Zielen coach & Healer Carol

19/11/2025

Een nieuwe basis
.. over mijn lijf, dragen en loslaten

Deze periode staat sowieso in het teken van loslaten en dieper voelen. De herfst, maar ook astrologisch: we zitten midden in retrogrades met een echt Schorpioen-sausje. Thema’s als transformatie, onder de oppervlakte kijken en oude ballast achter je laten.

Ik merk dat mijn lijf haar eigen taal spreekt, in lijn met het Universum. Vandaag onderga ik een operatie aan een verzakking in mijn be**engebied. Best een persoonlijk onderwerp, maar juist daarom wil ik er iets over delen.

Lichamelijk betekent het simpel gezegd: mijn lijf heeft jarenlang veel gedragen. Kinderen, werk, stress, zorgen… en de structuren die alles moesten ophouden, zijn moe geworden. Medisch wordt dat nu hersteld, en daar ben ik heel dankbaar voor.

Er zit voor mij ook een spirituele laag onder. Het be**en is onze basis: de plek van dragen, moeder zijn, creatie, veiligheid. De tweede chakra hoort bij het element water: de kunst van het (laten) stromen. De kleur die deze chakra ondersteunt, is oranje. 🧡

Als ik eerlijk terugkijk, heb ik een groot deel van mijn leven voor iedereen een bodem geprobeerd te zijn: in mijn gezin, familie, werk, en later ook in mijn praktijk als coach. Altijd nog één ding erbij, nog één zorg, nog één verantwoordelijkheid. Mijn lijf heeft al die tijd meegebogen… totdat het gewoon niet meer ging.

De laatste tijd las ik ook over de psoas: die diepe
kernspier die vaak opspeelt bij onderrugklachten en die verbonden is met spanning, controle en veiligheid. Voor mij klopte dat plaatje ook.
Het voelt alsof mijn lichaam zegt: “Je hoeft niet langer alles alleen te dragen. Je mag loslaten. Je mag meer zakken in vertrouwen.”

De operatie zie ik daarom als meer dan alleen een medische ingreep. Het is een overgangsmoment: van ik red het wel naar ik laat me meer dragen. Van de oude moederrol (ik vang alles op) naar een nieuwe vorm van vrouw-zijn en begeleiden, waarin mijn eigen basis net zo belangrijk is als die van de ander.

Ik geloof niet dat mijn lijf mij ‘in de steek heeft gelaten’. Ik geloof dat mijn lijf al die jaren ontzettend trouw is geweest en nu zegt:

🪷 “Mag het alsjeblieft lichter?”

En daar luister ik naar. Voor mezelf, niet alleen naar het zichtbare verhaal, maar ook naar de signalen van het lichaam, de betekenis eronder en de beweging naar meer zachtheid. Precies zo werk ik ook met mijn cliënten.

De komende tijd staat voor mij in het teken van herstel, minder dragen en anders dragen. Meer steun vragen, meer rust, en mijn basis er echt bij betrekken in hoe ik leef, werk en zorg voor anderen.

Vanaf 1 december zal ik online weer beschikbaar zijn voor vragen of een korte kennismaking. Dan neem ik alles wat ik nu zelf leer over herstel, grenzen en draagkracht extra mee in mijn begeleiding. Nieuwe trajecten/opdrachten zullen vanaf januari weer mogelijk zijn.

Dankjewel als je in gedachten een kaarsje voor me aansteekt, een zachte gedachte stuurt, of gewoon even meeleest. Vandaag: woensdag 19-11 rond 13:00 uur vindt de ingreep van ongeveer 1,5 uur plaats.

Mijn lijf is geen vijand, maar een boodschapper.
🕯️💫 Ik kies ervoor om te luisteren.

🌹 Liefs, Carol

16/11/2025

Dankbaarheidsmoment beschreven:

Vandaag zag ik drie keer een ekster van de flatrand naar een boomtak hoppen. Ik zat te wachten op de vierde keer, maar realiseerde dat het een signaal voor mij was. Dan zie ik het dier meestal drie keer.

De ekster.
Zo voelt mijn eigen beweging nu ook: weg van “moeten reageren” en hard binnenkomen, naar mijn ritme en herstel. Ik ben dankbaar voor dit kleine, heldere teken.

De ekster herinnert me eraan om alleen mee te nemen wat waarheid en nodig is, de glimmertjes, en de rest zacht te laten liggen. Voor mijn komende operatie, en na die tijd, kies ik voor kleine, doordachte stappen: eerst landen in mijn lijf, dan pas kiezen.

Eén duidelijke ja, één liefdevolle nee.
Mijn nest, tijd, energie, zenuwstelsel, mag ik bewaken met scherpte én zachtheid.

Dank je, universum, voor deze inzichten. .
Ik beweeg in mijn eigen tempo, ik draag alleen mee wat van mij is.

🙏 Carol

07/11/2025

Meer dan 100 reacties op mijn berichten.

Daar wordt ik vrolijk van!
Niet omdat IK gezien wil worden,
maar omdat mijn woorden de juiste mensen bereiken .. en er interactie is.

Dank daarvoor 🙏

I got over 100 reactions on my posts last week!
Thanks everyone for your support! 🎉

04/11/2025

Morgen, woensdag 5 november, staat de volle maan op z’n helderst en het is zelfs een supermaan. In NL bereikt ze haar piek om 14:19 uur; daardoor oogt ze vanavond en morgenavond extra groot aan de hemel. 🌕 Deze supermaan staat ongeveer 7% dichter bij de aarde dan gemiddeld en kan tot circa 16% helderder lijken dan een doorsnee volle maan

Na Halloween, Allerheiligen en Díaz de Mu***os waar de sluier dun was. Mag nu alles wat je de afgelopen dagen voelde en begreep, vorm krijgen.

Neem het waar, laat het landen, en kies één klein, echt stapje dat klopt voor jou.

🌹 Liefs Carol

03/11/2025

Een ochtendwandeling

Ik was vanmorgen even buiten, zomaar een stukje lopen. De lucht rook naar blad en aarde. Het leek een gewone ronde, tot de natuur me begon te roepen, zacht, maar duidelijk.

Eerst vond ik een witte veer, zo licht dat ik hem bijna voorbijliep. Ik hield stil. Het voelde als een knikje van het leven: je mag ademen, je hoeft niets te forceren. Ik stak ’m even omhoog tegen het licht en voelde mijn schouders zakken. Ik heb hem weer terug gegeven aan de natuur. Een paar stappen verder lag er nog een veertje, wit naar grijs toe, met een pluizige onderkant. Ik glimlachte om die overgang. Alsof het bos fluisterde: het is niet zwart-wit wat je draagt; je wordt gedragen door zachtheid, ook als het grijs is.

Even verderop ving mijn oog donkerrode bessen. Klein en rond, bijna gloeiend in het dempende licht. Ze deden me denken aan wat nog warm is in mij, ook als de dag kouder wordt. Er is voeding, dacht ik. Wat ik nodig heb, is dichterbij dan ik soms denk.

Even later bleef ik staan bij drie hortensia’s die samen stonden, eenvoudig en mooi. De hele struik was mooi maar die drie voelde ineens als ordening: verleden, heden, toekomst; lichaam, hart, geest. Ik mag compleet zijn, zei ik in mezelf. Niet kiezen tussen wie ik was en wie ik word maar het in mij laten samenkomen.

Ik liep verder op het bladerbed en zag de paddenstoelen. Eén met rafels, de hoed beschadigd, en bovenop, hoe wonderlijk, een eikeldopje als kleine kroon. 👑 Ik moest glimlachen om die eigenwijze waardigheid. Gekroond, ook met littekens.
Over een andere hoed lag een grashalm als een lint, nog even vast aan mijn verhaal en toch al losser. Wat afbrokkelt, dacht ik, wordt bodem. De herfst maakt niets kapot; ze herstelt de kringloop.

Zonder gedachten liep ik verder, dankbaar voor de prachtige signalen die ik might ontvangen. Maar toen riep het blad me.

🍁 Een groot eikenblad, egaal bruin, stevig en stil. Ik nam het in mijn handen zoals je iets kostbaars bekijkt. Voor de foto legde ik het neer in het frisse gras, en zag opeens dat kleine slakje, bijna onzichtbaar tegen het blad geplakt. Ik glimlachte. Soms is zorg geen groot gebaar maar een gekozen richting: een kleine, rustige beslissing. Ik keerde het blad om en schoof het onder de struiken, niet om het te redden, maar om ruimte te maken. Dat is leiderschap zoals ik het liefheb: zacht sturen, zonder lawaai, en precies genoeg bewegen zodat wat kwetsbaar is kan blijven waar het thuis is.

Alles viel op zijn plek: de wachters (paddenstoelen), de vleugels (veren), de bloedrode bessen (leven), de drie-eenheid (hortensia’s), en ik... met een blad in mijn hand en een besluit in mijn hart.

Dragen en weer terugleggen.
Zien en niet grijpen.
Kiezen voor zacht.

Signalen onderweg: klein als een slakje, groot als een omhelzing van het universum. 🐌🤎

🌹 Liefs Carol

Zo loop ik ook met mijn cliënten: ik lees de kleine signalen, wat zichtbaar is én wat stil werkt daaronder. Soms is het genoeg om iets even te dragen, te eren, en dan respectvol terug te leggen, zodat het verder kan waar het hoort. www.coachtinker.nl

01/11/2025

Vandaag liep ik rond in huis, buiten en het geel liep met me mee.
Bomen die ineens in goud oplichten; een blad dat precies voor mijn voeten neerdaalt, alsof het fluistert: “Leg neer wat te zwaar is.”
In mijn kast zag ik ineens de gele kaarsen, vergeten zonnetjes, klaar om weer te branden. En ineens herinner ik me mijn eerste eigen flatje: ik maakte het toilet geel, handdoekjes, muurtjes, een klein prullenbakje.

Dat prullenbakje heb ik trouwens nog steeds, bijna vijfendertig jaar later. Het herinnert me nu eraan hoe voorzichtig ik ben, hoe goed ik zorg voor wat me is toevertrouwd. Daar mag weer een lichtje aan: ik heb altijd naar mijn beste kunnen gezorgd voor wat om mij heen leeft. 💛

Wat ik ooit over geel geloofde, past me niet meer. In oude bloemensymboliek stond geel soms voor jaloezie of verraad.
Geel is geen bijtend oordeel; het is het zachte licht dat over een kamer glijdt en alles zichtbaar maakt zonder te veroordelen. Ik adem in en voel onder mijn ribben een kleine zon, daar waar ik mag kiezen, grenzen mag zetten, míjn waarheid mag dragen.

Het geel buiten bevestigt het geel in mij. Zo binnen zo buiten. Elk blad zegt: laat los wat niet van jou is. Elke kaars zegt: herinner je je g***s. En ik begrijp: als je op een dag “veel geel” ziet, voelt dat als een zachte herprogrammering, van oud verhaal naar nieuw inzicht.

💛 ☀️ Het herinnert je aan je eigen zon om te stralen. 🌟 💛

Spirituele betekenis van geel.
Geel is, in veel spirituele tradities, de kleur van zonlicht: levenskracht, helderheid, inzicht. Het is het moment waarop iets in jou “aan” gaat. Waar ik ooit las dat geel met haat te maken heeft, wijst het universum mij nu op een andere laag: geel als medicijn voor mijn systeem.

Geel als boodschap
🟡 Bewustzijn & helderheid – In tarot en mystiek staat de gele achtergrond vaak voor bewustwording: het licht dat op iets valt zodat je het écht ziet.
🟡 Zonnevlecht (Manipura) – Het centrum van eigenwaarde, grenzen, keuzekracht. Geel voedt je “ik kan”-gevoel: zacht, maar vastberaden.
🟡 Warmte & levensvreugde – Zon op je huid, humor, luchtigheid: geel tilt het zwaarte uit je dag en nodigt uit tot spel en nieuwsgierigheid.
🟡 Aandacht & onderscheidingsvermogen – Geel trekt het oog. Het zegt niet “haat”, maar “let op”: waar wil je lichter, eerlijker, helderder zijn?

En precies zulke signalen neem ik als psycholoog mee in trajecten en coaching. Ik werk integratief: nuchtere psychologie naast de taal van signalen en natuur, zodat hoofd, hart en lichaam samen mogen spreken. Deze manier van kijken blijkt keer op keer waardevol: het maakt keuzes helderder, grenzen vriendelijker en herstel zachter.

🌹 Liefs Carol

Meer info: Coachtinker.nl

01/11/2025

Het Steentje van Thuis

Deze tekst ontstond na mijn Daily Moment-meditatie van gisteravond, een klein steentje, veel betekenis. Het is erg herkenbaar en voel als een signaal en persoonlijke herinnering.

Ik heb de tekst van steentje naar mijn eigen ervaringen betaalt, heb je meditation moments dan zul je de gelijkenis horen.

Het steentje
Ik vond het in de tuin van het huis dat we betrokken toen ik ongeveer vier was, hetzelfde huis waar mijn moeder bijna vijftig jaar heeft gewoond
en dat ik als mijn enige écht-thuis herinner. Dat steentje droeg ik vaak met me mee. Nog vaker verstopte ik het op een plek zodat ik het niet kwijt zou raken.

Jaren later legde ik het op mijn altaar.
Door de tijd-reis die het steentje en ik samen maakten, is het geen gewoon steentje meer. Het is mijn herinnering-steentje.

Synchroniciteit
Terwijl ik over dit steentje schrijf, denk ik ineens aan mijn dochter,
aan het liedje dat zij met haar vriendengroep maakte: "Steen".
Hoe wonderlijk en mooi dat dit plezier nu bovenkomt.
Ik zie ze lachen en het geeft mij een heel blij gevoel.
Laat het ook voor jou een teken zijn: soms valt betekenis stilletjes samen, zomaar ineens.
🪨 Dankjewel voor deze mooie herinnering en bewustwording dat ik de stem van mijn dochter kan horen in dit liedje.

De dankbaarheidsmeditatie
Doe in gedachten met mijn mee,

Landen
Zoek een houding die prettig is, zittend of liggend.
Laat je blik rusten op deze tekst,.
Voel de ondergrond die je draagt. Adem rustig in en uit.
Als je wilt, neem een klein voorwerp in je hand, misschien ook een steentje.

Dankbaarheid voor het mooie
Breng zelf iets in gedachten waar je dankbaar voor bent: iets kleins of iets groots. Denk hier ongeveer een minuut aan en laat één beeld of gevoel helder worden. Neem die tijd echt even, hun het jezelf.
Zeg na die minuut in jezelf: dankjewel.

Dankbaarheid voor de uitdaging
Denk aan iets dat je moeite heeft gekost en toch gelukt is.
Sta hier ongeveer een minuut bij stil. Erken de stap die je hebt gezet.
Zeg na die minuut in jezelf: dankjewel.

Dankbaarheid voor wat komt
Stel je een pad voor dat voor je ligt. Je weet niet precies waarheen,
maar je voelt: dit is mijn weg.
Neem ongeveer een minuut om dit pad voor je te zien, stap voor stap.
Zeg na die minuut in jezelf: dankjewel.

Terug naar het Nu
Breng je aandacht terug naar je hand, je voorwerp of je adem.
Herinner jezelf: betekenis groeit waar jij aandacht geeft.

Afronding
Blijf nog even bij dit gevoel van dankbaarheid, en neem het mee je dag in.
Wees dankbaar voor de mooie momenten, de uitdagingen en de nieuwe mogelijkheden. Adem een paar keer rustig in en uit en richt je je blik weer naar buiten. Sta op of kom in beweging.

Dankjewel dat je dit moment met mij nam.
Ik wens je een zachte, heldere dag.

🌹 Liefs Carol.

31/10/2025

Vanmorgen werden mijn zoon en ik veel te vroeg wakker gebeld. Onverwacht. De deurbel ging hard, 2 uur vóór de afgesproken tijd. We stonden meteen “aan”. Het was een oude reflex: er wordt aangebeld of hard geroepen→ je móét direct reageren. Geen keuze, geen zachtheid.

Het voelde het als een kleine aanval in mijn lijf, voor hem ook.
Later in de auto, voor wat boodschapjes, zeiden we tegen elkaar: dit is die oude laag. En zo zie je maar hoe onverwachts dit weer op kan komen.

Buiten zag ik tijdens deze rit een leuke olifant, kinderlijk op zijn kop.
Ik rij daar vaker, maar deze keer pakte de olifant mijn aandacht. We hadden alle tijd en reden zelfs nog om, om tijd te doden. Heerlijke gesprekken hebben we altijd in de auto, van heel serieus tot de meest bizarre weetjes die hij mij vertelt. En ik leer daar echt wat van.

Even later, toen ik even in de auto bleef wachten, zag ik de tweede olifant. Een grote roze/oranje papieren olifant uit een tentoonstelling. Ik zag haar door het grote raam en dacht nog, die tentoonstelling wil ik graag nog zien over papier in het Coda. Toen viel het kwartje.

🐘 De olifant zegt:
Bescherm wat nog jong is, je kind, je innerlijk kind, je zenuwstelsel.
In vergelijking met de ziel is het zenuwstelsel hier op aarde nog erg jong ook al ben ik 57, mijn ziel is veel ouder.

De olifant vertelde mij: Hersteltijd is heilig!
Traag is juist snel: stap – adem – stap.
Je hoeft niet alles te dragen; leg zacht terug wat niet van jou is. Grenzen mogen ruim en liefdevol: hier is mijn ritme, hier voel ik me veilig.

Ik zie de signalen helder, ben dankbaar dat mijn ziel ze mij influistert met de betekenis en wat ik mag voelen. Jij kunt dit ook, door vaker echt stil te zijn. Alsof ze zichtbaar naar voren schuiven zodra je ze wil erkennen.

Vandaag kies ik bewust voor die trage, waardige beweging.
Eén stap. Dan nog één. Het pad opent zich vanzelf.

🐘 Ik draag zacht wat van mij is.
🐘 Ik laat los wat niet van mij is.
🐘 Ik beweeg in trage waardigheid.

Ik hou zo van deze periode, morgen nog Allerheiligen.
Erg benieuwd of het universum weer iets voor mij heeft wat ik kan delen.

Ik wens jullie een goed weekend!
🌹Carol

30/10/2025

Vandaag heb ik een "drukke dag" en zit veel in mijn hoofd. Ik ging even zitten met koffie en op mijn balkon verschenen drie koolmeesjes, die vrolijk zaten te tjilpen. (Ik heb 5 katten, vogels komen hier niet)
Klein, licht en zó aanwezig. En juist nu de sluier dun is, met Halloween, Día de Mu***os en Allerheiligen, voelt zo’n bezoek als een zacht knikje van “de overkant”. Ze zeggen: let op, dit is een teken.

Waar staat de koolmees voor?
Vrolijke moed & speelsheid, licht aanzetten, ook als het somber is.
Vindingrijkheid, slim, creatief, oplossingen in kleine stapjes.
Veerkracht, klein maar dapper; doorgaan door de seizoenen heen.
Thuis & grenzen, dichtbij huis: jouw ruimte, jouw ritme.
Samenklank, in een trio: hoofd, hart en lichaam in harmonie.

Boodschap van het universum via de drie koolmeesjes
Ze landen op mijn drempel met lichte moed. Drie keer herinnering: hoofd, hart en lichaam mogen in hetzelfde blije ritme meebewegen. Hun zang zegt: maak het klein en speels, één helder stapje is genoeg. Ik mag vertrouwen op mijn vindingrijkheid; waar ik mijn eigen ruimte zacht markeer, komt het leven dichterbij en wordt het lichter.

De boodschap in 1 zin:
Kies vandaag voor lichte moed, één speelse stap tegelijk.

🌹 Liefs Carol

29/10/2025

Eerder schreef ik al dat de sluier tussen het aardse en wat wij nog niet kunnen zien, rond deze tijd erg dun is. Ik deelde ook al eerder een ervaring, vandaag had ik weer een universele ervaring die ik graag met jullie deel.

Ik zat in de auto, had net gestemd. Het was koud, regen, wind, van die natte lucht die in je kraag kruipt. Ik voelde me al een beetje rillerig van binnen.

Ik start de auto en “Seven Seconds” van N'Dour en Neneh Cherry is ditect te horen.
Ik wil meezingen, als reflex, zoals altijd. Maar ik kom niet eens voorbij “Seven…”. Mijn keel slaat dicht. Ogen vol tranen meteen, zonder waarschuwing.

En op dat moment snap ik het niet eens helemaal. Het is gewoon ráák, veel te snel. Dus ik slik, adem, zet mezelf weer recht en ik rij verder. Doorgaan, je zit achter en stuur, even niet voelen.

Maar later thuis, wanneer ik eigenlijk gedwongen word de tekst nog eens echt te horen, niet eroverheen zingen maar luisteren, valt het ineens. Helder maar hard.

“Seven Seconds” trekt me meteen terug naar het liefje “Zeven Weken” van Marco Borsato.
“Zeven Weken” is niet zomaar een liedje voor mij. Het ís een moment, het ís een heftige dag.
Toen ik zwanger was van de tweeling en de gynaecoloog bij een ritje controle zei dat ze allebei waren overleden.Ik stapte huilend de auto in.

De cd zat al in de speler. En precies dat nummer begon te spelen. Geen keuze of peen pauze. Het ging gewoon aan. En vanaf toen is dat lied vastgebrand in mijn lijf bij die ervaring.

En terwijl ik later weer naar die woorden luisterde uit “Seven Seconds”, snapte ik waarom ik eerder zo brak. Het lag niet aan dezelfde melodie (die hebben ze niet) en niet aan dezelfde taal.

Het was dezelfde belofte.
“I’ll be waiting.”
Ik zal op je wachten.
Ik ben hier.
Je bent niet alleen.

En daar kwam dat gevoel dat ik de laatste tijd bijna niet kan uitleggen: heimwee.Ik heb bij vlagen zo’n intense heimwee de laatste tijd. Niet eens naar een plek. Niet naar een huis of een tijd. Maar naar onvoorwaardelijke liefde. Naar die zachte zekerheid van: “Als jij valt, vang ik je gewoon.”

Heimwee naar de liefde van mijn moeder. Heimwee naar die onvoorwaardelijke liefde überhaupt. Maar er zit ook iets anders in. Iets wat bijna heilig voelt. Want terwijl ik daar weer zat met die muziek in mijn borst, voelde ik ook dit:

Ik wacht, en zij wachten ook op míj. Ik weet dat er een weerzien komt. Ik weet dat dit niet het einde is.
Dat ik de mensen die ik liefheb, die ik heb moeten laten gaan, ooit weer kan vasthouden. Weer kan omarmen. Zonder tijd, zonder pijn, zonder moeten.

Dus het is dubbel.
Het doet pijn omdat ik ze hier en nu mis.
Maar het geeft ook rust omdat ik diep vanbinnen wéét:
dit is niet voorgoed afscheid geweest.
En dan begrijp ik mezelf ineens nog beter.

Ik barstte niet in tranen alleen om een liedje.
Ik brak omdat twee werelden tegelijk open gingen:
mijn rouw hier, en mijn weten over daar.
“Ik zal op je wachten.”
Dat hoor ik uit die nummers.

Maar het is ook wat ik terugzeg.
Wacht maar op mij.
Ik kom ooit weer thuis.
We zien elkaar weer.
En tot die tijd draag ik jullie in mijn hart.

💞 bedankt voor dit mooie signaal lieverds.

29/10/2025

Voor wie niet weet hoe je ingepakt kan worden, zelfs een heel sterk iemand. Het gebeurt waarschijnlijk ook in jouw omgeving

https://www.coachtinker.nl/narcistisch-misbruik-herkenning-en-herstel/2787162_hoe-we-onbewust-doelwit-worden

Weten wat het is, is ook beschikbaar kunnen zijn voor slachtoffers in je eigen omgeving.

Relaties met narcisten en anders toxische personen beginnen zelden als misbruik. Ze beginnen vaak als “intens”, “bijzonder”, “dit perfecte heb ik nog nooit gevoeld”. Juist daarom zien veel mensen niet dat ze langzaam worden afgebroken.

27/10/2025

Ik hoorde het nummer weer op de radio, maar ik hoorde niet de opgepoetste studioversie, ik hoorde mijn eigen oude single in mijn hoofd. Kras, ruis, tikjes in de groef. Alsof de naald teruggezet werd op een stuk leven waarvan ik dacht: dit hadden we toch al gehad?

Het universum heeft bijzondere manieren om je bewustzijn te prikkelen.

Ineens was alles er weer. Dat lijfgevoel van vroeger, ik was pas tien. Tien, maar het had mijn levenslied kunnen zijn. “Giving Up, Giving In” van The Three Degrees (1978).
Toen, als kind, dacht ik: dit gaat over opgeven omdat het toch geen zin heeft wat je zegt. Goed bedoeld het lieve meisje moet zijn. Omdat niemand echt luistert. Omdat je al uitgesproken bent voordat je mond opengaat. Dat vermoeide stuk.

Maar hier komt de waarheid: pas rond mijn 54e, letterlijk mijn derde levenscyclus als je naar numerologie kijkt, snapte ik waar dit nummer écht over gaat. Dat was een grens, een moment van: tot hier, en niet meer verder. Zo mooi hoe al deze signalen en opgedane kennis samenvallen. Dit is mijn kijk op het leven, mijn lezing van mijn eigen proces.

Ik zag toen dat “giving up” niet zwak is. Het is geen onderwerping, het is: ik leg neer wat mij sloopt. Ik stap uit de gewoonte waarin ik mezelf altijd verloor. Ik geef niet míj op. Ik laat het gevecht los waarin ik mezelf steeds kleiner maakte. Dat was het kantelpunt.

Tot die tijd voelde de manier waarop ík liefhad vaak als verstikking: blijven geven, blijven hopen, blijven pleasen, blijven dragen wat niet van mij was. Liefde als overleven. Liefde als redmiddel. Liefde als ademteug delen terwijl je zelf al blauw ziet.

Maar die derde cyclus, 54 jaar leven, twee rondes op aarde, derde keer opnieuw geboren worden in hetzelfde lijf, heeft iets verschoven. Laat dat ook precies het jaar van mijn maagverkleining zijn. Dus letterlijk en figuurlijk opnieuw geboren worden in mijn lijf. Devine timing?

Ik ben niet gestopt met liefhebben, dat kan ik niet. Dat zit in mij geweven, het is niet iets wat ik dóe, het is wie ik bén. Liefde is de blauwdruk van mijn ziel, de trilling waar mijn ziel op gebouwd is.

Ik ben gestopt met mezelf weggeven als ruilmiddel.
En als je vaker het gevoel hebt dat je echt álles kwijt bent geraakt, jezelf, je leven, alles, en je krijgt dan een nieuwe kans, dan houd je die stevig tegen je borst. Niet uit paniek, maar uit iets heiligs: dit keer kies ik voor mij.

Dus ja, dit liedje klonk vroeger als “ik geef het op”.
Nu hoor ik: ik kies mij. Ik adem. Ik besta.
En eerlijk? Ik denk dat wat zij zongen in 1978 misschien nog wel harder binnenkomt nu. Omdat zóveel mensen dit leven: breken, proberen, nog één keer liefhebben, en dan eindelijk die grens trekken. 54 werd voor mij dat moment. Dat was de lijn in het zand.

Vanaf daar ben ik gestopt met "strijden" tegen alles wat mij uitputte. Vanaf daar ben ik gaan staan voor wie ik ben. 🕊️

De reden van dit stuk:
The Three Degrees
Song: Giving Up, Giving In

Vrij vertaald als verhaal naar het Nederlands

Ik ben klaar.
Ik stop met vechten voor iets wat alleen maar van mij kwam.
Ik heb gegeven, gegeven, gegeven, en jij nam.
Je praatte alles glad, elke leugen had een smoes, en ik slikte het steeds weer weg.
Ik heb mezelf steeds uitgelegd, jou verdedigd, jou vergeven, mijn eigen gevoel weggeduwd.
Maar dat stuk is voorbij.
Ik laat mijn hart niet meer mijn hoofd gijzelen.
Mijn zachte kant gaat me niet meer tegen mezelf gebruiken.
Mijn loyaliteit is niet langer jouw speelveld.
Praat maar lief tegen de wind, want ik luister niet meer.
Geen excuses meer.
Geen “misschien bedoelde je het niet zo” meer.
Geen “het ligt vast aan mij” meer.
Alle illusies vallen weg.
Vanaf hier:
– ik vergeef je niet nog een keer,
– ik geloof je niet nog een keer,
– ik red jou niet nog een keer.
Ik geef het op, en juist daardoor geef ik mezelf terug.

🌹 Liefs Carol

https://youtu.be/SlQAbhBY3gg?si=k6TT4o5NU0cvIiAN