Osteopathie-ilbrink

17/12/2025

14/12/2025

Je botten luisteren naar je buik.

In je darmen leeft een heel ecosysteem. Dat ecosysteem verwerkt vezels uit plantaardige voeding en maakt daar kleine signaalstoffen van. Die signaalstoffen reizen door je lichaam en sturen mee hoe je bot zich opbouwt en vernieuwt. Onderzoekers noemen dit de darm bot as.

Vezels vormen hier een sleutel. Je microbiota fermenteert vezels en maakt korte-keten vetzuren zoals butyraat. Deze stoffen ondersteunen de darmbarrière en geven richting aan immuunactiviteit. Daardoor ontstaat vaak een rustiger “inflammatieklimaat”, en dat klimaat ondersteunt een gunstige balans tussen botopbouw en botafbraak.

Plantaardige voeding kan dus veel betekenen voor botgezondheid, vooral wanneer je het als een doordacht bouwplan inzet. Bot heeft bouwstenen nodig. Je lichaam gebruikt die bouwstenen pas echt wanneer je ze consequent aanbiedt.

Praktisch, simpel, dagelijks • Kies vezelvariatie: groente in meerdere kleuren, fruit, peulvruchten, volkoren granen, noten en zaden.
• Voeg fermenteerbare vezels toe: haver, peulvruchten in rustige opbouw, afgekoelde aardappel of rijst, ui prei knoflook wanneer je darmen dit prettig vinden.
• Borg eiwit: peulvruchten, tofu, tempeh, sojayoghurt, noten en zaden.
• Borg calcium: met calcium verrijkte plantaardige zuivel, sesam tahin, boerenkool, broccoli, amandelen.
• Geef je bot een reden om te bouwen: krachttraining en wandelen passen perfect bij dit verhaal.
• Bewaak ritme en herstel: slaap en stressregulatie sturen de darm én het bot tegelijk.

In mijn osteopathiepraktijk gebruik ik dit als een uitnodiging: je ondersteunt draagkracht van binnenuit. Je bouwt letterlijk stevigheid via dagelijkse keuzes die je darm en je bot samen voeden.

Bronnen Nature Communications (2018) over SCFA’s en botmassa.
EPIC Oxford cohort (BMC Medicine, 2020) over voedingspatronen en fractuurrisico.
Am J Clin Nutr (2005) over inuline-type fructanen en calciumabsorptie bij jongeren.
https://www.perplexity.ai/page/plant-compounds-show-promise-i-l4Uvh_FyS6WhwtcwMHQsbw

07/12/2025

Je lichaam weet het voordat je hoofd het weet

Dit is een context artikel dat in de research voor mijn 2de boek het levenslicht zag. In het 2de embryovise deel gaat het verhaal over de ontwikkeling van de somato-psyche. De transformatie van cel tot mens met de bijbehorende emergentie van de psyche als resultaat van deze ontwikkeling. Ik verwacht die publicatie in het voorjaar van 2026.

Het lichaam weet het vóór het hoofd: chemische adaptatie en intuïtieve voedselkeuze

In onze cultuur wordt voeding vaak gereduceerd tot calorieën, diëten en wilskracht. Maar ons lichaam baseert zijn keuzes op iets veel diepers:
chemische adaptatie.
Via een verfijnd netwerk van hersenstructuren zoals de thalamus, hypothalamus, insula en de nervus vagus, detecteert het lichaam in milliseconden wat voedzaam is, wat geneest en wat afstoot. Dit is geen cognitieve afweging, maar een lichamelijk weten – een biologische resonantie waarin het soma zichzelf reguleert.

Een eeuwenoud mechanisme van belichaamde intelligentie
Chemische adaptatie is een neurofysiologisch proces waarin het lichaam reageert op interne signalen zoals darmpeptiden, bloedwaarden en moleculaire triggers. De thalamus filtert zintuiglijke input, de hypothalamus bewaakt de energiebalans, de insula leest de interne toestand en de nervus vagus zendt signalen tussen darmen en brein.
Gliale netwerken zorgen daarbij voor signaalcoherentie. Deze combinatie van hersen-as en buik-brein is een intuïtief systeem dat voortdurend voorspelt, bijstuurt en afstemt.
Samen sturen ze het eetgedrag nog vóór we bewust beslissingen nemen. In feite is dit een uitdrukking van wat in de fysiologie 'allostase' wordt genoemd: anticiperende balans.

Cravings zijn dus niet per se emotioneel, maar vaak neurochemisch: trek in sesamolie duidt op een vetzuurtekort, zin in chili op behoefte aan dopamine. De zin in zoute of zure smaken kan wijzen op elektrolytenbalans of spijsverteringsondersteuning.
Een knorrende maag is dan een vorm van communicatie, geen verstoring, maar een verzoek tot afstemming. Het lichaam zoekt geen abstracte voldoening, maar chemische coherentie.

De valstrik van moderne voeding: verstoring van het instinct
Onze evolutionaire systemen zijn echter niet opgewassen tegen ultra-bewerkte voeding.
Deze producten zijn ontworpen om onze beloningssystemen te kapen met hyper-palatable combinaties van suiker, vet en zout. Hierdoor raken verzadigingssignalen verstoord, ontstaat metabole verwarring en wordt de innerlijke stem overstemd.

Waar ooit dopamine-uitgifte gekoppeld was aan reële voedingswaarde, creëren moderne snacks een lege beloning.
Het lichaam verwacht nutriënten die niet komen, en blijft zoeken. Dit leidt tot een neerwaartse spiraal van hunkering en onrust.
Dopaminereceptoren raken afgestompt, hormonale signalen zoals leptine (verzadiging) en insuline (glucosebeheer) worden verstoord. Deze onbalans beïnvloedt niet enkel onze stofwisseling, maar ook onze stemming en cognitieve helderheid.

Onderzoek toont aan dat het brein zélf calorieën en nutriëntengehalte kan detecteren via het spijsverteringskanaal, zelfs wanneer smaakreceptoren worden omzeild.
Dat verklaart waarom zelfs dieren zonder smaakzin nog leren kiezen voor calorierijker voedsel. Maar deze wijsheid wordt in onze omgeving voortdurend misleid. Marketing, kunstmatige aroma's en tekstuurmanipulatie creëren valse beloftes voor het lichaam.
En met elke verwarring verzwakt de verbinding met de innerlijke stem van voeding.

Culturele wijsheid en evolutionair geheugen
Tegelijkertijd herbergen traditionele keukens een indrukwekkende voedingsintelligentie.
Wereldwijd combineren culturen voedingsmiddelen op manieren die bioactieve synergieën opleveren: tomaat met zout activeert umami, kurkuma met peper verhoogt de opneembaarheid van curcumine, bonen met maïs leveren samen complete eiwitten.
Deze combinaties zijn het resultaat van eeuwenoude afstemming tussen lichaam en omgeving, een evolutionaire bibliotheek van moleculaire herkenning.

Culturen bouwen dus voort op een fysiek-chemisch geheugen. Nixtamalisatie van mais (mais met kalk) in Midden-Amerika, fermentatie van soja in Oost-Azië, en het gebruik van kruiden in de Ayurveda, telkens zien we hoe voeding zich nestelt in het ecologische veld waarin het thuishoort.
Deze culturele vormen zijn evolutionair geïntegreerde ritmes tussen lichaam, landschap en gemeenschap.

In deze context is cultuur verlengstuk van onze biologie.
Ons instinct resoneert met de vorm waarin voeding zich aandient.
Het lichaam herkent patronen, niet enkel moleculen. De taal van voeding is niet universeel, maar polycultureel gegrond. En juist daarin schuilt haar kracht.

Animistische resonantie en zielsvoeding
Vanuit animistische tradities krijgt voedsel nog een diepere betekenis. Planten en dieren worden gezien als bezield, en eten als een ontmoeting met een levend wezen.
Een "craving" kan dan een oproep zijn, vanuit het lichaam, vanuit de geest en van het voedsel zelf. Rituelen, vasten en dankbaarheid openen de zintuigen voor deze communicatie.
In sjamanistische visies kan een bepaalde plant 'roepen' of zichzelf aandienen aan een mens die haar nodig heeft.

Hier verschuift voeding van object naar relatie. Het lichaam is geen verbruiker, maar deelnemer in een bezield metabolisme.
Dit voedt ook een ethiek van eerbied: hoe we eten, is hoe we ons verhouden tot het leven zelf.

Psychedelische of entheogene ervaringen (zoals ayahuasca, psilocybine of mescaline) maken vaak melding van een herstelde gevoeligheid voor deze voedselwijsheid.
Door het stillen van het Default Mode Network ontstaat ruimte voor directe waarneming: men voelt in het lichaam wat goed is en wat niet meer past.
Na zo'n ervaring beschrijven mensen vaak een plotselinge afkeer van bewerkte voeding, en een diepe resonantie met natuurlijke, simpele maaltijden.

Deze ervaringen herstellen niet alleen chemische adaptatie, maar ook het symbolisch veld rondom voeding. Ze maken zichtbaar dat eten ook helend kan zijn, niet alleen op cel~ maar ook op zielsniveau.

Embryovisie: voeding als zielsuiting en vormkracht
Binnen het Embryovisie-gedachtegoed herkennen we deze meerdimensionale realiteit.
Het lichaam groeit vanuit zielsmatige potentie, en voeding is daarin vormende kracht.
Niet alleen materieel, maar ook energetisch en symbolisch. Chemische adaptatie is dan naast fysiologie, een afspiegeling van belichaamde intuïtie: het lichaam als gids.

Wanneer we opnieuw leren luisteren, met compassie, zonder oordeel, wordt voeding een dialoog. Een daad van afstemming.
Een gebaar van zorg voor het levende geheel dat wij zijn.
In het ritme van embryonale ontwikkeling zien we al hoe celgroepen zich bewegen naar hun bestemming, gestuurd door omgeving, polariteit, resonantie. Voeding is daar een verlengstuk van: ze bezielt het lichaam met richting en potentie.

Voeding vormt letterlijk onze binnenruimte, onze hersenen, darmen, hormonen en zenuwen.
Maar het vormt ook onze tussenruimte: onze relatie met anderen, met natuur, met onze voorouders.
Eten is een sacrale handeling, een dagelijks ritueel waarin chemie, cultuur en ziel samenvloeien.

Van een kosmische bries tot levensadem, potentie transformerend naar ervaring en wijsheid.



https://www.embryovisie.com/
Voor nog veel meer artikelen.

16/11/2025

De relatie tussen ons denken en gezondheid.

De ontwikkeling van een mens ontvouwt zich vanuit een stille, krachtige hiërarchie die in de soma geworteld blijft.
Het lichaam ademt richting, ritme en orde. Het centrale zenuwstelsel bewaakt dit ritme via allostasis.
Het stemt voortdurend af, verdeelt energie, creëert veiligheid en ondersteunt verandering. Deze voortdurende afstemming vormt een levende dans tussen interne wijsheid en uiterlijke omstandigheden.

In deze levende dans gebruikt het brein predictive coding als efficiënt kompas.
Het voorspelt, vergelijkt en actualiseert. Het creëert betekenis in real-time zodat het lichaam soepel door ervaringen beweegt.
Denken vormt binnen deze architectuur een verfijnd instrument.
Het helpt het landschap te interpreteren en veiligheid te beoordelen.
Het werkt dienstbaar aan de organismische wijsheid die in de soma brandt.

Wanneer denken zich als hoofdzak positioneert, verandert de dynamiek.
De mentale activiteit vraagt energie binnen één en hetzelfde budget waarvoor het lichaam verantwoordelijkheid draagt.
Allostasis kiest dan helder voor prioriteit: de soma blijft eerste bron en bestemming van energie.
Spijsvertering, ademhaling en circulatie krijgen voorrang.
Ze onderhouden leven, reguleren onze gronding en dragen de ziel door dit aardse bestaan.

Wanneer de energie zich richt op deze vitale lagen, voelt het systeem dat als oproep tot vertraging.
De mens ervaart dit als vermoeidheid, spanning of verlies aan mentale scherpte.
Deze signalen werken als uitnodiging. Het lichaam toont met compassie waar aandacht naartoe stroomt.
Het nodigt ons uit om opnieuw contact te maken met de wortel van onze ervaring: de somatische wijsheid die altijd richting geeft.

In deze heroriëntatie ontstaat groei.
De mens belichaamt ruimte, herstelt de innerlijke orde en activeert zijn vermogen tot transformatie.
De geest klaart op, de adem verdiept en de organen vinden hun ritme.
Dit proces vormt de kern van somato-psyche: het lichaam leidt, de psyche volgt.
Het lichaam opent een poort waarlangs bewustzijn afdaalt en helderheid ontstaat.

Persoonlijke ontwikkeling krijgt hierdoor een levend fundament.
De mens belichaamt zijn eigen ritme. Het lichaam draagt de ziel met vertrouwen. De geest ontvangt rust en focus.
Het organisme beweegt van potentie naar ervaring, en van ervaring naar wijsheid.
In deze beweging herinnert de mens zich opnieuw wat leven werkelijk ondersteunt: een diepe somatische aanwezigheid die de weg vrijmaakt voor groei, creativiteit en innerlijke vrijheid.

Deze principes vormen een speerpunt in min osteopathie praktijk.
maar vormen ook een essentieel principe in de vervolgdelen van de embryovisie boeken
over de ontwikkeling van orgaanpsyche en persoonlijke ontwikkeling.

10/11/2025

Stel je voor dat in iedere cel van je lichaam een klein haardvuur brandt. Geen zichtbaar vlammenspel, wel een stille gloed die alles in beweging houdt.
Dit zijn je mitochondriën: miljoenen kleine vuren die jouw hart laten kloppen, je gedachten laten stromen en iedere stap kracht geven.

In je hersenen voeden deze vuren de synapsen. Ze geven elke gedachte, elke herinnering en elke emotie voldoende stroom.
In je hart liggen ze dicht opeengepakt tussen de spiervezels en ondersteunen ze elke samentrekking, slag na slag, dag en nacht.
In je lever sturen ze een verfijnd orkest van omzettingen aan: suiker omvormen tot brandstof, vetten verbranden, afvalstoffen zuiveren. In je spieren vullen ze de vezels met uithoudingsvermogen zodat je kunt tillen, lopen, dansen en weer herstellen.

Wanneer dit innerlijke vuur helder brandt, ervaar je vitaliteit.
Adem voelt ruim, spieren veerkrachtig, gedachten helder.
Wanneer het vuur verzwakt, schuift vermoeidheid naar voren, concentratie zakt weg en herstel vertraagt.
De oude tradities kenden deze ervaring al. Ayurveda spreekt over Agni, het spijsverterings- en levensvuur dat voeding, indrukken en ervaringen verteert.
Dat vuur leeft in iedere cel en krijgt in de moderne biologie een naam: mitochondriale energie.

Prana, de levensadem, stroomt met iedere in- en uitademing langs deze vuurtjes. Meer zuurstof, meer doorstroming, meer ruimte voor verbranding. In de Chinese traditie draagt Yang Qi warmte, activiteit en levenskracht. Een krachtig Yang vult het lichaam met warmte en helderheid. Dit beeld sluit nauw aan op gezonde mitochondriën die volop ATP en warmte produceren.
Jing, de diepste essentie die ouders doorgeven, herinnert aan de mitochondriën in de eicel die via de moederlijn van generatie op generatie reizen en zo een energetische stamboom vormen. Ze regelen de gezondheids processen op celnivo, ze hebben invloed op de levensduur van je cellen en regelen de epigenetische mogelijkheden.

Aan het allereerste begin, in de bevruchte eicel, ligt dit vuur al klaar.
De eerste celdelingen, de aanleg van assen en organen, verlopen langs subtiele gradiënten van energie en metabolisme. In Embryovisie verschijnt zo een beeld van het embryo als veld van lichtpuntjes, waarin mitochondriën samen met genen en omgevingssignalen richting geven aan vorm, beweging en toekomst.

Soma en psyche ontmoeten elkaar precies hier. Emotionele schok, chronische stress of diepe ontspanning bereiken uiteindelijk het mitochondrion. Spieren spannen aan of ontspannen, bloedvaten vernauwen of openen, adem stokt of verdiept. Iedere keuze voor zachte beweging, voedzame maaltijden, rustige adem en betekenisvolle relaties ondersteunt deze vuren en daarmee ook stemming, helderheid en draagkracht.

Zo ontstaat een eenvoudig beeld: elk mitochondrion als een kleine zon in het weefsel, elke cel als een microkosmos, ieder lichaam als een dans van licht.
In dat licht vindt de ziel haar instrument.
Het instrument dat een ongekend repertoire aan mogelijkheden bevat om jou gezond te houden.

04/11/2025

Een prachtige boodschap van Daisz
Van Happydaisz.

Voor alle kersverse ouders.

02/11/2025

Waarom koffie slaapverwekkend kan zijn

Soms doet koffie iets onverwachts.
In plaats van scherpte brengt ze loomheid, een sluier van vermoeidheid.
Alsof het lichaam fluistert: genoeg prikkels, keer naar binnen.
Deze reactie lijkt tegenstrijdig, maar ze onthult een subtiele intelligentie die diep in de fysiologie verankerd ligt.

Caféïne beïnvloedt het brein via adenosinereceptoren.
Adenosine is een natuurlijke stof die zich tijdens de dag ophoopt en de hersenen aanzet tot rust. Wanneer je koffie drinkt, blokkeert cafeïne tijdelijk deze receptoren.
De vermoeidheid lijkt te verdwijnen, maar adenosine blijft zich opstapelen.
Zodra de cafeïne wordt afgebroken, overspoelt de opgebouwde adenosine de receptoren, waardoor een rebound van slaperigheid ontstaat.
Dat is geen zwakte, maar een biologisch herstelmoment: het systeem zoekt opnieuw evenwicht tussen activiteit en rust.

Hier speelt de lever een centrale rol.
Dit orgaan breekt cafeïne af via het enzym CYP1A2, dat de stof omzet in paraxanthine, theobromine en theofylline.
Hoe sneller dat geb***t, hoe korter de stimulerende werking aanhoudt.
Bij mensen met een genetisch actieve variant van dit enzym verdwijnt de cafeïne snel, en volgt een plots energiedip.
Tegelijk kost deze afbraak veel energie, zuurstof en glucose.
De lever geeft via vermoeidheid het signaal dat haar metabole belasting toeneemt: de omzetting vraagt tijdelijk meer dan het systeem kan leveren.

De lever is ook een ritmisch orgaan.
Ze reguleert bloedsuiker, hormonen en energiedistributie tussen dag en nacht. Wanneer cafeïne de natuurlijke levercyclus verstoort, daalt de bloedsuiker soms sneller dan verwacht, wat opnieuw een golf van moeheid oproept.
In somato-psychische taal betekent dit dat het lichaam de balans tussen actie en vertering wil herstellen.

Ook de adem reageert.
Door de prikkel van cafeïne versnelt ze, wordt oppervlakkiger, het middenrif verstrakt.
De diepe visceraal-somatische golf stokt.
De levensadem, de Qi, verliest kort haar resonantie met de organen.
De slaperigheid die volgt is een uitnodiging tot verankering: daal weer af, voel de grond onder je bewustzijn.

Vanuit Embryovisie gezien herinnert dit fenomeen aan een oerbeweging: elke expansie vraagt om een terugkeer.
Koffie die slaperig maakt is dan geen fout, maar een spiegel van belichaamde wijsheid.
De soma spreekt: energie leeft door ritme, niet door stimulatie.
In de moeheid na koffie herinnert het lichaam ons eraan dat helderheid uit rust geboren wordt.

01/11/2025

Vanaf het allereerste begin ontwikkelt het menselijk leven zich biologisch, relationeel, gevoelsmatig en bewust.
De prenatale fase vormt geen blanco voorfase ‘schone lei of blanc slate’ van het bestaan, maar is een periode van diepe vormgeving, van lichaam, psyche en ziel.

Recente inzichten uit de epigenetica, neurobiologie, hechtingstheorie en traumawetenschap onderbouwen wat oude tradities al intuïtief wisten:
het bewustzijn ontkiemt vóór de geboorte.
In dit artikel verdiepen we de wetenschappelijke onderbouw van deze visie, en verbinden we deze met het bredere veld van Embryovisie.

1. Epigenetica: het kind schrijft mee aan zijn eigen verhaal
Epigenetische processen beïnvloeden hoe genen zich uitdrukken, zonder de genetische code zelf te veranderen.
Stress, voeding, emoties en de omgeving van de moeder zetten zich letterlijk af in het DNA van het kind.
Zo ontstaat een subtiele, maar blijvende basis programmering van het stresssysteem, de immuniteit en zelfs emotionele gevoeligheid.
De baarmoeder is een open voelende ruimte, met een voelend veld van overdracht van ritmes, stemmingen en resonanties en fysieke voeding.

Er is een NR3C1-gen, dat de gevoeligheid voor cortisol regelt.
Dit wordt bijvoorbeeld vaak sterker gemethyleerd bij baby’s van gestreste moeders.
Deze kinderen ontwikkelen later een verhoogde stressrespons en hebben daarmee een mogelijk grotere kans op stemmingsstoornissen.
Het laat zich als een sterke aanwijzing zien dat de prenatale ervaring niet voorbijgaat, maar zich afdrukt in de lichaamsbiografie van het kind.

lees het hele verhaal
https://www.embryovisie.com/bewustzijn-voor-de-geboorte-een-verkenning/

29/10/2025

De huid-darm-as
De stille dialoog van licht, voeding en immuuntolerantie

De huid is onze eerste ontmoeting met de wereld.
Ze ademt, voelt en beschermt. In haar miljoenen cellen leeft een gemeenschap van microben die samen met de darm een onzichtbaar ecosysteem vormen: de huid-darm-as.
Dit netwerk bepaalt hoe we reageren op licht, voeding en aanraking, en weerspiegelt hoe we in het leven staan.

Wanneer zonlicht de huid raakt, activeert het immuunsysteem, hormonen en antioxidanten.
In balans schenkt dat vitaliteit en vormkracht; in disbalans kan dezelfde zon overprikkeling of allergie veroorzaken.
De sleutel ligt in de samenwerking tussen huid, darm en microbioom. De darm produceert korte-ketenvetzuren die via het bloed de huidbarrière versterken.
De huid zendt op haar b***t signalen terug die de darmflora vormgeven.
Zo leren beide organen samen wat bescherming en wat ontvankelijkheid betekent.

Voeding vormt hierbij de grondtoon. Dierlijke bronnen leveren aminozuren en vetzuren die weefsel herstellen en hormoonbalans ondersteunen.
Gefermenteerde planten, vezels en polyfenolen voeden de microben die rust brengen. De harmonie ligt in het midden: een levend evenwicht tussen dierlijk fundament, plantaardige variatie en de adem van fermentatie.

De huid-darm-as is ook een psychologisch veld. De huid weerspiegelt onze grenzen, de darm onze capaciteit tot opname en transformatie.
Wanneer deze samenwerking verstoord raakt, ervaren we letterlijk en figuurlijk irritatie: prikkelbaarheid, overgevoeligheid, moeheid. Herstel begint met ritme, rust, voeding, adem, licht, en met luisteren naar de signalen van binnenuit.

Licht vormt in dit alles de vormende kracht. Het leert de cellen wanneer te groeien en wanneer te rusten.
Wie leert om het licht bewust te ontvangen, herstelt niet alleen zijn huid maar ook de verbinding tussen lichaam en ziel.
De huid-darm-as laat zien dat gezondheid geen strijd is, maar een kunst van afstemming, een voortdurende dans tussen binnen en buiten, tussen donker en licht.

23/10/2025

🌸 Oöcyt en de dans van herstel

In de diepte van de conceptie ontvouwt zich een verfijnde samenwerking tussen twee cellen die elk hun verhaal dragen.
Het sperma brengt de impuls van beweging, de richting van het leven, maar ook de sporen van zijn reis, breuken, herinneringen, fragmenten van ervaringen die tot in zijn DNA zijn gegrift.
De oöcyt ontvangt dat alles met een opmerkelijke wijsheid. In haar stille, zachte ruimte beschikt zij over de kracht om te herstellen, te harmoniseren en te helen.
Zij leest het verhaal dat het sperma meebrengt, herkent de gebroken lijnen en vult ze aan met haar eigen licht.

Binnen enkele uren na de bevruchting beginnen duizenden moleculaire boodschappers hun werk.
Zij openen de helix, herstellen wat onvolledig is, en weven een nieuw geheel van vaderlijke en moederlijke informatie.
Deze reparatie is welhaast een daad van diepe biologische compassie: de oöcyt herstelt wat het leven onderweg heeft verwond.
Ze doet dit niet onbeperkt, haar vermogen is eindig en verbonden met haar leeftijd, haar vitaliteit, haar energie.
Een jonge oöcyt bezit nog een oceaan aan herstellende kracht; een oudere oöcyt werkt behoedzaam met de middelen die nog resten. Zo draagt de tijd zelf bij aan de subtiliteit van het leven: elk nieuw begin is afhankelijk van de draagkracht van het ontvangende veld.

Wanneer de oöcyt faalt in haar herstel, blijft het DNA van het sperma als een onvoltooide melodie klinken in het embryo.
Ontwikkeling stokt, cellen raken verward in hun delingen, of het embryo mist de veerkracht om zich te verankeren.
Maar wanneer de oöcyt haar taak volbrengt, ontstaat er iets wonderlijks: het beschadigd wordt getransformeerd.
Uit kwetsbaarheid ontstaat kracht, uit breuk ontstaat verbinding.
In die zin weerspiegelt elk begin de alchemie van het leven zelf: twee werelden die elkaar raken, en in hun ontmoeting iets nieuws scheppen dat groter is dan hun som.

De oöcyt is de stille genezer van het ontstaan, een herinnering aan hoe het leven zichzelf voortdurend heelt.
Zij leert ons dat herstel geen strijd is, maar een uitnodiging tot samenwerking tussen wat verwond is en wat kan helen.

Dit is de grote kracht van X die ons hele leven bij ons blijft.
De motor achter onze immuniteit en herstel vermogen..

23/10/2025

De Vrouw die de Storm Draagt

Zij staat in het hart van de wereld.
Wind en aarde ontmoeten haar, vuur en water bewegen door haar heen.
Haar lichaam ademt het ritme van de seizoenen, haar ogen dragen de g***s van leven.
Zij is Moeder Natuur, het levend bewustzijn in ieder mens die durft te voelen.

De storm komt.
Zij wijkt niet.
Ze opent haar armen, laat de wind zingen door haar haren, voelt de regen over haar huid stromen.
Elke storm spreekt tot haar.
Hij zegt: “Herinner je wie je bent.”
En zij herinnert.
Ze voelt de oerkracht van de aarde in haar botten en de adem van het universum in haar longen.

Haar kracht groeit in overgave.
Ze ademt mee met de chaos en verandert onrust in ritme.
Ze beweegt met de wind, ze luistert naar het vuur, ze danst met de golven.
Ze laat de wereld door haar heen ademen.
In haar handen krijgt alles weer betekenis.

Haar lichaam kent de taal van resonantie.
Een rilling over haar rug, een golf in haar hart, een tinteling in haar buik: elke sensatie vertelt haar hoe het leven stroomt.
Ze luistert.
Ze handelt.
Ze stemt af.
Ze weeft evenwicht door te voelen waar spanning vraagt om ruimte.
Haar aanwezigheid ordent zonder te beheersen.

Zij straalt de kalmte van iemand die leeft in vertrouwen.
Zij kiest voor compassie en gebruikt zachtheid als kracht.
Haar ogen vangen pijn en veranderen die in begrip.
Haar stem brengt rust waar verwarring regeert.
Zij verankert zich in het lichaam en maakt aarde tot tempel van bewustzijn.

In haar nabijheid herinnert de wereld zich hoe verbinding voelt.
Mensen ademen dieper, harten openen zich, gedachten zakken naar stilte.
Zij nodigt uit om te belichamen, om te leven met de ziel in de cellen.
Zij belichaamt het weten dat transformatie niet komt door strijd, maar door afstemming.

De wereld roept om haar kinderen, mensen die stormen niet vrezen maar belichamen.
Mensen die aanwezig blijven, zelfs wanneer alles beweegt.
Hun adem schept ruimte, hun aanraking herstelt vertrouwen, hun blik brengt vrede.
Zij bouwen het nieuwe weefsel van aarde en bewustzijn.

Wanneer de ziel indaalt in het lichaam,
ontstaat mens die weer natuur is,
en natuur die weer mens wordt.
In die eenheid leeft kracht.
Zij ís de storm. Zij ís de stilte.
Zij ís de dans van het leven zelf.

22/10/2025

Net als vorig jaar is mijn praktijk in de maanden rond de jaarwisseling gesloten, en ga ik van een welverdiende rust genieten om volledig fit weer aan wezig te zijn voor iedereen die lichamelijke ongemakken ervaart of dat nu van een trauma verleden komt of van een gecompliceerde schouder operatie of migraine. Ik sta vanaf half februari weer volledig paraat.

🙏🙏🙏