29/07/2025
Vijf jaar geleden begon ik met het opbouwen van mijn praktijk. Vol goede moed. Vol hoop. Vol visie. Gerichtheid. Doelen.
Ik begon te werken met vrouwen, aanraking, beweging.
Ik bouwde aan iets dat groeide.
Maar het leven bouwde ook aan mij.
Mijn vader werd ziek. En het leven werd vol, voller volst.
Ik werkte, zorgde, verloor.
Ik hield liefde vast, en liet liefde weer los.
Ik brak keer op keer in duizenden stukjes en raapte alles weer op.
Nu ben ik moeder. Alleen. Helend.
Niet in verdriet. Niet in overleven. Maar in het leven.
En langzaam hervind ik mijn stem. Mijn richting.
Niet zoals vroeger, maar zoals ik nu ben.
Soms wankel ik, in dit nieuwe gebied in mijzelf. En van waaruit ik me beweeg. Want wat ik breng is zacht. Afgestemd.
Het is moeilijk te bevangen in 150 tekens. In woorden. Maar iedereen die het ervaart voelt het diep. Mijn 'wankel' neem ik aan de hand door alle transities heen.
Misschien bevind jij je ook in een transitie. Een grensgebied.
Tussen wie je was en wie je wordt. En vooral..wie je nu BENT.
Dan nodig ik je uit.
Om samen te zijn. Om samen de volgende stappen te nemen. Om belichaamd te Zijn.
🔗 Download mijn gratis gids over thuiskomen in je lijf - Link in bio
je kunt je ook aanmelden voor de besloten telegram groep ❤️
