχι από αυστηρότητα που το γεμίζει ντροπή, ούτε από αδιαφορία που το αφήνει μόνο του.

Το μυστικό είναι η ισορροπία: ούτε πολύ, ούτε λίγο.

Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε στα άκρα:
με γονείς απόντες, που μας έμαθαν να «σκληραγωγούμαστε»,
ή με επικριτικούς γονείς, που μας άφησαν με ενοχές και ντροπή,
ή με γονείς που «μπλέκονταν» τόσο στη ζωή μας που δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε τον δικό μας δρόμο.

Το «αρκετά καλοί» δεν σημαίνει τέλειοι· σημαίνει παρόντες, ισορροπημένοι και διαθέσιμοι.

#ΜάριοςΜικές #θεραπείασχημάτων #αρκετάκαληγονεϊκότητα #γονεϊκήενσυναίσθηση #σχέσηγονιούπαιδιού #όριακαιαγάπη #συναισθηματικέςανάγκες #γονείςσεεξέλιξη #παιδικήψυχολογία

30/09/2025

Μερικές φορές δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι είναι οι άλλοι.
Οι επιθυμίες μας μοιάζουν με τις δικές τους.
Οι αποφάσεις μας περνούν μέσα από τα «θέλω» τους.
Οι χαρές και οι λύπες τους γίνονται δικές μας.
Και τότε αρχίζει να θολώνει η αίσθηση του εαυτού.
Σαν να ζούμε με δανεικά όνειρα, με επιθυμίες που δεν είναι πραγματικά δικές μας.
Η ανάγκη για σύνδεση μπλέκεται με την απώλεια του προσωπικού μας χώρου.
Όμως η αγάπη δεν σημαίνει να χαθούμε μέσα στον άλλον.
Η σύνδεση δεν σημαίνει να ξεχάσουμε τη δική μας φωνή.
Μπορούμε να νοιαζόμαστε βαθιά για τους άλλους και ταυτόχρονα να μένουμε πιστοί στον εαυτό μας...

Μάριος Μικές M.Sc. - Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής

02/12/2025

25/11/2025

20/11/2025

14/11/2025

11/11/2025

07/11/2025

07/11/2025

31/10/2025

20/10/2025

17/10/2025

04/10/2025

30/09/2025

Address

Opening Hours

Telephone

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Share

Category

Monday	09:00 - 23:00
Tuesday	09:00 - 23:00
Wednesday	09:00 - 23:00
Thursday	09:00 - 23:00
Friday	09:00 - 23:00
Saturday	09:00 - 19:00