02/12/2025
Art of life – Ik heb mijn kerk-zijn bekeken en gevoeld wat dit voor mij betekent. Hiervoor ben ik op pad geweest en een bezoek gebracht aan een moskee en tempel. Naast dit heb ik eerder weleens een kerk bezocht en hier geloofsvrij gemediteerd. Ik ben gaan kijken naar de kracht en onmacht van geloof en een aantal inzichten opgedaan.
Het stimuleren van gemeenschapsgevoel waarin je elkaar helpt en steunt voelt voor mij als een krachtig element. Ook de rust door stilte voelt sereen. Het samenzijn voelt voor mij wel voorwaardelijk en dat is dat je conformeert of je schikt naar een bepaalde waarheid, gebruiken en ceremonies. Hiermee voelt er voor mij minder ruimte om kritische vragen te stellen over de leer en zelf betekenis te geven op basis van eigen levenservaringen. Ik mis dan het “eigentijdse” in het nu en dat ik iets moet slikken waarvan ik niet goed de betekenis ken. Dat is niet bepaald mijn ding, ondanks dat ik zeker geloof dat oude wijsheden vaak universeel zijn.
Opvallend vond ik ook dat er altijd een vorm van autoriteit schuilt in geloof of ook wel een onderscheid wordt gemaakt. Denk aan man, vrouw, boven en onder. Ik voelde dit vooral in de moskee en ondanks dat ik de regels respecteer in dit gebedshuis voelde ik weerstand. Dit zegt natuurlijk iets over mij; man en vrouw zijn zeker niet hetzelfde, wel gelijkwaardig met ieder hun eigen kwaliteiten.
Veel verantwoordelijkheden worden door de mens verlegd naar “een god” of “het lot” en dat is jammer omdat de mens zelf zoveel kwaliteiten bezit. Stel je voor dat het fantastisch is om mens te zijn! Mijn miniprojectje sluit ik af met het volgende:
God zegt: “Ik ben niet verantwoordelijk voor jou!”
Openheid, vrijheid, gelijkwaardigheid, diversiteit en zelfsturing
