25/11/2025
Mijn beide dochters (21 en 19) werden in de afgelopen maanden geconfronteerd met verbale agressie in de horeca.
Op het toilet van een uitgaansgelegenheid werd mijn jongste vanuit het niets door de toiletdame op luide, agressieve toon beschuldigd van het gebruik van drugs: “Jíj hebt drugs gebruikt!”. Voordat ze het wist, werd ze door een opgeroepen beveiliger en een medewerker naar een hokje gedirigeerd.
Mijn oudste maakte de toiletdame duidelijk dat haar zusje nooit drugs gebruikt en nam het op stevige wijze voor haar op. Dat haar zusje alleen was met 2 wildvreemde mannen en dat het een valse beschuldiging was, voelde onveilig. Daarbij kwam dat ze geen uitleg kreeg over wat er met haar gebeurde.
Nadat haar tas gecontroleerd was, mocht mijn jongste het hokje verlaten. Verbaasd, maar toch ontspannen.
In tegenstelling tot mijn oudste, wiens rechtvaardigheidsgevoel opvlamde. Zelfs zodanig, dat ze de dag erna naar de bar toog en een klacht indiende. Gelukkig trof ze de leidinggevende, een begripvolle vrouw, die het serieus nam.
Onlangs later haalde mijn oudste de woede van een mannelijke collega (ze werkt in een restaurant) op haar hals toen ze een voorzichtige vraag stelde. 2 andere mannelijke collega’s grepen de gelegenheid aan om ook hun ongenoegen te uiten. De werkstress werd volledig op haar geprojecteerd.
Dit was niet voor het eerst en ook andere collega’s hebben het al regelmatig moeten ontgelden. Mijn oudste voelde dat haar grens was bereikt en schreeuwde terug, maar haar stem viel in het niet bij het gebulder.
Reacties van collega’s varieerden van begrip en herkenning tot gelatenheid. Later voerde ze een heftige discussie met een mannelijke collega die ook regelmatig snauwt. Hij vond dat ze het zich teveel aantrok. Toevallig was mijn jongste op dat moment ook aanwezig en nam het voor haar zus op. Met stemverheffing en op niet mis te verstane wijze maakte ze de man duidelijk dat er een grens was overschreden: schreeuwen is nooit oké.
Blijkbaar had de man dit niet verwacht en dimde in.
De bijval van haar zusje hielp mijn oudste om bij haar punt te blijven. Ze was al bijna aan zichzelf gaan twijfelen. En de steun die ze van haar zusje kreeg voelde zo goed!
Dat het loont om je uit te spreken ervoer mijn oudste dochter enkele maanden later toen ze de toiletdame weer ontmoette. Deze bood haar oprechte excuses aan.
Voor mij zijn deze gebeurtenissen het zoveelste voorbeeld dat de vrouwelijke energie aan het toenemen is en zich verzet tegen bepaalde aspecten van mannelijke energie: dominantie en controle. Mannelijke energie heeft ook belangrijke positieve aspecten, zoals daadkracht en volharding.
Het collectieve proces van de vrouwelijke kracht die rijzende is, uit zich in persoonlijke relaties. Vrouwen voelen steeds duidelijker hun grens en pikken het niet meer. Steeds vaker spreken zij zich uit, in individuele situaties en in (social) media.
Het botst, het schuurt en het vlamt. En dat is precies de bedoeling!
Zo zal er steeds meer balans komen tussen de mannelijke en vrouwelijke energie en groeien we als collectief in bewustzijn.
