13/11/2025
Het is alweer heel wat jaren geleden toen ik onder het genot van een kopje thee zat te piekeren. Het was nog voor m'n burn-out in 2014. Ineens dacht ik eraan dat er misschien op dat moment ergens iemand het over mij zou kunnen hebben in negatieve zin. En daar werd ik helemaal naar van. Die gedachte kon ik niet verdragen.
Dus deed ik er alles aan om dat te voorkomen, dat anderen slecht over mij konden denken. Pleasen, perfectionisme, niet zeggen wat ik ergens van vond, conflict vermijden. De leukerd uithangen ook als ik me niet leuk voelde.
En als ik een fout maakte ging ik proberen om het goed te praten en om een beetje schuld (het liefst alles) bij een ander neer te leggen. Zo was het ooit de schuld van m'n partner dat we met een volle kofferbak naar IKEA reden om daar een meubel op te halen. Er zaten nog campingstoelen in die ik mee had gehad. Toch was het zijn schuld dat hij niet gecontroleerd had of de kofferbak leeg was.
Alles om het beeld van jezelf te beschermen. Wat anderen van je hebben, maar dus ook wat jij van jou hebt.
Bij een ruzie ga je met je vinger naar de ander wijzen en gaat je hoofd je imago intact proberen te houden. Je gaat je acties voor jezelf goedpraten. Het ligt echt aan de ander. Toch leer je er meer van als je je eigen rol in het geheel onderzoekt, als je bereid bent om je hele imago aan diggelen te laten vallen...
