02/01/2018
2 januari 2018
We hebben een prachtige jaarwisseling gehad waar bij we door onze dochter Lindsay als eerste het nieuwe jaar leerden kennen vanaf Sydney Australie, met een pracht vuurwerkshow op de harbour bridge. Vijfeneenhalf uur later waren we zelf aan de b***t hier in Delhi India. Van de smog konden we nauwelijks wat zien buiten, maar gelukkig wel horen. En nog eens viereneenhalf uur later kwamen we erachter dat Utrecht bij nacht niet verschilde van die bij dag, net zo licht, en ook vol met rook natuurlijk. Onze dochter Audrey zit in Amsterdam, en viert het met vrienden, op en bij de Dam. Wat een feest in de wereld als er weer een nieuw jaar aanbreekt. Een jaar wat hopelijk voor José het begin van een nieuwe manier van leven geeft, als werkelijk blijkt dat haar MS gestopt is. Vanuit onze vrijwillige afzondering wensen we jullie ook een gezond en gelukkig nieuw jaar.
Gelukkig gaat het in het nieuwe jaar direct al beter met José die last had van overgeven en diarree, en daardoor? geen eetlust, of zin in drinken . Ze heeft allerlei medicijnen in de vorm van pillen en sp***en om de boel binnen te houden en ook de eetlust gaat wat beter. Dat geldt niet voor kokosnotenwater, daar gruwelt ze van, dus die maak ik dan maar klaar voor mezelf. De manier om hier als “attendant” aan je trekken te komen. Ze krijgt nu dagelijks een transfusie van “platelets”, want die worden nu even niet meer gemaakt in haar lijf maar zijn wel nodig als ingekochte lichaamsweerstand. De zorg van de verpleegkundigen is echt fantastisch. 24 uur per dag staan ze bij José aan het bed om bloeddruk, temperatuur gewicht en buikomvang te monitoren. Elke drie tot zes uur is er een klein handjevol pillen die ze achteroverslaat, ik hou dan braaf bij dat ze weer 100ml water heeft gedronken. Om zes uur ‘smorgens begint de dag met een sitzbath met povidone iodine , om de bacterien van het onderlijf te verwijderen. Daarna een do**he, waar bij alle slangen tijdelijk ontkoppeld moeten worden. Ook mag ze allerlei zalfjes aanbrengen. Ondertussen heeft ze wel via die slangetjes een antibioticakuur tegen haar zelf meegebrachte bacterien die via haar darmen in haar bloed komen. En dat is niet de bedoeling maar zonder weerstand wel te verwachten volgens de doktoren hier.
Het eten voor mij is werkelijk weer geweldig. Ik houd me dan ook aan een indiaas “dieet” volop curry, rijst, naanbrood kip en vlees. En cola, koffie en rijstepapvla. De frietjes laat ik maar even links liggen, want die komen toch koud binnen. José ondertussen doet zich tegoed aan havermoutpap, warme melk met een Nutrix ultra proteineformule en groene thee, afgewisseld met glutenvrije toast met kaas. En veel rust en slaap. Ze kreeg net de vraag van de verpleegster of ze zich verveelde, maar de tegenvraag “met Tim in de buurt?” sprak boekdelen gelukkig. Zelf mag ik de laatste tijd graag wat lezen en zo, en als cultureel programma de verpleegkundigen uit vragen naar de gang van zaken bij hen en India, en luisteren naar hun verhalen en toekomstwensen. Andere hobbies schuif ik even voor me uit.
Dagelijks krijgen we bezoek van het doktoren team die vooral goede verwachting uitspreekt. Wel intensieve zorg en medicatie, en dat hoort erbij.
Bedankt dat jullie ons een beetje willen volgen, José vindt het zeer opbeurend hoe je met ons meeleeft. Ik heb zelf het gevoel dat we niet zo erg ver van elkaar weg zijn, dank je wel hier voor. Lieve groeten Tim en José
