ELLIS Paardenmassage

21/12/2025

Ｗｉｎｔｅｒ Ｗａｔｅｒｌａｎｄ

Af en toe heb je van die thema’s die opduiken in je werk. Één klant heeft ermee te maken, en stomtoevallig snel daarna een andere ook. En bij nummer 3 denk ik dan “ik moet er geloof ik wat mee”.

Zo’n thema nu is water. Het drinken ervan als de temperaturen lager worden. Of om precies te zijn….het juist te weinig drinken ervan, met allerlei vervelende gevolgen en risico factoren van dien. Ik heb een aantal klanten die gevoelig zijn voor koliekachtige klachten, als het kouder wordt. Elk jaar, zo einde herfst begin winter, worden ze narriger, stijver, gevoeliger en soms ontstaat er zelfs echt (ernstige) koliek.

𝗪𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗶𝘀 𝘃𝗼𝗹𝗱𝗼𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗱𝗿𝗶𝗻𝗸𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗹𝗮𝗻𝗴𝗿𝗶𝗷𝗸?
Water is van groot belang voor allerlei processen in het lichaam, dat weten we van mensen maar dat geldt ook voor paarden. Spijsvertering heeft vocht nodig, voor de doorvoer door de darmen en ter voorkoming van bijvoorbeeld verstoppingen. Maar ook spieren en fascia hebben voldoende vocht nodig om soepel te blijven en lekker langs elkaar te kunnen glijden. Te weinig drinken kan leiden tot stijvere spieren en ‘klevend’ fascia.

Paarden hebben minder dorst in de winter, maar het belang van water is net zo groot als in de zomer. Onderzoek wijst uit dat bij (te) weinig water drinken, de aanwezigheid van cortisol (een stresshormoon) stijgt, de spijsvertering vertraagt, verstoppingen kunnen ontstaan en de elasticiteit in spieren en fascia vermindert.

𝗧𝗲𝗺𝗽𝗲𝗿𝗮𝘁𝘂𝘂𝗿
De meeste paarden drinken vooral de eerste uren na het eten (in het geval van eetmomenten, niet bij doorlopend/onbeperkt): ongeveer 80% van alles wat zij drinken per dag. Uiteraard moet altijd schoon en vers water beschikbaar zijn, maar in de winter wordt dat water weleens kouder dan paarden aangenaam vinden (nog even los van tandpijn en maagproblemen). Stel, je paard heeft buiten water in een ton. Als het vriest, bevriest dat water ook, sowieso niet handig. Maar ook waterleidingen kunnen water tegen het vriespunt geven.

Uit onderzoek is gebleken dat paarden zo’n 40% méér water drinken als het wordt aangeboden op zo’n 15 – 19 graden Celsius. Niet dat je nu met je waterkokertje in de weer gaat naar de paddock, maar lauw water door je slobber, of een emmer water op wat hogere temperatuur aanbieden na het eten, kan al schelen.

𝗪𝗮𝘁 𝗸𝘂𝗻 𝗷𝗲 𝗱𝗼𝗲𝗻?
Het is soms lastig om te monitoren hoeveel je paard drinkt, en vooral, of dat genoeg is. Een paard drinkt ongeveer 40 liter per dag, maar dat is ook sterk afhankelijk van temperatuur, arbeid, voer etc. Als je paard een eigen waterton heeft, is dat beter te volgen dan bij een waterbak in stal, leven in een kudde of drinken uit de sloot.
Er zijn een paar praktische tips die je in de winter kunt doen, om in elk geval bij te dragen aan voldoende water drinken. Alle beetjes helpen!

✅ Bied een emmer vers water op iets hogere temperatuur aan je paard aan als hij net zijn brok of slobber heeft gegeten.

✅ Maak de slobber met lauw water (let op: magnesium gaat vies smaken als het warm wordt, dus als je dat in de slobber doet, misschien toch maar niet met lauw water…..)

✅ Bijgeven van elektrolyten en/of zout. We geven vaak wel elektrolyten bij in de zomer als een paard veel zweet, maar ook in de winter is voldoende zoutinname belangrijk. Het stimuleert de dorstprikkel en het lichaam houdt wat meer vocht vast.
Paarden verliezen zouten niet alleen via zweet, maar ook ‘gewoon’ via hun urine en mest. Een zoutblok is vaak niet genoeg (uitzonderingen daargelaten) omdat paarden dagelijks zo’n 15-30 gram zout nodig hebben. Je wilt niet te veel geven, dus check ook je brok bijvoorbeeld, of daar al wat zout in zit. Een (suikervrij) elektrolytensupplement zorgt voor in elk geval genoeg inname en is makkelijker te doseren.

Is de mest van je paard droog? Start hij in de winter stijver op? Merk je dat de huid minder makkelijk terugveert als je het optilt? Heeft je paard een gevoelige buik? Denk dan eens aan te weinig water drinken (dehydratatie) en misschien heb je wat aan bovenstaande tips!

𝗕𝗿𝗼𝗻𝗻𝗲𝗻:
- https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC9696292/
- https://www.equinechronicle.com/winter-water-consumption/
- https://thehorseportal.ca/2021/01/winter-water-woes-and-colic-prevention/

14/12/2025

Lieve mensen,
Mijn balboekje voor december is echt kneitervol... Ik moet aanvragen voor afspraken in het nieuwe jaar inplannen... Dus als je vraagt "binnenkort"....dan wordt dat "volgend jaar".... 🙈

Ik dank jullie wel voor jullie geduld met mijn tikkies en mijn reacties op appjes, jullie zijn allemaal heel lief.

En dank jullie voor het vertrouwen dat jullie in mij stelden het afgelopen jaar, om met je paard te mogen werken, om mee te denken over hun lichaam en geest, over jullie werken samen en over dromen voor de toekomst.

Voor nu.....hang de slingers op voor de feestdagen (daar zijn verschillende methodes voor...... :-) ) en ik hoop jullie allemaal in goede gezondheid en met fijne paarden-plannen te zien in 2026!

30/11/2025

Het was leuk zaterdag! We zijn in Nederland met zo'n 35 Masterson Method practitioners en fieldwork studenten, oftewel mensen in opleiding. Een groot deel daarvan ontmoet elkaar jaarlijks tijdens onze zelf georganiseerde themadag. Elk jaar over een ander onderwerp, en met genoeg ruimte voor lekker eten en bijpraten.

Te gast dit keer was Nathan Wiggers, een arts en chiropractor met wie het ontzettend fijn samenwerken is. Dat komt het paard (en de eigenaar) ten goede, en daar werken we allemaal hard voor. Door goed samen na te denken waar de ene expertise ophoudt en waar de ander begint, maar vooral ook waar ze overlappen, wordt de paardenwereld weer een stukje mooier! Er zijn weer veel kwartjes gevallen en gloeilampjes gaan branden bij de aanwezigen.

Wil je weten wie professioneel als Masterson Method practitioner aan de slag mag met andermans paard, oftewel de hele opleiding heeft afgerond? Kijk dan op de website www.mastersonmethod.nl en daar vind je ze allemaal!

28/11/2025

Misschien heb je ooit een Masterson Method practitioner over de vloer gehad en dacht je 'dat wil ik ook kunnen'...

Of heeft je paard zo'n lijf die wel wat ondersteuning kan gebruiken in het leven en zou je dat zelf willen geven...

Of zoek je naar nog een extra verdieping van de band met je paard, door op basis van de kleinste signalen met elkaar te communiceren en spanning los te laten....

Of ben je wel nieuwsgierig en/of sceptisch naar hoe je met zo weinig zoveel verandering kunt brengen bij een paard....

Nou, dan is er goed nieuws! Want de weekend seminars (zo heet dat nou eenmaal bij The Masterson Method, Integrated Equine Performance Bodywork) voor eigenaren in 2026 zijn op de site gepubliceerd, en dat betekent: open voor inschrijving!

Twee dagen lang onderdompelen in de wondere wereld van Masterson, waarin het paard de regie heeft en wij mensen vooral leren om nóg minder te doen....

Na dit weekend kun je met je eigen paard aan de slag.
Om met andermans paarden te mogen werken, doorloop je de gehele opleiding (ca 1,5 jaar) en dan ben je Masterson Method Certified Practitioner. De in Nederland gecertificeerde practitioners vind je op onze website!

Tijdens het Beyond Horse Massage Weekend Seminar leer je de basistechnieken van de Masterson Methode, waarmee jij zelf je paard kunt helpen.

25/11/2025

Ik leerde Jill kennen tijdens de instructeursopleiding Centered Riding bij Margreet Bouwmeester. Wat kan die Jill rijden zeg! En ook was ze bijzonder kundig in het demonstreren van stoelzit, klapperende benen, wiebelende ellebogen, meeknikkende hoofden....een soort live ruiter-kameleon 😊

Jill is grand prix ruiter én rijdt volgens de principes van Centered Riding, waarmee maar weer is aangetoond dat ongeacht discipline of niveau werken aan je eigen houding en zit een never ending story is, maar vooral ook enorm fijn is voor je paard!

Hier demonstreert en beschrijft Jill de gevolgen van diep zitten. Of zoals ik vaak roep: "wees een goede peuter voor je paard!"

(zo eentje die op je nek zit....en die niet aan je hoofd moet gaan hangen....want dat loopt niet zo lekker....)👶

https://www.facebook.com/share/p/16Krjua6jc/

Hierom roep ik dus altijd dat je NIET diep moet zitten…😨

Veel ruiters denken dat je diep en achterover moet zitten maar juist dán blokkeer je de beweging van je paard enorm.

Kijk wat er gebeurt 👇🏻

📸 Foto 1 – Ik ben GEEN functionele last
Hier zit ik bewust te diep en achterover.
– ik druk in de rug
– mijn gewrichten veren niet mee omhoog maar juist naar beneden
– de rug kán niet omhoog
➡️ De cirkel van energie stopt en het achterbeen krijgt geen ruimte om onder te springen.

📸 Foto 2 – Hier ben ik een functionele last
Hier blijf ik licht in de rug met vering in mijn gewrichten en de juiste hoeken.
– het paard kan míj met zijn rug omhoog bewegen
– rug & buik komen omhoog
– de energie kan doorstromen
➡️ Zó kan je paard zijn lijf op een duurzame, gezonde manier gebruiken.

Ben jij denk je op dit moment een functionele last voor je paard? 😄👇🏻

07/11/2025

𝗠𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗮𝗱𝗲𝗿 𝗮𝗹𝘀 𝗽𝗮𝗮𝗿𝗱

Ik zeg vrij vaak “Paarden zijn net mensen”. Meestal heeft dat betrekking op het functioneren van ons beider zenuwstelsel: nogal vergelijkbaar… Maar in dit stukje wil ik het graag hebben over kissing spine en spondylose. Want uit mijn eigen omgeving weet ik dat hoewel de oorzaak wellicht verschillend is, deze problemen zowel bij paard als mens voorkomen.

Dit stukje gaat niet over training of over behandelingen. Het gaat erover dat ik graag wil delen wat er in een lijf gebeurt in het proces van het ontstaan van kissing spine en spondylose. Proces ja, want het is er niet van de ene op de andere dag (aangeboren problemen daargelaten, want ook dat komt voor).

Mijn vader heeft de ziekte van Forestier (ook wel DISH genoemd). Dat is een ziekte die zorgt voor extra botgroei bij de aanhechting van pezen en gewrichtsbanden, vooral in de rug. Op een gegeven moment groeit dat bot tegen elkaar aan met als uiterste resultaat dat het vast groeit. Mijn vader kan onder woorden brengen hoe dat voelt in zijn lijf, iets wat paarden helaas nog niet kunnen.

𝗔𝗿𝘁𝗿𝗼𝘀𝗲
Een paar weken geleden zaten we bij de reumatoloog om de nieuwe foto’s te bespreken van mijn vaders rug en handen, de plekken waar hij het meest last heeft. Zijn handen hadden artrose: geen kraakbeen meer tussen een aantal vingerkootjes en daardoor stijfheid en pijn. Behandeling? “Niet, vooral blijven bewegen.” Ik opperde nog: glucosamine (bij paarden toch een zeer vaak geadviseerd supplement) slikken. “Mag u proberen, bij sommigen helpt het, maar het is niet bewezen”. Baf. Stof tot nadenken.

𝗦𝗽𝗼𝗻𝗱𝘆𝗹𝗼𝘀𝗲 & 𝗸𝗶𝘀𝘀𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗽𝗶𝗻𝗲
Maar de foto’s van de rug, daar ging het vooral om. Duidelijk was te zien dat de voorzijde van zijn ruggengraat vrijwel van onder (lendenwervels) tot boven (tot aan de nek) was gefuseerd. Letterlijk. Op een paar wervels na zitten alle wervels aan de voorzijde aan elkaar vast (spondylose). Daarnaast was op de lendenwervels ook aan de achterzijde flinke botwoekering te zien en die zijn inmiddels gefuseerd (kissing spine). Met andere woorden, zijn lendenwervels zitten aan de voor- en achterkant vast en kunnen dus niet meer bewegen.

Ik was natuurlijk veel te technisch geïnteresseerd in de foto’s, tot ik me realiseerde dat het over mijn vader ging die op beeld bevestiging kreeg van zijn enorme en definitieve bewegingsbeperking in zijn rug en pijn. En dat is de reden waarom ik dit op deze pagina wil bespreken.

𝗦𝗼𝗳𝘁𝘄𝗮𝗿𝗲
Het heeft jaren geduurd voordat iemand bij mijn vader de diagnose DISH stelde, ik denk inmiddels zo’n 20 jaar geleden. De hardware consequenties heb ik hierboven besproken, luid en duidelijk zichtbaar op foto’s.

Maar ik als masseur ben natuurlijk vooral bezig met de software: de soft tissue. Spieren, ligamenten, fascia. Botten bewegen niet zonder spieren. Maar spieren doen meer. Waar mogelijk bouwen ze ook een korset op plekken waar de beweging te pijnlijk is, om die beweging te beperken.

In tegenstelling tot paarden kan mijn vader onder woorden brengen wat hij in zijn lijf voelt gebeuren. Als er tussen bepaalde wervels zoveel botgroei is dat het “bot op bot” schuurt, geeft dat veel pijn. Mijn vader voelt dan dat hij daar stijf wordt en dat zijn spieren daar lokaal aanspannen. Letterlijk lokaal, dus er ontstaat voor zijn gevoel een strakke band vanaf 2 of 3 wervels, die uitloopt naar links en rechts over zijn ribben. Die ‘band’ is de spierspanning die daar erg hoog is, wat ook niet meer met beweging is te verzachten. Dus naast de botpijn daar waar extra botgroei gaande is, ontstaat er ook spierpijn en groot ongemak in de zachte weefsels.

𝗥𝘂𝗶𝗺𝘁𝗲
Massage helpt (ik doe dat af en toe), tijdelijk, om in dat lokale gebied ruimte te verbeteren. Ik zeg bewust niet ‘beweging te verbeteren’, want als je wervels aan elkaar groeien, is daar gewoon geen sprake meer van. Maar ruimte wel: verzachting in de spieren en fascia, waar immers ook nog bloedvaten en zenuwen doorheen lopen.
Door het verzachten van die lokale band, maak je ook dat de spieren en fascia daar omheen wat meer ruimte krijgen en daardoor de rug en borstkas als geheel. Je kunt je voorstellen dat bijvoorbeeld beweging van de ribben die aan die betreffende wervels zitten ook belemmerd wordt, wat weer tot ongemak bij diep ademen leidt (mijn vader speelt bastuba 😊 ).

𝗩𝗮𝗻 𝗽𝗶𝗷𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗯𝗲𝘄𝗲𝗴𝗶𝗻𝗴𝘀𝗯𝗲𝗽𝗲𝗿𝗸𝗶𝗻𝗴
In het proces van de extra botgroei en het schuren van bot op bot, is er veel pijn. Punt. Bij mijn vader, maar dus ook bij paarden die spondylose of kissing spine in ‘the making’ hebben. De spieren spannen aan om de pijnlijke beweging te belemmeren en het gewricht te stabiliseren, en het gevolg is stijfheid en bewegingsbeperking in een grote gebied dan waar het lokale probleem speelt.

Wanneer de botten daadwerkelijk aan elkaar gegroeid zijn, verdwijnt de pijn op die plek. Dat verzin ik niet, dat zegt mijn vader. Logisch: het bot zit vast. Daardoor kunnen spieren ontspannen, want ze hoeven de pijnlijke beweging niet meer te beperken en te stabiliseren. Op dat moment krijgt mijn massage bij mijn vader een blijvender resultaat. In de zin dat de spieren zachter blijven en de lokale band verdwijnt, en de omliggende soft tissue meer ruimte krijgt om te bewegen.

Wel komt er een bewegingsbeperking voor terug: op die plek kan de ruggengraat niet meer buigen of strekken, afhankelijk of de wervels aan de voor- of achterkant (of bij paarden: aan de onder- of bovenkant) aan elkaar zijn gegroeid. Voordeel is dat er veel wervels zijn: dus als het op één plek vast zit, kunnen de omliggende wervels nog wel buigen en strekken en zo zal de bewegingsbeperking mee vallen. In het geval van paarden: met correcte training, goed passend zadel en regelmatig bodywork gericht op het ontspannen van de spieren, kan het paard goed te trainen en te berijden zijn.

𝗛𝗼𝗲 𝗲𝗿𝗺𝗲𝗲 𝗼𝗺 𝘁𝗲 𝗴𝗮𝗮𝗻?
Mijn vader heeft de pech dat zijn hele ruggengraat vastgroeit. Hij kan dus niet meer buigen of zijn rug strekken. Zijn armen boven zijn hoofd brengen is een klus. Zware dingen sjouwen een no go (het extra gewicht duwt het bot verticaal nog meer op elkaar). Lopen is niet comfortabel, zwemmen ook niet. Maar fietsen……dat doet hij elke dag! Want met fietsen bol je je rug een beetje (zoals bij paarden wanneer ze correct bereden worden) en daarmee creëer je wat ruimte in je rugspieren. Daarnaast regelmatig met de massage gun in de weer, en toch zijn rode lamp van vroeger maar weer van stal halen om zijn spieren te verwarmen.

Genezing is er niet, van de ziekte van Forestier. Van spondylose en kissing spine ook niet. Aanbevolen: rust naar behoefte, correcte beweging voor versoepeling, en pijnstilling. Interessant is dat bij mijn vader geen sprake is van een behandeling. Geen injecties, geen medicatie, niet tegen de ontsteking van de aanhechting van de pezen en ligamenten (de oorzaak bij zijn ziekte), niet tegen de botgroei, niks. Het enige is dat er wordt geëxperimenteerd (zonder succes tot nog toe) met pijnstilling. En ja…..toch die glucosamine proberen 😊

Het is een lang verhaal geworden, maar misschien vonden jullie het wel interessant om van een mens te horen wat er in een lichaam gebeurt bij spondylose en kissing spine, omdat het zo vaak voorkomt bij paarden. Ik probeer bij alles wat ik doe de stem van het paard te zijn…..en in dit geval leen ik graag die van mijn vader.

𝘈𝘧𝘣𝘦𝘦𝘭𝘥𝘪𝘯𝘨: 𝘳𝘦𝘶𝘮𝘢.𝘯𝘭 (𝘣𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘵)

31/10/2025

𝐕𝐨𝐞𝐭𝐣𝐞? 𝐆𝐞𝐞𝐟 𝐯𝐨𝐞𝐭! 𝐕𝐎𝐄𝐓!!!

Om te beginnen: dit stukje gaat over voeten geven, maar heeft op geen enkele manier de bedoeling kritiek te geven richting eigenaren en hun opvoeding in het geven van voeten door hun paard. 0. Niks. Nada. Dit stukje gaat over het voeten geven in mijn werk, en hoe ik dat gebruik. Gebruik? Yep.

Practitioners van The Masterson Method, Integrated Equine Performance Bodywork beginnen de sessie met een zogenoemde evaluatie. We voelen het lichaam af (palperen), scoren reacties op gevoeligheid (van 1 t/m 3) en nemen daarin ook de buigpezen en gewrichten in de benen mee. Geen buigproeven, alleen gevoeligheid checken.
Daarvoor til ik dus de benen op: linksvoor, rechtsvoor, rechtsachter, linksachter. En ik dacht dat het misschien leuk is eens te vertellen wat we allemaal uit het vragen van de benen kunnen halen (sorry voor de lap tekst….iets voor een regenachtige zondagmiddag misschien…).

Ten eerste, natuurlijk, de ‘technische’ informatie. We checken de pezen en gewrichten op gevoeligheid. Gevoeligheid betekent dat er iets is wat nu speelt. Dit in tegenstelling tot restrictie, wat in de loop der tijd ontstaat als een gevoeligheid of ongemak ervoor zorgt dat het brein dat lichaamsdeel gaat ontlasten en minder graag gebruikt.

Maar er is meer wat ik uit het voeten vragen haal. Op het moment dat ik het been aanraak, weet het paard al wat ik vraag, hij is niet gek. Dat wil niet zeggen dat hij meteen reageert. Daar komt de titel van dit stukje vandaan. Als het even duurt, gaat de eigenaar (geeft niks, ik snap dat helemaal!) het paard opdracht geven het been op te tillen. Doorgaans vraag ik dat niet te doen. Het gaat mij namelijk niet om de gehoorzaamheid van het paard. Het gaat mij om belangrijke informatie én het vormt de basis voor de vertrouwensrelatie tussen het paard en mij.

𝗟𝗶𝗻𝗸𝘀 𝗼𝗳 𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝘀
Geeft het paard het ene been makkelijker dan het andere? Komt dat door moeite met dat ene been? Is het zoeken naar de balans van een driepootskrukje voordat dat ene been omhoog kan? Of zet liever niet het gewicht op het andere been? Stel je hebt een blessure rechtsvoor gehad. Daardoor ben je linksvoor meer gaan belasten. Dat been is je steunpilaar geworden. En dan komt er zo’n wijfie dat uitgerekend dat linkerbeen onder je vandaan wil halen. No way. Ik snap dat. Geen probleem, doen we eerst rechts…. Maar dan bepaalt het paard! Ja, inderdaad, het paard bepaalt.

𝗩𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻
Vertrouwt het paard mij genoeg om het been te geven? Als ik vaker bij een paard kom, kent hij mij. Maar de eerste keer, misschien de eerste twee keer, is het een kennismaking. Na alle mensen die het paard al aan zijn lijf krijg in zijn leven (als je het op een rijtje zet, zijn dat er echt heel veel), ben ik er wéér één. “Waarom zou ik zomaar even mijn vluchtvehikels aan jou overdragen? Ik kijk wel 3x uit!” Volkomen logisch, lukt het niet direct, dan proberen we het later als we elkaar een beetje kennen gewoon nog eens.

𝗪𝗶𝗲 𝗯𝗲𝗻 𝗷𝗶𝗷?
Checkt het paard wat voor vlees hij in de kuip heeft met mij? Aansluitend op het voorgaande waarin het paard zelf niet kwetsbaar wil zijn, kent het paard mij ook gewoon als mens niet. Dus wat doe ik als hij niet ‘gehoorzaamt’ door het been te geven? Word ik boos, ongeduldig? Ga ik roepen? Geef ik een hort tegen de schouder? Ga ik sjorren aan het been? Het paard ‘leert’ van mijn reactie en dat bepaalt veel van het verdere verloop van de sessie (spoiler alert…..ik doe niks van dat al)

𝗪𝗲𝗹𝗸 𝗯𝗲𝗲𝗻?
Weet het paard überhaupt het juiste been te ‘vinden’? Hoe is het gesteld met de proprioceptie, het bewustzijn van het lichaam in de ruimte, het contact met lijf en leden? Ik vraag de benen in een specifieke volgorde, die kan afwijken van de normale bij hoeven uitkrabben. Kan het paard dan het juist been vinden waar ik het zenuwstelsel naartoe dirigeer met mijn tikje tegen het been? Of probeert hij wat uit in de hoop dat op een gegeven moment het goed been erbij zit?

𝗢𝗽𝗲𝗻 𝗺𝗶𝗻𝗱?
Heeft het paard een open mind om de dingen een beetje anders te doen dan anders? Er zijn soms complete rituelen ontstaan om hoeven uit te krabben. Een snoepje, een vaste volgorde, een bepaald plekje kriebelen, een kneepje her of der, een geluidje, je verzint het en het komt voorbij. Nogmaals, geen kritiek, doe het zoals jij en je paard het lekkerst samenwerken. Maar ik doe dat doorgaans niet. Heel soms bij heel jonge paarden die nog te weinig levenservaring hebben, maar dat is echt de uitzondering.

Ik ben overtuigd van de intelligentie van paarden. Dat ze op het moment dat ik naast een been ga staan en die aantik, weten wat er van ze verwacht wordt. Een ritueel is eigenlijk een soort Pavlov-reactie, een onbewuste reflex: stimulus (ritueel) – respons (been omhoog). Ik wil graag dat in onze sessie het paard bewust is van zijn lichaam en actief mee doet en durft te voelen. Dat been optillen – niet als reflex maar als eigen bewust uitgevoerde actie – is daarvan het begin. Dat kost soms even tijd. Geeft niks, ik heb geen horloge, neem nog een bakkie.

𝗧𝗼𝘁 𝘀𝗹𝗼𝘁
Soms geeft een paard zijn voeten aan het begin helemaal niet. Is dat een probleem? Nee. Ten eerste heb ik genoeg tools om van alles met de voorhand te kunnen doen zonder een been op te tillen. En ten tweede kan het een vertrouwenskwestie zijn, wat zich later in de sessie vanzelf oplost.

Soms geeft een eigenaar aan dat een paard moeite heeft met de achterbenen optillen of kan uithalen. Dat is belangrijke informatie voor een bodyworker en een verstandige waarschuwing. Toch zie je ook vaak dat het uiteindelijk minder een probleem vormt dan verwacht. Dat komt omdat we dan al een goed uur ofzo bezig zijn met letten op de kleinste reacties van het paard en bewust waarnemen waar het voor het paard moeilijk wordt. We worden zachter als het lastig blijkt, we helpen het paard zelf spanning op te oplossen. Tegen de tijd dat we bij de achterbenen zijn, is er vertrouwen, rust, verzachting. Dat is een mooi proces. Ik geniet er nog altijd van.

𝗩𝗿𝗮𝗴𝗲𝗻, 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗻𝗲𝗺𝗲𝗻
Kortom, paardenbenen optillen, we doen het dagelijks. Voor mij persoonlijk is de regel: ik vraag het been, maar ik néém het nooit. Als het paard het eenmaal heeft geleerd te doen, geef het dan ook de kans om zelf actief mee te doen. Het geeft weer een extra dialoog in de omgang met elkaar en dat is toch het leukste wat er is!

11/10/2025

Persoonlijke ruimte? Wat is dat?
Ik ♥️ van werken in de kudde....

10/10/2025

Omdat ik gek ben op slow television..... :-) En omdat ik grote bewondering heb voor hoe lichamen functioneren.....en omdat ik niet mordicus tegen aanpassingen aan dat lichaam ben als ze noodzakelijk zijn......maar wel alleen dán......

07/10/2025

𝗗𝗲 𝘀𝗺𝗶𝗲𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻

Altijd leuk als wetenschappelijke instanties op basis van onderzoek conclusies trekken die de meeste mensen met paarden al lang weten (en degenen die werken met R+ en R- training helemaal). Maar ik houd enorm van wetenschap, dus ik vond het leuk een artikel dat ik hierover vond even te vertalen en te delen. Onderschat je paard nooit! :-) Het zijn nét mensen.....

Veel leesplezier (en ik moest ook een beetje glimlachen)

================================

Paarden zijn veel slimmer dan we dachten, beweren onderzoekers, nadat een onderzoek onthulde hoe ze hun aanpak van een spel slim aanpasten om met de minste inspanning de meeste beloningen te krijgen.

Paardenwetenschappers van Nottingham Trent University wilden meer te weten komen over de manier waarop paarden leren, omdat deze kennis kan worden gebruikt om ze diervriendelijker te trainen en hun welzijn te verbeteren.

Het team ontwikkelde een taak waarbij paarden een kaart met hun neus aanraakten om een ​​beloning te krijgen – maar maakte de taak geleidelijk uitdagender.

In de volgende fase kregen paarden geen beloning als ze de kaart aanraakten terwijl een lampje áán was, maar wel als ze de kaart aanraakten terwijl een lampje uit was.

Alle paarden hadden moeite met deze taak, zo suggereerde het onderzoek. Ze raakten de kaart lukraak aan, ongeacht of het lampje aan of uit was, en werden nog steeds regelmatig beloond voor al hun correcte antwoorden.

In de laatste fase introduceerden de onderzoekers echter een 'straf' voor het aanraken van de kaart terwijl het lampje aan was. De 'straf' was een time-out van tien seconden waarin ze het spel niet konden spelen of een beloning konden ontvangen.

Wat het team ontdekte, was een plotselinge en zeer significante afname van fouten bij alle betrokken paarden: ze begonnen opeens het spel correct te spelen door de kaart alleen op het juiste moment aan te raken om hun beloning te krijgen.

𝗖𝗼𝗻𝗰𝗹𝘂𝘀𝗶𝗲
De onderzoekers dachten eerst dat de paarden het spel niet leken te begrijpen. Maar bedachten nu dat het mogelijk is dat de paarden het spel de hele tijd wél begrepen, maar gewoon een manier hadden gevonden om het te spelen zonder dat ze enorm moesten opletten.

Ze geloven dat dit wijst op een hoger niveau van cognitieve verwerking dan voorheen mogelijk werd geacht, omdat ze in staat waren om direct van strategie te wisselen en zich anders te gedragen zodra er een risico bestond dat iets van hen werd afgenomen.

Deze aanpak vereist dat het paard vooruitdenkt, zeggen de onderzoekers, en is zeer doelgericht, waarbij paarden zich moeten concentreren op wat ze willen bereiken en de stappen die ze daarvoor moeten nemen.

Dit, zo stellen ze, is iets waarvan voorheen werd gedacht dat het de cognitieve capaciteiten van een paard te boven ging.

"In eerste instantie ontdekten we dat paarden de kaart steeds maar weer bleven aanraken, omdat ze zich waarschijnlijk realiseerden dat ze met minimale mentale inspanning toch een regelmatige beloning zouden krijgen", aldus hoofdonderzoeker Dr. Carrie Ijichi. Ze zei: "Er was geen prijskaartje verbonden aan lukraak slaan, soms loonde het, soms niet. Toen we echter een prijskaartje aan hun fouten toevoegden, konden ze het spel meteen begrijpen en goed spelen."
"Paarden zijn geen natuurlijke genieën, ze worden als middelmatig beschouwd, maar deze studie toont aan dat ze niet gemiddeld zijn en cognitief zelfs verder ontwikkeld zijn dan we denken."

De onderzoekers denken nu dat paarden mogelijk een vorm van leren kunnen gebruiken die 'modelgebaseerd leren' wordt genoemd, waarvan men dacht dat die te complex voor ze was. Dit zal ons nu helpen hun gedrag en vaardigheden veel beter te begrijpen.

"Het is fascinerend omdat ze een zeer onderontwikkelde prefrontale cortex hebben, wat doorgaans de reden is dat we dit soort vooruit denken bij mensen zien. Dit betekent dat paarden een ander hersengebied moeten gebruiken om een ​​vergelijkbaar resultaat te bereiken, en dit leert ons dat we geen aannames moeten doen over dierlijke intelligentie of bewustzijn op basis van de vraag of ze net zo 'gebouwd' zijn als wij."

Onderzoeker Louise Evans, verbonden aan de School of Animal, Rural and Environmental Sciences van Nottingham Trent University, zei: "We verwachtten dat de prestaties van paarden zouden verbeteren toen we de time-out introduceerden, maar waren verrast door hoe direct en significant de verbetering was."

"Dieren hebben normaal gesproken meerdere herhalingen van een taak nodig om geleidelijk nieuwe kennis te verwerven, terwijl onze paarden direct verbeterden toen we een kostenfactor voor fouten introduceerden. Dit suggereert dat de paarden de spelregels al die tijd al kenden."

Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Applied Animal Behaviour Science. (https://ap.lc/PAkFe)

Door Dave Rogers | Gepubliceerd op 12 augustus 2024
Bron: https://ap.lc/sbxBu

Horses are a lot smarter than previously believed, researchers argue, after a study revealed how they cleverly adapted their approach to a game in order to get the most treats for the least effort.