Wat zijn de openingstijden?

Maandag 10:00 - 17:00 Dinsdag 10:00 - 17:00 Woensdag 10:00 - 17:00 Donderdag 10:00 - 17:00 Vrijdag 09:00 - 17:00

Marjolein Beek, psycholoog, register counsellor, mindfulness trainer

Startpagina
Nederland
Amsterdam
Marjolein Beek, psycholoog, register counsellor, mindfulness trainer

Counselling gaat eigenlijk veel dieper dan de buitenste laag. Naast het zichtbaar maken van vastgero Ik kijk graag naar het geheel, samen met jou.

Naast het zichtbaar maken van vastgeroeste patronen, ga je ontdekken dat alles wat je nodig hebt om jouw leven te leven, je al in je draagt. We gaan niet op zoek naar een oplossing voor een probleem, maar naar blijvende transformatie. Mijn volle wens is om een ieder naar zijn authentieke zelf (terug) te brengen. Zijn wie je in werkelijkheid bent. En vandaar uit keuzes maken, verantwoordelijkheid nemen en vooral ook het leven aangaan. Er zijn meerdere mogelijkheden. Tijdens een kort telefonisch intake gesprek ga ik het liefst gelijk met je aan het werk. Neem contact op met mij om wat af te spreken. Ik ontmoet je graag!

18/11/2025

Toch nog

Ze kwam stralend binnen.
Al grootmoeder,
maar nog jong ogend,
energiek, verzorgd.
Van buiten lijkt niets zichtbaar.

Van binnen wel,
geeft ze aan.
Moe. Leeg. Lusteloos.
Hard werken om staande te blijven.

Ze lacht terwijl ze vertelt
over mannen op wie ze valt.
Steeds weer de verkeerde.
En de angst voor vrouwen
met een grote mond.
Maar ja, zegt ze,
dat heb ik zelf ook.

Ze lacht. Maar onder die lach
leeft van alles.
Bang, kwetsbaar, klein.

Terugtrekken of
terugbrullen,
harder nog
dan de ander.

Haar verhaal kantelt.
Een moeder met depressies.
Misbruik.
Een jeugd die te zwaar was.
Een leven wat haar elke keer
weer inhaalt.

Ze zegt: ik ben er klaar mee.
Ik wil niet meer vechten.
Ik wil léven.
Genieten van mijn kleinkinderen.

En daar begint het.
Niet bij nóg harder werken.
Maar bij stilstaan. Ademhalen.
Erkennen wat er is.

Zachtjes de deur openen naar vrijheid.

01/09/2025

Zijn hele leven heeft hij gevoeld dat hij anders was.

Niet verklaarbaar anders.

Van buiten leek alles gewoon — alsof hij erbij hoorde.
Maar van binnen voelde hij zich nooit echt begrepen.

Zelf doen en het anders doen werd zijn overlevingsstrategie.
Hij werd meester in ‘heel precies’ buiten de lijntjes kleuren.
Net zo dat het nog paste, maar toch altijd nét anders.
En terwijl hij dat deed, keek hij met een kritische blik naar de ander die wél deed zoals het hoorde.

Ondertussen verlangde hij naar goedkeuring, naar gezien worden, naar een compliment.
Soms gaf kortstondige bevestiging hem even lucht, maar rust bracht het nooit.
Wat bleef, was dat knagende gevoel van nergens thuiskomen.
Niet bij een ander.
En zeker niet bij zichzelf.

Het oordeel richtte zich steeds meer naar binnen.
Hij werd hard voor zichzelf.
Perfectionisme werd zijn houvast.
Altijd streven naar meer, naar anders.
Nooit echt vertrouwen dat het leven ook voor hem zou zorgen.

En tegelijk groeide zijn verlangen.
Verlangen naar moeiteloos.
Naar zachtheid.
Naar weer spelen, in het moment zijn.
Naar leunen in plaats van vechten.

We zijn een paar sessies verder.
Respect voor zijn groei en openheid.

Hij heeft geleerd zachter te worden.
Te zijn.
Met zichzelf, met de ander.
Zonder te vluchten, zonder zich anders voor te doen.
Erkenning voor de patronen die pijn proberen over te slaan.

Hij hoeft zich niet groter voor te doen.
Wel ruimte in te nemen.

Precies dat en daar,
wat en waar nodig is.

28/08/2025

Ze gaf alles aan iedereen. Tot ze ontdekte wat er gebeurde als ze eindelijk voor zichzelf koos.

🩷

Ze kwam niet voor het eerst bij mij.
We liepen dit pad al langer samen, sessie na sessie.
Elke keer liet ze iets meer van zichzelf zien.
Hier hoefde ze geen rol te spelen.
Hier mocht ze gewoon mens zijn.

Ze droeg veel.
Een man, drie jonge kinderen.
Altijd zorgend. Voor hen, voor hem, voor iedereen.
Maar niet voor zichzelf.

Niet omdat de ander dat vroeg.
Maar omdat ze dat zo gewend was.

En dat begon haar op te breken.
Ze voelde hoe ze zichzelf kwijt was geraakt.
In de drukte, in de verwachtingen, in het beeld dat ze neerzette.

In onze sessies mocht alles er zijn.
De hoge pieken van hoop, het donkere dal van twijfel.
De lach die lucht bracht, de tranen die het stille verdriet lieten stromen.
Soms hield ze zich vast aan wat ze kende.
Soms durfde ze los te laten wat haar al die jaren gevangenhield.

Ik zag haar bewegen tussen uitersten.
Tot ze langzaam dichter bij het midden kwam.
Niet in het lawaai van extremen,
maar in de stilte waar haar eigen waarheid wachtte.

Het was niet zacht of eenvoudig.
Het was rauw, intens, pijnlijk.
Maar juist in dat schuren ontstond de opening.

Vandaag zie ik een vrouw die opnieuw straalt.
Niet omdat ze zich groter voordoet, maar omdat ze werkelijk aanwezig is.
Vrouwelijk. Kwetsbaar, op een manier die kracht geeft.
Sterk, en tegelijk zacht.

Haar ogen zijn helder, haar energie vrij.
Haar omgeving kijkt haar weer met verliefde ogen aan.
Ze wordt gezien — omdat ze zichzelf is gaan zien.

Er is ruimte gekomen.
Voor haar dromen.
Voor mogelijkheden die ze vroeger niet durfde aan te raken.
Voor reizen. Voor nieuwe avonturen.

Samen.

Ze gaat de wereld in.
Met vertrouwen.
Met haar tribe.
Met zichzelf.

Want dit keer hoeft ze niet meer te overleven.
Dit keer kiest ze voor leven.

28/08/2025

Soms draag je iets wat niet van jou is.
En toch bepaalt het hoe jij je voelt, hoe je kiest, hoe je leeft.

🤍

Intergenerationeel trauma laat zich zelden zien in één duidelijke gebeurtenis.
Het openbaart zich vaak in wat zich blijft herhalen.
In jou.
In je relaties.
In de keuzes die je maakt.

Misschien herken je dit:

▪️Altijd alert, moeite met echt rust toelaten.

▪️Je voelt je verantwoordelijk voor het geluk van anderen.

▪️Je past je automatisch aan, om erbij te horen.

▪️Grenzen voelen vaag, onduidelijk.

▪️Je grijpt naar controle, of draagt meer dan jouw deel.

▪️Schuldig voelen als je kiest voor jezelf.

▪️Twijfel aan je bestaansrecht. Alsof je er niet helemaal mag zijn.

Dat wat je draagt, is niet altijd van jou. Vaak is het iets wat eerder niet verwerkt kon worden.

Van je moeder.
Je vader.
Je grootouders.

Uit liefde.
Uit loyaliteit.
Uit verbondenheid.

Maar wat niet van jou is, mag worden teruggegeven.

De eerste stap is bewustwording.
Zien wat er werkelijk speelt.
Erkennen wat gedragen is.
Zodat jij de ruimte voelt om te kiezen voor jouw eigen leven.
Niet het leven dat onbewust aan jou is doorgegeven.

Vraag jezelf eens af:
Wat draag ik dat misschien niet van mij is?

Adres

IJburglaan 628C
Amsterdam
1087CE

Openingstijden

Maandag	10:00 - 17:00
Dinsdag	10:00 - 17:00
Woensdag	10:00 - 17:00
Donderdag	10:00 - 17:00
Vrijdag	09:00 - 17:00

Website

http://www.marjoleinbeek.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Marjolein Beek, psycholoog, register counsellor, mindfulness trainer nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.