14/08/2023
Een recente persoonlijke ervaring waar ik nog steeds van versteld sta...
Pijn
Met al drie weken pijn in mijn linkerschouder ging ik naar de 5daagse stemexpressie workshop afgelopen mei 2023.
De eerste 2 dagen bleef ik mij irriteren aan die pijn. Ik probeerde het weg te masseren. Ik liet anderen het masseren. Ik liet anderen ervoor zingen.
Tot ik plots besefte dat ik dat wat er is (die pijn), weg wilde maken.
Inzicht
Een prachtig inzicht waar ik mij meestal wel van bewust ben: aanvaarden wat is. Maar nu was ik dit op een of andere manier vergeten. De pijn was zo verschrikkelijk dat ik de pijn zelf werd. En dit niet wilde accepteren.
Luisteren
Bij de eerstvolgende stemwerkoefening nam ik mij voor om naar de schouder te luisteren. Om de pijn van mijn schouder aan mijn stem te geven, zodat mijn stem de pijn mee naar buiten kon nemen. Ik sloot mijn ogen, begon met bewust ademhalen, en moeiteloos klank geven bij de uitademing.
Verrassend geluid
Wat ernaar buitenkwam, had ik niet zien aankomen. Niet kunnen voorspellen. Ik ben gewend om geluid te geven aan mijn emotionele pijn. En meestal komen er dan grommende, brommende, lage tonen naar buiten. Oergeluiden.
Maar dit keer… terwijl ik mijn linkerschouder liet spreken vingen mijn oren hoge tonen op. Met mijn kopstem kwam er een daadkrachtig, doch zachtmakend geluid uit. Het leek wel operazang. En ik kon niet meer stoppen. Wilde niet meer stoppen. De gedachten die door mij heen schoot over of ik niet te hard zong en niet te veel ruimte innam, vervaagde snel naar de achtergrond.
Er kwam een vreugdevolle energie vrij van mijn linkerschouder, die gehoord werd. Die de ruimte kreeg. Eindelijk. Mijn rechterarm bewoog nauwelijks, terwijl mijn linkerarm danste. De lucht in omhoog, dan weer verticale spiralen makend. Mijn rechterarm mocht ondersteunen. Kijken en luisteren.
Weg...
Ik denk dat ik wel 20 tot 30 minuten aan het zingen was. En daarna kwam een organische afronding. Een stilte. Een rust. En mijn pijn…?
Weg.
Werkelijk opgelost. Weg.
Ik sta er nog steeds van versteld.
Herinnering
Voor mij was dit een mysterieuze, miraculeuze ervaring.
Maar ook een bevestiging van de kracht van de stem en hoe helend die kan zijn.
Als ik er dan toch betekenis aan zou geven met mijn rationele begrip dan zou ik het als volgt omschrijven:
Zo mooi hoe het zingen naast een rechtstreekse uiting, ook een herinnering is aan wie ik ben, en wie ik wil zijn. Een herinnering aan wat ik nodig heb. Er ligt zoveel informatie besloten in stemgeluid.
En we hoeven alleen maar geluid te maken om toegang te krijgen tot die informatie.
Interpretatie
In mijn geval interpreteer ik mijn linkerschouder als de ontvangende kant. Rechts wil doen, actie, geven, gaan! Maar links werd hierdoor ondergesneeuwd. Het was uit balans. Mag ik mijzelf toestaan ook te ontvangen?
Wie weet komt Rechts dan veel meer uit de verf. En kan die écht en oprecht geven, in plaats vanuit een forceren. Met verkramping en depressie tot gevolg.
Integratie
Na deze ervaring voelt het alsof rechts en links zijn geïntegreerd en samenwerken.
Sindsdien
Sinds ik deze ervaring heb gehad, is het eerste wat ik doe als ik fysieke pijn heb: bewust geluid maken met mijn stem. Mijzelf afvragend: wat wil mijn lichaam zeggen?
Vaag?
Klinkt dit allemaal vaag voor je? Als een ver weg van je bed show?
Dat zou ik snappen. Ik vind het soms zelfs ook vaag. Maar nu ik het zelf heb meegemaakt en dit proces al honderden keren heb gezien bij anderen, is het zo klaar als een klontje voor me. De stem kan helend werken. Al is het met het cognitieve begrip vaak niet te bevatten. Maar moet dat altijd?
Warme groet,
Anna
ps. 1-3 december gaan we Zingen en Zijn, een weekend te gast bij het Broederhuis St. Marie in Huijbergen. Kom je ook Bezinnen en Bezingen?
Foto gemaakt door de sublieme fotografe Tanja van MemoryShot Pure
