05/07/2025
"Habang May Lakas Ka Pa, Mag-ipon Ka Para Hindi Ka Maging Pabigat Sa Pamilya Mo Balang Araw."
Habang malakas ka pa, habang nakakaya mo pang tumayo ng maaga, magtrabaho ng mahaba, at magsakripisyo ng paulit-ulit, mag-ipon ka.
Hindi ito para magmayabang. Hindi ito para ipagmalaki na may pera ka. Ito’y para sa araw na baka wala nang ibang pwedeng sumalo sa'yo kundi ang sarili mong paghahanda.
Dahil darating ang araw na hindi mo na kayang ibuka agad ang mga mata mo sa umaga. Masakit na ang likod, nangangalay na ang tuhod, at tila bawat hakbang ay may katumbas na pagod. At kapag dumating na ang panahong iyon, ang ipon mo ngayon ang magiging sandalan mo.
Hindi lahat ng anak ay magiging handang alagaan ka. Hindi lahat ng mga tinulungan mo ay makakaganti. Minsan, kahit pa buong buhay mong iniukol sa kanila, sa huli ikaw pa rin ang mag-iisa. Hindi dahil masama sila, kundi dahil abala rin sila sa sarili nilang laban.
Mag-ipon ka habang hindi ka pa nangangailangan. Dahil kapag ikaw na ang nangangailangan, ang hirap humingi. Lalo na kung ang hinihingan mo ay kapamilya mong dati ay ikaw ang sumalo. Nakakahiya. Nakakabigat sa loob. At minsan, kahit hindi nila sabihin, mararamdaman mong abala ka na, istorbo ka na, pasanin ka na.
Pero pwede mong maiwasan ‘yan. Hindi man sigurado ang kinabukasan, sigurado ang isang bagay: lahat tayo ay tatanda. At kung paano ka tatanda, ay depende sa kung paano mo piniling paghandaan ngayon ang iyong buhay.
Hindi masamang magbigay. Hindi masamang tumulong. Pero huwag mong kakalimutan ang sarili mo.
Dahil kung ikaw mismo ay maubos, sino pa ang tutulong sa'yo? Isipin mo, paano kung biglang wala kang trabaho? Paano kung magkasakit ka? Paano kung dumating ang panahong wala ka nang lakas para bumawi?
Ipon ay hindi lamang pera, ito ay seguridad. Ito ay respeto sa sarili. Ito ay pag-ibig sa mga taong ayaw mong pasanin ka. Ito ay kalayaan. Kalayaang pumili. Kalayaang hindi umasa. Kalayaang mamuhay ng may dangal, kahit sa pagtanda mo.
Mag-ipon ka ng hindi para umasa sa iba. Mag-ipon ka ng para sa araw na kailangan mong alagaan ang sarili mong dignidad. Yung kahit nagkaedad ka na, hindi mo kailangang maghintay ng padala. Hindi mo kailangang mangutang para pambili ng gamot. Hindi mo kailangang hintayin pa ang awa ng iba para lang makakain.
At higit sa lahat, mag-ipon ka para hindi mo kailangang ipilit ang sarili mo sa mga taong may sarili nang mundo.
Tandaan mo, habang malakas ka pa, gamitin mo ang lakas mo para sa hinaharap mong sarili. Hindi selfish ang mag-ipon para sa sarili. Ang tawag doon ay pagpapakatao. Hindi mo ito ginagawa dahil ayaw mong umasa sa iba. Ginagawa mo ito dahil ayaw mong maramdaman ng mga mahal mo sa buhay na pabigat ka. Ayaw mong pagod ka na nga sa katawan, ay pagod pa ang loob mo sa pakiramdam ng pagiging abala.
Ngayon ang panahon para maghanda. Hindi bukas. Hindi sa susunod na buwan. Hindi kapag okay na ang lahat. Dahil walang siguradong bukas. Pero habang may lakas, may pag-asa. At habang may pag-asa, may paraan.
Mag-ipon ka habang ikaw pa ang may kontrol sa iyong buhay. Dahil balang araw, ang lahat ng ipinundar mo hindi lang pera kundi disiplina, pananampalataya, at dignidad, ang siya mong magiging kayamanan sa panahong wala ka nang kakayahang magsimula ulit.